2008 06 28 Den Bosch - Haaren

Pelgrimspad
Den Bosch - Haaren

Zaterdag 28 juni 2008.

7.15 uur station, 7.28 uur zaten we in de trein naar Utrecht om vandaar verder te reizen naar Den Bosch dit keer. 8.40 uur kwamen we in Den Bosch aan en zijn we direct met de route begonnen. Het weer was nog niet echt je-van-het maar het was wel nog heerlijk rustig in de stad. Tine kende er een beetje de weg en zo kwamen we al snel aan bij ons eerste doel vandaag de St. Jan.

Wat een prachtige basiliek / kathedraal. Eerst zijn we even bij Maria geweest waar we onze gedachten en gebeden in stilte hebben uitgesproken. Na nog even in de Basiliek rond te hebben gekeken begon er een eucharistie viering. Wat een cadeautje op de vroege zaterdag morgen! Stilletjes zochten we een plekje. Wat een prachtig begin van een wandeldag.

Na de viering gingen we voor ons tweede doel; Een stempel voor ons Credential. Maar dat leek minder eenvoudig dan gedacht. In het Pelgrimspad boekje stond dat deze te verkrijgen was in het café Hart van Brabant. Die hadden we gauw gevonden maar de enige stempel die ze er hadden was er een van het café zelf. En dat was nou niet echt wat we zochten. Jammer.
Ze hadden er overigens wel heerlijke Bossche Bollen, thee en cappuccino.
Maar wat nu te doen….?

De kathedraal was nog steeds aan de overkant. Dus…wij maar weer terug en gekeken of we er iemand konden vinden die ons behulpzaam wilde zijn. En ja hoor, de eerste de beste die we er aan spraken gebaarde direct mee te komen. We werden naar een klein ontvangsthalletje gebracht en moesten daar wachten. Het duurde even maar toen kwam er een aardige meneer die ons helaas moest vertellen dat er geen stempel aanwezig was. In ieder geval zo dat hij er niet bij kon. ’s Middags zou er iemand komen met de sleutel van het kantoortje en dan kon hij wel bij de stempel. Pff…wat nu? Hij vond het ook jammer maar kon voor ons op dat moment weinig betekenen. We spraken af dat als we uitgewandeld waren we nog even terug zouden komen om te kijken of het misschien toch gelukt was de stempel veilig te stellen.

En zo gingen we op weg naar Vught. Eerst nog een stuk door Den Bosch via Fort Isabella. Het miezerde gestadig door. Dat was jammer want foto’s maken zat er nu niet in terwijl we daar toch door een prachtig mooi stuk geschiedenis van Nederland liepen. Oude stukken verdedigingswerken, kanonnen en grachten. Na de verdedigingswerken liepen we een stukje langs de Dommel. Het nog natte gras bezorgde ons flink natte broekspijpen.
Doordat ze even verderop flink met de weg bezig waren(waar niet in Nederland?)moesten we even zoeken waar we heen moesten. Gelukkig vonden we al snel weer de vertrouwde rood-witte markeringen. En samen met de beschrijving in het boekje kom je dan precies waar je wezen wilt.

Heel zachtjes aan begon de lucht op te klaren en begonnen we er zelfs over na te denken onze jassen uit te trekken. Dit was iets te voorbarig want even laten miezerde het toch weer flink door. Maar Nederland zou Nederland niet zijn als dat gelukkig maar van korte duur blijkt te zijn en we later dan toch onze jassen in de tas konden gaan stoppen.

Inmiddels begonnen we eigenlijk ook wel te snakken naar een bankje, een broodje en even rusten. Maar je kunt niet alles hebben dus moesten we onze portie engelengeduld ook maar aanspreken. De eerste bank die we tegenkwamen stond bij recreatieplas de Ijzeren Man. Maar die bank was kleddernat en nodigde nou niet echt uit om te gaan zitten. Toch maar even een broodje uit het vuistje en hopen dat er verderop toch nog een droger bankje komt.

