2014 0330 Proefwandeling door Bennekomse Bos

2014 0330 Proefwandeling door Bennekomse Bos

Zondag 30 maart 2014.
Vandaag mijn 2e wandeling voor de wandelsite uitproberen. Al een poosje bezig om een mooie route uit te denken, hier en daar wat tips ontvangen, dus nu komt het erop aan. Lukt het mij deze route te lopen zoals ik hem bedoeld heb.
We gaan het zien.

De fiets parkeer ik bij het station en loopt vervolgens langs het oude Enka terrein het bos in. De oude gebouwen van de Enka, of dat wat ervan over is, staan als een soort van filmdecors als stille getuigen van wat ooit is geweest te baden in het zonlicht. Het beloofd vandaag een prachtige dag te worden. Jammer dat ik dát zelf niet in de hand heb voor als ik met de wandelaars van de wandelsite op pad ga. Ik verbaas me er elke keer weer over dat als ik hier voorbij loop of fiets dat ze die oude gebouwen willen integreren in een nieuwe woonwijk. Het zal architectonisch en uit cultuurhistorisch oogpunt vast verantwoord zijn om dit te willen bewaren, maar mooi vind ik het op dit moment niet. Hopen maar dat de economie weer gaat aantrekken en ze die ouwe troep weten om te toveren tot een paradijs waar je wilt wonen. Nog even geduld dus……

Hierna loop ik via het terrein van Karakter naar de Hora laan en ga ik linksaf om vervolgens even verderop rechtsaf het Hoekelumse Bos in te gaan. Ik loop helemaal langs de achterste rand van het Hoekelumse bos, te ver weg in elk geval om vanaf hier het kasteel te kunnen zien.
Met een omtrekkende beweging loop ik naar het tunneltje onder de A12 door. Aan de andere kant ga ik een stukje linksaf en al snel rechtsaf het bos weer in. Weg van de snelweg, hopelijk ook weg van het geluid. De A12 is hier hinderlijk aanwezig. Toch als je even verder loopt het bos in, links, rechts, rechtdoor, weer links en zo verder…..dan vervaagd het geluid van de weg redelijk snel. Het is een leuk stuk bos om zomaar lukraak een beetje je neus achterna te lopen. En….niet op te letten natuurlijk. Wat deed ik hier ook alweer? O ja…..de wandeling uitzetten. Maar hoe ben ik nu toch uiteindelijk gelopen. Hihi……Het grote, zomers meestal ingepoot met mais, veld is als een soort van baken. Ik kom uit op de Dikkenbergweg, maar wel heel erg aan de Bennekomse kant. Oeps dat was niet helemaal de bedoeling. Ik had verder naar links en meer bij de Panorama hoeve willen uitkomen. Ik weet waar het mis is gegaan, dus de volgende keer iets beter opletten…..bij het scoutinggebouwtje.

Het terras bij de Panoramahoeve zit gezellig vol. Het hazelinogebak en de cappuccino smaken voortreffelijk. Na deze welverdiende pauze zet ik mijn tocht voort langs de midgetgolfbaan dan rechts en meteen weer links. Ook hier is een heerlijk stuk zwerfbos….Vroeger hier veel gefietst, maar lopend lijkt het allemaal heel anders. Toch vind ik ook hier mijn weg wel. Ik geniet van het ontluikende voorjaar. Hier en daar zie je het frisse groen opduiken. De citroenvlinders zijn vandaag in grote getale aanwezig. Of is het steeds dezelfde die me op mijn weg vergezeld? Wat wil ie mij vertellen?

Ik rust op een bankje nog een poosje uit. Zit stilletjes te genieten van alle vogelgeluiden, de fietser en een paar wandelaars die voorbij komen maar vooral van de rust. Wat is het toch prachtig in het bos.
Mijn neus achterna lopend kom ik weer uit op de Dikkenbergweg en besluit die over te steken en al dolend het andere stuk bos weer in te gaan. Uiteindelijk kom ik aan de rand van Bennekom weer in de bebouwing terecht. Op het oude ziekenhuis terrein. Daar lijkt de crisis niet toegeslagen te hebben, er is zowaar een heel wijkje uit de grond gestampt, met tot mijn grote verbazing een soort van speeltuin voor ouderen in het gras. Zo grappig. Zou het ooit gebruikt worden?
Ze hebben er zelfs een voetgangersparkeerplaats. Hoe leuk is dit?
Ja hier moet ik zeker langs met ‘mijn’ wandelaars binnenkort.

