20160624 Langevelderslag - Zandvoort

2016 0624 Langevelderslag – Zandvoort

Op weg van mijn werk naar huis krijg ik ineens een geweldige ingeving. Morgen staat er niets in mijn agenda. Wat te doen met zo’n maagdelijke witte bladzijde in mijn altijd volle schema? Daar hoef ik niet lang over na te denken. Naar het strand!

De foto’s van strandfoto’s en onheilspellende luchten die vandaag mijn netvlies beroerden maken dat ik sterk verlang naar de zee, het strand en de duinen. Het is er in 2016 nog niet van gekomen om mijn voeten in de golven onder te dompelen en over het strand te banjeren. Mooiere gelegenheid om aan dit gevoel te voldoen is er niet. Ik bekijk buienradar voor morgen en heb een goed gesprek met St. Clara.

En zo….rijd ik na een prima nachtrust met een goed gevulde rugzak, mijn nieuwe wandelschoenen, die ik vandaag niet echt nodig hoop te hebben, fototoestel en een flesje zonnebrandsmeersel, richting mijn geliefde plekje aan de Noordzee kust.
Na zo’n 1,5 u rijden parkeer ik mijn zwarte doosje, gesp mijn rugzak om en wandel naar een terras. Eerst maar eens koffie met wat lekkers. Even acclimatiseren.

Zittend op het terras, geniet ik van de zilte zeelucht, de zon laat zich nog niet echt zien, het vuurtje in de tafel zorgt voor een aangenaam warm temperatuurtje. Ik schiet acuut in de relax stand. Wat is dit toch heerlijk. Onthaasten op zo maar een vrije dag.

Na de koffie en een sanitaire stop wandel ik naar het strand. Ik haal een paar keer diep adem, gooi mijn schoenen uit als ik aan het einde van het plankier ben. Blote voeten in het zand. Ik weet niet hoe snel ik bij de waterlijn moet komen. Dit is zooooooo lekker. Het water voelt nog niet echt warm aan deze tijd van het jaar, maar toch….is het heerlijk het koele water over mijn voeten te voelen stromen. Het zand onder mijn voeten spoelt langzaam weg als ik zo sta te dagdromen.

De wereld is klein, de lucht nog een beetje grijs. Er is nog weinig zicht in de verte. Het is alsof de natuur zegt…..blijf even dicht bij jezelf. Geniet van het nu…ver vooruit kijken is nu helemaal niet nodig. Er is zoveel te zien. De golven, de schelpen, de duinen, en hier en daar kwallen ontwijkend banjer door het zand, af en toe door de kleine meertjes stappend die die tussen de zandbanken op het strand zijn ontstaan. Het water wat daarin is heerlijk, de ribbels in het zand maken het gevoel compleet. Super die voetmassage. Blote voeten in het zand, wat een luxe.

De tijd verstrijkt, de zon doet hevig haar best de sluier op te lossen. Hier en daar verschijnt al wat blauw tussen het wit. Ineens denk ik aan een opmerking die een koor vriendin jaren geleden maakte in Lourdes. Het was toen al een tijdje wat minder mooi weer. Meiden zei ze; Als de blauwe lap tussen de wolken zo groot wordt dat je er een jurk van kunt maken dan blijft het de rest van de dag mooi. En mooi dat ze toen gelijk had! Het ziet er naar uit dat ook vandaag deze wijsheid verzilverd wordt.

In een duinpan geniet ik van mijn lunch, de zon, de warmte, de rust, het zand, en de verrichtingen van een dikke harige rups. Met heel veel moeite kruipt ie naar boven, tot…..de hellingshoek te stijl wordt en hij koppeltje duikend als een soort van sneeuwbal van de berg rolt. Arm dier. Helemaal dizzie ligt ie bij te komen in één van de afdrukken van mijn voetstappen. Opeens komt er weer leven in zijn lijfje en onderneemt ie weer een poging de helling op te klimmen. De valpartij herhaalt zich. Na de 3e poging bedenkt ie toch dat misschien de andere kant op gaan slimmer is. Maar ook daar kukelt ie weer naar beneden. Ik kan het niet langer aanzien en besluit hem een handje te helpen. Ik laat hem op een steen kruipen en zet hem daarna met steen en al in het helmgras. Ik mag tenminste aannemen dat dat zijn doel was.

Het was mooi om te zien dat het beestje zich niet uit het veld liet slaan door tegenslag. Hij ondernam gewoon keer op keer een poging om daar te komen waar hij wezen wilde. Was het niet linksom dan wel rechtsom, door kuilen en over hobbels, 3 stappen vooruit en weer 10 terug. En ineens was er dan mijn helpende hand die hem een grote sprong vooruit hielp. Ik hoop dat deze rups zo de kans heeft gekregen een mooi plekje te vinden om te ontpoppen tot een prachtige vlinder.

Na deze uitgebreide pauze wordt het tijd om door te gaan stappen naar de volgende plaats. Onderweg kijk ik mijn ogen uit. Zie ik daar werkelijk een stel herten op de duinrand? Het is inderdaad echt waar. Die verwacht ik hier helemaal niet. Op de Veluwe oké, maar hier? Toch zijn ze echt echt. Ze grazen onverstoorbaar door. Zich niets aantrekkend van de paar zonaanbidders onderaan de duinrand.

In de volgende plaats trakteer ik mezelf op een pannenkoek en een ijsje en stap daarna vol goede moed het hele eind weer terug. Het is nu vloed, het loopt zwaar door het mulle zand. Maar het is mooi! Zo mooi, er zijn ontelbaar veel zeepaddenstoelen aangespoeld. Enorm grote exemplaren liggen er in het zand. Van de grijze lucht van vanmorgen is niets meer over. Het is nu strakblauw en de zon doet vreselijk haar best een mooie zomeravond voor te schotelen. Wat was het een superidee om juist vandaag naar de kust te rijden. Ik ben duidelijk niet de enige vandaag die geniet van wat moeder natuur ons zo rijkelijk voorschotelt. Wat was dit een mooie wandeldag. Heb zo’n kleine 20 km gewandeld langs het strand. 20 verrassende, verbazingwekkend mooie kilometers. Elke meter anders, elke meter mooi, zand tussen mijn tenen, water over mijn voeten, wind door mijn haren, zon op mijn huid, zout op mijn lippen, prachtige vergezichten op mijn netvlies, ontelbaar veel indrukken in mijn hoofd, en evenzoveel afdrukken van mijn voeten in het zand.

Het is een stuk later geworden dan ik vanmorgen eigenlijk in gedachten had en zo geniet ik ook nog eens van de ondergaande zon. Het is druk op het laatste stukje strand voor de parkeerplaats. Kleine kinderen, oudere mensen, een bruidspaartje, een zeevisser, een stel jongeren. Iedereen geniet op zijn of haar manier van deze mooie zomeravond.
Helemaal zen bereik ik mijn auto en stuur ik met een grote glimlach om mijn mond mijn zwarte doosje weer huiswaarts. Wat een top dag.

Thuis stap ik onder de douche, bedank St. Clara voor het prachtige weer, leg mijn hoofd op mijn kussen en …………droom ik van zon, zee, strand, golven, en duinpannen…..

Weltrusten.