2010 0522 Woerden - Groenekan
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
22 Mei 2010 | Nederland, Groenekan
De Koninklijke Weg
Woerden – Groenekan
Zaterdag 22 mei 2010.
7.27 uur Vertrek vanaf Ede-Wageningen.
Dit keer reizen we precies volgens schema naar onze startbestemming van de wandeling. Om 8.06 uur starten we met lopen vanaf station Woerden. Het was heel even zoeken naar het begin van onze tocht. De sticker die we zochten was vrij snel gevonden, aan het einde van de weg bij het station werden we al de goede kant op gewezen. Heerlijk.
We liepen direct door een prachtig park, vergezeld door de geluiden van allerlei vogeltjes en een heerlijk voorjaarszonnetje. Dit beloofd een prima dagje te worden.
Vandaag is ons doel Groenekan te halen. Voor ons doen best een pittig eindje 27,6 km.
Ons streven is heel lang geweest; rond de 20 km en niet meer. Maar op de één of andere manier is dat met deze tocht niet echt een optie. Gelukkig heb ik inmiddels een conditie gekregen die meer km-ters vrij moeiteloos aan kan. Dat is wel eens anders geweest. Was ik na een tocht van 20 km compleet gesloopt en 3 dagen niks waard. Dat is gelukkig voltooid verleden tijd. De afgelopen week wel een verhuizing achter de rug gehad, dus echt heel erg uitgerust ben ik niet maar ik heb er ontzettend veel zin in. Dus kom maar op met die km-ters.
Al kletsend, kijkend en genietend volgen we de Oude Rijn. Lekker makkelijk lopen. Een mooi pad langs het water. Veel te zien. Mooie huizen. En af en toe komen we nog wat andere vroege vogels tegen. Hardlopers en mensen die de honden aan het uitlaten zijn.
Zo langs de Oude Rijn lopen is echt super, je hoeft niet steeds in je beschrijving te turen of je nog wel de goede weg volgt. Wat wel grappig is, is dat wij deze route ook op rolstoelbereikbaarheid proberen te bekijken. Het zou een route moeten zijn die rolstoelvriendelijk is, maar wij vragen ons eerlijk gezegd af of het smalle pad langs de Oude Rijn op een drukke dag vol fietsers en wandelaars echt wel zo rolstoelvriendelijk is als het lijkt. Nu was het zeer rustig omdat wij er lekker vroeg liepen. We kunnen ons voorstellen dat er ook andere momenten zijn. Ik hoef maar te denken aan de fietspaden in de Sysselt op de Veluwe. Kom je er op zondagmorgen vroeg dan ben je Remi, alleen op de wereld. Een paar uur later kun je op een drukke zomerdag file rijden op het fietspad bij wijze van spreken. Dat zal hier waarschijnlijk niet veel anders zijn.
Bij Putkop verlieten we het fijne paadje langs de Oude Rijn en gingen we richting Haarzuilens. Deze weg was iets drukker maar ook ontzettend mooi. En langs deze weg werden we aangenaam verrast door een biologische boerderij met terras. Een mooi moment voor een pauze. Thee, een stroopwafel en onze eigen boterhammetjes smaakten er prima.
Na zo’n stop moeten we wel altijd even goed opletten hoe te lopen. De beschrijving in het boekje en de stickers ter plaatste en af en toe gewoon je nuchtere verstand gebruiken, zo vonden we steeds toch weer de juiste weg. In Haarzuilens hebben we heel even de binnenplaats bij de bijgebouwen van het kasteel bekeken. En….een vingerhoedje gekocht voor mijn verzameling. Het was lang geleden dat ik in Haarzuilens was geweest. Kan me herinnering er ooit met een schoolreisje heen te zijn gefietst vanaf Oudewater.
Kasteel de Haar is de droom van Etienne Baron van Zuylen Nijevelt van De Haar. Hij erfde in 1890 de ruïne van een oud kasteel. Hij liet het herrijzen, samen met de vermaarde architect Cuypers. Ook wilde de Baron een park om het kasteel hebben, er was echt een probleem; het dorpje Haarzuilens lag naast het kasteel. Om het park toch te realiseren moest het dorp 850 meter verplaatst worden en dat is ook gebeurd in 1898. Het kasteel wordt op dit moment weer gerenoveerd en zou medio 2010 klaar moeten zijn.
Het kasteel bezichtigen hebben we nu maar niet gedaan want dan gaan we die 27,6 km zeker niet halen vandaag. Ach wie weet is het een leuk idee hier eens terug te gaan en op ons gemak door het kasteel te kunnen dwalen. Even voorbij het kasteel zijn we bij een bankje neergestreken en hebben we nog een broodje naar binnen gewerkt. Het is goed te merken dat het een stuk warmer is want dan zijn we weer sneller geneigd kortere pauze’s te nemen.
