2013 0723 Strand6daagse, dag 2
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
23 Juli 2013 | Nederland, Noordwijk-Binnen
Strand6daagse, dag 2
23 juli 5.19 uur.
Heerlijk geslapen, het is me reuze meegevallen slapen op een geïmproviseerde camping.
De tentjes staan echt zij aan zij. Het is net een rijkelijk gekleurd bollenveld. Zo leuk om te zien.
Het gesnurk her en der viel ook wel mee. Af en toe hoor je eens wat maar verder gewoon goed geslapen. De moeheid won het van het geroezemoes. 7 uur geslapen dus ik ben weer fris en fruitig.
Het toiletgebouw is een behoorlijk eind weg en voor ik daar heen was en weer terug bij mijn residentie kwam ik al diverse mensen tegen die al vertrekken voor de tocht van vandaag.
Op het info bord staat dat het vandaag 29 graden wordt, een warme dag. Morgen koeler.
We gaan het zien. Vandaag maar weer goed smeren dus.
Eerst de uitdaging om alles weer in de tas te krijgen. Als ik mijn tentje in kijk lijkt het alsof er een soort van mini aardbeving is geweest. Jemig. Hoe doen mensen dat die 3 koffers bij zich hebben. Moet toch eens kijken of ik niet eens even bij de buren kan gluren. Mijn tent is een ramp in elk geval.
Het is inmiddels half 6 en de auto’s van de organisatie rijden af en aan. Het lijkt wel alsof we langs de ‘snelweg’ van Duinrell staan. Er is nu volop leven in de brouwerij. Er wordt weinig gesproken maar des te harder gewerkt. Het principe van als er 1 schaapje over de dam is dan volgt de rest vanzelf gaat hier mooi op. Eentje begint met zijn tentje af te breken en de rest volgt gedwee. Daar zijn geen afspraken of regels voor. Ieder doet gewoon waar ie zin in heeft. Of …….wat zijn buurman of buurvrouw doet zo lijkt. Als het een ontruiming oefening zou zijn zou het er minder gedisciplineerd aan toe gaan dan nu. De snelheid waarmee dit tentenkamp wordt afgebroken is gewoon bizar.
Om 7 uur begint de organisatie met het uitdelen van de ontbijt- en lunchpakketten. Je krijgt een plastic tasje, een knip in je deelnemers kaartje, een sneetje brood en een sneetje krentenbrood als ontbijt. En 3 sneetjes brood en een sneetje krentenbrood als lunch. Verder nog een appel, een pakje sultana, een flesje drinken en natuurlijk de route beschrijving niet te vergeten.
Daar staat in:
‘Vandaag lopen we naar Noordwijk, een afstand van circa 20 km. De route is heel eenvoudig, wnat er wordt uitsluitend over het strand gelopen. U volgt eerst de weg van gisteren terug naar het strand. Op het strand loopt u via Katwijk naar Noordwijk. In Katwijk komt de Rijn via een uitwatering in de Noordzee. Op 1 april 1572 is dit stuk waterwerk plechtig geopend. Dezelfde dag werd Den Briel door de watergeuzen veroverd op de Spanjaarden. ( toen wonnen we wel van de Spanjaarden!;-)
U loopt door tot paal nr 81.250 (tegenover de witte vuurtoren). Hier gaat u het strand af.”
Verder de beschrijving hoe bij de sportvelden te komen. Dat was vandaag gelukkig geen 4,5 km zoals gisteren naar Duinrell.
De tocht vanaf Duinrell naar het strand was voor mijn gevoel weer ellenlang. Het viel me wel op dat de weg enorm omhoog liep. Was ik gisteren zo moe dat ik niet eens in de gaten heb gehad dat we berg af liepen? Oeps…..
De weg over het strand was weer super. Het is zo leuk nu voor de 2e dag de zee te zien. Nu ik zo uren lang langs de kust loop zie ik pas hoe mooi het eigenlijk is. De zee is geen enkel moment hetzelfde. Ook het strand veranderd continue.
Ik hoor diverse mensen nog zeggen van te voren. Strand6daagse? Niks aan joh…..alleen maar zee en zand. Steeds hetzelfde. Daar was ik het al niet mee eens, maar nu helemaal niet meer.