Eindelijk was er op ¾ van de route dan het zo lang gehoopte bankje op een prachtig punt. Uitkijkend over de velden hebben we daar even zitten pauzeren. Een broodje, wat drinken en een koekje. En vooral even RUST. Dan merk je best dat je er al zo’n 15 km op hebt zitten.
Helaas begon het na enige tijd behoorlijk te waaien en besloten we weer verder te gaan.

Tot nu toe is het een prachtige tocht. Rust en ruimte voeren de boventoon. Wel waren er veel wandelaars vanuit de tegenovergestelde richting. Er was blijkbaar iets georganiseerd. We zijn maar een paar mensen tegen gekomen met het Pelgrimspad boekje lopend vanaf de andere kant.

We waren nog maar een paar straten verder en daar zagen we een terrasje van de biologische boerderij Jofra. Mmmm, een kopje thee gaat er altijd wel in en stoelen met zachte kussentjes?
Niet te versmaden. Dus…nauwelijks een kwartiertje na onze rust zaten we al weer te rusten.
En te genieten van twee heerlijke sloten thee. Het geeft zo’n heerlijk gevoel de tijd aan jezelf te hebben. Genietend in het zonnetje kun je op zo’n moment de hele wereld aan. Echt super.

Na enige tijd bedachten we toch maar dat we ook het laatste deel van onze toch nog moesten volbrengen. Dus wij weer op pad. Het was echt nog maar een heel klein stukje. En net voordat we Haaren in liepen zagen we een bus voorbij rijden. O nee toch dachten we, dit zal toch niet onze bus zijn? Ik had geen flauw benul van de tijd en vroeg aan Tine hoe laat het was.
Iets over 3-en. Oeps dan kon hij het dus best geweest zijn. Alleen, we wisten natuurlijk niet welke kant onze bus op moest gaan. Hopelijk moeten we die hebben die de andere richting uit rijdt. Want dan kunnen we nog wel eens geluk hebben dacht ik.

En ja hoor bij de bushalte aangekomen bleek dat we inderdaad de andere moesten hebben en die zou om 12 over gaan. Een paar minuutjes gewacht en daar was de bus. Dit hadden we van te voren niet zo prachtig kunnen plannen. Zou Jacobus ons gunstig gezind zijn vandaag? Het lijkt er wel op.

Een korte busreis later stonden we weer op station Den Bosch. Gaan we nog voor de stempel was toen de vraag? Tja, eigenlijk wel hé. We hebben er tenslotte vandaag voor gelopen. Dus..
Opnieuw de stad in en naar de kathedraal. De behulpzame man van ’s morgens had ons al gauw in de gaten en verontschuldigde zich dat hij nog steeds de stempel niet had. Maar hij ging het toch nog even proberen. Ons geduld werd wederom op de proef gesteld.

Ondertussen allerlei oplossingen bedenkend over waar ze nou toch die stempel eens zouden kunnen laten zodat er meer mensen aan deze zo felbegeerde stempel geholpen zouden kunnen worden.
Maar uiteindelijk kwam hij toch heel triomfantelijk met de stempel en het kussentje de kathedraal weer in. Volgens mij was hij net zo blij als wij dat het hem gelukt was.
We zijn weer een prachtige stempel rijker in ons credential.

Na dit 3e bezoek aan de kathedraal vandaag hebben we ook nog even geprobeerd de St. Jacobus kerk te bezoeken maar die was inmiddels veranderd in een museum. Een beetje jammer. Wel nog foto’s kunnen nemen daar van een paar mooie heiligen beelden.

Zo werd het langzamerhand tijd om toch maar de trein op te gaan zoeken. Want we moesten toch ook weer naar huis vandaag. Doorlopen naar Santiago zit er nog niet in. Maar we houden moed en blijven lekker dromen.

12 en 13 juli zijn de volgende dagen die op ons verlanglijstje van wandeldagen staan, dus

Tot dan.