2013 1026 Swalmen - Roermond
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
26 Oktober 2013 | Nederland, Roermond
Roermond zaterdagochtend 10 uur.
De auto geparkeerd in Roermond en via het VVV kantoor waar ik een wandelroute opgehaald heb door gelopen naar de trein. Om 10.36 u de trein gepakt naar Swalmen.
Onderweg even zitten kijken waar of ik de route kon oppakken. Even buiten Swalmen moest ik zijn. Dat kon niet heel erg ingewikkeld zijn dacht ik.
Bij het riviertje de Swalm stond een groot bord met de vermelding Swalm-Netten en nog wat dus hier moest het in mijn ogen zijn. Ik zag al gauw rood-gele markeringen op de lantarenpalen en……….erboven of ernaast het Pelgrimsteken van Santiago de Compostella. Mijn hart begint dan acuut sneller te kloppen. Jacobus gaat me vandaag de weg wijzen hoop ik.
Een kort stukje ging lang het meanderende riviertje, al snel moest ik ervan weglopen er was wel een fietspad en ook het teken van Jacobus dus liep ik daar maar heen. Ik had nou niet bepaald het gevoel dat ik op de juiste weg zat volgens de route van het VVV maar waar ik wel moest wezen was me ook niet duidelijk. Het pad wat ik liep beviel me eigenlijk wel echt veel kon het me ook niet schelen of het nu wel of niet de vvv route was. Dit was zo leuk. Er was een huis met een ongelofelijke tuin ervoor en erachter en blijkbaar woonde er iemand die een soort van reïncarnatie van Anton Pieck was of zo. Er was geen plekje onbenut in de tuin. Overal waar je keek stonden Eftelingachtige bouwsels op Madurodam formaat. Zo gaaf. Hoezo een obsessie voor huizen bouwen? Dit was werkelijk prachtig. En zo gedetailleerd. Vol verwondering heb ik lopen kijken en foto’s gemaakt.
Mijn tocht voerde verder onder de A73 door, de Swalmbrug, verder langs de ruïne van Ouborg. Wat een mooi stukje Limboland hier. Het is prachtig weer en ik kan zonder jas genieten van deze laatste warme oktober zaterdag. Wat een luxe.
Even verder kom ik uit bij de Maas. Daar heb ik een poosje over het water uit zitten kijken. Zon, stilte, water, natuur…….wat een heerlijk cadeautje voor zomaar een onverwachte wandeldag.
Bij de haven was het zeer bedrijvig. Bomen werden van de overbodige takken ontdaan. Booteigenaren die het einde van het seizoen vierden. Boot op de aanhanger en naar de winterberging. Het leek wel afgesproken werk. De één na de andere boot op de boottrailer kwam mij voorbij. De herfst is hier definitief begonnen. Hoewel de temperatuur anders doet vermoeden, maar de aangekondigde herfststormen voor de komende dagen maakt de mensen hier in elk geval alert. En niet onterecht denk ik, want bij het kerkje van Asselt kom ik een peilstok tegen die op onheilspellende wijze laat zien dat het water hier echt hoog kan komen. En nog niet eens zo heel lang geleden blijkt wel. Dus het gezwoeg bij de haven…..het lijkt geen overbodige luxe.
Even buiten Asselt lijken ineens mijn markeringen verdwenen. Hoe nu verder? Ik weet toch zeker dat de laatste markering deze kant uitwees. Er was maar 1 zijweg naar rechts en daar staat niks! Wat nu te doen? Toch maar doorlopen? Even proberen maar……Een klein stukje verder zie ik het mij zo vertrouwde Jacobusfiguurtje dat de weg naar Santiago wijst weer……dan maar geen rood/gele markering, en maar vertrouwen dat Jacobus mij in Roermond zal brengen vandaag. Ook best.
De wandeling van Asselt naar Roermond is niet heel ver en gaat vooral door bebouwd gebied. Eenmaal terug in het centrum wilde ik eigenlijk even de Munsterkerk bekijken maar die blijk pas over een uur open te gaan. Jammer, dan alleen maar kijken door de plexiglazen deuren. Wat ik zie roept niet bepaald het verlangen op om over een uur weer terug te keren. Ik loop verder de stad in. Daar zie ik dat de St. Christoffel kathedraal wel open is. Ik ga naar binnen en wat zie ik tot mijn stomme verbazing meteen in het portaal? 4 vitrines met van alles en nog wat over Pelgrimeren naar Santiago de Compostella. Ik heb er even heerlijk staan wegdromen. Zelfs het Cruz del Ferro hebben ze in een hoekje staan, op de echte Camino naar Santiago kom je het Cruz del Ferro tegen en daar leg je dan een steen neer die je van thuis hebt meegenomen. Deze steen kan van alles symboliseren. Wat voor betekenis je ook aan je eigen meegebrachte steentje geeft je legt het daar bij het kruis letterlijk weg.
Bij dit Cruz del Ferro kon je ook een steentje neerleggen. In de Jacobus kapel in de Kathedraal stond een mandje met stenen waar je er eentje uit mocht pakken. Zo ver wilde ik toch nog niet gaan. Mijn droom is en blijft toch de echte camino een keertje te lopen en dan in het verre Spanje mijn steentje neer te leggen………..
Ik heb heerlijk op mijn gemakkie de Kathedraal bezocht. Genoten van de stilte, de grootsheid, en het mystieke. Prachtig gebouw en dat zo midden in het centrum van Roermond.
Eenmaal buiten bleek het nog steeds geweldig mooi weer te zijn en via de St. Nicolaassteeg ben ik afgedaald naar het water. Daar een tijdje heerlijk in het zonnetje zitten genieten en de inwendige mens voorzien van de nodige vitamines.
Verder nog lekker door het stadsparkje gedwaald en boten gekeken in de haven.
Rond 15 uur was het weer tijd om naar de auto terug te keren en huiswaarts te gaan.
Het was een geweldige wandeldag. Niet echt een hele spectaculaire afstand maar wel een dag die me nog heel lang bij zal blijven. De bedoeling was een route volgen, dat lukte niet helemaal en uiteindelijk maar gewoon gaan lopen. Neus achterna, haren in de wind, zon op de bol. Een dag met een heel dik camino sausje……weer een teken aan de wand voor mij! Zo kom ik gevoelsmatig toch elke keer weer een stapje dichterbij om toch echt een keer in het diepe te springen en te gaan…….
De camino naar Santiago de Compostella…….is het echt een droom die werkelijkheid wordt….?
Groetjes Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley