2019 0511-12 Kleve - Wolfsberg - Kleve

Pelgrims wandelweekend Kleve – Wolfsberg – Kleve
11 en 12 mei 2019

Brood gesmeerd, rugzak gepakt, pelgrimskloffie, wandelschoenen, zonnetje, wandelkaart, gps, alles klaar? Hup we gaan. Met een gezonde portie spanning in ons lijf vertrekken we naar Kleve. Ruim op tijd strijken we neer in het restaurantje bij het station in Kleve.

De wandelaars druppelen binnen in het kleine restaurantje, als de bus uit Nijmegen arriveert is de groep compleet. Kennismaken, koffie, gebak en nog even naar het toilet. We kunnen op weg. Anton en Ton zijn onze routegidsen deze dagen. Zorgvuldig zijn de wandelingen bedacht, voorgelopen en in de techniek gestopt. We geven ons over aan de stevige tred van de voorste lopers, gesprekken komen op gang. Waar heb jij gelopen? Welke camino ga je lopen? Wat zijn je plannen? Heerlijk om weer even helemaal te kunnen onderdompelen in het camino gevoel. Al snel verlaten we de bebouwing en lopen een prachtige landschapspark in. Achter ons is het stadspark nog mooier dan voor ons. Er wordt ruim de tijd genomen om van dit fraaie uitzicht foto’s te maken.

De wandeling door het Reichswald is prachtig. Het is stevig klimmen en dalen. De beenspieren krijgen het flink te verduren. De routebedenkers, Ton, Anton, Tonnie en Jan, hebben hun uiterste best gedaan om alle bulten die op de kaart staan van alle kanten op en af te lopen zo lijkt het. Wat een mooie paadjes hebben ze gevonden. Knap staaltje denk- en uitzoekwerk. Chapeau. Tijdens alle geklim en geklauter word er al geroepen: De routemakers hebben nu al een 10 verdiend! Ondanks dat ik op dat moment de tong op mijn tenen had hangen ben ik het er helemaal mee eens, wat een prachtige tocht hebben de heren bedacht.

En dan ineens…..staan we oog in oog met een verzameling steenmannetjes. Zomaar midden in het bos. Welke kant je ook op kijkt…..steenmannetjes, groot, klein, dik, dun. Zo ontzettend gaaf. Een inspirerende plek waar je bijna als vanzelf aan wilt gaan meebouwen. Het duurde even voor we ons losgerukt hadden van deze prachtige plek. De afgesproken pauze moest iets worden uitgesteld kreeg ik te horen van de routeheren. Een telefoontje naar het restaurant en het is geregeld. Iets later dan gepland zijn we ook nog welkom. Stevig doorstappend kwamen we uit bij de paal waar we eerder op deze dag vanaf de andere kant prachtige foto’s hebben kunnen maken. Grote verrassing want dit hebben de meesten van ons niet zien aankomen.

Wat ik niet zag aankomen was dat ik, nadat ik door de rozenbooggang naar het prieel liep, ineens in het midden mocht gaan staan. Wat is dit nu? Waarom ik? Ron haalde eerst een eveloppe uit zijn zak die hij namens een Santiago aan het Waddeelneemster, die op dit moment in Spanje aan de wandel is, aan mij overhandigde. Dan komt er een papier met zijn verhaal. Ondertussen krijgt Dick een zetje van Ton en staat naast mij, Ron begint zijn verhaal over hoe hij vorig jaar op 3 februari 2018 aan de start stond in Eijsden, het Santiago aan het Wad project. Dat hem daar 2 personen in het bijzonder waren opgevallen. Mooie herinneringen worden opgehaald. Hoe een journalist uit Leeuwarden, nieuwsgierig naar wat Pelgrims nu eigenlijk zijn, en een dame uit Ede in een kleurrijke zouavenbroek en op 5-fingershoes steeds verder naar elkaar toe leken te groeien tijdens alle estafette wandelingen. Nu, precies een jaar geleden, gedenkt hij het gedenkwaardige moment op het terras bij de Duivelsberg in 2018. Dank je wel Ron voor je mooie woorden hier in het prieel, de lieve toekomstwens en het prachtige geschenk wat we beiden van je gekregen hebben.

Nog helemaal beduusd van deze onverwachte, maar prachtige gebeurtenis loop ik de berg af. Samen met de medepelgrims op weg naar de koffie. We worden verwacht in het restaurant onderaan de berg. Al snel zitten we gezellig met z’n allen aan de koffie, al dan niet met wat lekkers erbij. Over tafel gaan de mooiste camino ervaringen en wordt er info uitgewisseld.

Na deze welverdiende pauze gaat het via een smal paadje meteen weer hup de berg op. Een soort van kerkenpad / geitenpaadje brengt ons hoog in de heuvels van het Reichswald. Bij het grote kerkhof is het tijd voor weer een pauze en roept Jos, wie wil er koffie? Wie water doneert en een beker bij zich heeft, zit even later aan de koffie. Jos heeft een superhandig benzine brandertje bij zich. Wat een luxe. Op het grote grasveld voor de begraafplaats maken we er met een deel van de groep een gezellige boel van. Het andere deel is naar de begraafplaats gelopen om daar nog eventjes rond te kijken. Als iedereen weer bij elkaar is, er genoeg gegeten en gedronken is, ruimen we de spullen op, pakken de tassen weer in en vervolgen onze weg. Ruim een uur later zijn we bij de Wolfsberg waar de fietsers al gearriveerd zijn en al fris gewassen op de bankjes in het zonnetje op ons zitten te wachten.

