KLP 2022 1024 Vijlen - Vaals

KLP Vijlen – Vaals

Na het verkenningsrondje van gisteren gaan we vandaag voor het echte werk. We hebben heerlijk geslapen in Little India. Uitgerust wakker geworden, aangekleed, ontbijt klaargemaakt, en broodjes voor onderweg gesmeerd. Natuurlijk moesten we wel eerst Daniël even feliciteren, dus hebben we samen een verjaardagsliedje voor hem ingezongen. Dikke pret.

Daarna de drinkflessen gevuld, rugzak in gepakt en we kunnen op pad. Het eerst stukje zullen we wat improviseren om op de route te komen. Doordat we gisteren al een verkenningsrondje hebben gemaakt weten we waar we de route kunnen oppakken. We lopen weer langs de Mariagrot en even verderop zien we de vertrouwde geel-rode markering van het Krijtlandpad. Door het Vijlenerbos in zuid-oostelijke richting naar Vaals. Al snel belanden we bij het Hijgend Hert, het welbekende boscafé in het Vijlenerbos. Daar kunnen we niet zomaar aan voorbij wandelen dus zoeken we een leuk plekje op het terras. Ja…zo mooi weer is het nog. We kunnen gewoon genieten van het zonnetje op het terras. Wat een cadeautje, en dat eind oktober.

Als we nog maar net op pad zijn mis ik ineens mijn wandelhoed. Oeps, snel terug…gelukkig hadden ze hem al gevonden en hem binnen op de bar gelegd. Pff…..dat was even een benauwd momentje. Als ik het boscafé uitloop word ik aangesproken door een mevrouw en meneer die vragen of we naar Santiago de Compostela lopen omdat we de schelp op de rugzak hebben zitten. Nou dat doen we vandaag maar niet, is een beetje ver lopen. Vandaag lopen we het Krijtlandpad naar Vaals, wel als voorbereiding op de camino. Want dat is onze wens om samen in Spanje onderweg te mogen zijn. Deze mensen denken er ook over om de camino te gaan lopen en waren helemaal verbaasd dat ik dat ook met mijn kleindochter wil doen. Is het zo veilig te doen dan? Ja zeker hoor, dat durf ik absoluut aan met haar. De camino lopen is zo leuk om te doen. Ik vertel hen hoe leuk het is om gelijkgestemden te ontmoeten bij de Café St. Jacques in de diverse regio's in Nederland. De mensen hadden na mijn vertrek genoeg stof om over na te denken.Ondertussen was Sophie ‘m gesmeerd naar de dieren rondom het Boscafé , al snel had ik haar weer gevonden bij de pauwen.

Met het Krijtlandpadboekje in de hand lopen we verder. Het kaartlezen begint Sophie al aardig te snappen. We stappen lekker door en komen via allerlei leuke paadjes door prachtige gebieden. Onderweg komen we een aantal leuke speelobjecten tegen. Omgevallen bomen, een schommel en een glijbaan. Het tempo gaat er flink uit, doet er niet toe. Als we maar lol hebben, en dat hebben we...het is een feest om zo samen onderweg te zijn. De verhalen die loskomen zijn zo leuk. De droomvilla waar Sophie het steeds over heeft waar ze later in gaat wonen. Ze kan er zo prachtig over vertellen. Nou lieverd ik gun je echt dat je dromen werkelijkheid worden. Hou vooral de spirit vast zoals je er nu over praat. Maak stap voor stap die mooie droom waar. Eén ding is zeker, het gezin als de hoeksteen van de samenleving komt in haar woordenboek niet meer voor. Nieuwe generatie, verfrissende kijk op de toekomst. Wat geniet ik hiervan.

Bij Wolfhaag moeten we door een smal hekje wat maar voor de helft open kan omdat er anders wild doorheen kan ontsnappen. Sophie banjert er natuurlijk zo door, ik wring mij met mijn rugzak door de smalle opening, ze roept half achteromkijkend; Past het Oma? Nou ja zeg! Wat wil je hiermee zeggen? Proestend slaat ze haar hand voor haar mond. Het boefje. Samen hebben we dikke pret om haar opmerking. Lachend lopen we verder. Via een geitenpaadje gaan we flink bergop om even daarna weer een dalend pad voor de voeten te krijgen en zo gaat het nog een aantal keren.

Als we de drukke weg zijn overgestoken en weer bergopwaarts gaan komt de toren van het 3-landenpunt in zicht. Na een korte lunchpauze bij een bankje met prachtig uitzicht stappen we naar het 3-landenpunt. We maken foto's bij de vlaggen en lopen er wat rond. Gaan we de toren op ja/nee? Het werd ja! En dat heb ik geweten zeg. Pfff...wat een hoogte, stalen trappen met doorkijkgaatjes rondom de toren. Een ware beproeving. Eindelijk waren we dan bij het eerste plateau. Gruwel, ook zo'n doorkijkgaatjesbodem. Flinke meid zijn en niet piepen. We hebben er een rondje gelopen, wat foto's gemaakt en de volgende trappen beklommen naar het 2e plateau. Dat was een betonvloer. Dat stond al een stuk beter. Het uitzicht was er prachtig. De wind woei er flink dat dan wel. Het labyrint was prachtig te zien vanaf deze hoogte, zullen we daarheen gaan?

Eerst maar weer de tocht naar beneden aanvangen. Pfff….naar boven was wat, maar naar beneden is nog veel erger. Wat was ik blij dat ik weer vaste grond onder de voeten had zeg! Leuk om een keer gedaan te hebben, maar een 2^e keer hoeft voor mij niet meer. Brrr….

Het labyrint is onze volgende uitdaging. Vol goede moed gingen we met het vragenboekje in de hand het labyrint in. Dit varkentje zouden we wel even wassen. Nou dat viel nog vies tegen. We hebben ontelbaar veel rondjes gelopen en zijn diverse malen dichtbij het middelpunt geweest, we trotseerden waterobstakels, deden spelletjes, losten een puzzel op, propten onszelf langs watervalletjes, zijn wel 4x over dezelfde brug gekomen, en ontelbaar veel keren onder de andere 2 bruggen door, maar dat middelpunt bereiken? Mooi niet.

Na voor de zoveelste keer weer bij de uitgang uit te komen hielden we het voor gezien. We moesten nog 2,5 km lopen naar de bus. Het is mooi geweest. We gaan wat drinken en daarna richting de bus.

De laatste 2,5 km naar Vaals centrum waren een uitdaging. Toen merkten we pas dat we door het geslenter en gezoek in het labyrint best moe waren geworden. Hoewel voor mij het verkrampte lopen op de trappen van de toren nu ook niet bepaald een spierontspannende werking hadden. We waren blij dat we in het 8-persoonbusje zaten en de laatste km-ters naar Vijlen gereden werden.

Vlakbij ons logeeradres stapten we uit. Terug in het appartement zijn we gaan douchen, heb ik het eten gekookt in ons kabouterkeukentje, hebben we samen weer de vaat gedaan, nog een spelletje gespeeld en zo heerlijk relaxed de dag afgesloten. We zijn allebei op tijd gaan slapen.

Dromend over onze avonturen van vandaag en nieuwe krachten opdoen voor de dag van morgen.

Slaap lekker allemaal.

Groetjes,

Sophie en Oma Anita