2016 0611 Gelderse Poort

Wandelen in de Gelderse Poort, een streek die ik niet zo goed ken. De aankondiging van deze wandeling kwam toevallig voorbij de afgelopen week, en ik dacht….ach waarom niet? Laat ik eens een andere kant uit gaan.

Zo gezegd, zo gedaan, op zaterdagochtend mijn tas ingepakt, mijn experiment wandelschoenen aangetrokken, voor alle zekerheid wel de hanwags mee, en op naar Pannerden. Pannerden is een klein dorpje in Rijnwaarden, wat valt onder Nationaal Landschap De Gelderse Poort. Vandaar ook de naam van deze wandeling.

Als ik de auto geparkeerd heb wissel ik mijn experiment schoenen toch nog maar even voor mijn Hanwags. Het is wel verleidelijk om er meteen op te starten, maar 25 km is best een eind. Als het niet wil dan heb ik een kleine uitdaging voor vandaag. Laat ik nu toch echt het advies van de expert ter harte nemen en er niet langer dan een uurtje op lopen in het begin. Pfff…het kost enige moeite mezelf hiertoe te dwingen.

Ik ben op weg. Kaartje in de hand, hoewel de route ook netjes gemarkeerd is vind ik het toch prettig een beschrijving bij de hand te houden. Al snel loop ik Pannerden uit. Heel in de verte zie ik medewandelaars. En al snel word ik ingehaald door nog meer medewandelaars. Vandaag geen haast, waarom zou ik? 25 km is een mooi stukkie en ik heb alle tijd van de wereld. Ben lekker vroeg op pad gegaan. Het is genieten hier. De uitzichten zijn eindeloos. Het weer is geweldig. De vogels laten hun mooiste geluiden horen, en de struiken en bloemen zien er geweldig uit. Het is een genot voor oog, oor, en lijf vandaag. Het zonnetje begint namelijk ook haar best te doen. Eerst heel voorzichtig proberen door een wolk heen te prikken, heel subtiel, maar later steeds heftiger. Wat een prachtige wandeldag. Ik ben blij dat ik me niet heb laten tegenhouden door de minder fraaie geluiden van de weerdeskundigen. Al snel kan mijn jas uit, is de rest van de dag ook niet meer in beeld geweest.

Als ik na 7 km de eerste controlepost bereik en daar aan de koffie zit, lees ik de beschrijving van de wandeling nog eens goed door. Oh….er komt straks een stuk onverhard. Heerlijk, maar dan…..hahaha….ja ik kan het niet laten, gaan toch echt mijn nieuwe wandelstappers in beeld komen.
Hup, hanwags uit, en de 5-fingershoes aan. Dat wil ik gaan beleven en ervaren. Onverhard lopen op alleen een laagje bescherming aan mijn voeten. Gistermiddag in Amsterdam liep ik er ook op en dat beviel prima. Geen mens die daar raar opkijkt van een beetje aparte schoenen. Maar de geplaveide straten in Amsterdam is toch wel wat anders dan onverhard in de Gelderse Poort.

Het is even wennen, maar al snel heb ik mijn ritme gevonden, het loopt duidelijk anders, maar heerlijk. Het voelt alsof ik veel rechterop loop. Ik voel de oneffenheden in de straat, wandel hier en daar een stukje door het gras, ook dat voelt zeer aangenaam, en zit met smart te wachten op het onverharde stuk. Dat liet nog wat langer op zich wachten dan ik eigenlijk dacht, maar goed……wat in het vat zit verzuurd niet. Eindelijk was het dan toch zover. Het onverharde stuk begon. Wat heerlijk.
Het valt bijna niet te omschrijven hoe ik me daar voelde. Midden in de natuur, de vogels horen, de verten zien, het ruisen van de bladeren aan de bomen, en de aarde onder mijn voeten voelen.
Mijn voeten laten een afdruk achter alsof ik inderdaad op blote voeten loop. Hihi….wat zullen de wandelaars achter mij nu denken? Als het ze opvalt natuurlijk.

Reacties kwamen er al snel. Loopt dat nu lekker? Nu al zere voeten, dat je andere schoenen aan hebt gedaan? (mijn hanwags bungelde aan mijn tas) Wat heb jij bijzondere schoenen aan! Waarom loop je op die schoenen? Doet het geen zeer, al die steentjes te voelen? Voor de 4daagse aan het trainen? Zomaar een bloemlezing van alle vragen / reacties die ik kreeg.
Leuke gesprekken volgden.

