2015 0830 Knokke - Bredene

Dag 2 Knokke – Bredene

Het was een heftig nachtje op camping de Zilvermeeuw. Toch heerlijk geslapen, reizen en wandelen, nieuwe indrukken, het maakt een mens moe. Dat Donar en Wodan ’s nachts klaarwakker zijn en maar niet kunnen beslissen welke kant ze uit willen, ach….daar slaap ik wel doorheen. Ze knokken maar daar in Knokke.

Het was wel even lastig met opruimen van de tent, want ja….de spullen zo droog mogelijk meenemen is toch wel een uitdaging. We stonden op een mooi plekje t.o. een, waarvan wij dachten, oud onbewoond gebouwtje. Dankbaar maakten wij gebruik van de deurkrukken om onze spullen aan op te hangen. Werkte perfect. Zo hoefden onze tassen niet op de natte straat te staan.

De tocht Knokke uit was saai, veel industrie. Zeebrugge ligt bijna tegen Knokke aan en ook daar weer veel bedrijvigheid. Maar dan…..kunnen we eindelijk bij Wenduine richting strand. Wauw wat is het strand hier breed! Ik ben best wat gewend wat dat betreft, maar kijk hier toch mijn ogen uit. Wat een afstand nog naar zee, er ligt een woestijn aan zand voor….
Maar eerst thee en een sanitaire stop voor we de zandbak induiken. We genieten van de bedrijvigheid. De terrassen worden in gereedheid gebracht. De strandwachten zijn ook volop in de weer om hun posities in te nemen. Het is 10.20 u en 21 graden. Het beloofd een mooie zonnige dag te worden. Toch maar even smeren. Het leek er vanmorgen niet op dat het nodig zou zijn.

Op het strand doen we onze schoenen uit en lopen op blote voeten langs en in de waterlijn. Wat is dit heerlijk. Het Strand6daagse gevoel is weer helemaal terug. Voeten in het water, zon in het gezicht. Alle tijd van de wereld. Hoe lekker is dit?
Heel in de verte zien we een rond gebouwtje. We hebben ons laten vertellen dat dat Blankenberge is. Onze tussenhalte voor vandaag. Maar eerst genieten we nog van de gebouwen langs de boulevard van Wenduine. Veel vergane glorie en ook foeilelijke nieuwbouw blokkendozen ertussen. Maar toch….heeft het wel iets die brede flaneerboulevards. Het ronde gebouw komt langzaam dichterbij, wordt steeds duidelijker. Het lijkt wel alsof we kijken naar de contouren van de pier van Scheveningen. De pier van Blankenberge heeft net als de pier van Scheveningen een roemrijke geschiedenis achter de rug. Gebouwd, afgebrand, opnieuw opgebouwd, gerenoveerd, pretpark, horeca gelegenheid. Er heerst een gezellige bedrijvigheid op het bouwsel. Wij slaan het gade vanaf het strand waar wij een lange lunchpauze houden.
De meeuwen zijn heel nieuwsgierig en vrij. Ze eten bijna uit onze hand. Het is zo leuk ze van zo dichtbij te mogen gadeslaan. We zien ook dat er een behoorlijke hiërarchie heerst onder het meeuwenvolkje. Ze zijn niet zo lief voor elkaar als ze eruit zien zeg.
Tjonge….wat kunnen ze kattig doen naar elkaar.

We lopen verder over het strand en komen een barrière tegen. We moeten een stukje terug en gigantisch omlopen. Helemaal om de jachthaven heen. Het is er prachtig maar het kost ons ontzettend veel tijd. We kijken onze ogen uit naar alle luxe jachten. Crisis? Daar hebben ze hier nooit van gehoord zo lijkt het.

We gaan verder naar het dorpje de Haan. Onderweg vinden we op het strand een St. Jacobsschelp. We bekijken deze, maken er foto’s van en proberen deze zo goed mogelijk in te pakken om mee te nemen. Als een soort van relikwie. Best een uitdaging.

In de Haan proberen we een camping te vinden, maar hoe we ook ons best doen, die is er daar gewoon niet. Da’s lastig. Inmiddels zijn we er ook achter dat de receptie op de campings sluiten vanaf 17.00 en soms 18.00 u. We zullen dus wel een beetje door moeten stappen naar Bredene om op tijd op de camping te zijn. Want ja er zit weinig anders op dan door te gaan naar Bredene. Een blik op de kaart leert ons dat we daar nog zeker zo’n 2 uur mee bezig zijn. Oeps….dat wordt veel te laat. We zijn inmiddels behoorlijk gesloopt door het sjokken door het mulle zand. We besluiten in de Haan het kusttrammetje te pakken voor een paar haltes naar Bredene. Het is niet anders. Doorlopen zou een te grote aanslag worden op ons gestel en gemoedsrust. Het is zoeken naar een mooi ritme, naar elkaar en naar wat we aankunnen.

In Bredene strijken we neer op camping Astrid. We hebben een mooi plekje vlakbij het sanitair gebouw. We zetten de tent op, doen de was, hangen die tussen de bomen bij de tent en gaan daarna op zoek naar een restaurant. Er zijn er genoeg. We vinden een mooi rustig plekje en genieten van een heerlijke maaltijdsalade. Als we volgegeten en uitgerust zijn lopen we terug naar de camping. Het bliksemt en dondert weer. Zou het vannacht weer zo gaan spoken? Ja dus…….want als we net bij de tent zijn, onze tanden hebben gepoetst en rustig in de tent zitten barst het geweld boven ons weer los.
Dachten wij dat het in Knokke heftig was…..hier kunnen ze er ook wat van. De tent staat als een huis. Ik slaap als een os. Af en toe heel even wakker, dan luister ik naar de geluiden, donar en wodan zijn een stukje verderop gaan spoken, ze zitten niet meer recht boven ons te bakkelijen. Onze buurman op het veldje is druk doende het bos om te zagen. Tjonge…het lijkt wel een motorzaag. Ik draai me nog maar eens om en slaap snel verder. Ze doen allemaal maar.

Lekker slapen en morgen gezond weer op, uitgerust op weg naar een mooie nieuwe wandeldag.