2013 0321 Zwerven door bos en over heide
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
21 Maart 2014 | Nederland, Dieren
Zwerven door bos en over de heide.
21 maart 2014. De lente begint vandaag…..de weergoden denken daar toch echt anders over. Als ik de gordijnen open dan zie ik dat de regen met bakken tegelijk naar beneden komt. Grrr….en dat nu ik net vandaag mijn eerste wandeling voor de wandelsite heb georganiseerd. Mooi balen. Hopelijk zijn de deelnemers wandelaars pur sang en laten ze zich niet uit het veld slaan door een regenbuitje. 7 deelnemers hadden zich aangemeld. Gisteravond 1 afmelding ontvangen dus ik verwacht straks 6 deelnemers. 3 dames / 3 heren. Mooi verdeeld.
Gauw nog even een uurtje naar het werk, ik kom doorweekt aan op mijn werk, heb gelukkig nog een even om weer op te drogen. Rond 9.30 uur vertrek ik richting station. 1 deelnemer meldt telefonisch dat 10 uur niet lukt maar 10.15 uur wel. Ik beloof dat we zullen wachten. Om 9.40 uur arriveer ik op de afgesproken plek. Het is er nog rustig.
Even later rolt de eerste trein binnen en ja hoor, deelnemer 1 is er. De kop is eraf. 2-3 komen er snel achteraan. Nr 4 is met de auto en 5 komt met een volgende trein. Nu is het wachten op nr 6. Ik merk al dat mijn belofte te wachten niet door iedereen in dank afgenomen wordt. Oeps, dat had ik me niet gerealiseerd, ben ik dan toch een beetje te coulant? Onthouden voor een evt. volgende wandeling dus. Duidelijk in de omschrijving al melden dat ik toch echt op het afgesproken tijdstip vertrek!
Na het handen schudden en kennismaken vertrekken we om 10.20 uur achter de kazernes langs richting de Sysselt. We passeren een hek en gaan linksaf en al snel weer rechtsaf. Zig zaggend kom ik zo uit bij ‘het paradijs’. Ik heb niet kunnen vinden dat waarom dit gebied zo heet. Wat ik wel weet is dat dit nu bosrijke gebied ooit toebehoorde aan 27 schapenboeren die samen zo’n kleine 800 schapen hadden. De Sysselt is het oudste deel van Ede wat ooit bewoond geweest is. Vandaag de dag zou je dag niet meer zeggen. Het is een prachtig stukje bos, restanten van bewoning zijn er niet meer te vinden.
Vanuit de Sysselt lopen we langs het voormalig kazerne terrein naar de Ginkelse Heide, deze steken we over en lopen en heel klein stukje richting Planken Wambuis. Bij het dierenasiel steken we de doorgaande weg over en gaan door de weilanden naar de camping achter Juffrouw Tok. Het wordt tijd voor een pauze. Ik had eerlijk gezegd het natuurcentrum als pleisterplaats in gedachten, maar ik had het gevoel dat de deelnemers liever bij Tok wilden zitten. Helaas bleek Tok nog gesloten dus zijn we alsnog bij het natuurcentrum aanbeland. Deze was gelukkig wel open, dat had ik thuis al nagezocht en wist dat we daar in elk geval terecht konden. Schot in de roos. Het was er warm, rustig en vooral droog. We hebben er een behoorlijk tijdje binnen gezeten. Koffie gedronken, soep gegeten en onze broodjes naar binnen gewerkt.
Ik kijk met bewondering naar alle deelnemers. Het weer zit niet bepaald mee en toch heerst er een ontzettend leuke sfeer in de groep. De grapjes en grollen vliegen over tafel. Om vervolgens ineens weer in een heel serieus gesprek te zitten wat even daarna weer in een dolle lachpartij ontaard. Kortom….het vloog alle kanten uit. Echt ontzettend leuk. We hebben allemaal ontzettend zitten genieten. Een van de deelnemers was getrouwd met de tablet en wist ons te vertellen dat het na 14.00 uur droog zou worden.
Net iets te vroeg zijn we toch weer gaan lopen dus bij sommigen van ons moesten de poncho’s weer aan. Hier en daar even een helpend handje om het ding op zijn plek te krijgen en we konden weer op weg. Het tempo van de wandelaars is heel verschillend. Het varieert van behoorlijk doorstappen tot zeer rustig. De groep loopt soms behoorlijk ver uit elkaar. Ik doe mijn best de boel een beetje bij elkaar te houden en wacht op cruciale punten tot we weer bij elkaar zijn. Had ik dit van tevoren misschien beter moeten aangeven? Bij elkaar blijven? Klinkt ook zo schooljuffrouw achtig, is niet mijn stijl, ik hoop maar dat iedereen het waardeert dat ik af en toe toch even wacht op de achterblijvers. Het is zo slordig onderweg mensen kwijt te raken.
In ganzenpas lopen we een rondje op de vlonder om de Kreelse Plas heen. En jippie het is eindelijk droog geworden. Heel voorzichtig probeert zelfs het zonnetje nog een beetje zijn best te doen. Bij het verlaten van de Kreelse Plas krijgen we het startsein van de paddentrek onder ogen. We dachten met een hele dikke pad te maken te hebben, maar toen we goed keken zaten er gewoon 2 boven op elkaar. Wel ja……dat doet maar. Maf gezicht zeg. Nu maar hopen dat ze saampjes veiliger oorden hebben kunnen bereiken.
We lopen over de Edese Heide en ik vertel over het Belgisch barakken kamp wat er ten tijde van de 1e wereld oorlog geweest is op de heide. Ongeveer 5000 Belgen hebben hier onderdak gevonden tijdens de 1e wereldoorlog. Meer dan een monument en een half vergaan info bord is er niet meer van over. De loopgraven aan de andere kant van de heide zijn nog wel duidelijk zichtbaar. Ook deze stammen uit begin 20ste eeuw, en dienden als oefenterrein voor de Nederlandse militairen. Best bizar om te beseffen dat aan de ene kant de mensen bescherming zochten in de barakken en aan de andere kant de militairen aan het oefenen waren.
We lopen een stukje door de loopgraven en gaan dan via het Edese Bos naar het pannenkoekenhuis waar we nog een kopje koffie, thee of een biertje nemen.
Het is goed toeven in de serre daar. Lekker warm, en de koffie smaakte prima, na zo’n lange wandeling.
Hierna is het nog een kleine 2 km terug lopen naar het station. Daar neem ik afscheid van de groep. Ik krijg vele leuke reacties en complimentjes. Wat lief. Mijn eerste georganiseerde wandeling zit erop. Ondanks de regen in het begin een droomstart. Ik denk dat ik me geen betere groep had kunnen wensen.
Ik heb ervan genoten en heb besloten het niet bij deze ene wandeling te gaan laten. Gauw de agenda erbij zoeken en kijken wanneer of er weer een mooie gelegenheid is om een leuke dag te plannen. De tips en eigen waarnemingen over wat er misschien nog beter kan zal ik zeker meenemen in mijn volgende tocht.
James, Marijke, Henri, Jaqueline, Dominique, en Marius ontzettend bedankt en wie weet tot ziens bij een volgende tocht.
Groetjes Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley