2017 0829 CdN dag 2 Santander - Santillana de Mar
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
29 Augustus 2017 | Spanje, Santillana
Goed geslapen in Santander. De routine van inpakken van mijn rugzak heb ik nog niet helemaal te pakken. Het hele bed ligt bezaaid met zakjes, enige logica is er niet in te ontdekken. Hoe ging dat ook al weer? Niet teveel over nadenken gewoon erin mikken, komt vanzelf goed.
Het eerste loopje is naar een bar voor koffie en een croissant. Daarna naar het station en een kaartje kopen naar Mogro, dan zijn we die vervelende passage over de spoorbrug in elk geval voorbij. In Mogro stappen nog een heel aantal pelgrims uit de trein en al heel snel vindt iedereen zijn of haar weg. De weg die we volgen is beslist niet de weg uit mijn boekje maar er zijn wel gele pijlen. Van vorig jaar weet ik nog heel goed dat dat de hele weg zo zal blijven. Ik probeer zo min mogelijk te vergelijken en moet mezelf echt wel een paar keer tot de orde roepen in het hier en nu te blijven en niet te gaan lopen vergelijken.
Het is genieten in het zonnetje. De Spaanse warmte omarmt me, het lopen gaat fantastisch op mijn 5-fingershoes. Nog beter dan gedacht zelfs. Heb de laatste weken flink geoefend op mijn nieuwste aanwinst, deze eerste dag gaat super. Alles zit ook mee, het weer is geweldig, leuk gezelschap om mee op pad te zijn. Rugzak met het juiste gewicht. Inkopen kunnen doen voor onderweg. En een voor de eerste dag niet al te lange wandelafstand. De prachtige vergezichten en het klein beetje bekende terrein, ik was hier vorig tenslotte ook al, maken dat ik heel relaxed aan deze tocht kan beginnen.
Het lijkt erg rustig op de Camino del Norte, zou dit komen door de dinsdag startdag? Of is het echt rustig? Als we bij de herberg aankomen blijkt dat er meer dan voldoende plek is. Er zijn 15 bedden. Wij sluiten aan als 8 en 9. Nadat we ons geïnstalleerd hebben gaan we de toerist uithangen in Santillana de Mar.
Wat loop ik hier met een ander gevoel dan vorig jaar rond. Vorig jaar wist ik niet hoe snel ik Santillana de Mar moest uitkomen. Het was me veel te toeristisch. Werd er gek van de drukte en het geslenter. Nu loop ik zelf als toerist rond en geniet ik van alle winkeltjes, het Spaanse gebabbel om me heen, de zon, en van een drankje op een terras. Mensen kijken het is toch echt wel een superleuke bezigheid. Mijn lijf en hoofd voelen goed na de eerste wandeldag. Het leven in de albuerge voelt al weer heel vertrouwd.
Heerlijk dat ik de eerste dag nog geen wasje hoef te doen. Ik zit in het zonnetje te kijken naar de verrichtingen van de pelgrims die na mij binnenkomen. Tas af, schoenen uit, telefoon checken, inschrijven, bed opmaken, was doen, eten regelen en contact zoeken met de al aanwezige pelgrims.
Het voelt super hier te zijn.
Ik dein nu al mee op de golven van de camino.
Het eerste loopje is naar een bar voor koffie en een croissant. Daarna naar het station en een kaartje kopen naar Mogro, dan zijn we die vervelende passage over de spoorbrug in elk geval voorbij. In Mogro stappen nog een heel aantal pelgrims uit de trein en al heel snel vindt iedereen zijn of haar weg. De weg die we volgen is beslist niet de weg uit mijn boekje maar er zijn wel gele pijlen. Van vorig jaar weet ik nog heel goed dat dat de hele weg zo zal blijven. Ik probeer zo min mogelijk te vergelijken en moet mezelf echt wel een paar keer tot de orde roepen in het hier en nu te blijven en niet te gaan lopen vergelijken.
Het is genieten in het zonnetje. De Spaanse warmte omarmt me, het lopen gaat fantastisch op mijn 5-fingershoes. Nog beter dan gedacht zelfs. Heb de laatste weken flink geoefend op mijn nieuwste aanwinst, deze eerste dag gaat super. Alles zit ook mee, het weer is geweldig, leuk gezelschap om mee op pad te zijn. Rugzak met het juiste gewicht. Inkopen kunnen doen voor onderweg. En een voor de eerste dag niet al te lange wandelafstand. De prachtige vergezichten en het klein beetje bekende terrein, ik was hier vorig tenslotte ook al, maken dat ik heel relaxed aan deze tocht kan beginnen.
Het lijkt erg rustig op de Camino del Norte, zou dit komen door de dinsdag startdag? Of is het echt rustig? Als we bij de herberg aankomen blijkt dat er meer dan voldoende plek is. Er zijn 15 bedden. Wij sluiten aan als 8 en 9. Nadat we ons geïnstalleerd hebben gaan we de toerist uithangen in Santillana de Mar.
Wat loop ik hier met een ander gevoel dan vorig jaar rond. Vorig jaar wist ik niet hoe snel ik Santillana de Mar moest uitkomen. Het was me veel te toeristisch. Werd er gek van de drukte en het geslenter. Nu loop ik zelf als toerist rond en geniet ik van alle winkeltjes, het Spaanse gebabbel om me heen, de zon, en van een drankje op een terras. Mensen kijken het is toch echt wel een superleuke bezigheid. Mijn lijf en hoofd voelen goed na de eerste wandeldag. Het leven in de albuerge voelt al weer heel vertrouwd.
Heerlijk dat ik de eerste dag nog geen wasje hoef te doen. Ik zit in het zonnetje te kijken naar de verrichtingen van de pelgrims die na mij binnenkomen. Tas af, schoenen uit, telefoon checken, inschrijven, bed opmaken, was doen, eten regelen en contact zoeken met de al aanwezige pelgrims.
Het voelt super hier te zijn.
Ik dein nu al mee op de golven van de camino.
-
12 September 2017 - 19:30
Ton:
Ja, puzzelen met de spullen in je rugzak, daar komt vanzelf orde in.
Je doet het tenslotte elke dag!
Super die 5-fingershoes en goed geoefend..................eg wel!
Buen Camino
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
