2015 0815 Zwartsluis - Blokzijl

2015 0815 Zwartsluis – Blokzijl
Wieden en Weerribben route

We rijden het zonovergoten stadje Zwartsluis binnen. Vinden een mooi gratis parkeerplekje langs het water. Pff wat is het warm, de broekspijpen en de jas gaan in de tas. Wat een mooi plekje om deze wandeling te beginnen.

De route van vandaag dankt zijn naam aan de wijden (plassen), weren (sloten), en ribben (kades). Het hele gebied is ontstaan door veenafgravingen voor de turfwinning. Wij lopen vandaag langs de rand van dit veengebied. Het Hoge land met de stadjes Vollenhove en Blokzijl. In vroeger tijden waren dit vestingstadjes aan de Zuiderzee. De welvaart uit de gouden eeuw is terug te zien in de monumenten, havezaten en kerken zo beloofd ons wandelgidsje.

Zwartsluis ontstond rond de ‘zwarte sluis’ tussen het Meppeler Diep en het Zwarte Water, vroeger voor de turfschippers de laatste pleisterplaats voor de oversteek van de Zuiderzee. Bijna niet meer voor te stellen dat hier ooit de Zuiderzee geweest is. Overal waar je nu kijkt zie je wel iets van bebouwing, eilandjes, weilanden, dijken.
Een 360 graden view levert een prachtig plaatje op ons netvlies op. Het is van alles wat.
Zoals altijd hebben we een beetje moeite met het vinden van het begin van de route, maar als we hem dan eenmaal hebben gevonden laten we hem niet meer los.

We banjeren door de weilanden. Klimmen over hekjes, ontwijken vakkundig de koeienvlaaien, trappen in de duizenden schapenkeutels en proberen de meeste steekvliegen van ons af te slaan. Ze zijn vandaag heel erg lastig. Ik heb voor het eerst sinds tijden mijn hoge wandelschoenen aan. De blaren die ik met mijn sandalen liep was ik zat. Bijna open schoenen is superfijn maar blijkbaar werkt het niet als ik met een rugzak wil lopen. De wandelstokken heb ik sinds de vorige wandeling ook weer mee genomen en vandaag heb ik hier heel veel plezier van tijdens het klûnen door de weilanden. De koeien bekijken de vreemde vogels die hun territorium doorkruisen met verbaasde blikken. Wij genieten van al het moois dat op ons pad komt. Een rietzanger die zich laat fotograferen. De zeldzame distelvlinder die zich op de gevoelige plaat laat vastleggen is wel de kers op de taart op dit stukje Zuiderzeepad.

Even na het pontje bij Genemuiden komen we collega wandelaars tegen. Ze zijn verbaasd over onze inpakkunsten. Hoe kan het dat er zelfs een tent, slaapzak en matje in zo’n rugzak past? Zelf hebben ze een vergelijkbare rugzak bij zich maar ze overnachten bij Vrienden op de Fiets, dus hebben ze minder spullen nodig zou je zeggen. Het is niet te zien aan hun rugzakken. We hebben een heel leuk gesprek. De dame van het stel is vorig jaar naar Santiago gelopen en vertelde met veel enthousiasme erover, ze wenst ons heel veel succes bij onze plannen om langs de Belgische en Franse kust naar Santiago te gaan wandelen. Mooie route beaamde ook de andere wandelaar. Niet gebruikelijk deze variant maar gelukkig bestaan er meer wegen die naar Santiago lopen. Er is geen ‘vaste’ route die je moet of mag lopen om in Santiago te komen. Het is maar net hoe of je het zelf wilt aanpakken. Ieder wandelt zijn / haar eigen weg. Waar dan ook naar toe.

Onze weg vandaag gaat naar Vollenhove. Aan het einde van de grasdijk is het een gezellige drukte met fietsers. Ze staan voor het knooppunten bord te kijken en overleggen wat of ze gaan doen. Onze markeringen liggen met paal en al achterover in het gras. Wij gaan linksaf en houden het water zoveel mogelijk links van ons. Dan gaan we volgens de kaart de goede kant op.

