2012 0809 Sprookje in de Eilandspolder
Blijf op de hoogte en volg Anita
09 Augustus 2012 | Nederland, De Rijp
9 augustus 2012.
Sprookje in de Eilandspolder.
’S Morgens in alle vroegte brood klaargemaakt, spullen bij elkaar gezocht, tas in gepakt, auto volgeladen, benzine getankt, routebeschrijving naast me op de stoel. Nu kan er niks meer mis gaan en ga ik vol goede moed naar het hoge Noorden. Vandaag wordt een waterdag! Ben heel benieuwd wat me te wachten staat.
"De Eilandspolder is een laagveen-achtig natuurgebied in Noord-Holland in de gemeenten Schermer en Graft-De Rijp. De Eilandspolder ligt in het midden van Noord-Holland, ingeklemd tussen de droogmakerijen Beemster en Schermer. Dorpen in dit gebied zijn Graft, de Rijp, Oost- en Westgraftdijk, Noordeinde, Grootschermer, Driehuizen en Schermerhorn. Naar het zuiden toe sluit het bijna aan bij het Wormer- en Jisperveld, een gebied met vergelijkbaar karakter. Naar het noorden ligt de polder Mijzen, een min of meer vergelijkbaar gebied, dat echter nog vooral landbouwkundig in gebruik is. De Eilandspolder is een uitermate waterrijk gebied dat in de 13e eeuw werd bedijkt. Tot de 17e eeuw lag het te midden van een aantal zeer grote meren, met name de Schermer en de Beemster, en niet ver van de zee. Merkwaardig is hoe hoog de polder ligt ten opzichte van de droogmakerijen Schermer en Beemster. Van oorsprong is het een licht zilt laagveengebied. Tot voor kort was de Eilandspolder nog grotendeels gebied met vaarland, dat wil zeggen, dat de graslandpercelen niet over de weg te bereiken zijn. De gehele eilandspolder is open en weids van karakter en is in de eerste plaats een weidegebied, zeer rijk aan weidevogels, zoals wulp en grutto. Ook watervogels (smient, plevieren) en vogels van rietlanden (rietzanger) zijn talrijk. Er komen ook natuurlijke meertjes, brede watergangen en veel verlandingsvegetaties voor. Het gebied is tevens nog van belang voor de noordse woelmuis. In het westelijke gebied, deels in eigendom van Landschap Noord-Holland, wordt het vaarland afgewisseld met kleinschalige droogmakerijen zoals de Graftmeerpolder en de Noordeindermeerpolder. Het gebied is betrekkelijk grootschalig en open van karakter, vergeleken met het oosten, en wordt nog in sterke mate voor de landbouw gebruikt. De oostelijke Eilandspolder is vrijwel geheel in eigendom van het Staatsbosbeheer, die het als vogelgebied beheert. Het heeft een meermoerassig, begroeid, (soms zelfs beschut) karakter met veel kleinere vaartjes, maar ook brede hoofdwatergangen. Van dit gebied is ca 350 ha in eigendom en beheer bij Landschap Noord-Holland en ca. 700 ha bij het Staatsbosbeheer. Het door Europa beschermde Natura 2000-gebied meet 1416 ha. Over de dijken rondom en door het gebied liggen fiets- en wandelpaden, zoals een over de ringdijk van de Schermer. Daar staat ook een vogelkijkhut. Op verschillende plaatsen zijn fietsen, kano's, fluisterboten en roeiboten te huur. Veruit het meeste gebied in het 'binnenland' is vrij toegankelijk over water of ijs, maar aanmeren is slechts op enkele plekken toegestaan. Wel hebben de cafés vaak een eigen steigertje. Bij Graft ligt een 'laarzenpad' met een uitkijkpunt en eenpaddenpoel. In strenge winters als er voldoende ijs ligt wordt de Eilandpoldertocht georganiseerd door de samenwerkende ijsclubs." (bron; Wikipedia)
Rond 8.30 uur ben ik op plaats van bestemming en loop op mijn dooie akkertje te genieten van de rust en de stilte in het kleine dorpje. Foto toestel in de aanslag. Wat een heerlijk begin van een vrije dag. Na dit foto momentje ga ik naar de afgesproken plek en maak kennis met mijn reisgids voor deze dag.
Ik ga een kanotocht maken door de Eilandspolder!
