2009 0125 PP Sittard-Roosteren
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
25 Januari 2009 | Nederland, Roosteren
Pelgrimspad
Sittard - Roosteren
25 januari 2009.
Zondag morgen 8.21 uur. Station Ede-Wageningen.
Het is alweer veel te lang geleden dat we zijn wezen lopen. Maar ja de feestdagen slokken nu eenmaal heel veel van je tijd op. En dan is wandelen niet de 1e prioriteit zeg maar.
Maar dat is allemaal achter de rug. Verjaardagen zijn gevierd en nu kunnen we weer aan de wandel.
Na heel veel heen en weer gezoek over wat voor vandaag het beste plan zou zijn, is er uiteindelijk de variant Sittard – Roosteren uit de bus gerold. Zoals het er nu voorstaat zouden we om 10.51 uur in Sittard moeten aankomen en dan kunnen we rond 11 uur gaan lopen. Als we door zouden reizen naar Roosteren zou het pas 11.39 uur worden. Dus…..hoe eerder we kunnen lopen hoe liever is het ons. We starten vandaag in Sittard.
In Ede was de trein mooi op tijd en in Arnhem konden we lekker blijven zitten. In Nijmegen moesten we overstappen op, helaas, een Veolia trein. Deze zou ons helemaal in Sittard brengen. Bij de 2e halte na Nijmegen stapte er een enorme groep lawaaipapagaaien in. Ze namen bezit van de trein en een normaal gesprek viel er niet meer te voeren.
Erg luidruchtig werd er van alles heen en weer geschreeuwd. Iets zinnigs kwam er niet uit. Gelukkig stapte de hele meute in Cuijk weer uit en hadden we de coupe weer voor ons alleen. Wat een rust! Na een tijdje zei Tine dat we er bij het volgende station uit moesten. Zo gezegd zo gedaan. We moesten overstappen op de trein naar Sittard. Op spoor 3 aangekomen stond daar de alpenexpress met een vertraging van meer dan 60 minuten. Dat was niet echt handig. Wat nu? Nog maar eens goed kijken en ineens zagen we het allebei………..! Wat een giller……We waren te vroeg uitgestapt. We waren pas in Venlo en nog helemaal niet in Roermond. Tja, dat krijg je ervan. Zit je de hele tijd te beppen samen en niet op te letten. Daar ging onze planning de mist in. We hadden juist bedacht in Sittard te starten omdat dat een half uur zou schelen. Gaan we dat nu verspelen door te vroeg over te willen stappen. Wat een sukkels!
Kluns 1 en 2 stapten een half uurtje later opnieuw in de Veolia trein om weer op weg te gaan naar Roermond. Daar zijn we overgestapt op de trein naar Sittard. Om 11.21 uur was ons eerste doel bereikt. Sittard! Tijd voor thee, koffie, wat lekkers en een sanitaire stop.
Om 11.45 uur hebben we de tassen gepakt, de stokken in stelling gebracht, het boekje geraadpleegd en zijn we op weg gegaan. Voor het station naar rechts, parallel aan het station tot aan de tunnel, deze door en de roodwitte markeringen verder volgen.
Het was heerlijk wandelweer en het voelde super om weer met ons Pelgrimspad bezig te zijn. Al kwebbelend stapten we zo heerlijk door. De uitzichten werden al snel mooier en mooier. Sittard (zitterd) lieten we al gauw achter ons. Limbricht was het plaatsje wat er naadloos op volgde. Een mooi bord aan het begin van dit dorpje hield ons even staande. Daar moest ik natuurlijk een foto van maken. ‘Welkom in ’t Doaleriek’ stond erop.
Terwijl we daar zo stonden kwam er een echtpaar aan en die vroegen of we wisten wat de betekenis ervan was. Nee zeiden wij, maar het ziet er gewoon leuk uit.
Het bleek dus een bord te zijn voor de Carnaval. Limbricht heet tijdens de Carnaval Doaleriek. En die ‘doalen’ dat zijn die grote zwarte vogels die je daar zoveel ziet. Als je het letterlijk vertaald betekend het dus; Vogelrijk.
Bijna alle dorpjes hadden wel een soortgelijk bord aan de dorpsrand staan bleek later.
