2015 0418-19 Bloesemtocht - Trekvogelpad

2015 0418 Bloesemtocht

Zaterdag 18 april. Vroeg op. Vandaag is de 23ste Bloesemtocht in Geldermalsen. Vorig jaar voor de eerste keer meegelopen. Een drukte van belang. Is normaal gesproken niet zo mijn ding als het om wandelen gaat, maar de pontonbruggen en de wandeling over boerenerven waar je normaal gesproken niet komt maken dat ik zo’n dag als vandaag de drukte voor lief neem.

In Geldermalsen worden we door de ritsgidsen naar de juiste plek op het geïmproviseerde parkeerterrein gedirigeerd. Het is er druk. We staan bij de 3e boom links. Nu maar hopen dat we aan het eind van de dag de auto nog weten te vinden tussen al het blik. Ach wachten tot alles weg is kan natuurlijk ook altijd nog opperde ik.

De zwaan kleef aan mars brengt ons naar de start. Eerst nog maar even een bezoekje aan DiXi land. Het is er druk. Iedereen staat netjes in de rij. Ik sta gelukkig in de goede rij. Een paar rijen naast mij wordt de DiXi met een flinke duw naar voren geschoven, de schoonmaakploeg moet erbij. Je zal er net in zitten? Is vast een aparte ervaring.

Door de grote veilinghal lopen we naar de start. De scanner keurt ons goed en we kunnen op pad. Bij de eerste bocht worden we getrakteerd op een Kanzi appeltje. Altijd lekker.
Brug 0 doemt op. Het leger heeft weer goed zijn best gedaan de wandelaars over een mooi aangelegd parcours te laten genieten.
Over de legerweg door het weiland komen we met droge voeten weer op de weg uit. Op naar de volgende brug. Over een stukje dijk lopen we langs oude herenboerderijen. De magnolia bloeit daar prachtig. Ook een kersenboom laat zich van zijn mooiste kant zien.
We steken de volgende brug over en lopen door een grote appelboomgaard.
Het is druk, eigen tempo lopen zit er voorlopig niet in. In een lange rij beweegt de massa mensen zich voort over het voor deze dag aangelegde wandelpad.
Jammer dat de appelbloesem nog niet op zijn mooist is.

Voorlopig lopen alle routes hier nog samen. Ik kijk uit naar de eerste afsplitsing.
Die komt gelukkig na zo’n 2,4 km-ter. Enkele afstanden gaan hier naar rechts, de rest gaat de oostroutes lopen. Na 4.9 km zijn we na een flinke steile klim over een dijk bij de grote rustplaats ‘De Kievit’ hier gaan de kortere afstanden eraf. Weer wat meer ruimte op de weg. Ondanks de drukte is het toch heel erg leuk om erbij te zijn. Zeker op zo’n rustplaats is het zo leuk om te zien dat er mensen mee lopen van allerlei pluimage. Op slippers, gympies, wandelschoenen, alles is blijkbaar mogelijk. Zelfs kinderwagens en honden mogen mee. Hoewel ik me afvraag hoe je een kinderwagen of rolstoel die hoogstes overgeduwd krijgt. Pff…..blij dat ik me daar niet druk over hoef te maken.

Na een korte pauze gaan we verder met onze tocht. We lopen langs de Linge en genieten van het mooie weer en de aarzelende bloesems die zich durven te laten zien.
De 15 km afstand is duidelijk de meest populaire afstand. Het is druk en maar heel af en toe hebben we het idee even flink wat ruimte om ons heen te hebben.

Na de pauzeplaats Veerdam, die we gelaten hebben voor wat ie was kwamen we weer uit bij De Kievit. Hier houden we weer een korte pauze. Via de andere uitgang van deze rustplaats lopen we over een grasdijk naar Deil en vandaaruit terug naar de finish.
In Deil hangt een beetje een vierdaagse sfeertje. Mensen staan de wandelaars toe te juichen. Zitten buiten met schalen snoep, cakejes, en drinken. Hier en daar klinkt muziek. Vlaggen hangen uit. In de kerk pakken we nog een rustmomentje en genieten van het orgelspel. De spinrag tussen de stoelleuningen verraad dat deze kerk lang niet altijd meer vol zit. Het zonlicht op het ragfijne spinsel levert mij een heel mooi plaatje op.
Met de fraaie orgelklanken nog in de oren lopen we weer naar buiten en voegen ons in de stroom wandelaars. Veel te snel naar mijn zin zijn we weer terug bij de finish.
15 km wandelen, genieten, eten, praten, foto’s maken. Het was een geweldige ervaring.
Volgend jaar weer? En dan…….25, 30 of 40 km-ter.
We zullen zien.