Het is net een film die zich voor je ogen afspeelt. Elke minuut is anders.
Eigenlijk nog veel gevarieerder dan dat je door het bos of over de hei loopt.
Zeker met de badgasten erbij als de hele stoet bij een badplaats arriveert.
Het is zeker niet zo dat je echt in een colonne loopt maar je ziet in de verte steeds wandelaars gaan, een bijzonder gezicht. Een lang lint van mensen dat zich voort beweegt.
Dat schouwspel heb je alleen vroeg in de ochtend. Na de eerste strandtent is dat plaatje verdwenen.
Onderweg wordt er niet heel veel gepraat. Ieder loopt zo met zijn eigen gedachten en gevoelens.
De een harder, de ander op een wat rustiger tempo.
Bij de strandtenten kom je wel weer wandelaars tegen waar je mee aan de praat raakt, maar daarna is het weer ieder voor zich.
De tocht van vandaag was makkelijk te doen. Zeker na de reis en lange tocht van gisteren. Aan het eind van de middag, na behoorlijk wat pauzes kwam ik aan in Noordwijk.
Het weg vanaf het strand naar de sportvelden is toch best weer een stuk. Niet zo lang als gisteren naar Duinrell maar toch, ik heb me ingesteld op de strand6daagse niet op asfalt lopen. Dat zit op de één of andere manier nog niet in mijn systeem.
De sportvelden waren wel makkelijk te vinden. De bagage ook. En plek voor de tent was er nog in overvloed. Niet te dicht bij de kantine was het advies als je het een beetje rustig wilde hebben ’s nachts. Het schijnt er nogal uitbundig aan toe te gaan heb ik inmiddels begrepen.
Hoe krijgen mensen dat toch voor elkaar? Een hele dag lopen en dan nog feest vieren erachteraan. Zal de leeftijd wel zijn denk ik….hihi….
Zo zoetjes aan druppelt iedereen binnen. Zoekt zijn spullen bij elkaar, zet zijn / haar tent op, gaat douchen, en daarna even een verkenningsrondje maken over het terrein, of meteen door naar de sportkantine. Kortom ieder doet gewoon waar ie zin in heeft. Bij enkele tentjes zie ik een bordje liggen. ‘Hier wordt gesnurkt” Ook een manier om je buren op afstand te houden.
Om 19.00 uur is het tijd voor de warme maaltijd. Die zal best smaken. Vandaag krijgen we Fricandeau, Worteltjes / Doperwtjes, Aardappelen en fruit.
Inmiddels heb ik de routine te pakken. Het bordje is best heet, heb je gewoon twee handen voor nodig om het aan de randen te kunnen vastpakken. Dus……..stop ik het fruit gewoon…….hahaha…..in mijn shirtje. Beetje creatief denken kan geen kwaad. Zo verbrand ik tenminste mijn vingers niet.
Het is namelijk best een eind lopen vanaf de uitdeelplek terug naar de tent.
Het eten smaakte weer voortreffelijk. Ze delen flinke porties uit. Je hoeft hier echt niks te kort te komen. Na het eten nog maar even een rondje gelopen over het park. Hier en daar een praatje gemaakt, nog even in de kantine gekeken, daar werd inderdaad flink feest gevierd. Wat een energie hebben die mensen nog zeg. Pfff……maar morgen staat er wel 36 km op het programma, ik haak af en duik mijn tent in. Nog heel even zitten schrijven aan mijn verslag. Om 22.30 uur vond ik het mooi geweest.
Lekker slapen. Ik lig hier prima, mijn handdoeken dienen als slaapmatje heb ik onderweg bedacht. Bij gebrek aan beter moeten die maar voor wat zachte ondersteuning dienen. Ben gelukkig niet verbrand en heb geen blaren gelopen. Het is alleen maar moeheid en een beetje stram zijn. Kortom….prima condities om lekker te slapen. Dat doe ik dan ook.
Met de herrie valt het reuze mee.
In de verte hoor ik de kantine gangers feest vieren. Nou ze doen maar. Ik maak een overstapje naar dromenland.
