2016 0403 Workshop GPS wandelen

2016 0403 Workshop GPS Wandelen

Ik? Een workshop GPS wandelen? Ja echt…ga het toch eens proberen. Als ik in de winkels kijk zie ik door alle mogelijkheden die de apparaatjes hebben door de bomen het bos niet meer. De verkopers zijn vaak best oké om een praatje mee te maken, maar die gaan er toch vooral voor om de meeste marge binnen te harken. Nu maar eens kijken of ik tijdens zo’n workshop wat wijzer kan worden. Met de nodige scepsis ga ik op pad.

Ik kijk uit mijn raam en zie; regen! Hé, dat was niet beloofd van de week! De hele week worden we lekker gemaakt met temperaturen van zomerse waarden en dan krijg je……regen!
Ik ben niet bang meer voor een buitje na mijn wandeling naar Elst een paar weken geleden. Dus….brood en fruit klaargemaakt, tas in gepakt en wegwezen. Om 9.15 u stapte ik de deur uit. Vandaag heb ik eigenlijk helemaal geen GPS nodig. Gewoon mijn neus achterna en gaan. Ik wandel door het verdwaalbos, waar ik niet zo gauw meer verdwaal, naar de heide. Als ik bij de schaapskooi van de Kreelse kudde ben denk ik; mooi plekje, hier ga ik even zitten. Kijken of ik de tips en trucs van de tekenworkshop van een paar weken geleden hier in praktijk kan brengen. Heb nog mooi even een half uurtje de tijd. Ik kijk, schat in, gebruik mijn potloodje als liniaal, en probeer zo goed mogelijk dat wat ik zie te vertalen naar een leuke tekening. Een half uurtje is eigenlijk veel te kort merk ik. Ik zit er net lekker in als ik zie dat het toch echt tijd wordt naar het natuurcentrum te spoeden.

Bij het natuurcentrum staan 4 mensen al druk te turen in een grote blauwe bak, zie ik vanuit de verte. Het is nog ruim voor tijd. Als ik dichterbij kom zie ik dat dit inderdaad mijn mede workshop collega’s en de leider zijn voor vandaag. Even later schuiven ook de nog ontbrekende leden aan.
De beheerder van het Natuurcentrum zwaait voor ons de grote deuren open. Binnen schuiven we de tafels en de stoelen bij elkaar en dan begint de uitleg over het grote GPS gebeuren. We krijgen een a-4tje met handige links en een kaart met het RD-coördinatenstelsel erop. We leren hoe we de coördinaten op zo’n kaart moeten lezen. Huisje in, trappetje op zei Matthew. Dit ezelsbruggetje vergeet ik nooit meer. Eerst de horizontale en dan de verticale cijfertjes neerzetten, altijd een 6 cijferig getal. De diverse GPS modellen worden besproken en na de lunch gaan we op pad. Ieder mag een toestel naar keuze mee nemen om uit te proberen onderweg.

Volgens mij waren we nog geen 500 meter verder of ik had het apparaat al weer dingen laten doen, die het eigenlijk niet moest doen. Goed bezig Anita! Hulp van Peter was even nodig. Hij veegde wat over het scherm, drukte hier en daar wat tekentjes in en ja hoor……de route stond weer in beeld. Kijk dat doe je zo, zo, zo en zo…..ja vast, als ik even verderop al weer de rode punaise in het scherm heb staan en mijn route weer foetsie is, heb ik het eigenlijk al weer helemaal gehad met het ding. Wat ik ook probeer en doe, hoe ik ook veeg, toetsjes indruk, het ding aan en uitzet. Ik krijg niet dat in beeld wat ik wil zien. Gelukkig heb ik de papieren kaart bij me. Wacht even…ik geloof dat ik het weet wat het punt is. Ik draai steeds het toestel en dan raak ik het scherm per ongeluk aan! Peter ….hellup…..kan dat ding niet andersom. Ik loop toch, wijs vooruit, daarheen, dan moet de pijl ook die kant op wijzen. Hij kijkt me aan en ik kop hem zelf maar vast in. Ja Peter ik ben een vrouw. Je weet toch dat vrouwen altijd de kaart omdraaien! Gelukkig hebben ze daar bij Garmin ook al rekening mee gehouden dus…..zit er een ingebouwde mogelijkheid om aan mijn wens te voldoen. Peter regelt het. Plus puntje voor het ding.