2015 0419 Trekvogelpad Rhenen – Ede

Zondagochtend 7.15 uur. Twieterdetwieterdetwiet. De vogetjes kwetteren ons wakker. De wandelkm-ters van gisteren hebben ons goed gedaan. Wat zullen we vandaag eens gaan doen. Nemen we dat lekkere gevoel van gisteren nog een dagje mee? We kijken elkaar aan en…..besluiten tot nog een wandeldagje.
Het trekvolgelpad lonkt. De etappe van Rhenen naar Ede is voor vandaag de meest geschikte route. We rijden naar Rhenen en parkeren de auto aan het begin van de tocht.

De wind is nog frisjes, het zonnetje doet zijn best. 9.45 uur zijn we op pad. Het eerst stuk gaat onderlangs bij de Rijn. We lopen vlak langs het water. Tot we het bord ; Utrechts landschap tegen komen. Daar gaan we een enorm steile trap omhoog. Met de tong op mijn schoenen kom ik boven. Pff…wat een inspanning op de vroege morgen. Ik zie gewoon sterretjes. Wat een klim. En dan beweert men nog dat er in Nederland geen bergen zijn. Nou …..kom maar voelen! Het uitzicht is prachtig. We kijken uit over de Rijnvallei. Geweldig. Water, bomen die net weer een beetje blad beginnen te krijgen, het zonnetje wat z’n best probeert te doen. Wat is dit toch mooi.
Een vakantie gevoel maakt zich van mij meester.

Ik kijk om mij heen en geniet. De bomen hier hebben wel heel bijzondere knoesten en knobbels op hun stammen. Ik zie overal ‘gezichten’ in de stammen. Zo gaaf. De kleine vogeltjes in de bomen fluiten hun vrolijke deuntjes. We horen de groenling, de roodborst, de merel, vinkjes, en de lach van een groene specht. De kronkelige paadjes op de Grebbeberg maken deze etappe tot een waar feestje. We komen bij een ruïne. Het blijkt een voormalige boswachterswoning te zijn, en van nog veel eerdere datum een ringwalburcht. Mmm….er zijn slechtere plekken om te wonen denk ik dan. Nu is het een bouwval en ontfermt de natuur zich erover. Er schijnen plannen te zijn het gebouw in ere te herstellen.

De tocht voert verder langs een muur van een oud verdedigings werk. We steken de drukke weg over en gaan verder langs de erebegraafplaats. De onafzienbare witte grafstenen hebben iets sereens. De zon werpt een bijzonder licht over deze graven.
Iets verderop gaan we het bos weer in. Hé…..dit pad ken ik. Al een aantal keer heb ik dit pad ( Heimersteinlaan) in het donker omhoog gerend met de berg race by night. Raar om het nu in tegenovergestelde richting en bij daglicht te lopen. Hij lijkt toch veel minder steil nu. Loopt in elk geval een stuk gemakkelijker.

Vlak voor het valleikanaal nemen we een korte pauze. De meegebrachte broodjes, het fruit en water smaken prima. Het zonnetje streelt ons.
Als we even later het fietspad langs het valleikanaal bewandelen wordt het zo warm dat de jassen uit kunnen. 13 graden voorspelde weeronline vanmorgen, maar dit lijkt toch echt een stuk warmer. We genieten. Dat doet ook de reiger aan de kant van de sloot. Hij blijft rustig staan zodat ik hem mooi kan fotograferen. Braaf beest.

In de weilanden links en recht van het kanaal zien we de eerste kievitten, grauwe ganzen, nijlganzen en zelfs een paar aalscholvers. In het riet horen we ineens een hoop gerommel en dan……zien we moeder eend met wel 10 kuikens. De eerste eendenkuikens die we dit jaar zien. Wat leuk. De lente is nu echt begonnen.

Op de kanovlonder nemen we weer een pauze. Het is er zo lekker in het zonnetje. De vlonder deint zachtjes op het water. Ik lig languit, mijn rugtas als hoofdkussen. Wat een luxe is dit. Zomaar op een zondagmiddag genieten van de zon, het water, de rust, de vogels. Het lijkt wel vakantie.

De wandeling na dit heerlijke rustpunt loopt door het binnenveld. Redelijk bekend terrein. Jammer dat er zelfs op zondag zoveel verkeer rijdt. Ontspannen lopen is er niet meer bij. Na de fietstunnel is het wel weer wat rustiger. Gelukkig nog een mooi laatste stuk voor we weer bij de auto zijn.

We kunnen terugkijken op 2 supergave wandeldagen. De eerste vol drukte, gezelligheid, reuring en mooie kilometers. De 2e dag vol rust, natuur, vogels, zon, gedachten, leegte, stilte en weer hele mooie kilometers.

Wandelen……elke keer anders, altijd mooi, maar bovenal genieten van elke km-ter.