2014 0920 Veere- Burgh

20 september 2014

Veere – Burgh

De nacht is voorbij. Ik realiseer mij als ik wakker ben dat het hier vannacht oorverdovend stil is geweest. Geen verkeerslawaai, geen leef geluiden. Diepe, diepe stilte, heerlijk geslapen, wakker gemaakt door de vogeltjes.
Het ritme van lopen, eten, slapen, genieten heeft mij helemaal in z’n greep. Lekker alles loslaten, niks moeten, van alles mogen. Wandelend Zeeland verkennen, het is een feest.

Na het gebruikelijke ochtendritueel staan Billie en Bollie al helemaal startklaar te wachten op het sein van vertrek. Wij wachten nog heel even op het sein voor het ontbijt. Dat komt al snel. We schuiven aan bij de keukentafel en worden verwend met zelfgebakken brood, een gekookt eitje, eigen gemaakte jam, thee, koffie, sinaasappelsap, diverse soorten vleeswaren, kaas en zoetigheid. De gezelligheid van samen eten met de gastvrouw en gastheer maakt onze overnachting hier helemaal af. Dit vrienden op de fiets adres is een echte aanrader.

Een uurtje later zijn we uitgegeten en uitgepraat, klaar om deze nieuwe wandel dag te omarmen. We gespen Billie en Bollie op onze ruggen, worden uitgezwaaid door de familie waar we mochten slapen en stappen nu de vroege ochtend in.

Ons oorspronkelijke plan van met het pontje overvaren en aan de andere kant van het Veerse meer verder lopen hebben we moeten laten varen. De pont vertrekt pas om 10.15 u, om dan nog zo’n eind te gaan lopen is niet helemaal handig. Burgh is vandaag ons doel, met als tussendoortje De Neeltje Jans, wel zo leuk als we daar genoeg tijd voor hebben en ook nog een beetje op tijd in Burgh zijn.

Via het Veerse bos verlaten wij daarom deze mooie stad.
Het is nog een beetje heiig, hierdoor hangt er een mysterieus sfeertje bij de kreken en kreekjes. Net alsof je je in een sprookje bevindt. Het Veerse Bos is een aangeplant loofbos op en rondom een krekengebied. De Kreken zijn het gevolg van hevige bombardementen aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. De bombardementen vernietigden de zeedijken op Walcheren. De kreken zijn ontstaan door het tij. Door het ontbreken van de dijken kon het zeewater ongehinderd in en uit stromen.
Nadat de dijken hersteld zijn, zijn de geulen als kreken in het landschap achtergebleven.
Een ware hof van Eden voor flora en fauna. Het is er prachtig.

We steken een pontonbrug over en gaan verder na de kreek het Veerse bos in, komen langs een Haflinger manege en een vakantie huis met de naam; ‘De Heksenketel’
Ziet er prachtig uit maar zal ook best een lieve duit kosten om hier te mogen verblijven.
Maar niet te lang bij stil staan en gewoon verder stappen. We kruisen de N663 en komen even verder op een graspad langs het Veerse Meer. Langzaam wordt de wereld wakker. Zeilbootjes proberen vooruit te komen op het bijna verlaten meer. De weinige wind die er staat maakt dat ze zich als trage slakken voortbewegen over het water.

We genieten van het prachtige uitzicht, het wandelen langs het meer, de vogelgeluiden, de rust, en de stilte. Bijna aan het eind van het meer nemen we een pauze, een enorme variëteit aan watervogels trekt aan ons voorbij. Prachtig om te zien. Voor het eerst van mijn leven zie ik een wulp in levende lijve. Gaaf om te zien zeg. Heb hem vaak genoeg op een plaatje gezien maar in het echt is ie veel mooier. Deze vogel heeft zo’n enorme lange beetje kromme snavel dat het bijna een wonder lijkt dat ie er niet mee in de problemen komt. Lastig vliegen met zo’n enorm gevaarte voor je kop. Het lijkt mij dat je er scheel van zou gaan kijken. Kunnen vogels dat eigenlijk wel? Scheel kijken?
Verder zien we diverse soorten meeuwen, een gewone reiger, een koereiger, strandlopertjes, aalscholvers, een zelfs een zwaan.

Bij het begin van de Veerse Dam besluiten we dat het tijd wordt om de bus te pakken.
Het is al bijna 12 uur, verder lopen naar de Neeltje Jans betekent dat we als we daar dan eindelijk zijn, we geen tijd meer hebben om er uitgebreid van te kunnen genieten. Dat zou jammer zijn.

Met de bus zijn we even voor half 1 bij de Neeltje Jans. Het park is niet zo groot, lekker overzichtelijk. De vele info over de waterwerken, en de watersnood ramp wordt als een soort van tsunami over ons uitgestort. Pfff….best heftig allemaal. De beelden van de watersnoodramp trekken in een korte documentaire aan ons voorbij.
Het maakt diepe indruk op me. Wat een leed heeft deze ramp veroorzaakt zeg.