Ik loop verder en besluit het buitengebied toch niet te pakken, dat was ik eerst wel van plan maar dan blijf ik in het geluid van de snelweg lopen, daar wordt niemand blij van, dus loop ik zo snel mogelijk via de kaasboerderij het landgoed Hoekelum weer op. Maar nu vanaf de andere kant. Hier kun je een mooie blik op het kasteel werpen.

“Geschiedenis Kasteel Hoekelum

Kasteel Hoekelum kent een rijke en lange historie. In 1325 werd het kasteel bewoond door ene Randolf De Jeger, de eerste bekende jagermeester van Hoekelum. In die tijd was het landgoed vele malen groter dan dat het nu is, wel zo'n 2000 ha.
Toen familie De Jeger daar woonde stond er slechts een versterkt huis. De omliggende gebouwen bestonden nog niet.
Vanaf 1360 is de naam "van Hoekelum" in gebruik genomen door de familie.

Door de jaren heen wisselt Hoekelum van eigenaar door vererving en verkoop. Op 5 januari 1695 wordt het kasteel voor het laatst verkocht door Paul Frideborn, die het kasteel nog geen dag in zijn bezit heeft. De naam van de nieuwe eigenaar is dan Hessel van Lawick. Na deze verkoop wisselt Hoekelum alleen nog maar door vererving van eigenaar. Na het overlijden van Hessel van Lawick, laat hij Hoekelum na aan Sibilla Elisabeth van Balveren, afkomstig uit een oude adellijke familie uit de Betuwe. Zij laat het kasteel gedeeltelijk afbreken en weer opbouwen in een rechthoekige vorm. Het gebouw heeft in 1735 wel een grote verbouwing ondergaan. De stucdecoraties in de conferentie zaal zijn aangebracht tussen 1784 en1788 door vier stucadoors uit Tirol.

In 1819 komt Hoekelum in het bezit van de familie Van Wassenaer. De Van Wassenaers is één van de oudste nog levende adellijke geslachten van ons land. Hun naam wordt reeds in 1200 genoemd. De laatste baron van Wassenaer zal veel tegenslagen ondervinden in zijn leven. Zo verliest hij tijdens een skiwedstrijd in Zwitserland zijn enige zoon door een ongeluk. Tijdens de oorlogsjaren tussen 1940 en 1945 wordt de familie door de bezetter gedwongen het huis te verlaten, opnieuw een zware tegenslag voor de familie. Na de bevrijding in 1945 blijkt er veel inwendige schade te zijn toegebracht aan het huis, echter veel meubilair en schilderijen zijn gespaard gebleven. Het kasteel wordt door de baron hersteld. Twee weken later echter, na het herstel van het kasteel, sterft hij. Hij laat Hoekelum na aan zijn oudste dochter.

Vandaag de dag wordt Kasteel Hoekelum en het naast gelegen Koetshuis
gebruikt voor trouwerijen, feesten, diners, recepties, catering, conferentieoord en overnachtingen .” (tekst van website kasteel)

Ik loop via het fraai aangelegde park naar de Hora laan, maar niet zonder eerst op een heerlijk weitje even een pauze te hebben gehouden. Languit op het mos, gezicht in de zon, even nergens aan denken, genieten van het mooie weer, de wandeling, de rust, de stilte. Hier knapt een mens echt van op. Wat een luxe.

Via de andere kant van het Enka terrein, waar al wel de nieuwe huizen staan loop ik terug naar het station. 19 km bos wandeling. Hij was prachtig. Ik hoop dat mijn wandelaars daar straks ook zo over denken.

Groetjes Anita