Welterusten.
23 juli 5.19 uur.
Heerlijk geslapen, het is me reuze meegevallen slapen op een geïmproviseerde camping.
De tentjes staan echt zij aan zij. Het is net een rijkelijk gekleurd bollenveld. Zo leuk om te zien.
Het gesnurk her en der viel ook wel mee. Af en toe hoor je eens wat maar verder gewoon goed geslapen. De moeheid won het van het geroezemoes. 7 uur geslapen dus ik ben weer fris en fruitig.
Het toiletgebouw is een behoorlijk eind weg en voor ik daar heen was en weer terug bij mijn residentie kwam ik al diverse mensen tegen die al vertrekken voor de tocht van vandaag.
Op het info bord staat dat het vandaag 29 graden wordt, een warme dag. Morgen koeler.
We gaan het zien. Vandaag maar weer goed smeren dus.
Eerst de uitdaging om alles weer in de tas te krijgen. Als ik mijn tentje in kijk lijkt het alsof er een soort van mini aardbeving is geweest. Jemig. Hoe doen mensen dat die 3 koffers bij zich hebben. Moet toch eens kijken of ik niet eens even bij de buren kan gluren. Mijn tent is een ramp in elk geval.
Het is inmiddels half 6 en de auto’s van de organisatie rijden af en aan. Het lijkt wel alsof we langs de ‘snelweg’ van Duinrell staan. Er is nu volop leven in de brouwerij. Er wordt weinig gesproken maar des te harder gewerkt. Het principe van als er 1 schaapje over de dam is dan volgt de rest vanzelf gaat hier mooi op. Eentje begint met zijn tentje af te breken en de rest volgt gedwee. Daar zijn geen afspraken of regels voor. Ieder doet gewoon waar ie zin in heeft. Of …….wat zijn buurman of buurvrouw doet zo lijkt. Als het een ontruiming oefening zou zijn zou het er minder gedisciplineerd aan toe gaan dan nu. De snelheid waarmee dit tentenkamp wordt afgebroken is gewoon bizar.
Om 7 uur begint de organisatie met het uitdelen van de ontbijt- en lunchpakketten. Je krijgt een plastic tasje, een knip in je deelnemers kaartje, een sneetje brood en een sneetje krentenbrood als ontbijt. En 3 sneetjes brood en een sneetje krentenbrood als lunch. Verder nog een appel, een pakje sultana, een flesje drinken en natuurlijk de route beschrijving niet te vergeten.
Daar staat in:
‘Vandaag lopen we naar Noordwijk, een afstand van circa 20 km. De route is heel eenvoudig, wnat er wordt uitsluitend over het strand gelopen. U volgt eerst de weg van gisteren terug naar het strand. Op het strand loopt u via Katwijk naar Noordwijk. In Katwijk komt de Rijn via een uitwatering in de Noordzee. Op 1 april 1572 is dit stuk waterwerk plechtig geopend. Dezelfde dag werd Den Briel door de watergeuzen veroverd op de Spanjaarden. ( toen wonnen we wel van de Spanjaarden!;-)
U loopt door tot paal nr 81.250 (tegenover de witte vuurtoren). Hier gaat u het strand af.”
Verder de beschrijving hoe bij de sportvelden te komen. Dat was vandaag gelukkig geen 4,5 km zoals gisteren naar Duinrell.
De tocht vanaf Duinrell naar het strand was voor mijn gevoel weer ellenlang. Het viel me wel op dat de weg enorm omhoog liep. Was ik gisteren zo moe dat ik niet eens in de gaten heb gehad dat we berg af liepen? Oeps…..
De weg over het strand was weer super. Het is zo leuk nu voor de 2e dag de zee te zien. Nu ik zo uren lang langs de kust loop zie ik pas hoe mooi het eigenlijk is. De zee is geen enkel moment hetzelfde. Ook het strand veranderd continue.
Ik hoor diverse mensen nog zeggen van te voren. Strand6daagse? Niks aan joh…..alleen maar zee en zand. Steeds hetzelfde. Daar was ik het al niet mee eens, maar nu helemaal niet meer.
