2018 0411 SahW Leiden - Sassenheim

2018 0411 SahW Leiden – Sassenheim

Met voordelige treinkaartjes en een vrij reizendagticket gaan we op pad naar Leiden. Als alles klopt bij de NS zullen we om 10.28 in Leiden arriveren. In Ede vertrekt ie op tijd alleen……zitten we in een stilte coupé. Een half uur lang mijn mond houden….Pfff……da’s een uitdaging. In de volgende trein mag ik gelukkig wel praten. Helaas is die trein stampesvol en kunnen we niet bij elkaar zitten. Ach ja….er zijn ergere dingen. Mooi op tijd arriveren we in Leiden. We lopen meteen naar de LUMC zijde zoals vermeld staat in de info op de site. Een van ons is al door de poortjes als de andere 2 op de schouder getikt worden dat iedereen nog ‘daar’ staat. Met armgebaren wordt er naar het middenstuk gewezen. Nr. 1 bliept weer terug door de poortjes en zo komen we met z’n 3-tjes toch bij de groep aan. Er zijn 40 deelnemers vandaag. Wat een grote groep. De lobby praktijken van Marijke hebben uitstekend gewerkt. Zoveel deelnemers. Wie had dat durven dromen. Santiago aan het Wad gaat steeds meer leven.

We lopen door leuke stadse parken. Praatje hier, praatje daar. Ik voel me helemaal in mijn element. We gaan heel voortvarend van start. Een beetje te hard voor sommige deelnemers. Maar goed dat we in het stadspark besluiten even op elkaar te wachten. Het loopt anders wel heel erg uit elkaar.

Het voorjaar laat zich van zijn mooiste kant zien. Overal zien we narcissen, boshyacinten, en nog veel meer moois waarvan ik de namen zo niet weet. Paarse, witte, roze bloemetjes. Het is een lust voor het oog. Een paartje ganzen heeft al jonkies. Dit is toch echt wel voorjaar. Lopen in het groene hart is een mooie ervaring. Geweldig om te zien dat het Groene Hart inderdaad mooie weldadige stukken groen in zich heeft.

Er worden weer vele camino verhalen uitgewisseld, overal vang ik flarden van gesprekken op. Het is een vrolijke boel. Zo af en toe blijft de voorhoede even wachten tot de hele groep weer compleet is en zo trekken we in een flinke stoet richting pauze plek.

Iets later dan gepland zijn we in het restaurant wat de dame in het restaurant niet echt kon waarderen, maar gelukkig mochten we nog wel plaats nemen. Eerst maar de run naar de toiletten. Gelukkig waren hier genderneutrale toiletten dus ….de rij was ook zo weer verdwenen. Tijd voor koffie met wat lekkers. Mmmm….peacantaart. Die smaakte voortreffelijk.
Na deze pauze werd er op het trappetje bij het pleintje nog een groepsfoto gemaakt.

We trokken verder en kwamen door een mooi buitengebied waar we ineens kippen op stok in de bomen zagen zitten. Even verderop in het weiland nog een stel alpaca’s. Mooi stukje hier. En dan……zijn is er eindelijk een klein veldje met bollen en…….houdt mijn fototoestel ermee op! Nee….niet weer. Ik schijn iets te hebben met bollenvelden en een niet werkend fototoestel. Dit kan niet waar zijn! Kaart vol zegt ie. Ja duh….kaart vol. Nou ja…..laat ook maar. Ik kan natuurlijk het e.e.a. gaan staan wissen nu, maar of dat nu zo’n succes wordt. Lijkt me geen goed plan. Straks wis ik alles en dan ben ik verder van huis. Ik laat het maar zo. Zaterdag en zondag ben ik toch weer hier in de streek dan ga ik gewoon in de herkansing. Ook dit hoort bij de camino. Als het niet gaat zoals ik het zou willen, dan maar gewoon accepteren zoals het gaat. Weg toestel en kijken. Mijn ogen genieten van de prachtige kleuren van de narcissen en de tulpen.

We zijn al bijna in Sassenheim wat het eindpunt is voor deze dag. Bij het van der Valk hotel doen we nog een drankje en dan is het echt voorbij. We lopen nog een flink stuk naar het station en reizen terug naar waar we vanmorgen begonnen.
Wat was het een mooie dag. Een dag vol indrukken, waardevolle gesprekken, nieuwe gezichten, het voorjaar dat in de lucht hangt, en dat op zomaar een doordeweekse dag. Het voelde voor mij een beetje als spijbelen. Het was heerlijk een hele wandeldag te mogen beleven in het prachtige groene hart.

Dank jullie wel Marijke en Cor voor het uitzetten van deze prachtige tocht. Ik heb genoten van het Groene Hart in zijn mooiste voorjaarstooi. Nog even nagenieten en dan stiekem al een beetje vooruitkijken naar de dagen die nog komen gaan.

Wandelgroetjes,

Anita