Net na een mooie boerderij is een gloedje nieuwe bank neergezet bovenop de dijk. Zuiderzeezicht staat erop. Dat willen we graag met eigen ogen bekijken. Hier nemen we een kleine pauze. Brood, ei en een appeltje gaan er wel in. We genieten van het prachtige uitzicht op het vogeleiland.
Onderlangs passeren onze medewandelaars. Als we klaar zijn en zelf ook onderlangs verder gaan zien we ineens bovenop nog een andere wandelaar aankomen. Het kon dus wel, bovenop blijven lopen. We durfden de gok niet te nemen. Tja….neem één risico per dag zeg ik altijd. We zwaaien en lopen door. Aan het eind van de dijk gaan we links en genieten van het uitzicht over het water. Bootjes varen in de verte. Aan de rechterkant komen we langs een oude havezate uit 1635. Alleen de toegangspoort staat er nog van overeind. De route voert door het bos / park eromheen. Daarna zijn we dan bijna in Vollenhove denken we. Het viel nog best tegen voor we echt in het centrum en bij het haventje aangekomen waren. De route ging eerst nog langs een andere havezate. Hier verlaten we ook het Zuiderzeepad en stappen over op het Havenzatepad. Als we het pad volgen komen twee wandelaars ons tegemoet. We groeten ze vriendelijk zoals iedereen hier elkaar begroet. Grappig dat dat per streek zo verschillend kan zijn. Mensen groeten hier. Als we elkaar passeren roept de dame heel verbaasd, hé ik ken jou. Blijkt het een oud collega te zijn. Wat is Nederland dan ineens een klein landje als je op zomaar een wandeling ineens een oude bekende tegenkomt. Zo’n onverwachte ontmoeting doet wat met je. Heel bijzonder.

Als we dan eindelijk in Vollenhove aankomen is het tijd voor een lange pauze. We strijken neer op een fraai terras. Net op tijd zo blijkt want als we besteld hebben wordt het bord aan de weg gezet ‘terras gesloten’. Boffen wij even. We genieten van onze lunch en de rust op het terras. De paar bezoekers die er nog zijn mogen blijven zitten. Het terras blijkt straks nodig voor een groot gezelschap. Hopen maar dat de donkere wolken de andere kant gaan uitdrijven want het ziet er niet echt veel belovend uit voor als je van zon houdt. De ober tuurt met een zorgelijke blik op zijn i-phone…….
Hij vraagt waar wij heen gaan en we vertellen onze plannen om naar Blokzijl te wandelen. Hij kijkt even mee op ons kaartje en zegt; Deze variant zou ik nooit doen, is één grote recht toe recht aan weg. Een fietspad langs het nieuwe land. De route over het oude land is een stuk mooier en minder recht toe recht aan.
Aangezien wij de recht toe recht aan wegen ook wel een beetje gehad hebben gaan we mee in zijn voorstel en besluiten tot een beetje burgerlijke ongehoorzaamheid. We wijken af van de aangegeven route en gaan via de mooiere route naar Blokzijl. Nou hij heeft niks teveel gezegd, de route was zeker het eerste stuk de moeite waard.

We kwamen langs een grote schuur waar ze een enorme stellage aan het bouwen waren. Toen we erbij stonden werd ons duidelijk dat hier een praalwagen gebouwd werd voor het komende bloemencorso. Wat een enorm gevaarte zeg. De mensen die de stijger bouwden waren ware luchtacrobaten. Brr…..wat een hoogte. Ze hebben er heel wat voor over om de mooiste wagen te bouwen, dat blijkt wel.

Even verderop komt een man aan lopen die ook roept; Hé heb ik jullie niet eerder gezien? Blijkt het de wandelaar van eerder op de dag die bovenop de dijk liep bij het Zuiderzeezichtbankje. Hij heeft de route op een andere manier gelopen. 27 km op 1 dag, gestart in Vollenhove en nu bijna weer terug. Wij zijn er nog niet….onze missie voor vandaag is Blokzijl. We mogen nog een stukje.

In Blokzijl blijkt de jaarmarkt aan de gang. Het is een gezellige drukte. We hebben zelfs nog de puf om langs de kraampjes te slenteren. Oh…..er stond toch een leuke kraam met thee- en keukendoeken. Ik werd er heel hebberig. Wat een geluk dat ik in mijn rugzak geen ruimte meer heb! Nog 1,5 dag met extra ballast zeulen zag ik niet zo zitten, dus kon ik de hand op de knip houden. Best knap van mezelf.

Vandaag was een dag van andere dingen verzamelen. Mooie ontmoetingen, indrukken, inzichten, het was van alles wat. Net als de natuur ons vandaag van alles wat heeft laten zien, een zeldzame vlinder, prachtige bloemen, vele ganzen, een rietzanger, schapen en koeien, padden en kikkers. Teveel om op te noemen bijna. Maar wat we vandaag ook ondervonden hebben is dat als je naar een ander wilt en kunt luisteren, zoals wij deden naar de ober, je dan toch zomaar een pareltje van een wandeling in de schoot geworpen krijgt.

Uiteindelijk kwamen we moe, maar zeer voldaan aan bij camping tussen de diepen, alwaar we een geweldige plek aan het water toegewezen kregen. Het was rustig op het trekkersveld. Er stond nog maar 1 ander tentje en daar bleef het ook bij.
We hebben nog lang buiten gezeten op het terras bij het restaurant. Rond een uurtje of 10 vonden we het welletjes en hebben we onze bedjes opgezocht.
Lekker slapen na zo’n prachtige inspannende, ontspannen dag.