2013 0725 strand6daagse, dag 4

2023 0725 Strand6daagse, dag 4
Iets later op dan anders, vandaag zijn er immers maar 20 km te wandelen. Rustig aan dus.
Zo denken meer wandelaars want de snelheid waarmee de andere ochtenden het kamp werd afgebroken is ook nu aangepast zo lijkt het.

Voeten getaped, ook ik ontkom er niet aan dat er toch wat gevoelige plekjes ontstaan. Links heeft het zwaar te verduren. Daar zitten nu wat blaren, rechts is alleen gevoelig. Die tape ik preventief.

Ontbijt en lunch opgehaald, tent ingepakt, tas ingepakt, spullen weggebracht en de hele stoet gaat weer op pad. Op het hek waar iedereen langs moet is een bos bloemen gezet. Zou dit uit respect zijn voor de omgekomen wandelaar? Er staat verder niets bij, maar het voelt als een kippenvel momentje.

Rond 9 uur verliet ik het sportcomplex. Door de bebouwing van Velsen-Noord liepen we naar Wijk aan Zee. De horeca net voor de strandopgang deed even goede zaken. Iedereen dook op de beschikbare stoelen en was toe aan koffie en een plaspauze. Op deze invasie was niet helemaal gerekend door de uitbaters. Na 55 jaar zou je toch denken dat ze beter zouden moeten weten.
Het was er wel heel gezellig en geduld is een schone zaak, dus dan maar even wachten op de koffie en het appelgebak. We hebben toch maar 20 km te gaan lijkt iedereen te denken. Dus het kan wel even.

Wat me opvalt is dat ook hier onmiddellijk bezit neemt van de vrije stopcontacten in de horeca gelegenheden. Tot zelfs onder het biljart worden de stopcontacten benut om de SmartPhones op te laden. Wat een enorm zielige vertoning is dit eigenlijk. Zouden die mensen wel doorhebben hoe verslaafd ze inmiddels zijn? Ik begrijp het niet, wil het ook niet begrijpen en zal het ook nooit begrijpen, er gaat toch niks boven menselijk contact. Het kan toch niet zo zijn dat zo'n digi lijntje met de rest van de wereld belangrijker is dan de personen die om je heen zijn op dat moment? Als er een ramp gebeurt heb je toch echt meer aan elkaar dan aan het digi ding denk ik. Het zal wel.....

Na het gezellige plaatsje Wijk aan Zee werd het weer standtijd. Heerlijk weer de zee te ruiken, de koele wind over het water te voelen, het zand onder mijn schoenen. De zonkracht is vandaag weer behoorlijk sterker dan gisteren. En verbeeld ik het me nu of loopt het zand zo zwaar? Ben ik gewoon moe, of is het echt zo dat ik haast niet vooruit kom?

Ik was blij dat er na een uurtje weer een strandtent opdook. Een heleboel mede wandelaars dachten er net zo over, want in een mum van tijd was ook hier het terras bezet met wandelaars.
Na een korte stop toch maar weer verder.
Wat was ik in gevecht met mezelf, het zand, het water en de zon. Het was moordend in vele opzichten. Mijn hoofd tolt en tolt, de impact van het overlijden van de deelnemer van gisteren zal hier ook wel debet aan zijn.

Vandaag even geen zin in praten. Ik geniet van het geluid van de golven, de meeuwen en het steeds veranderende uitzicht. Het geluid, de cadans van de golven, heeft zo'n rustgevende uitwerking op mij, prima plek om mijn tollende hoofd weer in bedwang te krijgen.

De kustlijn van Nederland is zo mooi, ik probeer die plaatjes heel bewust op te slaan in mijn geheugen. Daar waar iets positiefs zit kunnen tenslotte geen negatieve dingen zich vestigen.
Zo alles overdenkend komt er uit tegengestelde richting een wandelaar aan.
Duidelijk geen strand6daagse loper. Maar wel een wandelaar......en wat voor één?
Wauw....loop ik hier te hallucineren of zo? Stoere vent, wilde bos blonde krullen om zijn hoofd.
Kan zo in een reclame spotje voor outdoor belevenissen.

Hij vroeg of we deelnemers waren aan de strand6daagse. Ja natuurlijk. Ook hij had het gehoord van de verongelukte deelnemer, en dacht dat de tocht was afgelast. Maar hij kwam zoveel wandelaars tegen dat ie het nu toch echt even wilde weten. Nee, we mogen gelukkig door, maar wel zonder feest 's avonds. Ach ja, er zijn ergere dingen toch?
Deze outdoor hunk bleek al dagenlang te lopen, onderweg vanuit Brabant naar Den Helder en weer terug. Hij was in 3 dagen van Hoek van Holland naar Den Helder gelopen. Liep 7 tot 8 uur per dag, keek niet naar kilometers, meer naar wandeluren. Overnachtte waar het hem uit kwam.
Geweldig. Stiekem was ik wel een klein beetje jaloers op hem, niet op de afstanden die hij liep want die zouden mij veel te veel zijn, maar wel op het gevoel van vrijheid wat hij zo intens durfde, wilde en kon beleven. Wat had ik graag zijn verhalen aangehoord maar helaas liepen we niet dezelfde richting op. Terug lopen was natuurlijk een optie......zou gelijk de belasting op links opheffen......maar ja dan werden de 20 km erg veel meer en dat kan niet de bedoeling zijn.

