2011 1129 dag 3 Potsdam

2011 Dinsdag 29 november.

Potsdam.

7.15 uur wakker.
8.30 uur ontbijt, ook dit keer weer fantastisch verzorgd. Wat is het hier genieten! Je moet echt uitkijken dat je aan het eind van de rit hier geen 10 kilo zwaarder vandaan gaat. Gelukkig kunnen we alles met de trap in het hotel bereiken en laten we de lift voor wat ie is. Zo blijven we in elk geval goed in beweging. Onze kamer ligt namelijk op de 2e verdieping.

Na het ontbijt onze tas ingepakt met lekkers voor onderweg. Om 9.30 uur vertrekt de bus voor een bezoek aan Potsdam. Hopelijk hebben we hier meer tijd om te genieten van al het moois wat Potsdam ons ongetwijfeld te bieden heeft.

Voor paleis Sanssouci hebben we een groepsfoto gemaakt op de trapjes. Het leek wel een Japanse scene. Voor iedereen eindelijk daar staat, of zit zoals gewenst is je tijd al bijna op en moet je op een huppeldrafje de rest van je tijd doorbrengen wil je nog iets kunnen zien.
Gelijk Japanners die een rondje Europa doen in 5 dagen. Helaas was er te weinig tijd om het paleis zelf te bezoeken en hebben we ons een kaart van het park cadeau gedaan om een rondwandeling te maken. Op de kaart stonden er 2 aangegeven, één van 1,5 uur en één van 4 uur. Helaas was die van 4 uur niet mogelijk. Die van 1,5 eigenlijk ook niet maar met een beetje doorstappen en een klein stukje afsnijden zouden we nog een heel eind kunnen komen besloten we.

Trapjes af richting vijver dus, linksaf naar punt 1, wat is dit? Een groot gebouw met een enorme tuin ervoor en begroeide bogen waar je onderdoor kon lopen. Even lezen…….
De Hollandse tuin? Hoe konden we het missen. De bogen waren begroeid met knotwilgen! Wil je het nog Hollandser hebben. De tuinman was blijkbaar met verlof. Enig snoeiwerk was nog wel nodig.
Ondanks dat alles al redelijk in de wintermodus staat was het toch prachtig om door deze tuinen te lopen. We hebben fantasie genoeg om ons er een voorstelling van te maken hoe het hier in de zomer is. Ook het idee hoe de mensen hier in vroeger tijden door de tuinen geflaneerd hebben is te mooi om waar te zijn bijna. Wat een enorme pracht en praal!
Bij de oranjerie aangekomen, die nu vol staat met alle bloempotten uit de tuinen, zagen we dat onze tijd er al bijna op zat. Een sanitaire stop was nog wel even gewenst, die hadden we gepland bij het info gebouw. Daar hadden we de verwijzing ernaar tenminste gespot.
Wij snel er naar toe. In het info gebouw…..geen toilet. Oeps. Was buiten om de hoek. Om de hoek een groot hek……langs het hek naar de deur….deur op slot! Hellup. Hulpeloos kijken, bouwvakkers in de buurt….die wezen naar de overkant van de weg. Ja hoor, grote blauwe dozen! Pff….gelukkig….wel kostbare tijd verloren inmiddels. Gauw naar de overkant. En nu snel door naar de bus. Het is bijna tijd. Dat wordt nog even een sprintje trekken. We liepen samen al te dollen dat we te laat zouden zijn. En ja hoor……2 minuten maar liefst waren we te laat. Het commentaar was niet van de lucht. Ach ja….kun je zo hebben hé.
Dat iedereen 10 minuten voor de afgesproken tijd al op zijn plek zit daar kunnen wij dan niets aan doen toch? Het is in elk geval een mooi vervolg op het onderwerp tijd tussen mijn toneel maatje en mij!

Vanaf Sans souci reden we naar Potsdam centrum, dat was maar liefst 1 km met de bus. Jemig dat hadden we ook wel kunnen lopen? Hebben we daarvoor zo lopen haasten? Hadden we ook wel een andere tijdafspraak kunnen maken. Tja, als je alles van tevoren weet is plannen wel heel erg gemakkelijk.

Eerst zijn we even de grote kerk op het plein binnengelopen om een kaarsje aan te steken en daarna de kerstmarkt op het plein bij de kerk bezocht. Ook hier weer het onvermijdelijke hoeden, petten, handschoenen, tassen, eten en drinken verhaal. Daarna door naar de Hollandse wijk. Een leuke wijk met allemaal Zaanse huisjes. In de huisjes veel kleine winkeltjes variërend van een kralenwinkeltje, chocolade paradijs tot India winkeltjes aan toe.
Erg leuk om te zien en te beleven.
Na een chocomel stop zijn we nog de hoofdstraat ingelopen voor weer een kerstmarkt. Het zicht op de mooie gevels werd totaal ontnomen door alle kerst kraampjes. Alle kerstuitingen, geuren en kleuren zetten al je zintuigen wel op scherp zeg. Nougat, zuurkool, bradwurst, curry, gebrande noten, glühwein, alles komt je in enorme golven tegemoet. Doe mij maar gewoon een appel!