Het is net een film die zich voor je ogen afspeelt. Elke minuut is anders.
Eigenlijk nog veel gevarieerder dan dat je door het bos of over de hei loopt.
Zeker met de badgasten erbij als de hele stoet bij een badplaats arriveert.
Het is zeker niet zo dat je echt in een colonne loopt maar je ziet in de verte steeds wandelaars gaan, een bijzonder gezicht. Een lang lint van mensen dat zich voort beweegt.
Dat schouwspel heb je alleen vroeg in de ochtend. Na de eerste strandtent is dat plaatje verdwenen.
Onderweg wordt er niet heel veel gepraat. Ieder loopt zo met zijn eigen gedachten en gevoelens.
De een harder, de ander op een wat rustiger tempo.
Bij de strandtenten kom je wel weer wandelaars tegen waar je mee aan de praat raakt, maar daarna is het weer ieder voor zich.
De tocht van vandaag was makkelijk te doen. Zeker na de reis en lange tocht van gisteren. Aan het eind van de middag, na behoorlijk wat pauzes kwam ik aan in Noordwijk.
Het weg vanaf het strand naar de sportvelden is toch best weer een stuk. Niet zo lang als gisteren naar Duinrell maar toch, ik heb me ingesteld op de strand6daagse niet op asfalt lopen. Dat zit op de één of andere manier nog niet in mijn systeem.
De sportvelden waren wel makkelijk te vinden. De bagage ook. En plek voor de tent was er nog in overvloed. Niet te dicht bij de kantine was het advies als je het een beetje rustig wilde hebben ’s nachts. Het schijnt er nogal uitbundig aan toe te gaan heb ik inmiddels begrepen.
Hoe krijgen mensen dat toch voor elkaar? Een hele dag lopen en dan nog feest vieren erachteraan. Zal de leeftijd wel zijn denk ik….hihi….
Zo zoetjes aan druppelt iedereen binnen. Zoekt zijn spullen bij elkaar, zet zijn / haar tent op, gaat douchen, en daarna even een verkenningsrondje maken over het terrein, of meteen door naar de sportkantine. Kortom ieder doet gewoon waar ie zin in heeft. Bij enkele tentjes zie ik een bordje liggen. ‘Hier wordt gesnurkt” Ook een manier om je buren op afstand te houden.
Om 19.00 uur is het tijd voor de warme maaltijd. Die zal best smaken. Vandaag krijgen we Fricandeau, Worteltjes / Doperwtjes, Aardappelen en fruit.
Inmiddels heb ik de routine te pakken. Het bordje is best heet, heb je gewoon twee handen voor nodig om het aan de randen te kunnen vastpakken. Dus……..stop ik het fruit gewoon…….hahaha…..in mijn shirtje. Beetje creatief denken kan geen kwaad. Zo verbrand ik tenminste mijn vingers niet.
Het is namelijk best een eind lopen vanaf de uitdeelplek terug naar de tent.
Het eten smaakte weer voortreffelijk. Ze delen flinke porties uit. Je hoeft hier echt niks te kort te komen. Na het eten nog maar even een rondje gelopen over het park. Hier en daar een praatje gemaakt, nog even in de kantine gekeken, daar werd inderdaad flink feest gevierd. Wat een energie hebben die mensen nog zeg. Pfff……maar morgen staat er wel 36 km op het programma, ik haak af en duik mijn tent in. Nog heel even zitten schrijven aan mijn verslag. Om 22.30 uur vond ik het mooi geweest.
Lekker slapen. Ik lig hier prima, mijn handdoeken dienen als slaapmatje heb ik onderweg bedacht. Bij gebrek aan beter moeten die maar voor wat zachte ondersteuning dienen. Ben gelukkig niet verbrand en heb geen blaren gelopen. Het is alleen maar moeheid en een beetje stram zijn. Kortom….prima condities om lekker te slapen. Dat doe ik dan ook.
Met de herrie valt het reuze mee.
In de verte hoor ik de kantine gangers feest vieren. Nou ze doen maar. Ik maak een overstapje naar dromenland.
Welterusten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