Vanaf Kasteel de Haar zijn we richting Vleuten en Maarsen gelopen. In Maarsen kon ik de visboer niet voorbij lopen en heb ik me tegoed gedaan aan een heerlijk portie kibbeling. Dat smaakte best moet ik zeggen. Een aanrader. Verder zouden er in Maarsen nog diverse mooie dingen te zien zijn zoals twee oude kerken, kasteel Goudenstein en het Nederlandse Drogisterij museum, dat zo’n 150 gapers in zijn bezit heeft.
Het is leuk dat dit in het boekje vermeld staat maar als we daar allemaal tijd aan gaan besteden dan komen we nooit daar waar we komen willen vandaag.
Door al die pauze’s die we vandaag genomen hebben was het km- gemiddelde niet erg hoog. Daar konden we beiden niet zo erg mee zitten. Een veel te mooie dag om te gaan lopen haasten. En zo liepen van het ene kasteel naar het andere want inmiddels kregen we kasteel Oud Zuilen op ons netvlies. Dat kwam ineens redelijk uit het niets opduiken. Ook dit zag er prachtig uit. Een heel andere sfeer dan Kasteel de Haar. Maar toch ook een kasteel met een zekere charme. Het leuke hier vonden wij dat er een bewoond ooievaarsnest op het dak stond. Dit ooievaars nest was overigens maar uit 1 positie te zien. Na Oud Zuilen liepen we weer langs het water, de Vecht, die ons bracht naar Fort aan de Klop.
Fort aan de Klop werd gebouwd omstreeks 1820, zo’n vijf jaar nadat de oude Hollandse Waterlinie naar het oosten werd opgeschoven en de Nieuwe Hollandse Waterlinie ging heten. Het grote verschil met de oude linie, daterend uit de zeventiende eeuw, was dat nu ook Utrecht binnen het verdedigingswerk viel. De Nieuwe Hollandse Waterlinie is in totaal drie keer onder water gezet, om zo te voorkomen dat vijandelijke infanterie door het gebied kon marcheren: in 1870 ( Frans-Duitse Oorlog), in de 1e en 2e wereldoorlog. De NHW is nog altijd in tact, maar het gebied onder water zetten is niet echt meer van toepassing. Erg lastig ook omdat het helemaal vol gebouwd inmiddels.
In vroeger tijden lieten ze dit hele gebied wel vol lopen bij oorlogsdreiging en dan kon je alleen nog bij het Fort passeren. Tenminste als je van goede wil was, de vijandelijke troepen werden minder gastvrij onthaald. Het fort is grondig gerenoveerd maar was op het moment dat wij passeerden niet open.
Via het Fort aan de Klop liepen we naar een volgend Fort. Fort De Gagel. Zo is het vandaag een kastelen-, forten-, bunkers- en tunnel dagje geworden. We hebben heel veel gezien en vooral ook veel vogels gehoord. Het is duidelijk dat de natuur weer volledig ontwaakt is. We hebben genoten van alles wat we onderweg zijn tegengekomen. De vele mooie graskanten, de vergezichten, de oude gebouwen, de stadjes enz enz. Een route om met heel veel plezier op terug te kijken. We zijn dan ook met een zeer voldaan gevoel met de bus terug gegaan van Groenekan naar Utrecht en vandaar weer met de trein naar huis.
Dat het zonnetje heel veel kracht heeft gehad vandaag merkten we in de trein al. Oeps…..behoorlijk verbrande armen……ach ja…kan gebeuren. Het gaat zo geleidelijk zo’n dag dat je dat niet in de gaten hebt. Dat wordt nog een paar dagen afzien….hihi…eigen schuld dikke bult. Had ik ook maar moeten smeren!
Terug in Ede, gauw boodschappen gehaald en naar mijn nieuwe huis gegaan. Al snel had ik Daniël aan de lijn, die wilde weer langs komen om nog wat dingetjes op te hangen. Maar nog belangrijker was dat een bord eten er wat hem betreft ook wel in kon. Dus…..hebben we heerlijk met zijn 3-tjes uitgebreid gegeten. Een prachtige afsluiting van een geweldige dag.
Verder lekker uitrusten en nagenieten en daarna voorzichtig weer eens gaan kijken wanneer er weer een vrije zaterdag in onze agenda’s zit voor de volgende etappe……zo te zien wordt dat weer een behoorlijke uitdaging. 15,8 of 29 km ……weer zo’n dilemma…..15,8 is net te weinig 29 eigenlijk net te veel…..maar dat is eerlijk gezegd een beetje een luxe probleem en voorlopig wil ik me daar nu even niet in verdiepen.
Eerst nog, zoals gezegd, lekker nagenieten en verder met de verhuizing perikelen.
