NGSJ regio Wandeling Ede 9 oktober 2021

Onze oproep in de nieuwsbrief voor de eerste regiowandeling sinds lange tijd heeft 18 pelgrims geïnspireerd om naar Ede-Wageningen af te reizen. Wat zijn we blij dat we met zo’n mooie club mensen vandaag op pad mogen.

Als de treinen rond 10.30 uur uit de verschillende windrichtingen binnenrijden begroeten oude bekenden en nieuwe gezichten elkaar. We heten iedereen welkom en wensen elkaar een fijne wandeling toe. Er volgt nog een kleine waarschuwing goed op te letten bij de oversteek van de provinciale weg en we gaan.

Via een smal paadje langs het spoor lopen we richting de Sysselt. Als we de eerste hekjes door zijn komt er een afwisselend stuk bos met een klein beetje hoogteverschil. Op het eerste lange pad staan we al meteen oog in oog met een enorme beer (zwijn). Wauw, dat is gaaf. Stiekem had ik er al wel een beetje op gehoopt dat ie zich zou laten zien. Maar dat we zo op ons wenken bediend zouden worden, dat is echt een mazzeltje.

Als we bij een grote open heideplek aankomen vertel ik over het ontstaan van Ede: Boerderijen, de maander, de slijpkruik, veldhuizen, allemaal namen uit lang vervlogen tijden, en de ruim 700 schapen die in deze streek hebben gelopen. Het bos is in de loop der eeuwen in diverse handen overgegaan en is nu in het bezit van het Gelders Landschap.
We lopen verder door dit oude stukje Ede en komen langs de oude kazerneterreinen die inmiddels aardig volgebouwd zijn. De oh’s en ah’s vliegen door de lucht. Je zal er wonen, zo met het uitzicht op het bos. Wat een bofkonten.

Via kleine geiten paadjes lopen we een heuveltje over en staan we ineens aan de rand van de heide. De provinciale weg doorklieft de Ginkelse en de Edese heide. Over het brede zandpad, beschenen door een warm zonnetje vervolgen wij onze weg. Enkele weken geleden was het hier nog een drukte van belang toen de luchtlandingen herdacht werden. Nu is het er heerlijk rustig en genieten we met nog een paar groepjes andere wandelaars van de rust en de ruimte.
In een lang kleurrijk lint lopen we over de smalle paadjes op de heide richting het Belgenmonument. Ademloos werd er geluisterd naar de geschiedenis over dit herdenkingsmonument. 5000 Belgen hebben van 1917 tot 1918 hier op de heide geleefd in een speciaal aangelegd dorp. Dit dorp was voorzien van elektra en centrale verwarming. Luxe waar zelfs de meeste Edenaren nog van verstoken waren. Er was een schooltje, een ziekenhuis, een kerk en werden allerlei activiteiten georganiseerd. Het was een vluchtoord voor behoeftigen. Er werd in slaapzalen geslapen die door gordijnen in compartimenten gedeeld waren voor enige privacy.

Na de lunchpauze die we bij het Belgenmonument hielden zijn we de heide overgestoken en langs de bosrand verder gelopen. De Kreelse plas werd ons volgende doel. Over de vlonder kwamen we bij het uitzichtpunt waar een verliefd stelletje een heerlijke lunch had voorbereid voor elkaar. Komen wij aanstampen met 18 man/vrouw. Weg rust.
Na een korte babbel met het jonge stel over wie wij zijn, Pelgrims naar Santiago de Compostela, en waarom we hier met een groep lopen, herinneringen ophalen aan onze tochten, wensen we hen een prettige voortzetting en gaan we over het plankier door naar de uitgang om onze weg door het bos zoeken.

Al vrij snel volgt er weer een stop. Staan er zomaar ineens een rijtje ‘groene’ deuren in het bos. Daar maken we dankbaar gebruik van. Een stuk opgeluchter lopen we daarna over de heide naar het gebied van de Kreelse Kop. Ook hier ligt een heel stuk geschiedenis waar je normaal gesproken geen weet van hebt als je hier op zomaar een dag doorheen wandelt. Een verhaal uit de oude doos volgt.
Er liggen 2 oude loopgraven stelsels. Het oudste inmiddels bijna overwoekert, het jongere deel nog redelijk goed toegankelijk. Wij staan in het oude deel en Anita leest een verslag voor wat ruim 100 jaar geleden in ‘de Maasbode’ werd gepubliceerd. Bijzonder om te horen wat hier zich allemaal heeft afgespeeld.
We gaan nog een stukje door de jongste loopgraven en komen tot onze verbazing ook nog een slang tegen op het zandpad wat we daarna volgen.

We nemen nog een korte pauze langs de rand van de heide. Daarna lopen we door de inmiddels al behoorlijk vol gebouwde oude kazerneterreinen terug naar het station. We vergapen ons aan de mooie huizen die er zijn verrezen, en aan de oude gebouwen die nu een nieuwe bestemming hebben gekregen. Mooi dat niet al het oude is platgegooid, maar met liefde is verbouwd tot een mooi wooncomplex dat aan alle eisen van de moderne tijd voldoet.

Op het stationsplein praten we nog even na voor iedereen de reis naar huis aanvangt. Deze eerste wandeling sinds lange tijd is voor herhaling vatbaar dat is duidelijk. Het was ruim 17 kilometer genieten.
Dank jullie wel lieve deelnemers voor jullie meebeleven van deze wandeling, jullie aandachtig luisteren en luisterende oren, jullie mooie camino verhalen, de complimenten en wat geweldig om te horen welke plannen er al weer leven.

Wij hebben genoten van de voorpret, de wandeling en jullie enthousiasme. Het is al gevraagd bij het station. Maar vraag het toch ook hier nog een keertje. Wie o wie is de volgende die een leuke wandeling voorzet geeft? Ondersteuning vanuit de regiocommisie is vanzelfsprekend. We zouden het leuk vinden om regelmatig een mooie wandeling te kunnen gaan aanbieden. Dat kunnen we als regiocommissie niet alleen, daar hebben we echt hulp van jullie allen bij nodig.
Dus…vragen we het nog een keer…zijn er pelgrims in de regio die:
• Een leuke route weten en deze mee zouden willen voorbereiden
• Langs of dichtbij een mooie route wonen en de ruimte hebben om een groep Pelgrims voor een kop koffie en een sanitaire stop willen ontvangen (kosten zijn voor de regio)
• Willen zorgen voor kofferbak koffie / soep / broodjes o.i.d. (kosten zijn voor de regio)
Fijn als we van je horen middels een mailtje naar regio.arnhem-nijmegen@santiago.nl
Samen met en voor elkaar maken we er iets moois van.

Pelgrims groetjes,
De organisatoren
Etienne en Anita