Kanovaren???? Ja zeker. Je moet tenslotte alles in je leven een keer gedaan hebben toch…? Dus heb ik de stoute schoenen, waterschoenen in dit geval, aangetrokken en mezelf in een kano laten zakken. Gelukkig heb ik hele goede instapinstructies gekregen en na enig oefenen kon ik zelfstandig in en uit de kano komen zonder er direct aan de verkeerde kant weer uit te stappen. Hihi…
De tas met broodjes, drinken en droge spullen lag voorin de kano. Mijn foto toestel nog steeds binnen handbereik. Na even oefenen met de peddels had ik al voldoende zelfvertrouwen om mijn camera in de aanslag te durven houden.
Wat is dat kanovaren leuk! De wereld ziet er vanaf het water heel anders uit. Wandelen is al een feestje maar kano varen is zo mogelijk nog leuker. Of ik dat aan het eind van de dag nog steeds zeg dat weet ik nu nog niet maar voorlopig zit ik toch maar mooi in zo’n wiebelbootje en geniet ik van het voortglijden door het water.
Gelukkig heb ik een gids bij me die het gebied goed kent en vertrouw ik er ditmaal helemaal op dat ik vanavond weer aan dezelfde aanlegsteiger terug ben als vanwaar ik zojuist vertrokken ben. Ik geef me lekker over aan dit supergoede gevoel. Het peddelen valt tot nu toe reuze mee, ik ga niet de hele tijd zigzaggend door de slootjes, weet de boot aardig recht te houden. Echt veel snelheid zit er nog niet in, hoeft ook niet want er is zoveel te zien en te bekijken. Het is net alsof je door een schilderij vaart. De huizen, de tuinen, de waterkanten, de watervogels, het riet, de stilte, de prachtige wolkenluchten, de zon die zo geweldig over het water schijnt, de kwakels en andere bruggetjes, de mensen die gedag zeggen vanuit hun tuinen, alles bij elkaar is dit een belevenis die bijna niet in woorden te vangen is.
Ik geniet, heb zoveel te kijken, te verwerken, het is te mooi om waar te zijn. Af en toe moet ik gewoon even stoppen met roeien en gewoon al drijvend even stil genieten. Wat is Nederland toch een mooi landje, en wat is dit toch leuk! Na een uurtje of 5 varen meren we aan bij een klein verlaten eilandje. Hier komen de meegebrachte broodjes, drinken appels en ander lekkers goed van pas. We genieten van een hele lange welverdiende rustpauze.
De zon schijnt, het weer is prachtig, en de mooie gesprekken maken dat ik mij een soort van Godin in de Eilandspolder voel. De inspanning van het varen, de heerlijke pauze op het eilandje, het geeft zoveel ontspanning dat mijn accu tot de nok toe gevuld is met energie.
Aan het eind van de middag varen we terug, de zon is al een beetje aan het onder gaan, het licht is nu zo mooi dat het lijkt alsof je in een sprookjeswereld vaart. Gelukkig hebben we de tijd aan onszelf en genieten we van de ondergaande zon boven het land vanaf het water. Ik kan bijna niet ophouden met foto’s maken. Wat is het heerlijk zo’n dag te beleven met een gelijkgestemde ziel. Hoe bijzonder is dit!
Uiteindelijk zijn we rond half 9 terug bij de kanoverhuurder en krijg ik gelukkig een helpend handje toegestoken bij het uitstappen, want zo soepel als het vanmorgen ging gaat het natuurlijk allang niet meer, hihi……en wordt ik behoed voor een nat pak.
Omdat Driehuizen met de boot een brug te ver was vandaag besluiten we er met de auto heen te gaan en nog een bakkie koffie te drinken. In het restaurantje aldaar komen we in gesprek met de voorzitter van de old-timer club. Er stonden een partij old-timers daar voor de deur, prachtig, de één nog mooier dan de ander. Heel veel bling-bling, echt liefhebbers. Dat straalden ze ook allemaal uit.
De koffie smaakte er voortreffelijk en toen de old-timerclub een rondje snacks kregen mochten wij meedoen. Super toch? De afsluiting in restaurant de Vriendschap in Driehuizen was een mooi eind aan een zeer bijzondere gedenkwaardige dag.
Na nog een lange autorit was ik om 0.045 uur thuis. Wat een prachtige dag! En wat is kanovaren leuk! Nooit gedacht dat Nederland vanaf het water gezien zo geweldig zou kunnen zijn.
