2010 0918 Avontuur in de Harz 2e dag

Avontuur in de Harz

18 september 2010.

6.30 uur. Mijn 2e vakantiedag is aangebroken. Een prima eerste nacht in dit mooie vakwerkhuis. Alles is nog heel erg rustig. Na mijn gebruikelijke ochtend ritueel van douchen, aankleden, optutten en wakker worden, heb ik mijn schrift en pen gepakt en ben naar beneden gegaan. Ook hier was nog geen levend wezen te bespeuren.

Het is hier vooral heel stil. Daar waar je thuis gewend bent aan allerlei stadse geluiden om je heen, hoor je hier de oorverdovende stilte van de natuur. Wat een genot!
Ik ben in de eetkamer gaan zitten, daar scheen al heel voorzichtig het zonnetje naar binnen.
Ondertussen had ik eigenlijk wel zin in een bakkie vakantie thee. Had deze tenslotte niet voor niets gekocht gisteren! Maar alleen thee voor mezelf zetten is mijn eer te na. Dus…..heb ik direct ook maar de tafels gedekt. Hier en daar wat kasten opengetrokken en alles gevonden wat ik zocht. Borden, bekers, bestek enz. enz. Het beleg en het brood heb ik nog maar even daar gelaten waar het hoorde want ik had werkelijk geen idee wat de bedoeling was. Ieder voor zich eten of wachten op elkaar. Wat is gebruikelijk? Wat is wenselijk?

Nadat ik al had zitten genieten van het wakker worden van de wereld en mijn bakkie thee kwam er enig leven in huis. Onze reisleider, chauffeur, bakker, gids, sinterklaas, zwarte piet en weet-ik-veel-wat-al-niet-meer….was inmiddels ook wakker geworden. Hij stortte zich vol overgave op het afbakken van de broodjes. Al snel had ik door dat er niet verwacht werd gezamenlijk te eten. Alle broodnodige ingrediënten voor een lekker ontbijt worden gewoon op tafel gezet en ieder pakt waar ie zin heeft. Maakt ook direct zijn lunchpakket klaar en gaat daarna weer heel even zijn / haar eigen gang tot we vertrekken.
Mooi dat is te volgen. Na het ontbijt heb ik mijn gebruikte spulletjes even in de vaatwasser gezet en weer wat dingen mee terug genomen naar de keuken.

Om half 10 was iedereen klaar om te gaan.
De eerste wandeldag begon vanaf het huis. Bruggetje over, langs de kerk, dwars door Neuwerk zo de Harzer Hexenstieg op. Wat wordt ik toch verwend. Direct de eerste wandeldag al een deel van mijn wens te mogen belopen. Kan ik direct zien hoe hij bewegwijzerd is. Dat is meer dan perfect zeg! Ze zijn hier niet kinderachtig met bewegwijzeringen. En wat een mooie route. Een leuk smal pad dwars door de natuur. Direct al flinke klimmetjes erin. Maar omhoog betekent ook omlaag en hoe! Voorzichtig aan dan breekt het lijntje niet. Ik ben heel blij dat ik mijn stokken mee genomen heb. De bolletjes van de punten afgehaald zodat ik mooie prikkers heb om in de grond te steken. Het gaat fantastisch. Het tempo is goed bij te houden. Heerlijk dat het mogelijk is je eigen tempo te lopen. Wel heb ik heel sterk het gevoel elke keer even om te kijken of iedereen er nog bij is.
Er zijn er een paar in de groep waarover ik mijn twijfels heb of die er wel bij zullen blijven.
Een beetje zoals pa is bij het winkelen. Zo zijn ze er nog en zo ben je ze kwijt! Dat zal toch niet gebeuren…….

Ik heb steeds een beetje vooraan gelopen, dan weer met de één en dan weer met de ander.
Heel boeiend en ontzettend leuk. Zo heb je heerlijk de kans om dingen over elkaars leven te horen. Te genieten van alles wat je onderweg tegenkomt. Boven aan elke bult en bij een afslag wachten we steeds op elkaar. Wat een fantastische manier om zo te wandelen. Het gebied waar we nu lopen is geweldig. Prachtige vergezichten. Mooie natuur, heel afwisselend allemaal. Ja die Harzer Hexenstieg staat nu nog hoger op mijn verlanglijstje. Van Ostenrode naar Thale……mmmm….het moet te doen zijn hoor. Ook wat de overnachtingen betreft hoef ik me geen zorgen te maken heb ik al gemerkt. In elk dorp zie je minstens 3 keer ‘zimmer frei’ staan. Dat is nog makkelijker dan ik eigenlijk dacht. Deze tocht kan heel goed op de bonnefooi gelopen worden.

Het is fijn dat onze reisleider deze omgeving kent als zijn broekzak. Zo krijg je ook nog wat info mee die je in geen enkel wandelgidsje terug vind. Leuke verhalen, hij komt al vanaf 1989 naar de Harz en het is inmiddels zo’n beetje zijn 2e thuis geworden. Een heerlijke streek om je af en toe even te kunnen terug trekken. Lekker genieten. Even de hectiek van thuis ontvluchten.