Rustig doorstappend volgde ik de route. Ik heb niet de indruk dat ik nu heel veel langzamer loop dan op mijn traditionele wandelschoenen. Zit gewoon lekker in mijn ritme, het gewicht van mijn rugzak is ook niet vervelend, het loopt super. Aangezien ik geen tijd bij me heb, loop ik gewoon lekker zolang het goed gaat op mijn 5-fingershoes.

Tolkamer komt in zicht. Op de boulevard zijn diverse terrasjes en daar maak ik dankbaar gebruik van.
Wat te drinken gehaald, en heerlijk van mijn zelfgemaakte lunch zitten genieten. Het uitzicht op de Rijn, de traag voorbijvarende schepen, en het heerlijke zonnetje maken dat ik er langer blijf zitten dan nodig. Dit lijkt wel vakantie! Zo voelt en zo is het ook eigenlijk wel een beetje. De tijd aan mezelf, de wereld aan mijn voeten en mijn hoofd in de wolken. Nou ja…bijna dan. Moet ook niet overdrijven natuurlijk. Het is gewoon genieten. Ik zit daar te fantaseren over hoe het is om in Spanje te lopen. De tijd schiet aardig op nu. Nog maar een week of 10 te gaan en dan is het zover.

Om mij heen zitten vooral 4-daagse lopers. Ook zij zijn al in euforische stemmingen zo te horen. De 100ste 4daagse is een feit. Voor veel mensen een heel bijzondere belevenis als ik het enthousiasme om mijn heen mag geloven. Hoewel veel mensen zich toch serieus afvragen of er niet teveel deelnemers op het parcours zijn. Dat is wel een puntje wat ik steeds terug hoor. Voor mijn geen 4daagse, ik zoek liever de rust op.

De uitzichten op de Rijn zijn geweldig. Jammer dat ik dit stuk op een gegeven moment moet verlaten en achter één of andere steenfabriek langs wandel. Ach ja…..het is niet anders en komt vast nog wel iets moois in deze tocht denk ik. En ja hoor, niet veel later komt recreatieplas de Bijland in zicht. Ik kan het niet laten en ga met mijn blote voeten het water in. Wat is dit lekker! Dat is het voordeel van ‘maar’ 25 km lopen dan gun ik mezelf dit soort heerlijke relax momenten. Als ik in de zon op een bankje zit om mijn voeten te laten drogen zie ik op het kaartje dat het nog maar 7 km is tot het eindpunt. Uh……dat betekent dus dat ik al 11 km op mijn nieuwe wandelschoenen heb gelopen. Het gaat prima maar toch besluit ik hier om mijn hangwags weer aan te doen. Laat ik het nu niet overdrijven. De hangwags voelen wel een beetje vreemd en zwaar, maar al snel heb ik ook hier mijn draai weer in gevonden.

Het laatste deel van de route is vooral asfalt en fietspaden. Er zijn veel medewandelaars, en fietsers onderweg. Het is een geliefd stukje Nederland zo lijkt het. Ik kom zelfs een aantal Pieterpad lopers tegen. Vader, moeder en twee zoons. Respect hoor, de ouders leken me al aardig op leeftijd. Ze verontschuldigden zich bijna dat ze het Pieterpad liepen met bagagevervoer. Maakt toch niet uit zei ik, gewoon genieten. Ieder z’n eigen weg, ieder op z’n eigen manier. Geniet van elk moment, het Pieterpad, het pad der paden. Voor mij was het destijds; Het begin van mijn wandelleven. Mijn wandel way of life.

Zo zie je maar weer, wandelen is genieten, goed voor iedereen.
Blij en voldaan bereik ik mijn bestemming voor vandaag. Ik meld mij af, trakteer mezelf op een ijsje en verwissel weer mijn schoenen. Begin al verknocht te raken aan het gevoel geen schoenen aan mijn voeten te hebben. Wandelen in de Gelderse Poort, op barefoots, het was een prachtige ervaring. Heb een nieuwe poort in mijn wandel way of life ontdekt.

Wandelgroetjes,

Anita