Terug bij de bus bleken we 7 minuten te vroeg bij de bus te zijn, minus 2 van eerder deze dag hebben we nu dus 5 minuten krediet voor een andere keer…….hahaha……Moest ze wel zo snel mogelijk verzilveren volgens de chauffeur. Hij speelde het spelletje leuk mee.

Postdam moesten we al weer achter ons laten. Via de Glienicker Brucke zijn we naar station Berliner Zoo gereden. De Glienicker Brucke ligt over de rivier de Havel de brug verbindt Potsdam met Berlijn. Deze brug staat vooral bekend om het feit dat de Amerika en de Sovjet Unie tot 3 keer toe gevangenen hebben uitgewisseld over deze brug gedurende de koude oorlog. Hij wordt ook wel de spionnen brug genoemd.
We kregen even de gelegenheid om lopend over deze brug te gaan. Een bijzonder momentje.

Hierna reden we door naar Bahnhof Berliner Zoo. Daar werden we losgelaten om te eten, naar de KaDeWe (Kaufhaus des Westens, een soort super Bijenkorf maar dan nog erger) te gaan.
Of gewoon lekker te gaan doen waar je zin in had.
We zijn in 1e instantie gewoon maar een eind gaan lopen. Liever wilden we terug naar het centrum maar dat plan bleek toch iets te ambitieus. We zijn uiteindelijk maar weer gewoon terug gelopen en hebben toch maar een blik in de KDW geworpen. Het was er veel te warm, te duur, te protserig. Kortom aan ons niet besteed. Op de info borden zagen we al snel dat er ook een hobby KDW was. We keken nogal vragend blijkbaar want een medewerker sprak ons aan en vroeg of ie ons kon helpen. Wij vroegen waar de hobby KDW was. Hij legde uit dat we dan het gebouw moesten verlaten, hoera!, de hoek om en dan een gebouw in met veel kleurtjes daar was een verdieping -1 en dat zou de hobby afdeling moeten zijn. Nou dat hadden we vrij snel gevonden. Maar ook hier was alles natuurlijk weer veel te duur. Wel leuke dingen gezien, maar die prijskaartjes daar zijn gewoon vreselijk absurd.
Voor ‘Henk en Ingrid’ niet te betalen! Laat staan voor de gewone man / vrouw in Berlijn!?
Aan wie ze dit nog kunnen verkopen is mij een raadsel. Het blijkt dat de Natasja’s , Tamara’s, en Nicolai’s van deze wereld nog genoeg hebben om het KDW van omzet te voorzien. De Russen dus.

Al het geslenter is ons intussen flink in de kuiten geschoten en het liefst zouden we nu richting bus gaan. Dat hebben we ook gedaan maar nu waren we veel en veel te vroeg. Het is ook zo lekker tegenstrijdig allemaal. Als je meer tijd wilt hebben dan kan het niet en als je tijd zat hebt dan wil je het niet………Gelukkig was Henk onze chauffeur toch nog mooi op tijd met zijn bus bij het station zodat wij onze luie onderdanen onder de stoel konden schuiven.
In afwachting wat de komende gids ons te vertellen zou hebben. Er staat tenslotte nog een licht toer door Berlijn op het programma. Gezien onze ervaring met de gids van gisteren hielden we ons hart vast.