We lopen van Neuwerk naar Wendefurt door de bossen langs het Rappbode talsperre (stuwmeer). Over de stuwdam lopen we dan weer terug langs de andere oever naar Neuwerk.
Het was flink klimmen en dalen. Al dat klimmen werd telkens beloond met prachtige vergezichten. Bij die mooie momenten is de groep dan ook weer bij elkaar.

Aan het eind van de stuwdam was een kraampje met allemaal Heksen. De heksen cultuur leeft hier enorm. (onderstaand schrijven is van wikipedia)
Geschiedenis
Walpurgisnacht vindt zijn oorsprong in enkele pre-christelijke tradities die plaatsvonden op de vooravond van 1 mei. Een van deze tradities is Beltane, een Keltisch voorjaarsfeest. Op dit feest werd het begin van de lente gevierd met vreugdevuren. Veel ceremonieën leven voort in verschillende mei-rituelen, zoals de meiboom.
De noordelijke Germanen eerden op deze[bron?] dag Freyr en Freya. Beiden staan hier voor vruchtbaarheid en liefde.
De Vikingen herdachten in deze nacht het offer van Odin waarmee hij toegang kreeg tot de geheimen van de runen der wijsheid. De Vikingen ontstaken vuren om kwade geesten op een afstand te houden, omdat juist dit een tijd was dat de grenzen tussen de levenden en de doden zwak waren. [1]
Walpurgisnacht is genoemd naar de christelijke heilige Walburga of Walburgis, wat in het Hoogduits Walpurgis werd. Walburga is in 710 geboren in het graafschap Dorset in Zuid-Engeland en was een nichtje van Bonifatius. Samen met haar broers Wunnibald en Willibald reisde ze naar Württemberg in Duitsland. Hier werd ze non in het klooster van Heidenheim. Walburga stierf op 25 februari 779. Op 1 mei 779 is ze heilig verklaard. Zij is voor de katholieken op 25 februari de dagheilige en voor de protestanten op 1 mei.
Walburga is in de katholieke traditie de patrones van de boeren, de zeevarenden en de huisdieren. Ook werd zij aangeroepen tegen beten van hondsdolle huisdieren. Walburga was in de vroege middeleeuwen met name in Duitsland en de Nederlanden een relatief populaire heilige. Hieruit kan worden verklaard dat functies van de godin Freya ook aan Walburga werden toegeschreven, en Walburga's naam aan dit meifeest werd verbonden. [2]
Viering in Duitsland
Volgens aloud Duits volksgeloof is de nacht van 30 april op 1 mei een nacht vol magie. De Germanen geloofden eertijds dat de goden Wodan en Freya in die nacht de winterdemonen verdreven om de lente te begroeten. Tijdens de Walpurgisnacht komen de heksen uit alle hoeken en gaten tevoorschijn om op bezemstelen, kattenstaarten, rieken, dorsvlegels of ongeacht welk ander vervoermiddel dat ze onderweg aantreffen door de lucht te suizen, geïrriteerd door de zinnelijke reinheid van Walpurga. Onder het motto Fahr hin, nach dem Blocksberg steht mein Sinn vliegen ze naar de top van de Brocken voor een heksenbal met de daar verzamelde duivels en demonen.
Het grootste Walpurgisfeest in Duitsland wordt gevierd op de Brocken, de hoogste berg van de Harz. Volgens het volksgeloof mochten de van de aarde verbannen heksen gedurende één nacht in het jaar terugkeren voor een heksenfeest op de Brocken. Op deze berg staat het voor-christelijke Heksenaltaar. Hier verkocht Goethes Faust zijn ziel aan Mephistopheles. Op veel plaatsen in de Duitse Harz wordt tegenwoordig het Walpurgisfeest nog groots gevierd. Aan huizen en andere bouwwerken worden duivels en heksen opgehangen. Mensen lopen als heks verkleed over straat en slaan argeloze voorbijgangers met een bezem op hun achterwerk. Rond Hemelvaart en Pinksteren brengen per dag zo’n 60.000 mensen een bezoek aan de Brocken.
De afgelopen paar jaren is de Walpurgisnacht het begin van opstootjes in Berlijn.”
(bron; wikipedia)
Ik voel me helemaal thuis hier met mijn Oudewaterse Heksenwortels! Een aantal medewandelaars doken gelijk op alle heksjes af en konden het niet laten er te kopen. Ik heb wel een vingerhoedje gekocht voor mijn verzameling maar een heksje daar is het op dit moment nog niet van gekomen. Ik vind ze allemaal erg op elkaar lijken en niet heel erg verschillend van wat ik al heb.

