2016 0717 Funbreaks Kijkduin

Duin- en strandwandeling.

13.00 u verzamelen bij de Vuurtoren in Kijkduin stond er op de bevestiging van deelname. Een leuke wandeling in de duinen en over het strand met Funbreaks en……? Geen idee……? Het was zomaar een opwelling de afgelopen week om me hiervoor aan te melden.

Ik maakte in Kijkduin kennis met 3 gezellige dames. Onder leiding van Eva van Funbreaks liepen we de duinen in. Niet het geijkte werk, geen paaltjes volgen of vaste routes. Nee….heerlijk struinen door de duinen in het Westduinpark. Eerst dacht ik nog lekker op blote voeten door het zand te gaan banjeren, maar dat was iets te optimistisch gedacht. Eva had een echte off the road tocht bedacht voor ons. Al snel pakte ik mijn zwarte 5fingers uit mijn tas. Zo kon ik heerlijk struinen, het was een mooie test voor mijn tocht in Spanje. Zo klimmen en klauteren had ik nog niet eerder met mijn 5 fingers gedaan. Het is tot nu toe vooral verharde weg en bospaden geweest. Van het betere klim en klauter werk was nog niet echt wat terecht gekomen. Hier mocht ik mijn hart ophalen. Lekker testen, uitproberen, mul zand, keien, struiken, trappetjes, er was van alles wat. Vooral lekker steil af en toe. Wat is dit leuk. Ik loop sinds ik mijn 5-fingershoes gekocht heb dagelijks op mijn roze sandaaltjes of op de dichte zwarte schoenen. Verslaafd? Haast niet. Het loopt zo geweldig. Mijn voeten willen al niet anders meer.

Wat is dit leuk met 4 vrijgezelle dames onderweg zijn. Eerst het kennismaken. Hoe heet je? Wat doe je? Heb je kinderen? Wat zijn je interesses? Heerlijke gesprekken volgen, er is veel herkenning. af en toe staan we te puffen en te hijgen als Eva ons een flinke klim laat maken. De uitzichten die we na zo’n klim hebben zijn een geweldige beloning voor onze inspanning. Wat is het hier mooi. Eindeloos ver kunnen we kijken, over de duinen, naar de zee, naar de mensen op het strand. De vele fietsers op de fietspaden. We genieten, maken foto’s, en geven elkaar een kijkje in ons leven. Het is een prachtige dag, de zon schijnt, iedereen is vrolijk.

Na het klimmen en klauteren gaan we een stuk het strand op en lopen we met blote voeten door de branding. Het is vloed, best zwaar lopen, maar de blote voeten in het water maken dat het een zeer aangenaam tochtje wordt. Af en toe flinke schelpenbanken ontwijken dat dan wel. Dat voelt toch iets minder gezellig aan de blote voeten, maar voor de rest……is het puur ontspannen. Met het zicht op de haven van Scheveningen vinden we het voor eventjes genoeg en duiken we op een terras neer. Het is er druk, we zijn vandaag niet de enige die genieten van zon, zee, zand, en duinen.

Na deze break gaan we weer het duingebied in. Met een beetje geluk zouden we de Schotse Hooglanders kunnen tegenkomen. Wat is geluk? Vandaag hielden ze zich mooi schuil. Kan ze geen ongelijk geven, het is toch ook veel te warm met zo’n dikke bontjas in de zon te gaan lopen? Ik snap ze wel. Volgende keer beter. Er is nog genoeg te zien en te beleven. De rozenbottels staan volop in bloei en geven een heerlijk zoete geur af. Het geel van de bloemen van het Jacobuskruiskruid steekt prachtig af tegen de mooie blauwe lucht. Er was zelfs 1 rupsje te zien van wat een Jacobus vlinder wordt. Zie en voel ik hier de hand van Jacobus? Of heb ik gewoon ontzettend veel zin om naar Spanje te vertrekken en kan ik niet wachten mijn camino del Norte te gaan lopen? Mijn eerste stukje camino naar Jacobus…….

Nadat we de ‘Vulkaan’ beklommen hebben en het uitzicht hebben bewonderd, gaan we naar een klein duinvennetje. Hier staat een vogelscherm, normaal zit het hier vol met allerlei vogels zo staat er op het info bord te lezen, maar vandaag is alleen het gezinnetje meerkoet thuis. Geeft niks. Ook zonder vogeltjes is het er prachtig.

Als we weer terug zijn bij het fietspad trekken we de schoenen uit en lopen het laatste stuk weer door de branding terug naar Kijkduin. Op het terras vlakbij de vuurtoren nemen we nog een drankje, praten we vrolijk verder maar is er toch echt het moment van afscheid nemen gekomen.
Het was een geweldige middag. Ik ben blij dat ik mijn gevoel de afgelopen week heb gevolgd en me zomaar spontaan voor deze activiteit heb aangemeld. Dank je wel Eva voor de mooie wandeling die je voor ons bedacht hebt. We nemen afscheid van elkaar, de dames gaan allen naar de auto. Maar ik……ik kan nog geen afscheid nemen van de zee.

Ik besluit nog een flink eind richting Hoek van Holland te lopen. Als ik vanaf de waterlijn de laatste oranje bol zie van de strandafslag, waarvan ik aanneem dat het nr 1 was, besluit ik terug te gaan naar Kijkduin. Als ik me omdraai zie ik dat ik best een heel stuk gelopen heb. Wat is dit toch heerlijk, met blote voeten in het water. De golven die tegen mijn benen rollen. De schelpjes, de meeuwen. Ik maak nog heel veel foto’s en ben eigenlijk toch nog veel te snel naar mijn zin weer terug in Kijkduin.

Mijn maag begint te knorren van al de etensluchtjes die op de boulevard mijn neus binnen dringen.
Een portie mosselen en een frietje? Mmmm….kan de verleiding niet weerstaan. De meeuwen doen vreselijk hun best om met mij mee te eten, maar daar geef ik toch maar liever niet aan toe. Ze zijn me al brutaal genoeg. Heb weinig zin om ze van het bankje af te moeten meppen. Ze blijven maar mooi op gepaste afstand.

En zo komt er dan toch echt een eind aan een geweldige wandeldag door de duinen, over het strand, door de branding, in de zon, in de schaduw, vol in de wind, in de luwte. Het was van alles wat. Voldaan en met een heerlijk zen gevoel keer ik huiswaarts. Dit was GENIETEN.


Wandel groetjes,

Anita