We waren niet de enige die ruim op tijd weer bij de bus waren. Ook onze medereisgenoten schoven al snel binnen. De gids volgde al snel. En vanaf het eerste woord wat hij sprak wist hij de groep te boeien. Wat een man! Hij heeft Berlin op een dusdanige wijze bij ons tussen de oren gebracht dat ons dit nog heel lang zal heugen. Hij begon eerst met wat cijfers.
Berlijn (Duits: Berlin) is de hoofdstad van Duitsland en als stadstaat een deelstaat van dat land. Met hun bijna 3,5 miljoen inwoners is het tevens de grootste stad van het land en de op één na grootste stad in de Europese Unie. De stad ligt in het noordoosten van Duitsland, aan de rivier de Spree en wordt omsloten door de deelstaat Brandenburg, waarvan ze sinds 1920 geen deel meer uitmaakt.
In zijn geschiedenis, die teruggaat tot de dertiende eeuw, was Berlijn de hoofdstad van achtereenvolgens Pruisen (1701–1918), het Duitse Keizerrijk (1871–1918), de Weimarrepubliek (1919–1933) en nazi-Duitsland (1933–1945). Na de Tweede Wereldoorlog was Berlijn gedurende meer dan veertig jaar een verdeelde stad, waarbij het oostelijke deel als hoofdstad fungeerde van Oost-Duitsland en West-Berlijn een exclave van West-Duitsland was. Na de Duitse hereniging in 1990 werd Berlijn de hoofdstad van de Bondsrepubliek Duitsland en de zetel van het parlement, de deelstaatvertegenwoordiging en het staatshoofd. Bovendien is Berlijn één van de groenste steden van Europa: 18% van Berlijn bestaat uit natuur en parken en 7% uit meren, rivieren en kanalen.
Ook is Berlijn een van de armste steden. Elk kind wat nu geboren wordt begint er al met een schuld van meer dan 13.000 euro. Lekker begin! Buitenlandse investeerders zijn dan ook meer dan welkom in Berlijn. Alles kan en mag er. Er wordt ze bijna geen strobreed in de weg gelegd. Dat is dan ook terug te zien in de diverse gebouwen in de stad. De overtreffende trap van overdreven is nog niet goed genoeg. Wij kijken daar met onze Hollandse calvinistische inslag toch een beetje vreemd tegenaan.
Al pratend heeft hij ons zo langs alle highlights van Berlin gereden. De ambassades, waarvan hij van elk gebouw de architect / ontwerper wist te noemen bijna. Ook de Nederlandse ambassade ontbrak weer niet. Maar daar hadden we gisteren natuurlijk al het één en ander over vernomen. We kwamen ook nog langs één van de ambassades uit het middenoosten die hij gekscherend als Azerbedjaanse betoncultuur bestempelde. Een protserig gebouw met tierelantijnen en gekleurde raampjes. Na al het moderne geweld kwamen we bij wat hij een soort van roofridderburcht noemde. Je kunt je zo voorstellen dat in vroeger tijden hier roofridders ronddoolden. Ze wonen hier overigens nog steeds zei hij. Het is het belastingkantoor! Het was duidelijk dat hij niet zoveel op had met regeltjes en wetten. De Berlijnse ambtenarij heeft namelijk bedacht belasting te gaan heffen over het gevallen regenwater op je dak. Dat becijferen ze dan leuk na het aantal m2 dak wat je hebt en de gevallen mm-ters regen. En daar mag je dan voor betalen. Waanzin ten top toch? Regenwaterbelasting!? Ach het is weer eens wat anders dan kopvoddentax……..en nu we het daar toch over hebben; Ook met deze blonde roofridder had hij het al helemaal gehad. Was er niet echt een fan zo bleek later in zijn praatje.
Natuurlijk kwamen we ook langs het Rijksdaggebouw en de diverse stations in de stad. Het blijkt dat in tijden van aanslagen en andere enge gebeurtenissen de ministers ondergronds van het Rijksdaggebouw naar het hoofdstation gereden kunnen worden. Het nieuwe hoofdstation van Berlijn is zo futuristisch, daar gaan de spoorrailsen van noord naar zuid en van oost naar west kruislings via vijf verschillende lagen over elkaar heen. Als je hier voor de eerste keer een trein wilt halen mis je hem zei hij. Over de koepel op het Rijksdaggebouw had hij ook nog een interessant verhaal: De Rijksdag werd volledig gerenoveerd om aan de eisen van een moderne democratie tegemoet te komen. Pronkstuk van de nieuwe Rijksdag is de glazen koepel die hoog boven het gebouw uitsteekt.
Het mooie aan de koepel is de loopweg die als een spiraal aan de binnenkant tegen het glas omhoog klimt. Je krijgt steeds een ander panorama van Berlijn. In het centrum van de bal kijk je naar beneden door een grote spiegelcilinder recht de vergaderzaal van de bondsdag in. Het idee is dat de democratie zich op elk moment laat controleren. Het glas zorgt ook dat er daglicht komt in de vergaderzaal. Verder schijnt er om de koepel een soort van vacuüm te ontstaan die de warmte in het gebouw op een bijzondere manier reguleert. Duitse degelijkheid dus.

Ook bij het voormalig vliegveld Tempelhof heeft hij een boeiend verhaal verteld. Ondanks dat het inmiddels pikdonker was wist hij ons te vertellen dat het gebouw 1,5 kilometer groot is. Het vliegveld is sinds 3 jaar niet meer in gebruik. De gebouwen staan wel op de monumenten lijst. Er is nog niet bekend wat er nu precies mee moet gaan gebeuren. Vliegveld Tempelhof heeft ten tijden van operatie Vittels een belangrijke rol gespeeld in de voedselvoorziening van de stad. Onderstaand stukje heb ik eerlijk gepikt van Wikipedia.

