2012 0901 Wandeling over de Heide

1 september 2012.

Heide rondwandeling.

Zaterdagochtend 1 september. 8.10 uur verzamelpunt Ede-Wageningen.
Even wachten op de trein waarmee mijn wandelmaatje zal arriveren.
Ondertussen word ik aangesproken door een dame die mij blijkbaar verward met een ander want er word mij gevraagd of ik mee ga naar Venlo? Hi….nee, dat was ik niet van plan vandaag. Mijn rugzak en wandelschoenen deden anders vermoeden. Ik blijf staan waar ik sta en wacht…

De trein is mooi op tijd en na een korte kennismaking lopen we via het paadje achter het station direct de Sysselt in. Het blijft altijd leuk om zo vanaf het drukke stationsgedoe in een mum van tijd in de bossen te zijn. Ondanks het heerlijk vroege tijdstip zijn er toch al mensen in het bos. Ik heb een redelijk makkelijke, maar toch mooie route in gedachten, zo’n eerste keer moet ik niet al te veel hoeven nadenken over waar we precies moeten lopen enz. Ken mezelf, al kletsend de weg kwijtraken is nu niet bepaald een leuk visite kaartje afgeven!

Via de Sysseltse bossen lopen we, met de A12 geluiden op de achtergrond, naadloos over op de Ginkelse heide. De wolken luchten erboven zijn geweldig en de hei is prachtig paars. De temperatuur is al snel zo warm dat we de jassen in de tas laten verdwijnen. Af en toe moeten we echt even stilstaan om de puurheid van de natuur tot ons door te laten dringen. De zoete lucht van de hei, de spinnenrag op de struiken, het is allemaal zo veel. Net alsof je in een grote snoeptrommel rondloopt en niet weet wat of je kiezen moet. We rollen van het ene mooie moment in het andere. Stap voor stap, inmiddels volgen we de roodwitte markeringen van het Trekvogelpad (LAW-2), gaan ongemerkt de km-ters voorbij.

Het is ongelofelijk hoeveel je elkaar te vertellen hebt tijdens zo’n tocht. Van alles spookt er door je hoofd en allerlei onderwerpen passeren de revue. Onderweg komen we heel veel wandelaars tegen die de Airbone Mars lopen. Zodra er ook maar een kleine mogelijkheid is duiken we weer de rust van de bossen in. Al die mensen die je tegemoet lopen. Pfff…waar ze maar zin in hebben. File lopen. Niks aan. In dit stuk natuurgebied van het Planken Wambuis lopen we van het ene colletje naar het andere. Wat een mooi stuk is het hier toch! Dit is genieten met een grote G.

Na zo’n dikke 3 uur ploffen we neer op het terras bij het Planken Wambuis, op een prima bank genieten we van de zon, de cappuccino, en het kijken naar onze mede terrasgangers. Blijft altijd leuk om te analyseren wat voor mensen het nu zijn die daar zitten, wat of ze doen, waar gaan ze naar toe? Leuk tijdverdrijf. Na een uurtje hebben we weer voldoende energie om aan het tweede deel van de tocht te beginnen.
We steken de drukke weg over en gaan richting de Oud Reemsterhei. Bij de waterput genieten we een tijdje van het uitzicht en eten we een broodje. Wat is het toch leuk hier!
Het is duidelijk dat vandaag meer mensen op het idee zijn gekomen erop uit te trekken.

We naderen een mooi uitzichtpunt waar al heel wat mensen bovenop staan te kijken. Blijkbaar is er iets te zien. Daar moeten we natuurlijk ook even naar toe. Bambi staat tussen de heiplanten op enige tientallen meters afstand. Je moet goed kijken om hem /haar te zien, de vakantie gangers uit Borger waren zeer behulpzaam om ervoor te zorgen dat ook wij het beestje konden zien. Hartstikke leuk. We worden vandaag wel verwend zeg, want even voor dit moment lag er al zo’n grote grazers langs het pad te herkauwen. Hij had nauwelijks belangstelling voor ons gelukkig. De horens op zijn kop waren indrukwekkend. Die moest je niet achter je aan willen hebben…….of heel hard kunnen lopen! Hihi…..Aangezien we er inmiddels zo’n 18 km op hebben zitten zal dat hardlopen niet echt meer lukken.

Met een lichte omtrekkende beweging kwamen we aan bij de Mossel en zijn doorgelopen naar de Roekel. Net voor het wildrooster werd hier een groep wilde grazers en paarden begeleid door een boer en een boerin. Wat nu precies de achterliggende gedachte achter deze actie was was ons niet geheel duidelijk maar het plaatje was leuk.

Na flink doorstappen kwamen we aan bij de weg van Ede naar Otterlo en zijn we zo zoetjes aan richting huis gaan lopen. De Koeweg voor een deel afgelopen en achter op de hei weer snel de smalle paadjes gepakt tussen de loopgraven door. Dat loopt gewoon een stuk makkelijker en hoef je niet steeds aan de kant voor fietsers.

Even voor 17.00 uur waren we thuis. Wat een heerlijke dag is dit geweest. Voor herhaling vatbaar. Alles zat dan ook mee. Leuk gezelschap, goede gesprekken, mooi weer, mooie wandeling. Kortom….doen we nog een keer.
Bedankt wandelmaatje.

Anita