Tja, carnaval hé. Wij hebben er niet echt wat mee, maar het is duidelijk dat het in het Limburgse al heel erg leeft. De meeste huizen hebben al diverse versiering voor het raam staan of aan de gevel hangen. De kerstman is nog niet vertrokken of de carnavalgekte begint hier al.
Na deze leuke ontmoeting, deze mensen wisten ook nog het één en ander te vertellen over wat we tegen zouden komen, zijn we weer verder gegaan. Op naar de wegkruizen, we zouden er een stuk of 5 tegen moeten komen, een kasteel en een mooi kapelletje. Nou we laten ons verrassen.
Inderdaad al het genoemde zijn we ook inderdaad tegengekomen. Het kapelletje was jammer genoeg niet open. De buitenkant zag er mooi mysterieus uit. Hele mooie bouw.
Het kasteel lag op een hoge terp en er lag een brede gracht omheen. Het was allemaal al heel erg oud maar goed onderhouden. Ongelooflijk dat deze gebouwen de tand des tijds zo goed hebben weten te doorstaan.
Hierna liepen we een stuk bos in. In dit bos schijnen we het Pieterpad te hebben gekruisd maar we hebben beiden niet gezien waar dat nou precies was. Gek hé, je hebt er dan toch al een keer gelopen maar dan kom je van een andere kant en zie je het gewoon niet.
Het is maar weer eens een bevestiging dat we in Nederland nog lang niet uitgewandeld zijn!
Vanuit het bos liepen we naar Born. In dit dorpje een hele mooie kerk. Helaas niet open. Wel de Mariakapel op postzegelformaat. En mooi kapelletje aan de kerk vast, zodat we via een glazen deur ook nog een blik konden werpen op het interieur van deze prachtige kerk.
Na Born zijn we het Juliana Kanaal overgestoken en rechtsaf het dijkje langs het kanaal gevolgd. Hier gingen we voor de 2e keer de mist in door ons gekwebbel. Iets te ver doorgelopen. Een markering gemist.
Terug bij les hebben we verder de route normaal kunnen lopen. We hebben voor Papenhoven wel de keus gemaakt om de hoogwatervariant te lopen. Dit was een mooi asfalt weggetje en van de officiële route wisten we niet zeker of het ook zo geplaveid zou zijn. En goede keus bleek want de vergezichten waren echt super. Diverse mensen hadden ook bedacht dat een ommetje wel fijn is op zo’n mooie zondag. Het was hier gezellig druk.
Eén meneer riep zelfs; ha pelgrims! Goh, zien we er al echt zo uit? dacht ik nog. Dat is toch nog niet mogelijk? We liepen natuurlijk wel met het boekje en misschien dat hij dat herkende. Hoe dan ook, het was leuk om te horen.
Aan het eind van dit pad, kwam de echte route er weer bij. Bij hoeve de Maas. Hier hebben we even op een bankje in de zon ons broodje gegeten. Niet te lang want al zittend merk je dan toch wel dat de temperatuur nog niet echt genoeg is om lang buiten te zitten.
Lopen gaat prima. Dus wij weer op weg. Via Illikhoven naar Visserweert. Daar stond een huisje aan de Maas, dat je zo in zuidelijk Europa neer zou kunnen zetten. Het leek wel een soort van openlucht museum. We liepen er door een straatje zo smal en zo ontzettend leuk. Complimenten aan degene die deze route hebben bedacht. Hier moet je gewoon doorheen gelopen hebben.
Hierna was het de tocht uitlopen naar Roosteren. Een mooie blik op Maaseik was het einde van een prachtige route uit het Pelgrimspad.
In Roosteren hebben we een half uurtje op de bus moeten wachten. Maar……we wisten nu waar hij zou vertrekken. Dat was het voordeel van weer in Roosteren eindigen. Helaas zagen we de bus voor onze neus vertrekken. Jacobus was ons iets minder goed gezind dan de vorige keer. Uiteindelijk vertrokken we om 16.12 uur vanuit Roosteren en waren we om 19.20 uur weer thuis. Al met al toch één uur eerder dan gepland.
Toch goed gedaan, ’s morgens een half uur verspelen en uiteindelijk nog een uur ‘inlopen’.
Een heerlijke wandeldag, zonder spierpijn en blaren achteraf.
We hebben genoten.