We lopen verder en worden een pad in gestuurd wat eigenlijk niet kan. Er ligt een boom overdwars. Ja nou en…..daar kun je ook omheen. GPS of niet, klûnen kan. Als ik op het schermpje kijk zie ik dat de pijl inderdaad van het padje of is. Maar dat zijn wij nu toch ook even met z’n allen? Tot voorbij de omgevallen boom en dan is iedereen weer oké. Zoals gewoonlijk loop ik natuurlijk weer veel te snel voorop met een flinke afstand op de achterblijvers. Geen probleem, het weer is inmiddels zo fraai geworden dat het zonder jas, languit in het gras goed toeven is. Laat de achterblijvers nog maar even wegblijven, ik lig hier prima.
Als de groep weer compleet is worden er wat inzichten over de diverse GPS toestelletjes uitgewisseld. De één heeft een iets groter scherm dan de ander. Maar in grote lijnen doen ze eigenlijk allemaal precies hetzelfde. Je een bevestiging geven dat dat wat op de kaart ingetekend is je ook daadwerkelijk in het veld loopt. Heb ik daar nu echt zo’n apparaat voor nodig? Om mij een bevestiging te geven van? Dure hobby. Uit de woorden van Peter blijkt wel dat een GPS toestel een leuke aanvulling is op, ga er nooit vanuit dat je hem mee neemt ter vervanging van. Een goede kaart, zal zeker in het buitenland, onontbeerlijk zijn! Uh…..dus…..neem ik een GPS dan als extra ballast mee? Wil ik echt mij gaan zitten verdiepen in een apparaat waar ik mee zit te stoeien om hem dat te laten doen wat ik wil? Kan ik mijn tijd niet beter stoppen in gewoon een goede voorbereiding en zorgen dat ik het juiste kaartmateriaal heb? Afgelopen vakantie in Frankrijk ging het ook prima met de kaart en het kompas.

We lopen weer een stukje verder en komen bij de Hindebeek uit. Wat is het hier toch mooi! Veel te snel gaan we al weer door en lopen dan op de Heidebloemplas aan. Er zwemt een mooie mandarijn eend zijn rondjes. De kikkers in de plas hebben het voorjaar in de bol en trekken zich niks aan van ons. Ze duiken van de één op de ander.
Hier houden we een korte pauze en praten elkaar bij over onze bevindingen. Ik blijf nog steeds van mening dat je een groot deel van je wandelingen mist door het getuur op het scherm van een GPS. Als je met een kaart loopt loop je ook niet continue met het ding voor je neus door het bos. Maar op de één of andere manier zie ik mensen die met een GPS lopen altijd op het ding staren. Het ziet er zo bizar uit. Zien die mensen nog wel iets? Hoe beleven die een dag in de natuur zijn? Voelen ze waar ze lopen? Zien ze de vogels, de bomen, de kaboutertjes, en alle andere mooie bosfenomenen? Voelen ze wel dat ze leven?

De techniek is leuk, maar is het noodzaak? Allerlei vragen spoken door mijn hoofd. Dat ik wegwijs word in en met zo’n ding dat geloof ik wel. Het is gewoon een kwestie van doen. Veel doen. Door schade en schande wijs worden. Base camp op je pc installeren, en ermee aan de slag gaan.
Voor mijn wandelingen naar Santiago weet ik, heb ik het ding beslist niet nodig. Voor de wandelingen die ik wil organiseren voor andere mensen? Ja daar ben ik nog steeds niet over uit. Als ik de wandeling goed heb kunnen voorbereiden heb ik het ding helemaal niet nodig. Dan loop ik de wandeling zo weg. Ook als ik flink aan de klets raak onderweg. Gaat het dus alleen nog maar om het feit…..voel ik mezelf benadeeld als er in mijn wandelgroep wandelaars zijn die wel zo’n GPS ding mee hebben? Is dat een probleem of kan ik dat ook gewoon zien als een welkome aanvulling voor het geval dat? Het antwoord blijft nog even in de lucht hangen.