De boottocht langs de waterwerken die we maken is heerlijk. Het is prachtig weer. De 63 pijlers en 62 schuiven vanaf het water te kunnen bekijken is prachtig. Eén ongebruikte pijler staat als een soort van trofee vlakbij de kade waar de boot ligt. Ongelofelijk hoe groot en imposant zo’n gevaarte van dichtbij is. Het ding doet tegenwoordig dienst als klimtoren.

De film die we even later bekijken over het hoe en waarom en de bouw van deze waterwerken is indrukwekkend. Wat een enorme brok technisch vernuft is er hier bij komen kijken zeg. Alles moest uitgevonden worden en schepen zijn op maat gemaakt om dit Deltaplan te kunnen realiseren.
Waterstaatkundige hoogstandjes zo lees ik in mijn gidsje. In veertig jaar zijn er negen dammen, drie stormvloedkeringen, en een spuikanaal aangelegd. En dat allemaal om ons die droge voeten te geven en te behoeden voor zo’n ramp als van 1953.
Maar niet zonder ook aan de natuur te denken. Uiteindelijk is het een enorm duur maar wel uniek compromis geworden tussen, veiligheid, economie, recreatie en natuur.

Het bezoek aan het binnenste van de walvis is een leuke ervaring. Een grote ‘walvis’ ligt half op het droge, via zijn staart kun je naar binnen, om na een wandeling langs en door alle organen via zijn kop de buitenwereld weer gedag te zeggen.

In het hoofdgebouw bekijken we de mosseltentoonstelling, al weer veel wetenswaardigheden die over ons uitgestort worden. Hierna hebben we het allebei wel een beetje gehad. Billie en Bollie beginnen behoorlijk door te wegen op onze ruggen. Slenteren met onze maatjes is niet een heel fijne ervaring zijn we achter. Doorstappen oké, maar zo’n infodag met zoveel ballast is niet echt fijn.
Helaas waren er geen lockers waar we ze deze uren achter konden laten.

We besluiten om ook het stuk naar Burgh met de bus te doen. Het is al 16.00 uur en om nu nog zo’n 3 uur te moeten lopen wordt iets te veel van het goede.
Even voor 17.00 uur zijn we in Burgh. We kijken onze ogen uit. Wat een leuk stadje.
De bakkerij annex tearoom zou in een openluchtmuseum niet misstaan. Wat een leuk pand, er is zoveel te zien binnen. Weer zo’n mooi wandelpareltje onderweg.

De wandeling naar ons nieuwe vrienden op de fiets adres is best nog een pittige.
Het is verder dan we hoopten. Onderweg maken we nog een praatje met één van de perenplukkers. Burgh staat namelijk vol met stoofperenbomen. 1x per jaar worden de bomen geveild. De veilig was deze zaterdagmorgen het geweest. Iedereen die dan bomen ‘gekocht’ heeft op de veiling mag zijn of haar boom/ bomen die dag leeg halen.
Vandaar dat er zoveel mensen peren aan het plukken waren.
Slim bedacht van de gemeente. Extra geld in de gemeentekas en weinig fruit op de straat of in de plantsoenen dat ligt weg te rotten.

Ons onderkomen voor deze nacht ligt net even buiten Burgh. We worden gastvrij onthaald en kunnen meteen naar onze kamer. Onze gastvrouw verteld dat we vandaag niet de enige wandelaars zijn die bij haar te gast zijn. Ze heeft normaal eigenlijk altijd fietsers en vandaag zomaar 3 wandelaars. Terwijl ze dit staat te vertellen loopt wandelaar 3 achter haar langs naar de douche. Hé……Frans…..roepen wij verrast uit!
Onze gastvrouw is zo mogelijk nog verbaasder dan wij. Kennen jullie elkaar?
Nou ja kennen…….we ontmoeten elkaar nu voor de 3e keer. We zijn namelijk op dezelfde dag gestart met het Nederlands Kustpad in Sluis. Zo zie je maar weer hoe dingen soms toevallig lijken samen te vallen. Heel bijzonder.

Nadat we ons opgefrist hebben lopen we weer terug naar het centrum om te gaan dineren. Het restaurant is overvol. De perenplukkers lijken hier allemaal te zijn neergestreken. Hele families bevolken dit restaurant. We eten er en gaan daarna snel terug naar ons slaapadres. De drukte in het restaurant, de busrit, Neeltje Jans, de wandeling en alle indrukken van vandaag maken dat we toe zijn aan onze nachtrust.
Het was weer een prachtige dag vandaag.

Zeeland, je bent bijzonder, mooi, afwisselend, indrukwekkend, en gezellig.
Morgen weer een nieuwe dag in het Zeeuwse, maar voor nu…..is de pap op. Slaap lekker, droom zacht, tot morgen………

Anita