2014 0312 Zakken van je hoofd naar je voeten...

2014 0312

Zakken van je hoofd naar je voeten…….

Was de titel van een wandeling die me erg nieuwsgierig maakte. Na het stilte kwartiertje in mijn vorige wandeling dacht ik; Dit voelt goed en zou ik vaker willen doen.
Dus…toen ik de titel van deze wandeling voorbij zag komen op de wandelsite en de bijbehorende tekst las, was ik meteen verkocht.
Een combinatie van wandelen in stilte en meditatie midden in de natuur. Mooier kon toch bijna niet?

Woensdag 12 maart zou het gebeuren. De weergoden waren ons meer dan goed gezind. Al dagenlang wordt het ene na het andere record verbroken en is het warmer dan ooit tevoren voor de tijd van het jaar. Heerlijk om op zo’n mooie zonovergoten dag de drukte van het werk achter me te mogen laten en lekker van het zonnetje en alle nieuwe dingen te kunnen genieten.

Om 10 uur waren we allemaal op de afgesproken plek aanwezig en begon onze tocht van het hoofd naar de voeten. Al snel liepen we weg van de bebouwing het mooie Veluwezoom gebied bij Dieren in. Het is een parkachtig bos met monumentale bomen. Op een rustig bospad wordt ons gevraagd mee te doen met enige losmaakoefeningen. We rekken, strekken, schudden, lachen, maar vooral voelen we dat we mens zijn. Dat we in het hier en nu zijn. Wat is dit leuk om gewoon eens even lekker gek te doen, zonder dat iemand daar ook maar een moment raar van op kijkt. Het is heerlijk.
Complimentje aan de organisator die dit op zo’n voortreffelijke wijze weet over te brengen.

Hierna lopen we een uur in stilte. De wekker wordt gezet, de stilte is niet zo heilig dat er zelfs bij evt. gevaar niks gezegd mag worden. Je moet zelf inschatten wanneer het nodig is je mond open te doen.
Een uur lang niks zeggen, gewoon alleen maar genieten, om je heen kijken, als een sponsje alles in je opnemen. Mijn hardloopervaring van de afgelopen jaren komt me hierbij goed van pas, dat doe ik ook het liefste alleen. Er is wel een heel duidelijk verschil, het eerste kwartier met hardlopen gaat er nog van alles door mijn hoofd en daarna wordt het rustiger en leger en kan ik om me heen kijken en genieten. Al wandelend merk ik dat die rust veel eerder als een warme deken over me heen valt. Of zijn het toch de oefeningen die we zojuist hebben gedaan, heb ik daarmee alles in de aarde geschut, letterlijk van me afgeschud? Hoe dan ook, dit stilte uur bevalt me prima.
Veel te snel naar mijn zin gaat de wekker dat het uur al voorbij is. Jemig wat vliegt de tijd.

Precies daar waar de wekker ging is een perfecte plek voor een picknick en meteen slaan we ons kampementje op om hier te genieten van onze lunch. Wat leuk om te zien dat we bijna allemaal ‘alternatief’ brood mee hebben. Het lijkt wel alsof het normale brood ‘uit’ is. Komt dit omdat we allemaal natuurmensen zijn?

Na het eten pakken we een relaxmomentje…..even achterover, even niks. Nou ja, dat dachten we…..we werden getrakteerd op een mooi meditatie momentje. Wat een heerlijk gevoel, achterover op een hellend stukje liggen en zachtjes erna toe gepraat worden dat de aarde je draagt. Ik kreeg een beetje het gevoel dat ik ooit had in Duitsland met de bosbios. Ook daar lag ik lekker achterover, daar op een speciale houten stoel in het bos, hier gewoon op mijn handdoekje met de rug op de dorre bladeren. Het contact met de aarde was hierdoor letterlijk voelbaar. De lucht strakblauw en de boomkronen bewogen nauwelijks heen en weer. De vogeltjes zorgden voor bijpassende muziek. Het was een unieke ervaring. De lente is volop losgebarsten, de bomen vertonen de eerste groene blaadjes en knopjes, er staat wat te gebeuren, en niet alleen in het bos…..ook in mijn hoofd gebeurt van alles.

Hierna lopen we wederom een uur in stilte verder. We krijgen meteen een fikse zanderige helling voor de kiezen. Geen probleem, mijn strand6daagse ervaring helpt me moeiteloos door het mulle zand omhoog. Het gaat hier de hele tijd, bult op, bult af. Het voordeel van in stilte lopen is dat je heel bewust met het lopen bezig bent, goed om je heen kijkt, alles hoort en ziet, alle prikkels komen zo optimaal mogelijk binnen. Geen tijd voor muizenissen in het hoofd, gewoon letterlijk genieten van alles wat op mijn pad komt. Zo tof. Toch heel anders dan uren in mijn eentje hard te lopen over de hei en door het bos. De ervaring is zo verschillend.

Na het 2e uur hebben we weer een kleine pauze. Dit keer op een bankje waarbij we kunnen genieten van het geklop van een specht, maar of ie nu voor of achter ons bezig was, daarover zijn de meningen verdeeld. Grappig om te merken dat ieders gehoor er blijkbaar een andere interpretatie aan geeft waar of het geluid nu precies vandaan komt. We houden het er maar op dat de waarheid, in dit geval de specht, ergens in het midden zat….

We lopen na de break weer in stilte verder tot de Carolina Hoeve waar we een korte thee/ koffie/ plaspauze houden. Een grote ‘specht’ op het dak vergezeld ons samenzijn hier. (er vonden reparaties plaats:-) )

Een half uurtje verder is ons 2e meditatiemomentje van deze dag. We mogen kiezen, liggen of zitten. Ik ga er lekker bij liggen en geniet weer van de boomtoppenfilm en de mooie woorden van de organisator. Wat is dit intens genieten. Zo mooi, zo jezelf te kunnen zijn, zo helemaal één te worden met de natuur. Er is zoveel rust in mijn lijf dat mijn hoofd gewoon vergeet te denken. Hoe lekker is dit? Hoe lang zou ik dit super gevoel kunnen vasthouden?

We lopen terug naar de bewoonde wereld en de geluiden van de stad dringen langzaam onze oren binnen. Ik wil eigenlijk helemaal nog niet terug, dit voelt zo goed.
Maar ja aan alle goede dingen komt zoals gewoonlijk ook weer een eind en op het station nemen we afscheid van elkaar. We zijn het er allemaal roerend over eens dat dit een ervaring is om nooit te vergeten.

Een prachtige kraal aan de ketting van ons leven zoals heel terecht deze dag werd verwoord.

Zakken van je hoofd naar je voeten…….nog eens?

Jazeker……..

Groetjes Anita