Het stukje vanaf de stuwdam was niet het allermooiste omdat we even langs de drukke weg moesten lopen om vervolgens weer het bos in te kunnen duiken.
Bij de afslag het bos in hebben we nog op elkaar gewacht. Even nog snel een broodje en wat drinken en dan weer verder. Iedereen was weer bij elkaar.
Je kunt wel merken dat sommigen moe beginnen te worden. Het is ook best een lange wandeldag zo. Onderweg hebben we natuurlijk nog in een restaurant gepauzeerd met koffie / thee en wat lekkers. Dit restaurant zag er keurig netjes uit. Maar de inrichting was alsof je 40 jaar terug in de tijd stapte. Verder niks mis mee, het zag er echt uit zoals je je een oud DDR restaurant voorstelt. De eigenaren waren supervriendelijk. Alles is hier even gemoedelijk.
Hij doet zelfs nog zijn best enige Nederlandse woorden te praten. Heel leuk.
Ook met het afrekenen zijn ze hier heel erg gemakkelijk. Voor ons is het handig als we allemaal apart kunnen afrekenen. Daar doen ze dus ook helemaal niet moeilijk over. Kom daar in Nederland maar eens om! Daar krijg je een bon per tafel en zoek het zelf maar lekker uit. Hier niet. Komen ze echt persoonlijk met je afrekenen. En dan zijn het nog bedragen……dat geloof je gewoon niet. Dat ze het er voor kunnen en willen doen.
Zo weinig. De prijs kwaliteit verhouding daar zul je hier niemand over horen klagen. Ook de klantvriendelijkheid staat heel hoog in het vaandel. Zelfs dat is vakantie genot.

Eenmaal terug in het bos werden we gewezen op de zonnepanelen op ‘ons’ huis. We konden tussen de bomen door ons huis al zien liggen. Best grappig. Met een omtrekkende beweging zijn we zo terug gelopen naar beneden.

Terug in het huis ging ieder zijns weegs. Naar de kamer, de toilet, de keuken, of gewoon gezellig bij elkaar in de woonkamer. Dat is wel een voordeel van zo’n groot huis. Wil je even alleen zijn dan is daar alle gelegenheid voor.

Ongeveer de helft besloot om nog even mee te gaan naar de stad. Er moesten nog een aantal dingen gekocht worden. Zo gezegd zo gedaan dus. Brood gehaald, kaarten, postzegels en nog wat andere kleine dingen. En weer terug naar het huis.

Daar bleek het “Kevelaer syndroom” te hebben toegeslagen. Getver! Hoe is dat nu mogelijk? Ik begrijp hier werkelijk helemaal niets van? Heb ik de hele dag lopen tellen en om lopen kijken of iedereen bij elkaar gebleven is. Is het op de laatste 500 meter toch nog fout gegaan. Hoe kan dit? Ik ben op mijn bed gaan liggen en heb de hele discussie hierover langs me heen laten gaan. Ik had koppijn en eerlijk gezegd geen zin hierin. Maar wat is dit balen!
Bleek toch dat we een medewandelaar zijn kwijt geraakt. Bah…..
Gelukkig is het goed uitgesproken, maar toch heeft het wel invloed op de sfeer binnen de groep. Er zijn verder geen nare dingen gebeurt en het verloren schaapje is, na hulp van een lief Duits stelletje, weer terug op honk. Zouden hier toch de 2 gekochte heksjes hun aandeel in hebben? Geen idee? Een ongelukkige samenloop van omstandigheden zullen we maar zeggen. Dat wordt flink opletten de komende dagen. Nog meer dan ik toch al deed!

Na een uurtje plat….even rust, zijn we met zijn allen, naar het restaurant vertrokken voor de maaltijd. Het eten wordt hier laat geserveerd. Rond 19.00 uur hebben we afgesproken.
Ook dit restaurant was weer prima. Heerlijk gegeten. Het lag erg afgelegen maar het zat er behoorlijk vol. Ieder kan weer kiezen van de kaart wat ie wil. Er is veel wild en vis op het menu vanavond. Ik heb wildzwijn gegeten deze keer. Erg lekker.
Eentje nam er een ‘eisbein’. Een complete varkenspoot op je bord. Begin er maar aan!!! Dapper hoor. Het zag er spectaculair uit in elk geval.
Het hondje van de eigenaar bleef angstvallig in de buurt van onze tafel. Bij het afruimen bleek wel waarom………Hij kreeg de resten van de poot in zijn bakje……slim hondje! Die had allang door dat die poot niet helemaal op zou gaan.

Na het eten zijn we thuis met zijn allen weer de woonkamer in gedoken. Ditmaal heb ik het niet zo heel laat gemaakt. Gisteravond wel maar de wandeling van vandaag en alles eromheen maakte toch dat ik behoorlijk moe was. Van schrijven komt toch niet veel als we zo met de groep bij elkaar zitten. Dan maar op mijn kamer. Maar ook daar wilde het verder niet lukken.
Mijn bed was me liever. Lekker slapen, morgen weer een nieuwe wandeldag.
Ik was heel gauw vertrokken en heb geen idee wie er uiteindelijk als laatste zijn bed in is gedoken.
Op naar de 2e wandeldag……..