2013 0727 Strand6daagse, dag 6

Strand6daagse 2013
27 juli 2013.

De meeuwen zorgen er vandaag wel voor dat uitslapen echt onmogelijk is. Wat een super leuk geluid om mee wakker te worden. Ik lig in mijn tentje nog even te genieten van de geluiden om mij heen. Ik hoor zo hier en daar al wat gerammel van tentstokken en rollen van koffers. Wat is dit leuk. Het is echt nog bere vroeg. Eigenlijk wil ik er nog helemaal niet uit. Dit moment voelt zo lekker en wil ik best nog een poosje vasthouden.

Toch moet ik er dan echt uit voor de nodige sanitaire ochtend rituelen. Ik zal het gaan missen als die slaperige koppies ’s morgens vroeg. Heerlijk hoe iedereen zo verschillend maar toch zo zichzelf is. Er zijn er die lopen je als zombies voorbij, waarbij je je afvraagt of ze wel door hebben dat ze een soort van wakker zijn, en andere lopen je al vrolijk ‘goeiemorgen’ wensend tegemoet.

Het is leuk om te zien dat er meer mensen, net zoals ik, een dagboek bijhouden. Lekker basic met pen en papier. De schrijvers onder ons, we zijn gelukkig nog niet helemaal uitgestorven.

Het ontbijt wordt vandaag pas om half 8 uitgedeeld, jemig. Het is 6.40 uur en eigenlijk ben ik al startklaar. Nog 3 kwartier wachten, in de rij staan en dan pas kunnen vertrekken is me echt te lang wachten nu. Het voelt een beetje tegenstrijdig want aan de ene kant baal ik dat ik al bij dag 6 ben en aan de andere kant ben ik ook nieuwsgierig naar deze etappe.
Rond 9 uur is het vloed wordt er gezegd, dus besluit ik het ontbijt maar te laten voor wat het is en toch op tijd op pad te gaan. Mijn voeten hebben het inmiddels zwaar te verduren gehad en ik besluit om op mijn sandalen te vertrekken voor die laatste 14 km.
Als ik nu nog blaren loop dan hebben ze de tijd om weer te helen. Mijn bergschoenen kan ik inmiddels niet meer zien. Veel te lomp en te zwaar voor op het strand ben ik achter. Zeker met dit mooie weer. Als ik nog eens ga lopen dan ga ik trainen op ander schoeisel in elk geval.
Leuke uitdaging.

Eenmaal op het strand blijkt de vloed toch al verder dan gedacht. Het schuinlopen is hier erger dan de rest van de week. Nu zou ik eigenlijk de schoen moeten hebben waar we het donderdag gekscherend met een stel wandelaars en mensen van de organisatie over hadden. Ik riep toen heel optimistisch dat ik een schoen uit ging vinden met een oppompbare zool op links. Als de boel te schuin wordt de zool oppompen en als je weer recht kunt lopen de lucht eruit laten.
Mooi bedacht toch? Nu nog uitvoeren!

Na een kwart van de afstand van vandaag ben ik het helemaal zat en gooi ik ook mijn sandalen uit. Lekker met mijn blote voeten door het water en het zand lopen. Niet slim, want alles wordt zo week als wat, maar dat is dan maar zo.
Het voelt zo lekker met mijn blote voeten door het water. Ik laat mijn gevoelens de vrije loop, zoals de golven over mijn voeten en voetstappen stromen. De indrukken die meteen weer vervagen. De hele week trekt zo aan mij voorbij. Gedachten gaan en gedachten komen.
Als een puzzel waarvan alle stukjes nu één voor één op hun plekje vallen.
Dit is zo mooi, voelt heerlijk. Het strand, de zee, het getij ze maken me melancholiek en blij.

Dat over een kleine 10 km deze tocht ten einde is, daar baal ik van, het begint voor mijn gevoel nu echt ‘mijn’ tocht te worden, en nu ben ik er al bijna.

Het is net als met het Pieterpad destijds een enorm dubbel gevoel. Ik ben trots dat ik het toch maar mooi volbracht heb. Een droom die werkelijkheid geworden is, maar hoe nu verder?

Bij Huisduinen is het echt klaar…….het strand houdt daar gewoon helemaal op. Weg strand, welkom in de wereld van de basaltblokken en het asfalt. De kust is daar één brok steen. Wat een geweld zal het hier zijn als het stormt zeg! Ze zullen dit niet voor niks zo gemaakt hebben.

Nu is het allemaal heel liefelijk en rustig. De binnenkomst zelfs een beetje sober vanwege de eerdere gebeurtenis deze week. Ik heb een hoop gezien, veel geleerd, wandelen op het strand, langs en door de zee is toch een heel andere beleving dan over de hei en door het bos.

Het overnachten op de sportvelden, de ontmoetingen met de mensen onderweg en op de campings. Het was een prachtavontuur. Het was en is onvergetelijk. Heeft op mij diepe indruk gemaakt.

De herinnering aan deze week is een afdruk van de vele indrukken.
Om toch iets tastbaars aan deze tocht over te houden krijgen alle deelnemers een flesje zand mee. Samen met het vlaggetje op mijn tas de relikwieën van deze onvergetelijke tocht.

Strand6daagse 2013 het zit erop.
Dag Den Helder…..tot ziens in…….20?? ;-)