2009 Bisdomreis Lourdes 27 april - dag 3 -

Bisdomreis naar Lourdes 25 april – 2 mei 2009.

Dag 3, 27 april.

6.30 uur! Bijzondere wekker hebben ze hier zeg! De Italianen in ons hotel lopen luid kwetterend door de gangen. Wat zijn die in hemelsnaam van plan?
Hollanders in campingsmoking op de markt zijn er niets bij.

We hebben redelijk goed geslapen. Het was wel even wennen. De eerste nacht van onze reis liggen we te schokken en te bonken in de trein. De tweede nacht lig je op een soort van boot! Wat een wiebelbed zeg…..en het ligt nog scheef ook. Het voeteneind ligt hoger dan het hoofdeind. Alweer met tussenpozen geslapen. De douche is hier prima, dus na het gebruikelijke ochtendritueel zaten we fris en fruitig, als een van de eersten, aan het Franse ontbijt. Croissantje, een stuk stokbrood, kaas, worst in mega dikke plakken, jam, yoghurt, cruesli, en vruchtjes. Een echt vakantie ontbijt.

Langzaam druppelt ieder binnen voor het ontbijt en al snel vliegen de grappen en de grollen over tafel. De kip is overigens nog steeds niet gevonden….Natuurlijk zijn we ook best serieus en verteld ieder over zijn / haar eerste dag in Lourdes.

Om 10 uur werden we met alle pelgrims verwacht in de ondergrondse Pius X basiliek. Daar werd de boeteviering gehouden. Een heel aangrijpende viering waarin Bisschop Eijk voorging. Wat kan die man preken zeg. Van de eerste tot de laatste minuut boeit deze man je.
Van mijn, wat ik dacht, Hollandse nuchterheid bleef hier weinig over. Mijn zorgvuldig opgebouwde muurtje werd steen voor steen afgebroken. Wat nu…?
Ik ben er nog niet achter wat het nu maakt dat het me allemaal zo raakt. Confronterend is het wel…..Makkelijk zeker niet.

Na deze viering werden we al snel weer in het hotel verwacht om te lunchen. Je holt hier werkelijk van de ene viering naar de andere. Tijd om ervan bij te komen is er nauwelijks.
Soms heb ik echt de neiging om te roepen; ‘Ik ben er even niet!’
Gelukkig kon dat ook heel even. Na de lunch zijn we samen naar het oude gedeelte van Lourdes gelopen om wat kleine inkopen te doen. Verder hebben we gewoon genoten van het mooie stralende weer en ik van alle gebouwen in Lourdes. Wat een mooie stad is het toch. Jammer dat er eigenlijk te weinig te tijd is om ook daar volop van te kunnen genieten.

Om 16.30 uur was er een viering in de Rozenkransbasiliek (op de foto’s de kerk met de gouden kroon). Deze basiliek barstte bijna uit zijn voegen met het hele bisdom erin. De basiliek zelf is één en al pracht en praal. De vier geheimen van de rozenkrans zijn helemaal geschilderd op alle muren. Het vijfde geheim wat later toegevoegd is hebben ze geschilderd op de toegangsdeuren omdat er binnen werkelijk geen enkel plekje meer vrij was om iets fatsoenlijks op te kunnen schilderen.

De viering zelf was prachtig. Bisschop Eijk ging wederom voor en wist weer zijn gehoor aan zich te binden. Er waren ook enorm veel geestelijken aanwezig. Ik vrees dat er in Nederland weinig meer overgebleven is. Wij hebben ze allemaal mee! En dat terwijl er zo geroepen wordt dat er een tekort is.

De liederen die gezongen worden begin ik steeds meer te waarderen. Vooral het lied van Bernadette is een juweeltje. De melodie blijft ook zo lekker in je hoofd ‘hangen’. Daar zat nog steeds de nieuwe single van Guus Meeuwis in maar Bernadette doet een flinke poging hem het zwijgen op te leggen. Na de viering moesten we weer naar het hotel. Het diner wachtte. Je blijft hier van de ene viering na de andere rennen en tussen door van de ene maaltijd na de andere. Eten, vieren, lopen, eten, vieren, lopen, slapen. Dat is zo ongeveer onze dagindeling. Snoepen daar hebben we helemaal geen zin in. Best gunstig……

Om 21 uur moesten we bij de lichtprocessie zijn. Er stond al een mega lange rij en we stonden dan voor mijn gevoel ook helemaal achteraan in de stoet. We stonden helemaal bij de grot terwijl het voorste deel van de stoet al aan het lopen was. Toen we uiteindelijk een blik op de esplanade konden werpen zagen we dat Maria daar als was aangekomen. Het voorste deel van de stoet was er dus al terwijl er achter ons aan nog mega veel mensen aan kwamen. We liepen dus helemaal niet achteraan zoals ik eerst dacht. Wat een mensen bij elkaar zeg.
Het lange wachten maakte wel dat een deel van ons redelijk balorig aan het worden was. Het lukte mij dan ook niet om in de stemming te komen. Op zich is zo’n lichtprocessie best mooi maar het duurt allemaal te lang. Alles komt in 5 talen op je af zetten. Doe het toch allemaal in het Latijn dacht ik nog, dan snapt iedereen het ook en ben je veel eerder klaar. Maar dat hadden ze hier nog niet bedacht geloof ik.

Tot overmaat van ramp ging bij de hoofdingang van de Esplanade, halverwege de toch, mijn windvangertje van mijn kaars ook nog in de hens. Ik kreeg er gewoon de slappe lach van. Echt erg. Het zal de spanning wel geweest zijn.

Na de lichtprocessie was het tijd om naar bed te gaan. Het was in emotioneel opzicht een hele heftige dag. En dat op de 1e volle dag hier. Ik snap er niets van. Heb ik alles zo zorgvuldig opgeborgen, dacht ik, komt het stiekem toch tevoorschijn kruipen. Nou ja, eens zal het er toch uit moeten en dan maar liever hier. Morgen is er weer een nieuwe dag en die gaat vast beter.