2011 1014 Macedonia - Amsterdam

Macedonië
7 – 14 oktober 2011.

14 oktober
Vrijdagochtend, ons laatste ontbijt in Pestani.
We hebben nog een hele dag voor ons. Vanavond om 21.35 zullen we pas naar Amsterdam vliegen. Om 19.00 uur vertrekt de bus bij het hotel.
We mogen tot 15.00 uur gebruik maken van onze kamer maar daarna is het echt over en uit.
Wat te doen?

Op de valreep gaan we dan toch de langverwachte wandeling maken. Ik had de kaart al redelijk goed in mijn hoofd zitten en was nu eigenlijk niet meer van plan om voor die laatste ochtend nog een kaart te gaan kopen. Dus op de bonnefooi zijn we toch gaan lopen.
De ‘vriendjes’ van mijn lief liepen spontaan met ons mee.
De hele week waren er 2 honden bij het hotel aan het rondscharrelen die in een mum van tijd het hart van mijn lief hadden gestolen. Gelukkig kan ik die concurrentie wel aan…..;-)
Ik heb zelf niet zo veel met zwerfhonden……blijf er liever een beetje bij uit de buurt maar deze waren wel oké.

We liepen vanaf het hotel gezien rechtsaf de berg op en genoten van het prachtige uitzicht over het meer. Ineens zag ik de voor mij zo overbekende rood-witte markeringen van de lange afstandswandelingen. Wat er toen door mij heen ging valt met geen pen te beschrijven. Ik was even niet meer te houden en ben gewoon het pad in gelopen, weg van het asfalt, de natuur in! Wat was het daar prachtig. Het was behoorlijk pittig om de stijging in de benen te krijgen, maar o zo mooi. De honden volgden ons heel getrouw. De markeringen stonden perfect aangegeven. Ik liep te stralen. Mijn lief had zo zijn bedenkingen zal ik al aan hem. Maar door de honden die erbij waren en mijn argument dat zolang de honden bij ons zouden blijven we dan nog redelijk in de buurt van Pestani waren gaven hem wel een beetje het vertrouwen dat ik niet geheel onverantwoord bezig was.
We hebben nog even een experimentje gedaan met de honden door ons achter een boom schuil te houden en dan te kijken of ze terug zouden komen. Gelukkig lieten de honden mij niet in de steek en kwamen ze ons zoeken! Dat kon ook bijna niet anders. Mijn lief was overtuigd.
En zelfs de natuur was mij goed gezind want op een gegeven moment dook er nog een slang op die midden op het pad in het zonnetje lag. Wat een mooi gezicht. We hebben er best een poos naar staan kijken en foto’s staan maken. Geweldig wat een mooie belevenis. Dit is zo kicken. De slang vond al die belangstelling maar niks en kroop uiterst traag de kant van de weg in. Je kon duidelijk zien dat hij zich net tegoed gedaan had aan een lekker maal want er zat een hele bult in de slang.
Wat is het toch mooi in Macedonia, en wat zou ik hier graag dagen in rond willen zwerven. Helaas is dit de laatste dag in dit mooie land, wat mij betreft is het niet de laatste keer dat ik hier ben geweest.

Bijna aan het eind van onze tocht kwamen we door een zeer arm stukje van Pestani. Wat een armoede is daar, dat zou je niet zeggen als je in Pestani zelf loopt. Hier overleven echt de allerarmste mensen. Een naargeestig stukje werkelijkheid.
Nog steeds waren de honden bij ons. Die waren duidelijk bekend met dit stuk van Pestani, geen wonder dat ze hun dagelijkse kostje op een makkelijke manier bij elkaar scharrelen bij de hotels.



Mooi op tijd waren we weer terug bij het hotel zodat we nog tijd hadden om naar Ohrid te gaan. We zijn nog even heen en weer geweest naar de stad om daar nog wat rond te wandelen.
Je moet tenslotte wat met al die wachturen.

Terug in het hotel hebben we de tijd vol gemaakt met wachten in de lobby.
Om 19.00 uur vertrokken we naar het vliegveld. Daar aangekomen, inchecken, bagage afgeven en weer wachten tot we door de douane mochten en het circus van sierraden, riemen en andere aanhangels afdoen weer begon. Door de scan en de visuele controle. Gelukkig dit keer geen imbus sleutel die me dwarszat. Nu kwam ik moeiteloos door de controle.

En weer wachten tot we eindelijk het vliegtuig in mochten.
Om 21.45 uur waren we dan vertrek gereed en keerden we huiswaarts.
We hadden een zeer voorspoedige en rustige vlucht en om 0.30 uur landen we op Schiphol.
Uitchecken en de bagage ophalen, naar de bus, de auto ophalen en huiswaarts.

Midden in de nacht kwamen we thuis en doken we ons mandje in.
We kijken terug op een heerlijke week die voor herhaling vatbaar is.
Het mooie uitzicht, en de ondergaande zon boven het meer van Ohrid staan voor eeuwig op mijn netvlies.

Macedonia……en land om beslist weer eens naar terug te keren.