Groetjes Anita
Woerden – Groenekan
Zaterdag 22 mei 2010.
7.27 uur Vertrek vanaf Ede-Wageningen.
Dit keer reizen we precies volgens schema naar onze startbestemming van de wandeling. Om 8.06 uur starten we met lopen vanaf station Woerden. Het was heel even zoeken naar het begin van onze tocht. De sticker die we zochten was vrij snel gevonden, aan het einde van de weg bij het station werden we al de goede kant op gewezen. Heerlijk.
We liepen direct door een prachtig park, vergezeld door de geluiden van allerlei vogeltjes en een heerlijk voorjaarszonnetje. Dit beloofd een prima dagje te worden.
Vandaag is ons doel Groenekan te halen. Voor ons doen best een pittig eindje 27,6 km.
Ons streven is heel lang geweest; rond de 20 km en niet meer. Maar op de één of andere manier is dat met deze tocht niet echt een optie. Gelukkig heb ik inmiddels een conditie gekregen die meer km-ters vrij moeiteloos aan kan. Dat is wel eens anders geweest. Was ik na een tocht van 20 km compleet gesloopt en 3 dagen niks waard. Dat is gelukkig voltooid verleden tijd. De afgelopen week wel een verhuizing achter de rug gehad, dus echt heel erg uitgerust ben ik niet maar ik heb er ontzettend veel zin in. Dus kom maar op met die km-ters.
Al kletsend, kijkend en genietend volgen we de Oude Rijn. Lekker makkelijk lopen. Een mooi pad langs het water. Veel te zien. Mooie huizen. En af en toe komen we nog wat andere vroege vogels tegen. Hardlopers en mensen die de honden aan het uitlaten zijn.
Zo langs de Oude Rijn lopen is echt super, je hoeft niet steeds in je beschrijving te turen of je nog wel de goede weg volgt. Wat wel grappig is, is dat wij deze route ook op rolstoelbereikbaarheid proberen te bekijken. Het zou een route moeten zijn die rolstoelvriendelijk is, maar wij vragen ons eerlijk gezegd af of het smalle pad langs de Oude Rijn op een drukke dag vol fietsers en wandelaars echt wel zo rolstoelvriendelijk is als het lijkt. Nu was het zeer rustig omdat wij er lekker vroeg liepen. We kunnen ons voorstellen dat er ook andere momenten zijn. Ik hoef maar te denken aan de fietspaden in de Sysselt op de Veluwe. Kom je er op zondagmorgen vroeg dan ben je Remi, alleen op de wereld. Een paar uur later kun je op een drukke zomerdag file rijden op het fietspad bij wijze van spreken. Dat zal hier waarschijnlijk niet veel anders zijn.
Bij Putkop verlieten we het fijne paadje langs de Oude Rijn en gingen we richting Haarzuilens. Deze weg was iets drukker maar ook ontzettend mooi. En langs deze weg werden we aangenaam verrast door een biologische boerderij met terras. Een mooi moment voor een pauze. Thee, een stroopwafel en onze eigen boterhammetjes smaakten er prima.
Na zo’n stop moeten we wel altijd even goed opletten hoe te lopen. De beschrijving in het boekje en de stickers ter plaatste en af en toe gewoon je nuchtere verstand gebruiken, zo vonden we steeds toch weer de juiste weg. In Haarzuilens hebben we heel even de binnenplaats bij de bijgebouwen van het kasteel bekeken. En….een vingerhoedje gekocht voor mijn verzameling. Het was lang geleden dat ik in Haarzuilens was geweest. Kan me herinnering er ooit met een schoolreisje heen te zijn gefietst vanaf Oudewater.
Kasteel de Haar is de droom van Etienne Baron van Zuylen Nijevelt van De Haar. Hij erfde in 1890 de ruïne van een oud kasteel. Hij liet het herrijzen, samen met de vermaarde architect Cuypers. Ook wilde de Baron een park om het kasteel hebben, er was echt een probleem; het dorpje Haarzuilens lag naast het kasteel. Om het park toch te realiseren moest het dorp 850 meter verplaatst worden en dat is ook gebeurd in 1898. Het kasteel wordt op dit moment weer gerenoveerd en zou medio 2010 klaar moeten zijn.
Het kasteel bezichtigen hebben we nu maar niet gedaan want dan gaan we die 27,6 km zeker niet halen vandaag. Ach wie weet is het een leuk idee hier eens terug te gaan en op ons gemak door het kasteel te kunnen dwalen. Even voorbij het kasteel zijn we bij een bankje neergestreken en hebben we nog een broodje naar binnen gewerkt. Het is goed te merken dat het een stuk warmer is want dan zijn we weer sneller geneigd kortere pauze’s te nemen.
