2012 bende van Brabant.

Juni 2012.

De bende van Brabant op pad…..

Het is al weer bijna een jaar geleden dat de Bende van Brabant een lang weekend weg was.
Tijd voor een nieuw avontuur. De bende is een gezelschap van 8 personen die de afgelopen decennia in wisselende samenstelling jaarlijks een weekend op pad gaat om plannen te smeden.

Vrijdag middag komt er in de mailbox van een van de bendeleden een duistere medeling binnen. ‘Hallo zijn jullie al terug? We willen de senseo meenemen’ groetjes.
Mmm, tja? Wat betekend deze boodschap? Geheimtaal? Wordt er iets van mij verwacht?
Dit is de eerste mail sinds vorig jaar die ik vanuit het bende hoofdkwartier ontvang.

Ja best neem maar mee, dacht ik in eerste instantie. Als jullie dat willen moet je hem tenslotte gewoon meenemen! Toch maar even een bende lid wat toch in de buurt was geraadpleegd.
Wederom….een groot vraagteken springt in de lucht na het voorlezen van de mededeling?
Ineens gaat er een lichtje branden……zou het misschien de bedoeling zijn dat er uit deze eenheid een senseo mee moet? Dat zou best eens waar kunnen zijn…..

Ik spring op de fiets en ga naar de verzender van de mail om maar eens helder te krijgen wat nu precies de bedoeling is. Ik sluip het hoofdkwartier binnen en daar blijkt helaas een vage ruil voorgesteld te worden.
Onze senseo moet mee en één van de andere bendeleden blijft thuis om op de huisdieren te passen zijn senseo had anders mee gegaan en als dat nu gebeurt heeft ie dus geen koffie! Wat een bar slechte ruil zeg! Een mensenleven voor een senseo…gruwel. Even flitst het door mij heen, zal ik dan ook maar thuisblijven want dit zet het hele weekend op losse schroeven.
Je bent tenslotte een ‘bende’ of niet. Slechte move om een schakel uit een ketting te trekken!
Ik verwerp onmiddellijk deze rottige gedachte en besluit er het beste van te maken. Het is tenslotte niet mijn besluit om één van de leden thuis te laten, dat doet die eenheid immers altijd nog zelf! Het is wel een enorme teleurstelling.

Thuis eerst maar eens lekker eten klaarmaken! We roken de buurt uit met onze vis op de BBQ en moeten deze helaas binnen opeten, het weer is niet zo mooi als de dag ervoor.
’S Avonds pakken we alle spullen die nodig zijn om deze eenheid paraat te krijgen.
Een rusteloze nacht verder kunnen we eindelijk de koets inladen en de paarden het startsein geven.

Op zaterdag hebben ze afgesproken in het hoofdkwartier om vanaf daar rond 10 uur te vertrekken. Het is een goede traditie om vooral niet op tijd te vertrekken! Dat lukt al 30 jaar niet en dat zal de komende 30 jaar ook nog niet gaan lukken! Rond 11 uur zijn de andere ‘paarden’ ook ingespannen en moeten ze noodgedwongen met een handicap vertrekken.
Ze worden uitgezwaaid door de thuisblijver. Veel plezier jongen? Doe voorzichtig?

Na een lange warme rit, het lijkt ineens zomer geworden, is tom tom door de hitte bevangen en weet ons niet meer op koers te houden. We grijpen deze kans aan om hem even te laten afkoelen en zelf te genieten van een heerlijke bak koffie. Daar waren we inmiddels wel aan toe. Een paar broodjes erbij en toen maar een plan gemaakt hoe nu verder te rijden naar onze eindbestemming voor vandaag.
We zijn maar terug gereden naar het kanaal, tot daar was het immers goed gegaan en negeerden tom tom. Uiteindelijk gaf ie het maar op dat we om moesten keren en berekende voor ons een nieuwe route. Het lijkt erop dat ie zowat alle wegen in de buurt van de eindbestemming voor ons heeft geselecteerd. Voor ons gevoel zijn we zigzaggend door het landschap uiteindelijk op de plek van de ontmoeting aangekomen.
Als hekkensluiters hadden we geen keus meer waar de tent moest komen te staan, de overige bendeleden hadden al beslist. Zou dit ook al een traditie worden? Jammer, goeie dingen moet je in ere houden maar een (klein) beetje overleg kan nooit kwaad.