Berlijnse Luchtbrug


Monument (deze wordt ook wel de “hongervork’ genoemd) voor de luchtbrug en een Douglas C-47 in Frankfurt
Via de Berlijnse Luchtbrug werd de stad West-Berlijn door de Verenigde Staten en Groot-Brittannië bevoorraad ten tijde van de Koude Oorlog tussen 26 juni 1948 en 12 mei 1949.

Aanleiding
Midden in de Sovjet-bezettingszone van Duitsland lag Berlijn, dat na de overwinning van de geallieerden op nazi-Duitsland was opgedeeld in een Amerikaanse, een Britse, een Franse en een Sovjet-sector. Toen in de westelijke bezettingszones de D-mark werd ingevoerd, verklaarde Stalin dat dat in strijd was met de gezamenlijke afspraken. Als reactie hierop sloot hij de toegangswegen af en startte daarmee de blokkade van Berlijn.
Start van de luchtbrug
Over het gebruik van de landwegen tussen westelijk Duitsland en Berlijn bestond geen verdrag, over het gebruik van de luchtcorridors naar Berlijn echter wèl. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hadden de Amerikanen ervaring opgedaan met een luchtbrug voor de bevoorrading van de troepen van Chiang Kai-shek in China over de Himalaya. Overleg tussen de Amerikanen en de Britten leidde op 25 juni 1948 tot de instelling van de luchtbrug. Het eerste, Amerikaanse, toestel landde op 26 juni op de luchthaven Tempelhof. Hiermee werd de Amerikaanse Operatie Vittles gestart. De Britse Operatie Plain Fare volgde twee dagen later. De Fransen die ook een sector in Berlijn hadden deden niet mee: zij hadden hun vliegtuigen nodig in Indochina, waar zij een onafhankelijkheidsoorlog uitvochten.
Logistiek systeem
In het begin werd uitgegaan van 750 ton vracht per dag. Na een reorganisatie door generaal William H. Tunner, die ook de Himalaya-luchtbrug had georganiseerd, werd eind juli 1948 reeds 2.000 ton per dag vervoerd. Het record werd bereikt op 15/16 april 1949, waarbij 12.849 ton vracht werd vervoerd via 1.398 vluchten binnen 24 uur.
Om deze enorme hoeveelheid vluchten te verwerken was het volgende systeem opgezet:
• De luchtkorridors werden voor eenrichtingsverkeer ingesteld. Er werd gevlogen vanaf Hamburg en Frankfurt am Main naar Berlijn en van Berlijn naar Hannover.
• De vliegtuigen vlogen op vijf hoogtes.
• Een piloot mocht één poging doen om te landen. Mislukte dit, dan moest hij met zijn vracht terug naar West-Duitsland.
Door dit systeem kon in Berlijn iedere drie minuten een vliegtuig landen. Na het lossen (binnen een half uur) ging het vliegtuig weer leeg terug naar West-Duitsland. Voor de luchtbrug werden de drie West-Berlijnse luchthavens gebruikt: Gatow in de Britse sector, Tempelhof in de Amerikaanse sector en Tegel in de Franse sector van de stad. Ook zetten de Britten watervliegtuigen in die landden op de Havel en de Große Wannsee.
Resultaat
In totaal waren van juni 1948 tot mei 1949 ongeveer 2,3 miljoen ton vracht, waaronder 1,44 miljoen ton kolen, 490.000 ton levensmiddelen en 160.000 ton bouwmaterialen voor de uitbouw van de luchthavens vervoerd. Bij de ongeveer 278.000 vluchten kwamen meerdere dodelijke ongevallen voor. In totaal kwamen 78 mensen bij deze ongevallen om het leven (31 Amerikanen, 41 Britten en 6 Duitsers).

En na al deze feiten, cijfers en anekdotes was er dan het onvermijdelijke eind van een zeer interessante lichttoer door Berlin. In alle opzichten een ‘licht’toer. Wat hebben wij er met z’n allen van genoten. Hoe moe ik ook was voor die tijd, afgedraaid van het geslenter en alle indrukken zoveel energie had ik nu weer.
Bij terugkomst in het hotel heb ik dan ook direct mijn zwemspullen gepakt en ben heerlijk een half uur baantjes gaan trekken. De energie moest er op de één of andere manier uit. Daarna mijn bed ingedoken voor weer een nachtje Berlin.
Op naar het volgende ontbijt, maar eerst lekker slapen, oogjes toe en snaveltjes dicht!