2017 0828 CdN dag 1 Oudewater - Santander
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
28 Augustus 2017 | Spanje, Santander
2017 0828 Camino del Norte
Oudewater – Santander
Deinen op de golven van de camino……
Eindelijk is het zover, vandaag start mijn Camino del Norte 1.2
Vorig jaar mocht ik van Irun naar San Vicente de la Barquera lopen. Dit jaar vlieg ik naar Santander en heb nog steeds niet echt een vastomlijnd plan in mijn hoofd zitten.
Eerst maar in Santander zien te komen.
In alle vroegte vertrek ik vanuit mijn geboortestad Oudewater, de fietslampjes als wiebelende sterretjes bungelen aan mijn rugzak. ‘Goeiemorgen” zeg ik vrolijk tegen de buschauffeur. Nou goed zegt ie. Weet je hoe vroeg het is? Ja hoor dat weet ik zeg ik, mijn camino is zojuist gestart. Ik ga 3 weken wandelen in Spanje. Ja, dan snap ik dat je zo vrolijk bent zegt hij. Mijn vakantie zit erop, het is mijn eerste dienst na 3 weken vrij zijn. Ik vind er niks aan om met een vroege dienst te moeten beginnen. Meteen concludeert ie, eigenlijk best grappig het tijdstip blijft hetzelfde onze gevoelens zijn totaal anders. Ik baal, en jij bent superblij. We schieten beiden in de lach. De rest van de rit hebben we een leuk gesprek. In Gouda bedank ik hem voor de veilige rit en wens hem een goeie dag. Hij bedankt mij dat ik het zonnetje meebracht in zijn bus.
De poortjes op het station in Gouda willen niet open als ik met mijn papieren ticket voor het ding sta te zwaaien. Gelukkig is er een iets wakkerder medereiziger op pad. Ik word op mijn schouder getikt. Uh……met zo’n ticket kunt u alleen bij het eerste poortje naar binnen. Oeps…..o ja, ik heb natuurlijk een papieren geval en geen OV kaart in mijn handen. Wist ik veel. Wat een gedoe ook met al die elektronica. Het zal er best onnozel hebben uitgezien. Even later zit ik in de trein en ben ik onderweg naar Rotterdam.
De rest van de reis naar het vliegveld voorloopt supervoorspoedig. Veel en veel te vroeg ben ik bij Charleroi Airport. Maar och…….beter te vroeg dan te laat. Het lange wachten kan beginnen. Ik slenter door de vertrekhal, loop buiten nog een rondje, zit op het stoeprandje, eet wat, drink koffie, slenter nog maar eens een keer en doe de rest van de dag weinig anders dan mensen kijken.
Eindelijk is het dan zover en mag ik met mijn rugzak door de douane. Ik sluit aan achter een hele groep orthodoxe joden. Eén van hen haalt zich de woede op de hals van de security door al bellend hem te willen passeren. De man wordt apart genomen en de rest van de groep krijgt een heleboel extra aandacht. Ik word als de sodemieter door de douane geloods. Go go go go krijg ik te horen. Mijn jas hoeft niet uit, mijn armbandje, oorbellen en ketting mag ik laten zitten. Zelfs de kleine flesjes hoefden niet uit mijn rugzak. Er was ze alles aan gelegen de grote groep voor mij bij elkaar te houden. Hun lange jassen moesten uit. Hoeden af. Zakken leeg. Ik heb de hele groep niet meer terug gezien bij de gate’s. Dus waar ze gebleven zijn?
Eindelijk is het dan tijd dat we kunnen gaan boarden. Achter mij hoor ik ineens…..Hello, are you going to the Camino? Yes, I do. Zeg ik. Ik spreek een superenthousiast persoon die aan zijn eerste camino ervaring gaat beginnen. Stuiter de stuiter. Zo herkenbaar. Vorig jaar had ik hetzelfde gevoel. Alles is nieuw, vreemd, je bent zoekende, en blij dat er iemand in de buurt is die al een klein beetje ervaring heeft. Ik voel me een beetje de ‘Hanna’ die vorig jaar mijn pad kruiste toen ik startte. De tijd vliegt ineens voorbij. Voor we het in de gaten hebben worden we al richting vliegtuig gedirigeerd. Jammer genoeg zitten we te ver bij elkaar vandaan in het vliegtuig. In Santander zoeken we elkaar op en gaan samen op weg om voor hem een credential (Pelgrimspaspoort) te regelen en iets te gaan eten. We vinden een leuk achteraf restaurantje en eten tussen de locale bevolking. Er is zoveel te bespreken de avond vliegt voorbij. Best wel moe van de lange reisdag en de vele indrukken val ik in een diepe slaap.
Wat een droomstart van mijn 2e camino.
Oudewater – Santander
Deinen op de golven van de camino……
Eindelijk is het zover, vandaag start mijn Camino del Norte 1.2
Vorig jaar mocht ik van Irun naar San Vicente de la Barquera lopen. Dit jaar vlieg ik naar Santander en heb nog steeds niet echt een vastomlijnd plan in mijn hoofd zitten.
Eerst maar in Santander zien te komen.