Uiteindelijk had iedereen zijn tent en bedje in orde gemaakt en werd het tijd te proosten op het bendeweekend. We zaten vlakbij zee, je kon de branding horen. Het was prachtig weer en ik werd als vanzelf naar zee getrokken. Vroeg aan de andere bende leden wat het plan was, maar dat was er niet dus zei ik……dan ik ga vast een stukje lopen, het overleg kan ook heel goed zonder mij gevoerd worden aangezien ik bij lange na nog niet als volwaardig bendelid gezien wordt. Over een uurtje ben ik terug. De andere hadden allemaal nog geen zin te gaan lopen, maar vonden het best dat ik even ging.

Ik ben de camping af gegaan en linksom naar zee gelopen. Lang leve google earth. Had thuis al gekeken hoe of de weg naar zee liep. Daar kon niet veel fout gaan. 900 meter vanaf de camping was de zee. Het was er zo lekker. Met blote voeten in het zand en het zeewater. De eerste keer weer aan zee sinds 1.5 jaar! Veel te lang geleden. Wat is dit toch leuk! Ik loop tot aan mijn knieën in de golven en laat de laatste 1,5 jaar aan mij voorbij trekken. Wat is er veel gebeurt! En wat is het heerlijk dit allemaal aan de golven te kunnen toevertrouwen. Geen commentaar, geen discussie, geen oordeel, gewoon je gedachten aan de golven geven. Dit lijkt wel het paradijs. Het is heel rustig op het strand en ik geniet van de prachtige branding, hoe verder ik loop, hoe meer het lijkt of ik naar het eind van de wereld aan het lopen ben. Aangezien ik zonder horloge ben vertrokken moet ik vertrouwen op mijn innerlijke klok en besluit ik terug te gaan naar de bende. Hopelijk heb ik de accu voldoende kunnen opladen om de toch ietwat manke samenstelling van deze bende aan te kunnen.

Terug in de bende blijken ze ineens wel te willen gaan lopen. Mij best ik hobbel gewoon weer mee. Loop nog helemaal te stuiteren van het eerste rondje en draai mijn hand niet om voor nog een tweede rondje zee. Nu duiken we aan het eind van de strandwandeling op het terras neer. Dat was de eerste ronde niet eens in mij opgekomen aangezien de camping 900 meter verderop ligt en we bij de tenten van alle gemakken voorzien zijn.

Eenmaal terug in het bendehoofdkwartier blijken de jagers vlees gescoord te hebben en werd het tijd om het vuur aan te steken, dat is de mannen wel toevertrouwd.
De rest van de taken gaan als vanzelf naar de dames in het geheel. Zoals jullie vast wel zullen begrijpen bleef het nog lang onrustig in het hoofdkwartier er moest natuurlijk een heleboel besproken en uitgeplozen worden. Jammer dat de senseo niet mee kon praten! Vanuit de ruimte krijgen we bericht dat de thuisblijver inmiddels een extra handicap heeft opgelopen aan zijn linkerhand en dat het voetbal en de film erna heel gezellig zijn. Jaja…..zal wel.
We drinken er nog maar een borrel op.

Het is al in de kleine uurtjes als de discussies verstommen, het spel weer de doos in gaat en iedereen zijn residentie inkruipt. Nu maar hopen dat de wind eindelijk eens een beetje wil gaan liggen! Het lijkt wel alsof ze ons hier niet willen hebben. De weergoden doen vreselijk hun best ons van de camping te blazen. Gelukkig hebben wij onze tenten goed vastgezet en kunnen ze enig natuurgeweld wel doorstaan.

Plannen voor de nieuwe dag zijn gesmeed door het opperhoofd. Goudgele rakkers eten in een naburig dorp. Zonder dat wordt de bende niet over de grens gelaten naar huis zo lijkt het.
Enig overleg hierover lijkt niet mogelijk, dit plan is thuis al bedacht en moet koste wat het kost uitgevoerd worden. Het is slikken of stikken voor de overige bende leden. Het opperhoofd heeft immers bepaald. We slenteren weer richting strand en besluiten deze keer zuidwaarts te lopen. Schoenen uit, sokken uit, met blote voeten in het zand en het water. Het waait nog steeds enorm. Met de kop in de wind lopen we naar de koffie. Hoe dichter bij de koffie hoe harder ze gaan lopen. Dat er een bendelid achterblijft lijkt ze nauwelijks te deren. Het is net de trojka van drs. P, ééntje meer of minder in het gezelschap doet er niet toe.
Ik loop op mijn eigen tempo fier met het hoofd in de wind. Laat me niet opjagen, ik weet waar mijn koets en mijn bed staan en die vind ik zonder ze ook wel terug. Blijkbaar kunnen ze zonder mij! De bende is al in druk overleg, onder het genot van enkele godendrankjes, als ik aanschuif. Hebben ze wel in de gaten dat ik er ben? Ik vraag het me af? Het voelt in elk geval beslist niet zo. Ik ga het toilet maar eens bekijken. Dat ziet er prachtig uit en ik geniet binnen nog even van de rust. Hier waait het tenminste niet en ook het interieur is supergaaf. Vuurtorens, schelpen, visnetten. Ik geniet.