Als we terug zijn bij het Natuurcentrum leveren we allemaal netjes de geleende toestellen weer in. Ik bedankt Peter voor de heldere uitleg en de mooie wandeling. De groep was erg leuk om mee op pad te zijn. De wandeling was mooi, verrassend, de gesprekken onderweg super. Dank jullie wel mede wandelaars. Ik heb ervan genoten.

Op de weg terug naar huis kom ik weer langs de schaapskooi. Het weer is nog steeds geweldig. Ik besluit om mijn tekening van vanmorgen nog wat te vervolmaken. Het is nog vroeg genoeg. Ik neem mijn plekje op de boomstam weer in en teken rustig verder. Na 3 kwartier vind ik het welletjes, ben ik tevreden met het resultaat en loop ik verder over alle wildpaadjes richting mijn huis. Net voor ik het bos in wil gaan is er nog een bankje. Zal ik nog heel even? Deze eerste echte voorjaarsdag met het warme zonnetje kan ik nog niet loslaten. Ik ga zitten en geniet. Het is zo rustig. Ik kijk, en bedenk dat ook dit uitzicht best een tekening waard is. Ik maak nog een schetsje en geniet van de warmte, de rust, de vogelgeluiden, het voorjaar. Wat duurt het dit jaar toch lang voor er kleur in de natuur komt. Het is al april en de bomen zijn nog steeds kaal! Heel voorzichtig komt er hier en daar wat lichtgroen blad aan de bomen, maar het is nog zo weinig. Is het voorjaar nu echt zo laat, of voelt het voor mij zo?
Heb het idee dat vorig jaar er rond deze tijd al veel meer kleur in de natuur te bespeuren was. Als ik daar een poosje zit komt er een man aan met een grote hond. Hij vraagt of hij ook een stukje bank mag. Van mij wel hoor. Een leuk gesprek volgt. Van tekenen kwam ineens niet veel meer.
Hoe lang we daar gezeten hebben weet ik niet, de zon begon in elk geval wat aan kracht te verliezen en de temperatuur iets te dalen. De man met de hond ging gauw verder en ik door naar huis. Wat leuk zo maar een ontmoeting op deze toch al bijzondere dag.

Onderweg naar huis spoken toch de GPS apparaten mij weer door het hoofd. Is mijn twijfel nu weg na deze workshop? Wordt het een Ja of een Nee? Ik bedenk mij……Zo’n apparaat koop je omdat het kan, niet omdat het moet! Moet het dan omdat het kan? Wil ik mee in de race dat iedereen aan de GPS is? Ik heb toch ook nog steeds geen tomtom in de auto? Heb zelfs nog een telefoon uit de prehistorie! Ben ik daardoor minder mens?
Loop ik niet veel liever zo basic mogelijk? Mezelf en ik en mijn gezonde verstand? Kaarten, kompas en een fluitje? Meer heeft een mens toch niet nodig?

Toch laad ik thuis BaseCamp op mijn pc? Waarom? Gewoon omdat het kan, niet omdat het moet……
Ik ga er nog eens een nachtje over slapen? Wat wil ik met mijn wandelambities? Ga ik verder met wandelingen organiseren? Ga ik met groepen lopen? Gebruik ik dan mijn gezonde verstand en de LAW boekjes? Loop ik de wandelingen zo vaak voor dat ze gewoon niet fout kunnen gaan? Of ga ik lekker zwerven hier over de hei en door het bos. Hoe ver ga ik?

Vanmorgen ging ik op pad met de nodige twijfels mbt de aanschaf van een GPS. Zijn mijn twijfels weg? Ja, wel wat betreft het omgaan met zo’n ding, dat gaat me zeker lukken. Maar de kosten en de noodzaak?….daar ben ik nog niet over uit. In elk geval blijft mijn knip voorlopig nog hermetisch gesloten. Eerst al die andere vragen naar eens voor mezelf beantwoord hebben en dan pas weer verder kijken.

Dank aan iedereen die deze dag tot zo’n superleuke wandeldag gemaakt heeft, en veel succes voor degenen die vandaag besloten hebben tot de aanschaf van een GPS over te gaan. Aan de heldere en enthousiaste uitleg van Peter heeft het in elk geval niet gelegen. Het is mijn eigen gevoel dat zegt dat voor mij de tijd er nog niet rijp voor is. Maar wat niet is kan nog komen. Gewoon omdat het kan…..:-)

Wandelgroetjes van Anita