2011 1010 4e dag Macedonië - Pestani - Ohrid

Macedonië
7 – 14 oktober 2011.

10 oktober
Maandagochtend, lekker uitgeslapen vergeleken met gisteren!
Mooi op tijd waren we bij het ontbijt. 9.00 uur. Hadden we nog een half uur om ons te laven aan het ontbijtbuffet. We hadden best wel trek.
Zoals elke dag ging het er nu ook weer prima in.
Aangezien we voor deze dag niet echt wat gepland hebben en we na de drukke dag van gisteren wel toe zijn aan iets rustigers blijven we gewoon lekker lang in de ontbijtzaal hangen.
Tenminste……dat was de bedoeling. Maar……de oude oostblokpraktijken zijn hier nog niet in de vergetelheid geraakt. Om 9.45 uur deden ze gewoon het licht uit!
Of we maar even wilden ophoepelen betekende dat. Dat komen ze dan niet even netjes vragen. Nee hoor, gewoon pats boem, schakelaar om. Eén ding is zeker. Het is wel duidelijk.
Klantvriendelijk is een ander verhaal.

Dan maar naar de kamer en daar ons plan trekken voor vandaag. Het weer is best goed te noemen dus nemen we ons voor er een wandeldag van de maken. We hebben nog niet veel meer van Pestina gezien dan de hoofdweg waarover we steeds met de bus rijden. Tijd voor verkenning dus.
Aangezien het er niet van komt een wandelkaart te kopen kijken we op de plattegrond in het dorpje en ik zie dat er niet echt veel fout kan gaan. De routes zijn goed uitgepijlt zo te zien, ik durf de gok wel te nemen. Alhoewel ik liever een kaart koop natuurlijk maar ja…..met zo’n kniepert op stap die op elk dubbeltje kijkt durf ik het bijna niet voor te stellen. Daar moet ik nog wel een beetje aan wennen hoor. Normaal gesproken had ik allang een kaart gekocht en was er ook al wel meer van wandelen gekomen, maar op de één of andere manier wil het maar niet lukken om hem aan de wandel te krijgen.
Dus ja, investeren in een kaart is dan ook eigenlijk nutteloos.

Terwijl we de kaart staan te bestuderen komt er een busje aan dat naar Ohrid gaat. We kijken elkaar aan en schieten in de lach….zullen we...? En ja hoor, voor we het eigenlijk goed en wel beseffen zitten we in het busje naar Ohrid. Wat een maf stel zijn we ook eigenlijk!
In Ohrid zijn we die dingen gaan doen die we zaterdag door de regen hebben laten liggen.
Er viel nog zoveel te bekijken. Ohrid doe je niet in 1 dag. Het is een heerlijke stad om door de dolen. Dat heeft A. den Doolaard in de jaren 30 van de vorige eeuw goed gezien.
De Macedoniërs zijn er trots op de deze Nederlander de balkan op de kaart heeft weten te zetten met zijn romans. Er is zelfs een mini museum aan hem gewijd waar zijn boeken staan.
De herberg met het hoefijzer is één van de bekendste.

Verder hebben we het papier museum bezocht waar nog echt ouderwets papier geschept wordt. Prachtig om te zien hoe zo’n oud ambacht nog in ere wordt gehouden.
En nog leuker is dat dit soort pandjes gewoon gratis toegankelijk zijn.

Het zonnetje deed deze dag gruwelijk goed zijn best, we hebben bij de haven nog even geprobeerd of de visjes daadwerkelijk Dr. Fisch, visjes waren. Maar mijn blote voeten werden niet als een echt aantrekkelijk object gezien. Ze kwamen wel even kijken maar meer dan dat ook niet. Maar goed ook, want zo’n held ben ik nu ook weer niet. Als ze daadwerkelijk aan mijn voeten hadden gezeten had waarschijnlijk de brandweer kunnen uitrukken. Die zouden dan hebben kunnen denken dat er een luchtalarm afging of zo.

Even later zijn we neergestreken op een muurtje waar we prachtig uitzicht hadden over het meer. Tijd voor een appeltje…..en te genieten van de zon.
Terwijl we daar zo zaten kwamen er nog wat locals voorbij. Eentje had er een gecoupeerde hond bij zich die door alle tape wat om zijn oren zat net op een duiveltje leek. Geen gezicht.
Gelukkig maar dat dat in de meeste landen tegenwoordig verboden is. Dit is je reinste dierenmishandeling.

Verder zijn we nog naar een prachtig kerkje gewandeld op de punt van een rots en via een wandelpad weer terug naar het centrum. Wat een mooie stad en wat een adembenemende uitzichten heb je daar zeg!
Uiteindelijk zijn we de hele dag in Ohrid gebleven en op het moment dat we dus terug wilden naar Pestani bleek de bus pas 2 uur later te gaan. Tja…..toen hebben we maar een taxi terug genomen. Want 2 uur wachten op een bus is een beetje zot en het begon ook best af te koelen.

Terug in Pestani zijn we op zoek gegaan naar een restaurant en kwamen we ergens achteraf terecht bij een geweldige tent. Ma in de keuken, zoonlief in het ‘restaurant’, een wat luxe uitgevallen tent. De boel werd verwarmd door een zelf geknutselde kachel gemaakt van een oude boiler. Het ding stookte de serre / tent prima warm. Het was er knus en het eten smaakte voortreffelijk. Griekse salade en gevulde paprika’s.
Er zat ook nog een ander stel te eten wat ook in ons hotel verbleef. We zijn daarmee aan de praat geraakt en hebben de hele avond in de knusse tent/ serre gezeten.
En de rekening? Een lachertje. ……Zo is het nog een leuk om samen uit eten te gaan. Nog geen 10 euro voor 2 personen.
Geweldig.

Moe, zeer voldaan, en blij na deze geweldige dag, zijn we heel laat ons bed ingedoken.
Dromenland…..super….
Op naar een nieuwe dag.