Als we dan eindelijk weer op pad zijn blijkt dat we na nog geen 600 meter bij de goudgele rakkers voor de deur staan. Volgens mij heeft de wind hier en daar enige kolder in wat bovenkamers bezorgd. Wie bedenkt nu zoiets? Ik word in een bende gelokt die zoals ze zelf zeggen vooral van lange wandelingen houd. Maar dit lijkt meer op een bejaarden uitstapje langs de highligts die het bendehoofdlid enige weken geleden al voorgelopen heeft. Ik voel me hier zeer ongemakkelijk bij. Dit is geen groep meer, dit zijn meelopers! Ik zou het liefst hier heel hard op het pleintje SENSEeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeO……… roepen.
De goudgele rakkers laat ik dan ook mooi aan me voorbij gaan en pak dan maar een pizza döner, je moet toch wat eten. Hierdoor zit ik wel als laatste aan mijn maaltijd en heb weer enorm het gevoel dat ik gedoogd maar zeker niet gezien wordt.
Wat een bende!

Ineens blijkt dan dat de plaatselijke middenstand gesponsord moet worden. Maar ik ben niet gek. Ben net terug van vakantie en geef zo-ie-zo geen onnodig geld uit. Als je ergens het gevoel hebt dat je een poot uitgetrokken wordt dan is het hier wel. Mij niet gezien, ik zet geen voet over de drempel van deze winkels en al helemaal niet omdat het zondag is. Er zijn grenzen en die liggen voor mij heel duidelijk hier! Er is hier zoveel prachtige natuur te zien, maar de bendeleden zijn hun oorsprong kwijtgeraakt. Het wandelen is slenteren geworden en echt iets zinnigs komt er vandaag niet uit. Gelukkig mag ik ontsnappen en met mijn eigen eenheid de omgeving verkennen. Het is hier zo mooi! Over het strand lopen we naar de noordpunt. Wat een mooi stuk natuurgebied zeg. Er grazen Schotse Hooglanders, er wordt geadviseerd er minimaal 25 meter vandaan te blijven. Hihi……lukt best als het pad maar zo’n 10 meter breed is en de grazers je wazig liggen aan te staren. In geval van nood was er altijd nog een prutsloot waar we in konden springen had ik al gezien. Maar de grazers waren ons goed gezind. Ze houden vast niet van goudgele rakkers en döner! Hihi……
Wat geniet ik hier weer, dit is zo mooi. Begrijp werkelijk niet wat er nu zo leuk is aan winkels kijken. Er gaat toch niks boven een mooi stukje natuur. Het kost niks, laad gratis je accu op, je krijgt er energie van, ziet de wereld een stuk positiever, en je portemonnee vaart er wel bij? Wat wil je nog meer? We lopen van de ene uitkijktoren naar de andere en slaan bij nr 2 ons kampement op. Even pauze, een appeltje en wat drinken en genieten van het uitzicht en de rust. We krijgen nog een aantal keren mensen op visite. Best gezellig.

Bijna tegelijk met de andere bendeleden komen we aan bij hoofdkwartier.
De geschoten trofeeën worden bewonderd. Het is nog best lekker weer en we genieten vanaf de vip tribune van de laatste zonnestralen van deze dag. Er wordt gezellig wat heen en weer gekeuveld onder het genot van een chipje en snoepje.
Als de zon bijna onder is eten we het overschot van het ‘losbandig leven’ van gisteravond.
Zo komen nog aardig wat restjes daar waar ze horen gelukkig. De mannen laten het jagen deze avond voor wat het is en hebben een snipperdag.

