2011 1130 dag 4 Varen over de Spree

2011 Woensdag 30 november.

Varen over de Spree

7.30 uur. Wakker….we hebben hier een prima ritme gevonden. Op tijd naar bed en op tijd weer op. De vakanties dat ik in alle vroegte, nog voor de kippen wakker waren, ging wandelen, hardlopen of fietsen zijn definitief voorbij blijkbaar. Hoe graag ik hier ook wil gaan hardlopen. Het zou gekkenwerk zijn als ik dit echt zou gaan doen. Het is hier aardedonker. Ik heb de weg nog niet fatsoenlijk bij daglicht kunnen verkennen. Ik geloof niet dat ik hier vrienden maak als ik werkelijk in alle vroegte of ’s avonds laat in mijn eentje in het donker hier mijn rondjes ga rennen. Jammer, het is niet anders. Maar ik mis het wel hoor.
Lekker kop in de wind, de frisse morgenlucht inademen. Maar goed, het is een luxe probleem, volgende week thuis is er weer kans zat om mijn voetjes in de hardloopschoenen te stoppen.

Na het ontbijt worden we wederom geacht om 9.30 uur bij de bus te verschijnen. Vandaag gaan we naar voormalig oost Berlin. De Bernauerstrasse, daar is een gedenkplaats over de geschiedenis van de muur.
Na hier de uitzichttoren te hebben beklommen en een blik te hebben geworpen in de filmzaal zijn we naar buiten gegaan waar ook nog van alles te zien was. Ik begin zo langzamerhand te begrijpen wat de mensen in onze mei vakantie bedoelden. We zijn toen in gesprek geraakt met voormalige inwoners van Oost Duitsland. Daar merkten we al dat de mensen het hele muurgedoe een beetje zat zijn. Muurmoe. Het terugkijken op wat geweest is. Het brengt de mensen niks en de toekomst ligt voor ze. De tijd tijdens de muur was niet alles, maar ook nu met de crisis in Europa is het nog steeds niks. Ze staan een beetje met een been in de ene en het andere been in de andere wereld. En uiteindelijk moeten ze het toch doen met het hier en nu.

Zelf begin ik nu ook een beetje muurmoe te worden. Ik voel me net zo’n voyeur, alsof je naar iets loopt te kijken wat niet hoort. De mensen in het grensgebied willen vooruit maar de muur wordt tegen wil en dank in stand gehouden voor de massa’s toeristen. Is dit eigenlijk wel wat de inwoners van Berlin zelf willen? Ik kan me zo voorstellen dat de werkgelegenheid die dit alles oplevert toch wel welkom is, maar ik denk dat de stad veel en veel meer te bieden heeft dan De Muur! De muur en alles wat erbij hoort geeft je een enorm beklemmend gevoel. Zeker ook toen we hierna doorreden naar het Jodenmonument. Gisteravond waren we er in het donker geweest en hebben we tussen de 2700 betonnen stenen doorgelopen. Dat had iets heel bijzonders. Vandaag bij daglicht nog eens terug gegaan en ook nu was het nog steeds bijzonder maar anders. Ook omdat er nu veel en veel meer mensen tussen alle stenen doorliepen. Het had nu meer weg van een speeltuin, terwijl gisteravond in de schemer je er de stilte en het verdriet kon voelen bij wijze van spreken. Dat was heel indrukwekkend. De stenen staan op zo’n manier opgesteld dat ze elk in een andere hoek staan ten opzichte van elkaar. Het lijkt een schots en scheef rommeltje, ook de vloer is golvend, zodat je het ene moment over de stenen kunt heen kijken en een paar meter verder tegen een ‘muur’ opkijkt van een metertje of 4. Of de maker ermee heeft willen zeggen, elk mens (steen) is uniek in deze wereld! We hadden nog wat tijd over en zijn nog even naar het sony center gewandeld om daar de boel bij daglicht te bekijken. Moet eerlijk zeggen dat ook dat gebouw bij avond meer sfeer heeft.

Eindelijk heb ik in deze vrije tijd ook mijn ampelmann bordjes kunnen kopen. Dat was mijn missie in Berlin. De verkeerslichtmannetjes op wandbordjes formaat.

Hierna zijn we weer opgepikt door Henk en zijn bus en werden we gedropt bij de VOC bij de Ostgalerie. Een oude Amsterdamse rondvaartboot die ons over de Spree zou varen.
Een ‘blikken’ gids vertelde ons de bezienswaardigheden langs de vaarroute. Aangezien we inmiddels al 2 tochten met gids door Berlin gehad hadden voegde dit niet heel erg veel meer toe. Het was leuk de stad nog eens vanuit een ander perspectief te bekijken maar nu is het wel mooi geweest. We zijn een beetje Berlin moe aan het worden.

Om 17.00 uur waren we terug bij het hotel en om 19.00 uur werden we verwacht bij het afscheids buffet. De tussenliggende uren heb ik gebruikt om mijn rondtollende gedachten wat op orde te krijgen. Heb enorm veel zitten te schrijven aan mijn verslag. Mijn reismaatje ontspande lekker in het superluxe ligbad. Zo was ieder even lekker met zichzelf bezig.

19.00 uur. In het restaurant stond een zeer uitgebreid diner buffet voor ons klaar.
Het glutenvrije gedeelte werd door de kok haarfijn uitgelegd. Dat is wel een enorme opsteker in dit hotel. Van tevoren was het allemaal wel beloofd dat er rekening gehouden zou worden met het glutenvrij dieet van mijn reisgenote. Maar dat is natuurlijk altijd maar afwachten. Het hotel personeel en de organisatie van de IPA krijgen van ons in elk geval een dikke pluim! Het was allemaal meer dan perfect geregeld.

Na het diner had ik inmiddels weer genoeg energie om het zwembad nog even een 3 kwartier onveilig te maken. Even alle indrukken en de nodige calorieën eruit zwemmen. Super. Aangezien de halve Drentse toneelvereniging aanwezig was in het warme water hebben we direct van de nood een deugd gemaakt en een klein stukje geoefend. Of het nu echt bijgedragen heeft tot een zinnig stukje oefenen dat laten we maar even in het midden. De uitvoering is voorlopig nog lang niet in zicht.
Na het zwemmen en het dollen op de kamer nog even bijgeklets en het bed ingedoken voor de laatste nacht Berlin.

Welterusten. Morgen gezond weer op.