In alle vroegte vertrek ik vanuit mijn geboortestad Oudewater, de fietslampjes als wiebelende sterretjes bungelen aan mijn rugzak. ‘Goeiemorgen” zeg ik vrolijk tegen de buschauffeur. Nou goed zegt ie. Weet je hoe vroeg het is? Ja hoor dat weet ik zeg ik, mijn camino is zojuist gestart. Ik ga 3 weken wandelen in Spanje. Ja, dan snap ik dat je zo vrolijk bent zegt hij. Mijn vakantie zit erop, het is mijn eerste dienst na 3 weken vrij zijn. Ik vind er niks aan om met een vroege dienst te moeten beginnen. Meteen concludeert ie, eigenlijk best grappig het tijdstip blijft hetzelfde onze gevoelens zijn totaal anders. Ik baal, en jij bent superblij. We schieten beiden in de lach. De rest van de rit hebben we een leuk gesprek. In Gouda bedank ik hem voor de veilige rit en wens hem een goeie dag. Hij bedankt mij dat ik het zonnetje meebracht in zijn bus.
De poortjes op het station in Gouda willen niet open als ik met mijn papieren ticket voor het ding sta te zwaaien. Gelukkig is er een iets wakkerder medereiziger op pad. Ik word op mijn schouder getikt. Uh……met zo’n ticket kunt u alleen bij het eerste poortje naar binnen. Oeps…..o ja, ik heb natuurlijk een papieren geval en geen OV kaart in mijn handen. Wist ik veel. Wat een gedoe ook met al die elektronica. Het zal er best onnozel hebben uitgezien. Even later zit ik in de trein en ben ik onderweg naar Rotterdam.
De rest van de reis naar het vliegveld voorloopt supervoorspoedig. Veel en veel te vroeg ben ik bij Charleroi Airport. Maar och…….beter te vroeg dan te laat. Het lange wachten kan beginnen. Ik slenter door de vertrekhal, loop buiten nog een rondje, zit op het stoeprandje, eet wat, drink koffie, slenter nog maar eens een keer en doe de rest van de dag weinig anders dan mensen kijken.
Eindelijk is het dan zover en mag ik met mijn rugzak door de douane. Ik sluit aan achter een hele groep orthodoxe joden. Eén van hen haalt zich de woede op de hals van de security door al bellend hem te willen passeren. De man wordt apart genomen en de rest van de groep krijgt een heleboel extra aandacht. Ik word als de sodemieter door de douane geloods. Go go go go krijg ik te horen. Mijn jas hoeft niet uit, mijn armbandje, oorbellen en ketting mag ik laten zitten. Zelfs de kleine flesjes hoefden niet uit mijn rugzak. Er was ze alles aan gelegen de grote groep voor mij bij elkaar te houden. Hun lange jassen moesten uit. Hoeden af. Zakken leeg. Ik heb de hele groep niet meer terug gezien bij de gate’s. Dus waar ze gebleven zijn?
Eindelijk is het dan tijd dat we kunnen gaan boarden. Achter mij hoor ik ineens…..Hello, are you going to the Camino? Yes, I do. Zeg ik. Ik spreek een superenthousiast persoon die aan zijn eerste camino ervaring gaat beginnen. Stuiter de stuiter. Zo herkenbaar. Vorig jaar had ik hetzelfde gevoel. Alles is nieuw, vreemd, je bent zoekende, en blij dat er iemand in de buurt is die al een klein beetje ervaring heeft. Ik voel me een beetje de ‘Hanna’ die vorig jaar mijn pad kruiste toen ik startte. De tijd vliegt ineens voorbij. Voor we het in de gaten hebben worden we al richting vliegtuig gedirigeerd. Jammer genoeg zitten we te ver bij elkaar vandaan in het vliegtuig. In Santander zoeken we elkaar op en gaan samen op weg om voor hem een credential (Pelgrimspaspoort) te regelen en iets te gaan eten. We vinden een leuk achteraf restaurantje en eten tussen de locale bevolking. Er is zoveel te bespreken de avond vliegt voorbij. Best wel moe van de lange reisdag en de vele indrukken val ik in een diepe slaap.
Wat een droomstart van mijn 2e camino.
-
12 September 2017 - 11:22
Dieuwke:
Buen Camino! -
12 September 2017 - 12:34
Maria:
Hoi Anita
veel plezier op je weg. -
12 September 2017 - 13:02
Liana:
Buen Camino -
12 September 2017 - 19:21
Ton:
Hoi Anita,
Leuk om je verslag van de eerste dag te lezen. Foto met de koffie van thuis, leuk!
Te vroeg op vliegveld nodigt altijd uit om mensen te kijken, maar wat een geluk bij de controle dat je zo snel door mocht!
Buen Camino -
12 September 2017 - 22:00
Maria Franssen:
Mooi verslag over je vertrek en heenreis. Buen Camino -
12 September 2017 - 22:51
Inge:
O dit is al 28 augustus.... Ik las vanmiddag je bericht op FB en dat leek net of je net onderweg was. Oh, ik snap het al. Thuis pas schrijven en posten die berichten? Ik vond het al zo gek. Dacht dat je al eerder vertrokken was.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