De kamers worden verdeeld en ieder gaat zijn / haar eigen gangetje. Bedden worden opgemaakt.
Tassen uitgepakt. Een biertje of een wijntje gescoord. Ik loop alle kamers nog even langs of alles naar wens verloopt en door te geven dat het eten om 18.00 uur klaar staat. Nu is het tijd voor mij om even onder de douche door te vliegen.
Om 18.00 uur is iedereen zover om naar de eetzaal te vertrekken.

Het eten staat klaar en samen met een groep jongeren die hier ook verblijft genieten we van de maaltijd. De wandeling en de fietstocht hebben ons hongerig gemaakt. De rijst met goulash, de broodjes, pannenkoeken, salade, iedereen weet er goed raad mee.
Het is nog steeds prachtig weer als we na het eten buiten neerstrijken op het terras. Tot de zon ondergaat zitten we buiten. Daarna gaan we naar de grote zaal waar iedereen nog een hele poos blijft zitten. Eén voor één druppelen de Pelgrims de zaal uit om het bed op te gaan zoeken.

Zondagochtend bij het ontbijt treffen we iedereen weer. En een paar extra pelgrims. Opa Jan met zijn kleindochters wandelt vandaag mee. Mooie verhalen over hoe iedereen geslapen heeft vliegen over tafel. De een slaapt rustig de ander wat luidruchtiger, maar voor zover ik gehoord heb heeft er niemand een slapeloze nacht gehad. Uitgerust, een heerlijk ontbijt achter de kiezen en met een lunchpakket in de tas vertrekken de fietsers om half 10. We zwaaien ze uit, tellen vervolgens de koppies of iedereen er is en dan……kunnen ook wij weer op pad.

2 Pelgrims hebben besloten het vandaag rustig aan te doen. We zullen ze weer treffen op de pauzeplek. Met de grote groep vertrekken we weer het Reichswald in. Een lang lint wandelaars zigzagt via allerlei prachtige bospaden heuveltje op, heuveltje af weer richting Kleve. Complimenten voor de routemakers. Ook deze dag is er weer een met een gouden randje. Op een lang pad staan diverse dendariums opgesteld die ons laten zien hoeveel verschillende soorten bomen er zijn. Van elke soort hangt er een plank in het dendarium en bij alle bomen langs het pad staan bordjes met de namen van alle bomen. Een groot insectenhotel en diverse vogelhuisjes aan de bomen maken het een mooi geheel.

Aan het einde van het pad ligt een enorme boomstam langs een pad. We houden daar een pauze. Jos roept weer; wie wil er koffie? Ik doneer mijn pakje water van de lunch. Jos kookt het water en even later zitten we gezellig aan de koffie. Al dan niet met een broodje erbij.
Na deze pauze stappen we verder door het Reichswald. Genieten van de mooie uitzichten, van de gesprekken, de plannen, de camino’s, van alles passeert de revue. Heerlijk om weer zo onderweg te zijn. De inspirerende verhalen te horen van camino’s die er allemaal te lopen zijn. Wat zou ik graag morgen gewoon doorlopen, en één van die vele mooie routes gaan lopen waar de afgelopen dagen over gesproken is.

In restaurant Ratskrug te Kleve Materborn staat voor ons koffie / thee en wat lekkers klaar. De Käsekuchen zijn niet aan te slepen. De koffie met slagroom smaakt prima. We lopen nog een stukje door het bos en verder door landelijk gebied, weer een klein stukje bebouwing. De twee jonge dames krijgen van opa een ijsje. Die lusten wij ook wel, dus doet de ijscoman goede zaken. Niet lang daarna arriveren we bij het stadspark. Nog even de bult op en dan 97 treden naar beneden lopen voor we aan de rand van het riviertje de Wetering staan. Een prachtig paadje met uitzicht op de Wetering brengt ons bijna tot in het centrum van Kleve. Papa en mama meerkoet zorgen voor hun kleintjes. Ze zitten zo dicht bij de waterkant dat we zelfs het kleintje kunnen fotograferen.

Het laatste stukje naar het station is door het centrum. Moe, voldaan, vol met indrukken, mooie verhalen, en ontzettend veel foto’s op ieder zijn toestel, staan we daar bij het station. Er wordt afscheid genomen, geknuffeld, complimentjes uitgedeeld, en de wens uitgesproken; volgend jaar weer? Daar sluit ik me bij aan. Ik heb genoten van dit prachtige weekend. Dank jullie wel dat jullie er allemaal bij waren, de sfeer, de gezelligheid, het mooie weer. 2 prachtige Pelgrimsdagen.

Dank aan Ton, Tonnie, Jan en Anton voor het uitzetten van de routes. Dank aan ieder die er bij was om er een geweldig wandelweekend van de te maken. Graag tot ziens bij het volgende wandelweekend van het genootschap.

Maar ook zeker graag tot ziens bij:
• de Cafés Saint Jacques op elke eerste donderdag van de maand in Oosterbeek.
• Tijdens de Jacobsdag op 28 juli 2019 in Rheden
• De snertwandeling ( nog geen datum bekend)
• De midwinterwandeling. ( nog geen datum bekend)
• Of als vrijwilliger bij het Pelgrimeren met de jeugd.
Op de website staan alle details vermeld van de lopende activiteiten.
In onze nieuwsbrief staan de recente activiteiten. Via de website www.santiago.nl kunt u zich aanmelden voor deze nieuwsbrief.