2018 0707 SahW Op Wieringen

2018 0707 SahW Op Wieringen

De tijd van de korte ritjes naar de SahW wandelingen ligt achter ons. De start van de volgende wandeling op Wieringen ligt ver van mijn huis. Halverwege halen we in Diemen nog 2 mede pelgrims op. Zo komen we in Hippolytushoef met een auto vol gezelligheid aan. Het is druk in de HippolytusKerk. Een kleine 50 Pelgrims hebben zich verzameld voor het rondje OP Wieringen.
Nieuwsgierig geworden naar het bijzondere van OP Wieringen zijn. Het lobbyen, de laatste weken tijdens de andere wandelingen van SahW, van de enthousiaste groep vrijwilligers die zich heeft bezighouden met de organisatie ervan maakt dat vele Pelgrims de moeite hebben genomen om deze bijzondere wandeling mee te willen maken. Van heinde en ver is iedereen gekomen.

Onderweg constateerden we al dat het landschap veranderde en dat je werkelijk een eiland gevoel kreeg. Voor wie wel eens op de eilanden geweest is het een heel herkenbaar gevoel. Het landschap wordt weidser, de lucht anders, echt heel apart. In de kerk wordt een verhaal verteld over de rijke geschiedenis van de Hippolytuskerk. Over de vele stijlen en materialen die gebruikt zijn. Over het ruige verleden, van aanbouwen, afbreken, katholiek, protestant, stormen, instorten en weer opbouwen. Zo vredig en rustig als het nu rondom de kerk is, is het lang niet altijd geweest.

Alle Pelgrims van vandaag hebben zich aangemeld en hun voorkeur voor een portie kibbeling voor tussen de middag geregeld is, kunnen we op pad. Door Hippolytushoef gaan we naar het buitengebied en lopen over allerlei fraaie grasdijken naar Den Oever. Het is warm, er staat een aangenaam windje, de lucht is knalblauw. De schaapjes op de dijken lijken niet eens verbaasd te zijn dat er zo’n grote stoet vrolijke Pelgrims hun territorium betreed. Zelfs de vrolijk in de wind wapperende linten aan de bourdon laat ze volledig koud. Kauwend op een portie dor gras grijzen ze ons aan.

De vele aren die op de dijk groeien nemen bezit van alle pelgrimssokken, en schoenen. Het is een prachtig gezicht hoe ieder zijn schoenen tot ware kunststukjes verworden door dit natuurschoon.
Ze prikken danig in onze voeten en zodra er een pauze is langs een autowegje / fietspad doet bijna iedereen de schoenen en sokken uit en gaat aan het pulliken om die prik bende te verwijderen.
Nieuwe hobby.

We lopen langs een klein strandje waar ik vreselijk veel moeite moet doen om er langs te lopen i.p.v. lekker door het water. Ik begrijp dat we bijna bij de pauze plek zijn en om dan de hele boel te gaan lopen ophouden is natuurlijk niet fair. Dus ik houd me in en loop braaf mee met de meute naar het visrestaurant. Maar goed ook want hier worden grote porties kibbeling geserveerd. De sausjes mogen we zelf tappen uit de vaatjes in de hoek van de ruimte. Het is een gezellige boel in deze ruimte. Er wordt gegeten, gelachen, gepraat, informatie uitgewisseld en zelfs t-shirts en badges vinden een nieuwe eigenaar. Mijn tas is weer een stukje lichter geworden. Heerlijk.
Hier en daar maak ik een praatje en als iedereen uitgerust en volgegeten buiten op het stoepje nog de laatste restjes prikkers en plakkers uit zijn sokken en schoenen zit te prutsen probeer ik een dutje te doen tegen mijn rugzak aan. Het dutje is maar van korte duur want ineens wordt het sein – we gaan weer lopen – gegeven.

In een lange sliert lopen we over de mooie paden terug naar Hippolytushoef. We komen bij de Jacobuskerk waar we wel een stempel krijgen maar alleen tegen betaling de kerk in mogen. Dat ga ik dus niet doen. Op het pleintje voor de kerk vertellen 2 heren hun verhaal over stempels op de camino. Het verhaal van de stempel die we zojuist hebben gekregen. De bedenker van deze stempel stond er hoogstpersoonlijk. Mooi dat zoveel jaren na de start van zijn camino hier de stempel nog steeds in ere is. Hij is er maar wat trots op dat wij nu allemaal de stempel in onze credential hebben gekregen. Hans de Jong van het Jabikspad vertelt dat er in Friesland, ik meende, 80 stempels zijn voor het Jabikspad. Alle stempels zijn door een historicus bedacht en beschreven. Langs het hele Jabiks pad zijn stempels te verzamelen. 150 km stempelverzamel plezier.

We lopen verder over de warme paden en komen bij het Heidense kerkje. Een stilte kerkje op een kerkhof. In het altaar zit een Jacobsschelp. Geen Maria Beeld of andere beeltenis. Alleen dat altaar met die schelp en aan beide kanten een kaarsen standaard. Velen van ons maken er dankbaar gebruik van om een kaarsje te branden. Terwijl ik daar zo stilletjes zit beginnen er ineens 4 pelgrims het lied; Als er weer een nieuwe morgen komt te zingen. Kippenvel. Ik heb het liedje al vaker horen zingen en zing het zachtjes mee. Ik schiet vol. Wat is dit een kostbaar momentje tijdens deze camino aan het Wad tocht. Ik loop stilletjes het kerkje uit. Even weg uit de drukte, even niemand om me heen. Ik loop een rondje en voel me weer rustig worden van binnen. Er gebeurt ook zoveel tijdens deze camino. Zo’n vredig momentje komt dan gigantisch binnen.
Pfff……adem in, adem uit, adem in, adem uit…….

Buiten het hek van de begraafplaats komt iedereen weer bij elkaar en starten we voor het laatste stuk vandaag, weer terug naar Hippolytushoef. De verzengende hitte maakt moe, het tempo zakt flink naar beneden. Ieder loopt op zijn / haar eigen manier het laatste stuk naar de Katholieke kerk .
Daar worden we onthaalt door een dame die ons hier van een stempel in onze credential voorziet.
Het t-shirt van de regio benoorden het IJ wordt verloot en daarna gaan we met z’n allen nog even naar het Café St. Jaques.

Ik kijk terug op een warme, liefdevolle, inspannende, ontspannende dag op Wieringen. Wat een voor mij prachtig mooi onbekend stukje Nederland. Door alles wat er onderweg vertelt is, ben ik deze ‘vergeten’ regio met andere ogen gaan bekijken. Gaan waarderen en heb ik ongelofelijk genoten.
Van de gesprekken met de pelgrims. Van de vertellingen onderweg, van de weidse uitzichten en natuurlijk van de zilte lucht die je alleen bij het wad zo kun ruiken.

Een waanzinnige dag vol hoogtepunten. Een echte Santiago aan het Wad dag.
Dank aan ieder die zijn /haar steentje heeft bijgedragen om van deze SahW wandeling zo’n onvergetelijke wandeling te maken. Dank aan de regio Benoorden het IJ. Het is geweldig wat jullie georganiseerd hebben.

Wandelgroetjes,

Anita Hendriks