2014 0922 Zierikzee - thuis

22 september 2014.

Zierikzee – thuis

De nacht in ons tuinhuisschuurtje is ons prima bevallen. Wat een stilte en een rust in zo’n heerlijk eenvoudig onderkomen. Zo zie je maar weer dat enkel een goed bed met een omhulsel van vier muren volstaat om een goede nachtrust te hebben.

Na het super ontbijt en nog wat leuke gesprekken zijn we vertrokken. Aangezien er na 6 dagen achter elkaar lopen bij ons beiden wat ongemakken beginnen op te spelen hebben we besloten vandaag niet naar Bruinisse te gaan lopen maar de bus te pakken. Het is onze laatste vakantiedag, om nu tegen beter weten in te moeten ploeteren naar Bruinisse is niet verstandig.

We lopen een rondje door het mooie Zierikzee. Genieten van alle oude gevels, de haven, de smalle straatjes, het mooie weer, en we proberen of de ingang naar de dikke toren open is. Helaas blijkt de enorme deur hermetisch gesloten. Jammer. Bij het VVV vragen we of er ergens een bushalte in de buurt is. We krijgen een uitleg waarvan we denken, appeltje-eitje dat moet lukken.

Maar….niets is wat het lijkt, want dat appeltje –eitje verhaal blijkt toch minder eenvoudig dan gedacht. Als we bij de beschreven rotonde een bushalte zoeken blijkt er nergens één te staan.
We lopen vervolgens een straat in waar net een bus uit kwam rijden, maar ook daar ontwaren we nergens een bushalte bordje. Hoe zit dat hier toch?
Ineens zie ik iemand op een parkeerplaats naar zijn auto lopen. Ik informeer bij deze meneer of hij ons kan vertellen of er ergens een bushalte in de buurt is? Ja……zegt hij met enige aarzeling. Uh….daar langs die weg is wel een halte. Hij wees ook richting rotonde en dan links. ‘Maar’ vroeg hij, 'waar willen jullie heen'? Naar Bruinisse zeiden we. Oh…..dan kun je beter naar het busstation gaan zei hij. Dat is makkelijker maar wel iets verder. Weet je wat zei hij…..stap maar in dan breng ik jullie wel.

In mijn schoenen moet nog iets zitten wat kleine teentjes heet, helaas zijn ze de afgelopen dagen getransformeerd van kleine teen naar grote blaar! Grrr……ik word er niet goed van. Het is 4 dagen goed gegaan, dag 5 is de ellende begonnen. Mijn kleine teentjes zijn liever de hele dag in het zeewater en op het stand dan een hele dag zonder zon in mijn schoenen. Rare dingen die teentjes.
Het aanbod een stukje mee te rijden werd dan ook dankbaar aanvaard.

Uiteindelijk bleek het busstation zo ongeveer om de hoek te liggen vanwaar we vanmorgen vroeg gestart zijn, lekker op geschoten dus……. Not……Maar wel genoten van het mooie Zierikzee.
De bus naar Bruinisse laat nog even op zich wachten, maar uiteindelijk is ie er dan.
In Bruinisse stappen we over op de bus naar Rotterdam Zuidplein.

Daar aangekomen staan we toch wel even raar te kijken. Waar zijn nu de treinen naar Utrecht? Ik heb het gevoel dat wij de enige zijn die niet weten wat hier te doen? Iedereen rent door de poortjes op weg naar zijn of haar bestemming. Wat of die dan ook moge zijn.
Zullen we dan ook maar door die poortjes gaan? Het lijkt erop alsof je hier inderdaad ook niet veel anders kan. Maar waar ga je dan naartoe? Geen enkele aanwijzing die helderheid verschaft.
Toerist in eigen land. Best lastig.

Bliep, bliep, toch maar door de poortjes. De roltrap brengt ons naar boven en eindelijk zien we daar dan borden. Rotterdam Centraal of Den Haag. Meer smaken hebben ze hier niet. Hoe zit dat hier toch met die treinen? Ineens begint het me te dagen. We zijn hier bij een metro station en moeten eerst nog naar het centrum voor we onze reis verder met de trein kunnen. Dit intermezzo was niet helemaal binnen gekomen tijdens de voorbereidingen. Hup in de metro en op naar Rotterdam Centraal. Daar hebben we al snel de juiste trein gevonden naar Utrecht.
Vandaag geen vertragingen, seinstoringen, omgewaaide bomen of blaadjes op de rails. De trein rijdt normaal volgens dienstregeling. Het kan dus wel!
Te Utrecht stappen we over op de trein naar Ede. Daar komen we om 15.00 uur aan. De benenwagen brengt ons uiteindelijk op het eindpunt van onze vakantie.

Wat hebben wij genoten van een week Zeeland. Wat een mooie provincie, en wat is het leuk om op al de verschillende adressen zo gastvrij te worden onthaald. Het is een week geworden waar ik nog heel lang van kan nagenieten. Met een grote glimlach kijk ik terug op alles wat we hebben beleefd, gevoeld, en ervaren. Zeeland ik heb je in mijn hart gesloten. We komen nog een keer terug……

Hans Bouma schreef het al in het Oosterschelde pad boekje.

‘Wat doen we hier ook
zeebeulen landdieven
arrogante polderjongens

bescheidenheid past ons
heeft de zee niet
de oudste rechten

zij duldt ons
zolang wij ons
als haar gasten

weten te gedragen!’

En dat laatste zullen we zeker doen. Ons als gast gedragen in Zeeland.
We komen graag nog eens terug.

Bedankt Zeeland voor deze fantastische week.
Bedankt St. Clara voor het prachtige weer.
Bedankt lieve Stephan voor dit mooie inkijkje in je jeugd, in je gedachten, in jou leven tot nu toe.
Deze vakantie smaakt naar meer......naar nog veel meer......

Liefs Anita