Op naar de volgende wandeldag(en). Volgende keer starten we in Sittard.
Sittard - Roosteren
25 januari 2009.
Zondag morgen 8.21 uur. Station Ede-Wageningen.
Het is alweer veel te lang geleden dat we zijn wezen lopen. Maar ja de feestdagen slokken nu eenmaal heel veel van je tijd op. En dan is wandelen niet de 1e prioriteit zeg maar.
Maar dat is allemaal achter de rug. Verjaardagen zijn gevierd en nu kunnen we weer aan de wandel.
Na heel veel heen en weer gezoek over wat voor vandaag het beste plan zou zijn, is er uiteindelijk de variant Sittard – Roosteren uit de bus gerold. Zoals het er nu voorstaat zouden we om 10.51 uur in Sittard moeten aankomen en dan kunnen we rond 11 uur gaan lopen. Als we door zouden reizen naar Roosteren zou het pas 11.39 uur worden. Dus…..hoe eerder we kunnen lopen hoe liever is het ons. We starten vandaag in Sittard.
In Ede was de trein mooi op tijd en in Arnhem konden we lekker blijven zitten. In Nijmegen moesten we overstappen op, helaas, een Veolia trein. Deze zou ons helemaal in Sittard brengen. Bij de 2e halte na Nijmegen stapte er een enorme groep lawaaipapagaaien in. Ze namen bezit van de trein en een normaal gesprek viel er niet meer te voeren.
Erg luidruchtig werd er van alles heen en weer geschreeuwd. Iets zinnigs kwam er niet uit. Gelukkig stapte de hele meute in Cuijk weer uit en hadden we de coupe weer voor ons alleen. Wat een rust! Na een tijdje zei Tine dat we er bij het volgende station uit moesten. Zo gezegd zo gedaan. We moesten overstappen op de trein naar Sittard. Op spoor 3 aangekomen stond daar de alpenexpress met een vertraging van meer dan 60 minuten. Dat was niet echt handig. Wat nu? Nog maar eens goed kijken en ineens zagen we het allebei………..! Wat een giller……We waren te vroeg uitgestapt. We waren pas in Venlo en nog helemaal niet in Roermond. Tja, dat krijg je ervan. Zit je de hele tijd te beppen samen en niet op te letten. Daar ging onze planning de mist in. We hadden juist bedacht in Sittard te starten omdat dat een half uur zou schelen. Gaan we dat nu verspelen door te vroeg over te willen stappen. Wat een sukkels!
Kluns 1 en 2 stapten een half uurtje later opnieuw in de Veolia trein om weer op weg te gaan naar Roermond. Daar zijn we overgestapt op de trein naar Sittard. Om 11.21 uur was ons eerste doel bereikt. Sittard! Tijd voor thee, koffie, wat lekkers en een sanitaire stop.
Om 11.45 uur hebben we de tassen gepakt, de stokken in stelling gebracht, het boekje geraadpleegd en zijn we op weg gegaan. Voor het station naar rechts, parallel aan het station tot aan de tunnel, deze door en de roodwitte markeringen verder volgen.
Het was heerlijk wandelweer en het voelde super om weer met ons Pelgrimspad bezig te zijn. Al kwebbelend stapten we zo heerlijk door. De uitzichten werden al snel mooier en mooier. Sittard (zitterd) lieten we al gauw achter ons. Limbricht was het plaatsje wat er naadloos op volgde. Een mooi bord aan het begin van dit dorpje hield ons even staande. Daar moest ik natuurlijk een foto van maken. ‘Welkom in ’t Doaleriek’ stond erop.
Terwijl we daar zo stonden kwam er een echtpaar aan en die vroegen of we wisten wat de betekenis ervan was. Nee zeiden wij, maar het ziet er gewoon leuk uit.
Het bleek dus een bord te zijn voor de Carnaval. Limbricht heet tijdens de Carnaval Doaleriek. En die ‘doalen’ dat zijn die grote zwarte vogels die je daar zoveel ziet. Als je het letterlijk vertaald betekend het dus; Vogelrijk.
Bijna alle dorpjes hadden wel een soortgelijk bord aan de dorpsrand staan bleek later.