Toch maar verder in Noordelijke richting gelopen en hem een goede wandeling gewenst.

Na een lange, hele lange wandel dag, waar maar geen eind aan scheen te komen toch eindelijk de vuurtoren van Egmond bereikt. Door het stadje heen naar de sportvelden en de dag zit er weer op. Spullen gezocht bij de bagage plek, plekje gezocht en gevonden en het tentje weer opgezet. Handelingen die inmiddels heerlijk routinematig plaatsvinden.
Elke keer weer een verrassing wie de buren zijn. Dit keer een paar leuke mannen, een vader en zoon, een vrouw alleen, 2 dames, en een echtpaar in de buurt.
Ze vonden allemaal de dag van vandaag zwaar geweest. Ik was dus niet de enige die zich voortgesleept heeft naar Egmond.

De oude buurtjes van de dagen hiervoor ook al snel gespot op het terrein en even een praatje gemaakt. De sfeer is zo leuk. Ik had in mijn stoutste dromen niet durven dromen dat ik dit zo leuk zou vinden. Ik word overspoeld met prikkels, indrukken, signalen enz. Het kost energie en het geeft energie.

Tijdens het halen van de warme maaltijd wacht ons een onaangename verrassing. Op het mededelingen bord staat dat er vrijdag niet gelopen mag worden vanwege het weeralarm! Weeralarm? Kom nou, hebben ze dat ooit goed gehad? Dat lappen we toch zeker aan onze laars was mijn eerste reactie. Niet lopen? Dat kan niet! Dan ga ik het Noord Holland kustpad wel lopen, dat is mooi uitgepijld kun je zo volgen. Mocht er dan onweer komen dan ben je in elk geval minder kwetsbaar dan op het strand.

Maar na gesprekken met medewandelaars, de organisatie, en info omtrent het weer toch maar besloten het besluit te respecteren. Best wel een lastige beslissing hoor. Maar ja, na wat er woensdag is gebeurt kan de organisatie natuurlijk bijna niet anders dan de toch voor vrijdag aflasten. Nog een ongeluk kunnen ze zich niet permitteren. En in de voorwaarden bij inschrijving staat dat je je moet houden aan de beslissingen van het bestuur. Het is niet anders.
Het valt me zwaar dit besluit te moeten respecteren.

Na nog een laatste rondje over het veld zie ik dat er weer meer mensen met ladingen tape rondstappen. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik vooral alleen maar moe ben maar van die plakellende gevrijwaard blijf.

Bij de koffie krijgen we het nummertje uitgereikt waarmee we de bus in mogen. Mijn achterbuur heeft nr 13 gekregen en grapt. Jammer joh, nu moet ik wel gaan lopen, want je denkt toch niet dat ik met dit nummer de bus inga? hihi....goeie reden zou ik zeggen. Ik moet mijn nummer nog ophalen. Gelukkig kan ik met de eerste lichting mee, 8 uur vertrekken, dat houdt in elk geval nog een klein beetje het dagritme in stand en ben ik voor de bui in Callantsoog.

Met de mensen van de organisatie nog staan dollen hoe het nu kan dat het allemaal zo raar loopt dit jaar. Ze begrijpen er zelf ook niks van. Ikke wel hoor zei ik.....o ja, vroegen ze stomverbaasd. Het is 2013 zei ik. Dat verklaard alles. Tja, zeiden ze ,dat is eigenlijk wel een goeie, laten we het daar maar op houden. Je moet toch een beetje humor houden in de hut als alles ineens tegen blijkt te zitten toch?

In deze sportkantine werd er weinig rekening mee gehouden dat het feest soberder gevierd moest worden volgens mij want het bleef nog lang heel erg onrustig. Op een gegeven moment werd ik even wakker en moest naar toilet. Terug in de tent kon ik de slaap niet 1-2-3 meer vatten en lag heel even wakker, of was misschien toch even weggedommeld. Feit was in elk geval dat ik wakker werd door ruziënde dames. Ik lag even te luisteren maar kon er werkelijk geen chocola van maken. Ze waren duidelijk boos op elkaar maar er was geen touw aan vast te knopen. Had ik dan toch te vast geslapen om door te hebben waar het over ging? Hun misverstanden werken mij lichtelijk op de lachspieren en al snel was dromenland aantrekkelijker dan luisteren .

Een tijdje later was blijkbaar het feest in de kantine afgelopen en kwamen de feestgangers terug bij de tent. Hoewel het na 23 uur stil moet zijn konden deze mensen die regel niet respecteren. Vanuit een andere tent klonk ineens met een mooi geaffecteerde accent; Maken jullie in de kantine plezier, maar niet hier!
Hoe leuk is dat? Als je uit je slaap gehouden wordt en je in staat bent op rijm je plaaggeesten toe te spreken. Prachtig. Echt helpen deed het niet want ze gingen gewoon door tot er nog een duidelijk STTTTTT, van iemand anders achteraan kwam, toen was het stil.

Een nachtje met hindernissen, maar verder toch lekker geslapen.
Op naar weer een nieuwe dag.