2009 Bisdomreis Lourdes 28 april - dag 4 -

Bisdomreis naar Lourdes 25 april – 2 mei 2009.

Dag 4, 28 april.

Om 6.30 uur werden we gewekt door Trudi’s wekker. Ze was er nou niet bepaald vriendjes mee. Uitdoen was niet bepaald simpel. Gooien was een optie volgens mij maar dat deed ze toch maar niet. Waren we dus mooi vroeg klaarwakker. Konden wij nu de Italianen wakker maken….haha.

Het aankleden, ontbijten en op tijd aanwezig zijn bij de vieringen dat gaat al bijna helemaal vanzelf. We hoeven niet eens te haasten. Vanmorgen is de viering bij de grot.
Jammer van het weer want alle zegen komt weer van boven vandaag. De viering zelf was ingetogen. Er hing echt een heel apart sfeertje bij de grot. En toch ging tussen alle buitjes door toch ook nog heel even de zon schijnen. Het leek wel alsof Maria dit zelf zo wilde.
We konden niet anders dan de hele viering blijven staan, maar op de een of andere manier doe je dat gewoon. Heel raar. Normaal wordt je helemaal kriegel van meer dan een uur op 1 plekje staan. Maar hier gaat dat moeiteloos, zelfs in de regen….
Zo onbewogen als ik de eerste dag door de grot ging ben ik allang niet meer. De emoties zitten nog steeds heel hoog. Raar hoor.

Na de viering was het tijd voor de grote groepsfoto met alle deelnemers. De foto werd gemaakt op de trappen voor de rozenkrans basiliek. Een hele kunst om bijna 1030 deelnemers duidelijk op de foto te krijgen hoor. We hebben de foto later wel gezien maar om daar nu
€ 12.50 voor neer te tellen dat vonden we toch wat te gortig. Want waar hang je zo’n enorme foto op? Daar maak ik thuis geen vrienden mee.

Ietwat verlaat kwamen we hierdoor aan bij de eerste statie van de kruisweg. Het is me eindelijk gelukt Tom mee te krijgen. Ik vind het zo jammer dat ze steeds in het hotel willen blijven. Maar nu wilde hij gelukkig wel mee. Samen hebben we de hele berg beklommen. Het was echt een enorme klim. Ook de vliegtuig groep heeft zich daar bij ons gevoegd. Helaas staan ze dus niet op de foto. Want die kwam er ineens tussendoor, stond eigenlijk op een ander tijdstip gepland namelijk.
Het is jammer dat we niet allemaal samen hebben gereisd, het begint er namelijk op te lijken dat we toch 2 groepen zullen blijven. Er vindt niet echt een samensmelting plaats. Heel vervelend.

De kruisweg werd begeleid door de twee priesterstudenten van het Ariënsconvict in Utrecht.
En hoewel ik eerst mijn bedenkingen daarover had. Moet ik toch bekennen dat ze het voortreffelijk hebben gedaan. Had ik eerlijk gezegd niet van ze verwacht. Het lijken nog maar van die knulletjes. Maar ze hebben toch meer in hun mars dan op het eerste gezicht lijkt. De kruisweg kwam op mij zeer indrukwekkend over. Samen met Tom heb ik me lopen vergapen aan alle beelden. Manshoge beelden. Zo indrukwekkend. Wel hadden we onderweg last van een irritante groep kinderen die dwars door onze gebeden heen liepen te denderen. Na het 1e voorval was ik het zo zat dat ik bij de 2e keer samen met Tom de weg ben gaan versperren.
Jemig ze moeten toch een beetje respect kunnen tonen! Nou dat zat er mooi niet in. Hun begeleider werd boos. Belachelijk gewoon. Uiteindelijk hebben we ze maar voor laten gaan en hebben wij even gewacht. Echt te idioot voor woorden. Het bleek dat ze hun schema iets te krap gepland hadden en op tijd terug moesten zijn voor een viering. Prima maar overleg dan even. Ga er niet zomaar kakkelend tussen door rennen! Een beetje respect en fatsoen was ze vreemd. Die moeten nog een hoop leren dus.
Na de kruisweg was het tijd voor de lunch en na de lunch had Henk een mooie stadswandeling bedacht. Wat een luxe om een zo ervaren reisleider te hebben zeg. Zelfs de doorgewinterde bedevaartganger is op plekken geweest waar ze nog nooit geweest zijn.
We zijn in het cachot geweest. Een heel klein kamertje waar Bernadette met haar vader en moeder, broertjes en zusjes in geleefd heeft. Echt super klein, en donker. Ongelofelijk dat dat moest in die tijd. De molen waar ze ook in hebben geleefd toen het ze een stuk beter ging hebben we ook bekeken. Die was in ieder geval ruimer en wat luxer, zeker voor die tijd.