Sprookjes…..in de Eilandspolder worden ze werkelijkheid.
Sprookje in de Eilandspolder.
’S Morgens in alle vroegte brood klaargemaakt, spullen bij elkaar gezocht, tas in gepakt, auto volgeladen, benzine getankt, routebeschrijving naast me op de stoel. Nu kan er niks meer mis gaan en ga ik vol goede moed naar het hoge Noorden. Vandaag wordt een waterdag! Ben heel benieuwd wat me te wachten staat.
"De Eilandspolder is een laagveen-achtig natuurgebied in Noord-Holland in de gemeenten Schermer en Graft-De Rijp. De Eilandspolder ligt in het midden van Noord-Holland, ingeklemd tussen de droogmakerijen Beemster en Schermer. Dorpen in dit gebied zijn Graft, de Rijp, Oost- en Westgraftdijk, Noordeinde, Grootschermer, Driehuizen en Schermerhorn. Naar het zuiden toe sluit het bijna aan bij het Wormer- en Jisperveld, een gebied met vergelijkbaar karakter. Naar het noorden ligt de polder Mijzen, een min of meer vergelijkbaar gebied, dat echter nog vooral landbouwkundig in gebruik is. De Eilandspolder is een uitermate waterrijk gebied dat in de 13e eeuw werd bedijkt. Tot de 17e eeuw lag het te midden van een aantal zeer grote meren, met name de Schermer en de Beemster, en niet ver van de zee. Merkwaardig is hoe hoog de polder ligt ten opzichte van de droogmakerijen Schermer en Beemster. Van oorsprong is het een licht zilt laagveengebied. Tot voor kort was de Eilandspolder nog grotendeels gebied met vaarland, dat wil zeggen, dat de graslandpercelen niet over de weg te bereiken zijn. De gehele eilandspolder is open en weids van karakter en is in de eerste plaats een weidegebied, zeer rijk aan weidevogels, zoals wulp en grutto. Ook watervogels (smient, plevieren) en vogels van rietlanden (rietzanger) zijn talrijk. Er komen ook natuurlijke meertjes, brede watergangen en veel verlandingsvegetaties voor. Het gebied is tevens nog van belang voor de noordse woelmuis. In het westelijke gebied, deels in eigendom van Landschap Noord-Holland, wordt het vaarland afgewisseld met kleinschalige droogmakerijen zoals de Graftmeerpolder en de Noordeindermeerpolder. Het gebied is betrekkelijk grootschalig en open van karakter, vergeleken met het oosten, en wordt nog in sterke mate voor de landbouw gebruikt. De oostelijke Eilandspolder is vrijwel geheel in eigendom van het Staatsbosbeheer, die het als vogelgebied beheert. Het heeft een meermoerassig, begroeid, (soms zelfs beschut) karakter met veel kleinere vaartjes, maar ook brede hoofdwatergangen. Van dit gebied is ca 350 ha in eigendom en beheer bij Landschap Noord-Holland en ca. 700 ha bij het Staatsbosbeheer. Het door Europa beschermde Natura 2000-gebied meet 1416 ha. Over de dijken rondom en door het gebied liggen fiets- en wandelpaden, zoals een over de ringdijk van de Schermer. Daar staat ook een vogelkijkhut. Op verschillende plaatsen zijn fietsen, kano's, fluisterboten en roeiboten te huur. Veruit het meeste gebied in het 'binnenland' is vrij toegankelijk over water of ijs, maar aanmeren is slechts op enkele plekken toegestaan. Wel hebben de cafés vaak een eigen steigertje. Bij Graft ligt een 'laarzenpad' met een uitkijkpunt en eenpaddenpoel. In strenge winters als er voldoende ijs ligt wordt de Eilandpoldertocht georganiseerd door de samenwerkende ijsclubs." (bron; Wikipedia)
Rond 8.30 uur ben ik op plaats van bestemming en loop op mijn dooie akkertje te genieten van de rust en de stilte in het kleine dorpje. Foto toestel in de aanslag. Wat een heerlijk begin van een vrije dag. Na dit foto momentje ga ik naar de afgesproken plek en maak kennis met mijn reisgids voor deze dag.
Ik ga een kanotocht maken door de Eilandspolder!