Tja, carnaval hé. Wij hebben er niet echt wat mee, maar het is duidelijk dat het in het Limburgse al heel erg leeft. De meeste huizen hebben al diverse versiering voor het raam staan of aan de gevel hangen. De kerstman is nog niet vertrokken of de carnavalgekte begint hier al.
Na deze leuke ontmoeting, deze mensen wisten ook nog het één en ander te vertellen over wat we tegen zouden komen, zijn we weer verder gegaan. Op naar de wegkruizen, we zouden er een stuk of 5 tegen moeten komen, een kasteel en een mooi kapelletje. Nou we laten ons verrassen.
Inderdaad al het genoemde zijn we ook inderdaad tegengekomen. Het kapelletje was jammer genoeg niet open. De buitenkant zag er mooi mysterieus uit. Hele mooie bouw.
Het kasteel lag op een hoge terp en er lag een brede gracht omheen. Het was allemaal al heel erg oud maar goed onderhouden. Ongelooflijk dat deze gebouwen de tand des tijds zo goed hebben weten te doorstaan.
Hierna liepen we een stuk bos in. In dit bos schijnen we het Pieterpad te hebben gekruisd maar we hebben beiden niet gezien waar dat nou precies was. Gek hé, je hebt er dan toch al een keer gelopen maar dan kom je van een andere kant en zie je het gewoon niet.
Het is maar weer eens een bevestiging dat we in Nederland nog lang niet uitgewandeld zijn!
Vanuit het bos liepen we naar Born. In dit dorpje een hele mooie kerk. Helaas niet open. Wel de Mariakapel op postzegelformaat. En mooi kapelletje aan de kerk vast, zodat we via een glazen deur ook nog een blik konden werpen op het interieur van deze prachtige kerk.
Na Born zijn we het Juliana Kanaal overgestoken en rechtsaf het dijkje langs het kanaal gevolgd. Hier gingen we voor de 2e keer de mist in door ons gekwebbel. Iets te ver doorgelopen. Een markering gemist.
Terug bij les hebben we verder de route normaal kunnen lopen. We hebben voor Papenhoven wel de keus gemaakt om de hoogwatervariant te lopen. Dit was een mooi asfalt weggetje en van de officiële route wisten we niet zeker of het ook zo geplaveid zou zijn. En goede keus bleek want de vergezichten waren echt super. Diverse mensen hadden ook bedacht dat een ommetje wel fijn is op zo’n mooie zondag. Het was hier gezellig druk.
Eén meneer riep zelfs; ha pelgrims! Goh, zien we er al echt zo uit? dacht ik nog. Dat is toch nog niet mogelijk? We liepen natuurlijk wel met het boekje en misschien dat hij dat herkende. Hoe dan ook, het was leuk om te horen.
Aan het eind van dit pad, kwam de echte route er weer bij. Bij hoeve de Maas. Hier hebben we even op een bankje in de zon ons broodje gegeten. Niet te lang want al zittend merk je dan toch wel dat de temperatuur nog niet echt genoeg is om lang buiten te zitten.
Lopen gaat prima. Dus wij weer op weg. Via Illikhoven naar Visserweert. Daar stond een huisje aan de Maas, dat je zo in zuidelijk Europa neer zou kunnen zetten. Het leek wel een soort van openlucht museum. We liepen er door een straatje zo smal en zo ontzettend leuk. Complimenten aan degene die deze route hebben bedacht. Hier moet je gewoon doorheen gelopen hebben.
Hierna was het de tocht uitlopen naar Roosteren. Een mooie blik op Maaseik was het einde van een prachtige route uit het Pelgrimspad.
In Roosteren hebben we een half uurtje op de bus moeten wachten. Maar……we wisten nu waar hij zou vertrekken. Dat was het voordeel van weer in Roosteren eindigen. Helaas zagen we de bus voor onze neus vertrekken. Jacobus was ons iets minder goed gezind dan de vorige keer. Uiteindelijk vertrokken we om 16.12 uur vanuit Roosteren en waren we om 19.20 uur weer thuis. Al met al toch één uur eerder dan gepland.
Toch goed gedaan, ’s morgens een half uur verspelen en uiteindelijk nog een uur ‘inlopen’.
Een heerlijke wandeldag, zonder spierpijn en blaren achteraf.
We hebben genoten.
Op naar de volgende wandeldag(en). Volgende keer starten we in Sittard.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