Vanaf Kasteel de Haar zijn we richting Vleuten en Maarsen gelopen. In Maarsen kon ik de visboer niet voorbij lopen en heb ik me tegoed gedaan aan een heerlijk portie kibbeling. Dat smaakte best moet ik zeggen. Een aanrader. Verder zouden er in Maarsen nog diverse mooie dingen te zien zijn zoals twee oude kerken, kasteel Goudenstein en het Nederlandse Drogisterij museum, dat zo’n 150 gapers in zijn bezit heeft.
Het is leuk dat dit in het boekje vermeld staat maar als we daar allemaal tijd aan gaan besteden dan komen we nooit daar waar we komen willen vandaag.
Door al die pauze’s die we vandaag genomen hebben was het km- gemiddelde niet erg hoog. Daar konden we beiden niet zo erg mee zitten. Een veel te mooie dag om te gaan lopen haasten. En zo liepen van het ene kasteel naar het andere want inmiddels kregen we kasteel Oud Zuilen op ons netvlies. Dat kwam ineens redelijk uit het niets opduiken. Ook dit zag er prachtig uit. Een heel andere sfeer dan Kasteel de Haar. Maar toch ook een kasteel met een zekere charme. Het leuke hier vonden wij dat er een bewoond ooievaarsnest op het dak stond. Dit ooievaars nest was overigens maar uit 1 positie te zien. Na Oud Zuilen liepen we weer langs het water, de Vecht, die ons bracht naar Fort aan de Klop.
Fort aan de Klop werd gebouwd omstreeks 1820, zo’n vijf jaar nadat de oude Hollandse Waterlinie naar het oosten werd opgeschoven en de Nieuwe Hollandse Waterlinie ging heten. Het grote verschil met de oude linie, daterend uit de zeventiende eeuw, was dat nu ook Utrecht binnen het verdedigingswerk viel. De Nieuwe Hollandse Waterlinie is in totaal drie keer onder water gezet, om zo te voorkomen dat vijandelijke infanterie door het gebied kon marcheren: in 1870 ( Frans-Duitse Oorlog), in de 1e en 2e wereldoorlog. De NHW is nog altijd in tact, maar het gebied onder water zetten is niet echt meer van toepassing. Erg lastig ook omdat het helemaal vol gebouwd inmiddels.
In vroeger tijden lieten ze dit hele gebied wel vol lopen bij oorlogsdreiging en dan kon je alleen nog bij het Fort passeren. Tenminste als je van goede wil was, de vijandelijke troepen werden minder gastvrij onthaald. Het fort is grondig gerenoveerd maar was op het moment dat wij passeerden niet open.
Via het Fort aan de Klop liepen we naar een volgend Fort. Fort De Gagel. Zo is het vandaag een kastelen-, forten-, bunkers- en tunnel dagje geworden. We hebben heel veel gezien en vooral ook veel vogels gehoord. Het is duidelijk dat de natuur weer volledig ontwaakt is. We hebben genoten van alles wat we onderweg zijn tegengekomen. De vele mooie graskanten, de vergezichten, de oude gebouwen, de stadjes enz enz. Een route om met heel veel plezier op terug te kijken. We zijn dan ook met een zeer voldaan gevoel met de bus terug gegaan van Groenekan naar Utrecht en vandaar weer met de trein naar huis.
Dat het zonnetje heel veel kracht heeft gehad vandaag merkten we in de trein al. Oeps…..behoorlijk verbrande armen……ach ja…kan gebeuren. Het gaat zo geleidelijk zo’n dag dat je dat niet in de gaten hebt. Dat wordt nog een paar dagen afzien….hihi…eigen schuld dikke bult. Had ik ook maar moeten smeren!
Terug in Ede, gauw boodschappen gehaald en naar mijn nieuwe huis gegaan. Al snel had ik Daniël aan de lijn, die wilde weer langs komen om nog wat dingetjes op te hangen. Maar nog belangrijker was dat een bord eten er wat hem betreft ook wel in kon. Dus…..hebben we heerlijk met zijn 3-tjes uitgebreid gegeten. Een prachtige afsluiting van een geweldige dag.
Verder lekker uitrusten en nagenieten en daarna voorzichtig weer eens gaan kijken wanneer er weer een vrije zaterdag in onze agenda’s zit voor de volgende etappe……zo te zien wordt dat weer een behoorlijke uitdaging. 15,8 of 29 km ……weer zo’n dilemma…..15,8 is net te weinig 29 eigenlijk net te veel…..maar dat is eerlijk gezegd een beetje een luxe probleem en voorlopig wil ik me daar nu even niet in verdiepen.
Eerst nog, zoals gezegd, lekker nagenieten en verder met de verhuizing perikelen.
Groetjes Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
