2009 Bidomreis Lourdes 1 mei - dag 7 -

Bisdomreis naar Lourdes 25 april – 2 mei 2009.

Dag 7, 1 mei.

6.30 uur een nieuwe dag is weer aangebroken. Onze laatste dag in Lourdes. Een raar gevoel.
De week is omgevlogen. Vandaag gaan we weer naar huis. En wat een geluk dat we dat met de trein kunnen doen. Na alles wat deze week binnen in mij heeft huisgehouden heb ik die treinreis hard nodig om –in-de-terug-naar-normaal-stand- te komen.
Komt daar nog bovenop het vreselijke nieuws uit Apeldoorn, wat een ellende zeg. Koninginnedag zal nooit meer zo worden als voorheen.

Na het ontbijt en het verzamelen van de bagage zijn we vertrokken naar de citté St. Pierre. Het onderkomen voor de allerarmsten waarvan Bernadette gezegd heeft dat dit er moest komen.
De regen is inmiddels een heel stuk minder geworden en Trudi en ik besluiten lopen naar boven te gaan. Het schijnt een kwartiertje lopen te zijn. Henry ten Have (onze priester uit Ede) en de twee priesterstudenten van het Ariësconvict in Utrecht liepen met ons mee.

Boven aangekomen hebben we even gewacht op de bus met de andere deelnemers.
Er was met het computersysteem daar van alles mis dus de afspraken die gemaakt waren met betrekking tot een mis en een rondleiding waren niet goed doorgekomen.
Maar onze Henk staat kundig zijn mannetje en weet toch een prachtige ochtend voor ons te verzorgen. Het heeft hem volgens mij heel wat hoofdbrekens gekost.

Als eerste gingen we naar een verblijf waar de allerarmste pelgrims een kamer kunnen krijgen om te overnachten. Een soort bed en breakfast zeg maar. Echt heel eenvoudig maar toch van alle gemakken voorzien. Voordat we daar waren moest Joke in haar rolstoel door 3 mensen naar boven geduwd worden zo steil was het daar. 2 man met touwen aan de voorkant van de rolstoel en Tine erachter. Ik zou niet graag haar plaats ingenomen hebben. Het zag er erg spectaculair uit.

We zijn hierna naar de schaapskooi gegaan. Een replica van de schaapskooi van Bernadette.
Tegenwoordig is het in gebruik als een kleine kapel. Echt heel knus. Henry heeft hier nog een mooi gebed uitgesproken. Het was een heel intiem moment. Zo met onze ‘eigen’ groep in die halfduistere schaapskooi.

Daarna was het eindelijk tijd voor de ‘groene kathedraal’ het doel van onze komst. Hier heeft Trudi één jaar na de dood van Hans zijn albe en stola overgedragen aan een priester die in de missie zou gaan werken. Ze wilde deze week zo graag even terug naar die plek. Jammer dat het zo regende. Het was er echt geweldig. Het zou zo leuk zijn geweest als we hier nu de mis hadden kunnen doen. Maar ja buiten in de regen is niet echt een succes.

Uiteindelijk hebben we de mis mogen houden in een kleine kapel in één van de gebouwen. Henry ging hierin voor. Trudi deed de 1e lezing. Het was een mooie viering waar iedereen weer zeer van onder de indruk was. Een waardige afsluiting van een prachtige week.

Na de mis was het al weer tijd om naar het hotel te gaan. Als een speer ging ik er weer vandoor om beneden te komen. Maar mooi dat Henry daar, net als op de heenweg, een stokje voor stak. Gezellig kletsend zijn we zo weer bij het hotel aangekomen.

Hierna gingen we weer over tot de orde van de dag. Eten, evalueren, en natuurlijk onze kaars aanbieden bij de grot. We eindigden zoals we begonnen zijn, met een rondgang door de grot. De cirkel was rond……Nog een laatste blik op Maria en het was tijd om te gaan.

Nog heel even hebben Trudi en ik was rondgeslenterd door de wat rustiger straten van Lourdes. Alle drukte werd ons even iets te veel. Mooi op tijd waren we terug in het hotel. Nog even een sanitaire stop en we waren klaar om te gaan.
De bus was er om 15.45 uur. Alle bagage ingeladen en weg konden we. Om 16.00 uur waren we bij de trein. En daar begon het grote wachten. Tot 17.45 uur moesten we wachten tot we echt zouden gaan. Tja, voor alles weer in zo’n trein geladen is! Alle bagage, zieken, eten, enz enz. Daar gaat wel even wat tijd inzitten hoor.

Met Tine ben ik nog naar wat plekjes gelopen die voor haar in het verleden belangrijk zijn geweest. Ze is al zo vaak in Lourdes geweest, en ook de weg naar Bartres heeft ze me gewezen. Jammer genoeg hebben we geen tijd gehad deze week om daar naar toe te gaan. Het schijnt een mooie wandeling te zijn. Nou ja wie weet de volgende keer…..
Want ik dacht vorige week nog. Ik ga 1x naar Lourdes, dan is mijn nieuwsgierigheid gestild en kan ik het vizier weer op iets anders gaan richten. Maar de werkelijkheid is echt anders.
Er is zoveel gebeurt met me deze week……ik wil hier beslist nog een keer terug.
Lourdes is te groot om in 1 week te kunnen bekijken en te beleven.

Om 17.45 uur vertrok dan echt de trein uit Lourdes. We zijn allemaal wat stil. Ieder zit een beetje in gedachten verzonken. Dat geeft mij mooi de gelegenheid mijn reisverslag bij te werken want vanaf woensdag ochtend loop ik al achter.
Het schrijven is niet makkelijk want het lijkt alsof ik het allemaal nog een keer beleef en moet dan ook regelmatig even diep ademhalen en vechten tegen mijn tranen.
Het klinkt gek maar het geeft wel een soort van rust.
Het is gelopen zoals het gelopen is in Lourdes en hoe het nu verder gaat dat zullen we wel zien.

Na het avondgebed, wat we gezamenlijk in de trein hebben gebeden, zijn we vrij snel onze bedden in orde gaan maken en lekker gaan slapen. Het ging al een stuk beter dan de heenreis.
Ik was lekker snel vertrokken.