2013 0726 Strand6daagse, dag 5

Strand6daagse 2013
2013 0726 dag 5.

6.15 uur wakker. Gisteravond al een douche genomen, uitgebreid staan kletsen met een mede wandelaarster. Er stond niemand te wachten, we konden mooi rustig aan doen. Het water was heerlijk warm, een perfecte straal. Het enige nadeel is dat je steeds de knop in moet drukken wil je de straal ook houden. Ach ja, je kunt niet alles hebben natuurlijk. Het had zo ook wel iets. Om de beurt gaven we een ram op de knop. Prima sanitaire voorzieningen hier, vanmorgen kon het dus met een iets mindere intensieve wasbeurt wel af.

Daarna de tent afgebroken, tas ingepakt en plaatsgenomen in de rij bij het uitdelen van het ontbijt. Ook hier raak je best snel met wandelaars aan de praat. Mits ze niet staan te wattsappen voor je neus. Een vrouwtje naast mij maakte er een opmerking over waarop ik natuurlijk niet kon achterblijven. ‘ Ach ja, zei ik, het lijntje met de buiten wereld is blijkbaar heel erg belangrijk!’

Waarop de wattsappende dame voor mij heel pinnig naar ons reageerde. Ze was minstens 20 jaar ouder en ging ons hevig de les staan te lezen, dat we ouderwets waren en achterbleven als we niet mee zouden doen. Ik glimlachte maar wat en liet de dame in kwestie in haar waarde. Ieder heeft zijn eigen gelijk tenslotte. Leuk was het zeer zeker. Heerlijk als mensen zo vroeg op de morgen al op de kast vliegen. Ik ben toch reuze blij dat ik met het mobiele geweld nog steeds heel goed de hoofd van de bijzaken weet te onderscheiden en niet afhankelijk ben van allerlei bliepjes en piepjes vanuit de krochten van mijn broekzak of tasinhoud. Vooral dat laatste is de meest gebruikelijke verblijfplaats van mijn ‘’mobiel’ leven. Dat zal ook niet zo heel gauw veranderen vrees ik. Dan maar verloren voor de mensheid en niet ingeburgerd in het wattsappende bestaan. Ik geniet van alles om mij heen, kijk mijn ogen uit, leg mijn oor te luister, zie, voel, en hoor, alle zintuigen staan op scherp. Daar zijn gelukkig nog geen app-jes voor uitgevonden. Die zintuigen van mij doen het nog prima, zelfs zonder stopcontact, of pre-paid kaartje. Wat een luxe.

De wattsappende wachtenden in de rij lieten we voor wat ze waren, er zijn ook nog mensen die gewoon een praatje met je aanknopen. Dat is veel leuker. Gewoon even horen wat mensen vandaag gaan doen. Een onverwachte vrije dag valt ons ten deel. Helaas kunnen we vanwege het weeralarm en de door de organisatie afgelaste wandeldag niet lopend naar Callantsoog.

Er blijkt bij de meeste mensen niet veel animo om nog iets van de dag te gaan maken. Het beroerde weer af wachten in de sportkantine of hun tentje, als ze die tenminste op tijd hebben staan, was bij de meeste het plan. Pfff…moet ik toch niet aan denken hoor, dan duurt de dag wel heel erg lang.

Fort Kijkduin of een bezoekje aan Texel hadden meer mijn voorkeur. In Callantsoog moest ik helaas nog een tijdje wachten tot de kustbus richting Den Helder zou vertrekken. Eerst maar even naar de strandopgang en de bui af wachten die elk moment kon losbarsten zo was beloofd. Maar zoals het al de hele zomer gaat, echt komen doet ie niet. Een paar druppels, maar het ‘vuurwerk’ bleef uit. Jammer, als het dan toch moet komen, doe het dan goed. Niet een paar spetters die al verdampt zijn voor ze je raken zeg! Noemen ze dat nu een weeralarm?

Rond 9.30 uur vertrekt de kustbus naar Den Helder. Deze rijdt een leuke route naar het noorden. Rondje hier en een rondje daar. Zo zie je nog eens wat. Toch valt het wel tegen niet te kunnen lopen vandaag. Ik ben helemaal uit mijn ritme. Zonde. Ik merk dat ik tijdens de rit in de bus en op de boot ga zitten malen. Mentaal is zo’n dag best zwaar. Alle indrukken maken zo hun afdrukken. Net als mijn voetstappen in het zand. Maar door gebrek aan fysieke inspanning blijven deze indrukken nu in mijn hoofd hangen. De balans is een beetje zoek.

Ik kan nog zo onbevangen aan deze tocht begonnen zijn, hoe ik het ook wend of keer ik kom, net als in Lourdes indertijd, niet alleen heel veel mensen tegen, maar vooral ook weer mezelf.
Gelukkig hoef ik niet zo diep te gaan als toen.
Nu is het meer het besef dat 2013 eigenlijk ‘mijn’ Santiago de Compostella jaar had moeten zijn.
Dat plannetje staat helaas nog even in de wacht door allerlei gebeurtenissen van de afgelopen 3 jaren, maar is nog steeds een reëel plan voor de toekomst.

Doordat Santiago niet doorging lag er nu een mooie kans voor mijn andere droom; De strand6daagse. Dat die nu werkelijkheid is maakt me blij. Stapje voor stapje van Hoek van Holland naar Den Helder. Maar het is wel verschrikkelijk balen dat vandaag als wandeldag uitvalt.
Toch een beetje het gevoel alsof de strand6daagse niet echt de 6 daagse is. In één van de komende jaren toch nog maar een keer inschrijven dus……

Mijn bezoek aan Texel maakt het gemaal in mijn hoofd er niet minder op. Daar liggen ook heel wat voetstapjes, mooie herinneringen, en gelukkige tijden. Het stemt me blij en weemoedig hier weer te zijn. Zo wordt een gedwongen rustdag toch een dag van heel druk zijn.

Het weeralarm van meteoconsult is hopeloos overdreven. Of ik heb met oogkleppen geleefd vandaag of ik was gewoon niet op de onheilsplekken. De meeste tijd is het gewoon droog gebleven namelijk.

Terug op het sportpark hoorde ik dat het inderdaad allemaal reuze meegevallen is. Ach ja….het is niet anders. Eerst maar de tent opzetten even eten en dan lekker slapen. Mentaal en fysiek ben ik nu echt aan het eind van mijn latijn.

In de sportkantine is er nog feest tot in de kleine uurtjes, ergens heel in de verte hoor ik ze zingen en lol maken, ze doen maar. Morgen nog een laatste wandeldag.

Slaap lekker.