Kanovaren???? Ja zeker. Je moet tenslotte alles in je leven een keer gedaan hebben toch…? Dus heb ik de stoute schoenen, waterschoenen in dit geval, aangetrokken en mezelf in een kano laten zakken. Gelukkig heb ik hele goede instapinstructies gekregen en na enig oefenen kon ik zelfstandig in en uit de kano komen zonder er direct aan de verkeerde kant weer uit te stappen. Hihi…
De tas met broodjes, drinken en droge spullen lag voorin de kano. Mijn foto toestel nog steeds binnen handbereik. Na even oefenen met de peddels had ik al voldoende zelfvertrouwen om mijn camera in de aanslag te durven houden.
Wat is dat kanovaren leuk! De wereld ziet er vanaf het water heel anders uit. Wandelen is al een feestje maar kano varen is zo mogelijk nog leuker. Of ik dat aan het eind van de dag nog steeds zeg dat weet ik nu nog niet maar voorlopig zit ik toch maar mooi in zo’n wiebelbootje en geniet ik van het voortglijden door het water.
Gelukkig heb ik een gids bij me die het gebied goed kent en vertrouw ik er ditmaal helemaal op dat ik vanavond weer aan dezelfde aanlegsteiger terug ben als vanwaar ik zojuist vertrokken ben. Ik geef me lekker over aan dit supergoede gevoel. Het peddelen valt tot nu toe reuze mee, ik ga niet de hele tijd zigzaggend door de slootjes, weet de boot aardig recht te houden. Echt veel snelheid zit er nog niet in, hoeft ook niet want er is zoveel te zien en te bekijken. Het is net alsof je door een schilderij vaart. De huizen, de tuinen, de waterkanten, de watervogels, het riet, de stilte, de prachtige wolkenluchten, de zon die zo geweldig over het water schijnt, de kwakels en andere bruggetjes, de mensen die gedag zeggen vanuit hun tuinen, alles bij elkaar is dit een belevenis die bijna niet in woorden te vangen is.
Ik geniet, heb zoveel te kijken, te verwerken, het is te mooi om waar te zijn. Af en toe moet ik gewoon even stoppen met roeien en gewoon al drijvend even stil genieten. Wat is Nederland toch een mooi landje, en wat is dit toch leuk! Na een uurtje of 5 varen meren we aan bij een klein verlaten eilandje. Hier komen de meegebrachte broodjes, drinken appels en ander lekkers goed van pas. We genieten van een hele lange welverdiende rustpauze.
De zon schijnt, het weer is prachtig, en de mooie gesprekken maken dat ik mij een soort van Godin in de Eilandspolder voel. De inspanning van het varen, de heerlijke pauze op het eilandje, het geeft zoveel ontspanning dat mijn accu tot de nok toe gevuld is met energie.
Aan het eind van de middag varen we terug, de zon is al een beetje aan het onder gaan, het licht is nu zo mooi dat het lijkt alsof je in een sprookjeswereld vaart. Gelukkig hebben we de tijd aan onszelf en genieten we van de ondergaande zon boven het land vanaf het water. Ik kan bijna niet ophouden met foto’s maken. Wat is het heerlijk zo’n dag te beleven met een gelijkgestemde ziel. Hoe bijzonder is dit!
Uiteindelijk zijn we rond half 9 terug bij de kanoverhuurder en krijg ik gelukkig een helpend handje toegestoken bij het uitstappen, want zo soepel als het vanmorgen ging gaat het natuurlijk allang niet meer, hihi……en wordt ik behoed voor een nat pak.
Omdat Driehuizen met de boot een brug te ver was vandaag besluiten we er met de auto heen te gaan en nog een bakkie koffie te drinken. In het restaurantje aldaar komen we in gesprek met de voorzitter van de old-timer club. Er stonden een partij old-timers daar voor de deur, prachtig, de één nog mooier dan de ander. Heel veel bling-bling, echt liefhebbers. Dat straalden ze ook allemaal uit.
De koffie smaakte er voortreffelijk en toen de old-timerclub een rondje snacks kregen mochten wij meedoen. Super toch? De afsluiting in restaurant de Vriendschap in Driehuizen was een mooi eind aan een zeer bijzondere gedenkwaardige dag.
Na nog een lange autorit was ik om 0.045 uur thuis. Wat een prachtige dag! En wat is kanovaren leuk! Nooit gedacht dat Nederland vanaf het water gezien zo geweldig zou kunnen zijn.
Sprookjes…..in de Eilandspolder worden ze werkelijkheid.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
