2019 0806 Via Monastica dag 10 Heer – Givet (FR)

Na een rustige nacht op de camping in Heer uitgerust en redelijk fit weer opgestaan. Mijn voeten protesteren in elk geval niet meer zo als gisteren aan het eind van de dag. We ruimen de tent op. Ontbijten, en werpen nog een laatste blik op de zijarm van de Meuse.

We zijn op weg, lopen vrij snel Heer al uit. Wel bereiken de woning waar lang geleden de grensbewaking zat. Aan de vlag en de tekst op het huis zie je nog dat je hier België uitloopt en Frankrijk in, voor de rest….is het een gewone weg waar het verkeer normaal gesproken overheen dendert.
Vandaag even niet. Het bruggetje wat normaal gesproken toegankelijk is voor alle verkeer wordt nu van zijn bovenste laag asfalt ontdaan. En dat doen ze heel rigoureus. Hup alles eraf. Auto’s kunnen er in elk geval niet langs en zullen rechtsomkeer moeten maken. Heel erg duidelijk staat dit niet aangegeven. Dus……als wij naar de overkant zijn gelopen, wij mochten tussen de brokken gebroken asfalt klûnen, zien we met grote regelmaat auto’s aankomen en even later weer terugkeren.

We zijn in Frankrijk! In 10 dagen hebben we van Eijsden dwars door België naar Frankrijk gelopen. Zo trots. Wie had dat ooit kunnen denken? Ikzelf al helemaal niet. Was tenslotte niet voor niks in 2016 en 2017 al in Spanje aan de wandel gegaan op de Del Norte. Het Santiago aan het Wad project vorig jaar heeft heel wat te weeg gebracht. De vele gesprekken die ik tijdens de 43 wandelingen her en der in ons land heb gevoerd, maakten dat de camino door België en Frankrijk toch steeds meer tot de verbeelding ging spreken. Er waren eigenlijk geen redenen meer te bedenken om België en Frankrijk over te slaan.

Vorig jaar op 3 februari stonden we aan de start in Eijsden en liepen we noordwaarts, nu stonden we op 29 juli wederom aan de start in Eijsden om zuidwaarts de tocht te vervolgen.

Wat hebben we genoten deze 10 dagen. Natuurlijk was het soms best afzien en kreeg ik keihard van mijn lijf te horen dat ik best iets meer conditie bij elkaar had mogen sprokkelen de afgelopen maanden. Maar ja, studeren en veel wandelen is geen al te beste combi.

Wat ik wel kan beamen is dat deze camino, zo dicht bij huis, absoluut de moeite waard is. De omgeving, de gastvrijheid, de natuur, cultuur, de pelgrims onderweg, zo gaaf. De pelgrims die me tijdens Santiago aan het Wad hun enthousiaste verhalen hebben verteld, hebben helemaal gelijk gehad. België is het dubbel en dwars waard om als pelgrim doorheen te trekken.

We zijn nu in Frankrijk en komen bijna aan in Givet. We lopen over de brug de stad in. En gaan eerst maar eens op zoek naar het treinstation. Eens kijken hoe laat de trein vertrekt voor we iets anders gaan doen hier. Bij het treinstation aangekomen blijken er helemaal geen treinen te rijden vanwege werkzaamheden aan het spoor. Oeps. Gelukkig gaat er wel een bus naar Dinant. Dus…..met de bus naar Dinant en vandaar verder.
Het trein / bus station ligt best een beetje buiten het centrum, veel puf om weer terug te lopen heb ik eigenlijk niet. Op het stoeprandje wacht ik de komst van de bus af. De rit naar Dinant is grappig. We rijden nu langs de drukke oever van de Meuse en zien alle plekjes nu vanuit een ander perspectief. De afgelopen dagen liepen we aan de overzijde, door de bossen, heuvel op, heuvel af. We zien het pontje, het recreanten haventje, de rots waar we voorzichtig omheen moesten lopen, allemaal mooie herinneringen. Heerlijk.

In Dinant kopen we een treinkaartje naar Brussel. Volgens de loket beambte kunnen we op elk station rondom Brussel uitstappen en daar een kaartje kopen naar Nederland. Vanuit Dinant was dat namelijk niet mogelijk. In de trein zittend zien we dat onze trein via Namen naar Brussel-Zaventem gaat. We raadplegen www.rome2rio.com en zien dat we vanaf Brussel-Zaventem heel gemakkelijk naar Nederland kunnen reizen. Mooi dan blijven we zitten want ons kaartje is geldig voor alle stations van Brussel. In Brussel-Zaventem aangekomen grap ik bij het uitstappen van de trein nog….nu maar hopen dat het lukt met ons kaartje, want treinkaartjes, doorgangspoortjes en Anita is een combi die niet altijd even gelukkig uitpakt.

Wij naar boven, bij de poortjes aangekomen houden we ons kaartje voor de lezer. En wat denk je? Verschijnt er in beeld. ‘Verkeerde station’. Ik schiet in de lach. Dit kan niet waar zijn. Meteen komt er een spoorwegmedewerker aangelopen. Lukt het? Nee, niet echt zeg ik, het ding zegt; Verkeerde station! De man bekijkt onze kaartjes en zegt. U kunt alleen in Brussel uitstappen. Ja, en waar zijn we nu dan? Ge bent op Brussel-Zaventem. Ja, dus? Nee, alleen Brussel Centraal, Brussel-Midi, Brussel Noord. Brussel-Zaventem hoort niet in het rijtje thuis. Lekker dan…..verkeerde info in Dinant.
Terug naar beneden en terug naar Brussel Noord. Dat was nml. het eerste station waar de trein dan stopte. Gelukkig geen controle gehad onderweg, we realiseerden ons in de trein dat we dan dit stuk natuurlijk ook niet op dit kaartje mochten reizen. Op Brussel-Noord een kaartje gekocht naar Ede, wat gegeten en de eerstvolgende trein gepakt. Na 5 km lopen van Heer naar Givet, 8 uur reizen, 7 x overstappen, en in Ede nog zo’n 2,5 km lopen waren we aan het begin van de avond thuis.

Het komend jaar gaan we, voor zover de agenda’s het toelaten, af en toe weer een dagje hier in Nederland aan de wandel op de Jacobswegen. We hebben nog een stukje Jabikspad in Friesland te lopen, en dan verder op het Jacobspad richting het zuiden.
Volgend jaar zomer zullen we in Givet verder gaan met de camino en hopen dan een flink stuk te kunnen lopen in het Noorden van Frankrijk. Maar eerst…..gaan we nog een poosje nagenieten van deze mooie 10 dagen, waarin zoveel gebeurde dat het nauwelijks te bevatten is.

Onze camino voor 2019 zit erop. Dank jullie wel voor het meelezen, meegenieten, en alle mooie reacties.

Pelgrimsgroetjes,
Anita en Dick