Bij de molen had Henk nog een leuk verhaal. We moesten allemaal even bij elkaar komen staan voor een wit huis recht tegen over de molen. Hij is zelf met zijn vrouw naar Santiago de Compostela gefietst en heeft, na enig heen en weer gepraat met diverse mensen in Lourdes, uiteindelijk mogen overnachten in een klein kamertje, zonder enige vorm van luxe, recht tegenover het huis van Bernadette. Het was daar waar de ‘vonk’ is overgeslagen om vrijwilligers werk te gaan toen voor de VNB. Zo zie je maar hoe raar een balletje rollen kan.
Nu is hij al 7 jaar actief voor de VNB. Super hoor, petje af.

Hierna heeft hij ons meegenomen naar de parochiekerk in het oude gedeelte van Lourdes.
De kerk van pastoor Perymal. De pastoor waar Bernadette haar verhaal aan verteld heeft over de verschijningen. Hier hangt ook ( een kopie van) het geboortebewijs van Bernadette, dat als door een wonder, gespaard is gebleven bij een brand. Want als ze dat stukje papier nooit hadden gevonden had ze nooit heilig verklaard kunnen worden.

Aan alle prachtige dingen komt ook weer een eind dus na de thee zijn we rustig teruggelopen naar het hotel, waar we ons onder het genot van nog een kopje thee even wat hebben opgefrist. Toen was het al weer tijd voor de sacramentsprocessie. Weer wachten…!
Er stond een hele lange rij, wachten tot je een ons weegt dus. Het wachten in stilte ging me deze keer een stuk beter af. Het enige wat ik hoorde was de herrie in mijn hoofd. Mijn gedachten tollen maar rond. Natuurlijk wordt er om je heen wel een beetje gepraat en geroezemoesd maar daar kon ik me goed voor afsluiten.
De suppoosten zetten dan het enorme lint van mensen in beweging en al biddend en zingend waren we op weg naar de Pius X. Deze processie gaf me een goed gevoel.

Voordat al die duizenden mensen een plekje in de Pius X basiliek hebben gevonden ben je wel weer eventjes verder. Maar dan begint dan toch de viering. In 5 talen komt alles op je af. Op grote videoschermen is alles te volgen. Wij zaten op een mooie plek waar we goed zicht hadden op het altaar, dus de schermen waren voor ons een extraatje. Via de schermen werd karaoke achtig alles getoond wat we mee konden zingen. Eerst heb je zoiets van; Moet dat nou? Maar als je dan toch 30000 mensen gezamenlijk hoort zingen en bidden krijg je kippenvel van hier tot Timboektoe. Het is verrekte moeilijk hierbij je emoties onder controle te houden. Voor mij tenminste……Mijn muurtje van –lucht-op-en-treur-niet- is minder stevig dan ik dacht.

Gelukkig moet je dan nog weer een behoorlijk stukje terug lopen naar het hotel omdat we de verkeerde kant de basiliek uitliepen. Voor mij een mogelijkheid mijn emoties weer onder controle te krijgen. En…..we kwamen nu langs een winkel met kippen spulletjes. Dat was voor ons hét moment om iets te kopen voor Henk, onze reisleider.

In het hotel heb ik direct de mensen aangesproken van onze groep met het voorstel een inzameling te houden voor hem. Daar was iedereen het mee eens. Dus dat wordt geregeld verder. Kaart kopen enz.
Tijdens het diner was iedereen best wel stil. Je kunt merken dat alles hier indruk maakt op iedereen. Het lijkt wel alsof je in een achtbaan van emoties zit die niet meer te stoppen is.
We zaten er stuk voor stuk een beetje doorheen. Het is uiteindelijk nog redelijk laat geworden.
Praten, praten, praten…..

Zo’n weekje Lourdes is best goed voor een grote schoonmaak in je hoofd ….!
Het stof is er nu toch echt wel af hoop ik.

p.s. voor meer foto’s kijk op: http://anita0407.spaces.live.com