2015 0906 Lille - Ede

2015 0906 Lille – Ede

6.50 u. Wakker, zelfs nog voor de wekker? Ja die moesten we toch echt wel zetten, we wilden het risico niet lopen dat we niet om 8 uur weg zouden kunnen zijn. Maar gelukkig werkt ook de bioklok nog. Dus geen wekker nodig. We ruimen netjes alles op. Eten de laatste restjes die we nog in onze rugzakken hebben als ontbijt. We beginnen ons echte pelgrims te voelen. Overnachten in een pastorie en ’s morgens de laatste restjes droog brood als ontbijt. Het is echt balen dat we vandaag naar huis vertrekken. Hoewel het gisteren heel moeizaam ging een slaapplek te vinden. De moed zat ons bijna in de schoenen. Nu zijn we toch heel dankbaar met dit mooie, we zullen het nooit meer vergeten, slaapplekje in een sacristie van zomaar een kerk in Lille. We zijn er stil van en zitten ieder met onze eigen gedachten in gedachten.

Om even voor 8 uur komt onze gastheer de trap af. We maken nog een praatje, danken hem voor zijn gastvrijheid en verdwijnen dan de vroege koude Franse morgen in.

Het is stil op straat en koud! Wat gaan we doen? We zijn beiden nog steeds een beetje uit ons doen van de belevenissen van gisteravond. Stilletjes lopen we door het verlaten Lille. Het is nog veel te vroeg om bij de bushalte te gaan rondhangen. We besluiten eerst naar het centrum te. De grote kerk midden in het centrum was gisteren al dicht. Wie weet kunnen we die nu met een bezoekje vereren.

Voor bij de eerste kruising zien we een klein bakkerswinkeltje waar al heel wat volk in en uit loopt. Het ruikt er heerlijk. Mmm…verse broodjes en koffie! Dat gaat er wel in. Daar denken we niet lang over na. Opgewarmd en gevoed stappen we een poosje later door het centrum. We bezoeken de kerken die gisteren gesloten waren, genieten van de prachtige gebouwen en de serene rust die er heerst. We slenteren nog wat over de braderie. Wat een ouwe meuk allemaal zeg! Wie vindt dit nu leuk? Wij kijken liever naar de meer duurzamere ouwe meuk. Lille heeft een prachtige oude binnenstad. Het ene pand is nog mooier dan het andere.
Jammer van al die kraampjes ervoor. Leuke foto’s maken is onmogelijk.

Rond een uurtje of 11 slaat het weer om en begint het te regenen. We zoeken een overdekt terras.
Na de regenbui slenteren we nog wat door het centrum maar hebben er op een gegeven moment meer dan genoeg van. We gaan kijken of we in ons restaurantje van gisteravond terecht kunnen.
Helaas blijkt dat vandaag alleen maar open te zijn om er uitgebreid te eten. Dat wil hier zeggen, een mosselpannetje. Maar om nu op dit tijdstip een pannetje mosselen leeg te eten en straks nog 5 uur in de bus te moeten zitten….nuh….dat is vragen om problemen. Dat doen we maar niet.
De dame en heer achter het buffet vroegen wel of het ons nog gelukt was een slaapplaats te vinden. Ja, na veel moeite is het ons gelukt bij de pastorie van de kerk. Uh….pastorie van de kerk? Tja….van die mogelijkheid hadden ze nog niet eerder gehoord.

Mosselen voor tussen de middag werd dus niks. Wij naar de supermarkt even verderop. Broodjes, fruit en wat chocola ingeslagen en een bankje gezocht om het op te eten. De tijd kroop traag voort, maar uiteindelijk was het dan toch tijd om naar het busstation te gaan. Wij waren er natuurlijk te vroeg! We hadden het wel een beetje gehad met Lille. De drukte, het wachten, het is allemaal doodvermoeiend. Een lange wandeldag is een stuk leuker. Maar om uiteindelijk met 18 personen in een 45 persoons touringcar van Ouibus te zitten is ook best luxe! Het weer is echt omgeslagen. Koude wind met af en toe een drup regen. Blij dat we naar huis kunnen.

Na een zeer voorspoedige comfortabele rit waren we om 18.30 u in Rotterdam. Vandaar met de trein naar Ede.

Onze wandeldagen, in het buitenland, voor dit jaar zitten erop. De eerste stappen op weg naar Santiago de Compostella zijn gezet. Wat was dit ontzettend leuk om te doen. Van de voorpret, alles voorbereiden, tentje kopen, kaartmateriaal en vooral moed verzamelen. Tot de uitvoering, het wandelen zelf, zorgen dat de inwendige mens gezond blijft, lief zijn voor de uitwendige mens, genieten van de omgeving, en de ontmoetingen, de uitzichten en de inzichten, de voetafdrukken en de indrukken. Het was genieten. De regelmaat, wandelen, eten, slapen. Deze 8 wandeldagen smaken naar meer. Voor nu resten ons de mooie herinneringen, en de geweldige ervaringen.
Wij zijn blij dat we dit mochten en konden doen.

Na de voorpret, en de uitvoering volgt de…….napret! En die zit hem vooral in het schrijven van deze verslagen, het overdenken, en alles op mij in laten werken.
Bedankt, lieve lezers dat jullie onze avonturen zo trouw hebben willen volgen. Ons avontuur van wandelaar naar bijna pelgrim, van Sluis naar Calais zit er op.
Volgend jaar gaan we verder waar we gebleven zijn. We starten dan weer in Calais…..
En tot die tijd…..komen er vast nog verhaaltjes over korte tochtjes dichterbij huis.

Wandelgroetjes van Anita