Dan blijkt ineens dat de bende van een potje voetbal niet vies is, terwijl de avond ervoor nog vreselijk uitgehaald werd naar de grootverdieners die trachten met 22 man achter een balletje aan te rennen. Het zal wel. Nu het ineens koud is, hard waait en er zo’n vierkant kassie in een warme kantine staat zijn de echte mannen en vrouwen opeens verdwenen. Waar zijn de bende leden van vroeger gebleven die lekker bij het vuurpotje gezellig konden zijn? Tot nu toe hebben ze niet waargemaakt waar ze voor staan. Ik hoor verhalen van lange wandelingen, zeggen ze altijd zelf, maar ik denk dat de verhalen erover groter zijn dan de wandelingen zelf! Vorig jaar bekroop mij al een beetje het gevoel dat het meer grootspraak dan daad was. Jammer, ben ik er nu voor de 2e keer ingeluisd? Ben ik te goedgelovig? Of ligt het aan de bende die A zegt en B doet? Ik weet het even niet meer.

Een kleine eenheid laat het voetbal voor wat het is en loopt nog een wandeling voor het slapen gaan. De wind blijft ze maar bestoken en rond half 12 houden ze het voor gezien. Het is bitterkoud inmiddels en het lijkt er niet echt op dat de bende nog terugkeert voor het spel der spellen……zoals ze beloofd hadden. Jammer, ze duiken dan maar het bed in.
Weer een sterk staaltje A = geen B.

Heb geen idee hoeveel later het ineens is maar dan hoor ik stemmen op het veldje. Er wordt wat geroepen ik luister en hoor een paar keer een naam roepen. Niet de mijne dus houd ik mooi mijn mond dicht. Het is lekker warm in de tent en veel behoefte me op dit tijdstip nog buiten deze warme cocon te begeven heb ik niet. Het is al ver na twaalven, bedtijd dus.
Zo dacht ook degene erover die geroepen werd, en uiteindelijk slaapdronken antwoordde dat ie niet meer kwam, want ook die bleef mooi liggen. Groot gelijk.
Zouden ze wel doorgehad hebben dat de trojka compleet was? Het lijkt alsof het ze geen snars interesseerde…..of was het de alcohol die hun gedachten bedwelmd had? Oei oei…..de bende van het pad af? Morgen zal wel blijken hoe ver want dat er snode plannen gesmeed werden in het hoofdkwartier dat was wel duidelijk.

Midden in de nacht lijkt het ineens windstil te zijn. Ik ga even uit mijn veilige cocon en inderdaad de wind is gaan liggen, het gras is nat. Een rare gewaarwording na 2 dagen storm om de kop. Ik geniet van dit nachtelijke rustige moment. Zou het stilte voor de storm zijn? Ik hoop het niet maar ben er wel een beetje bang voor.

Helaas blijken na het ontbijt mijn bange voorgevoelens van ’s nachts waar te zijn geweest.
Wederom moet ik in de verdediging waarom ik niet de plaatselijke thuisbasis wens te sponsoren. Daar waren ze gisteren ook al over bezig geweest en nu word ik er weer over aangevallen. Vreselijk. Het is werkelijk 3 tegen 1, dit is zo oneerlijk! Ik wil niks liever dan de groep bij elkaar houden. Wil voor de hele groep eten koken, het gezellig maken, de afwas doen, maar ze luisteren niet! Waarom is die stomme Senseo hier!!! Dat ding kan niet praten…..laat staan luisteren. Ik blijf erbij het was een slechte ruil. Maar wie gaat er nu minstens 30 euro per persoon stukslaan voor een etentje terwijl je voor 30 euro voor 8 man een 5 sterren maaltijd thuis op tafel kunt toveren. Dan ben je toch gek? Mij wordt verweten het groepsgevoel niet te respecteren. Kennen ze mij wel? Zijn ze het wel waard dat ik lid ben van deze bende? Waar is het respect voor elkaar gebleven. Dit wordt gewoon een ordinair welles niettes spel naar elkaar en daar weiger ik aan mee te doen.
Ik heb mijn zegje gedaan over het etentje en zou nog meer voorbeelden kunnen geven waarvan ik vind dat de bende de realiteit uit het oog verliest maar hou wijselijk mijn mond.
Het is duidelijk dat vertrekken met een handicap geen best plan is geweest.

Na even een momentje voor mezelf word ik ineens geconfronteerd met het feit dat we blijkbaar naar een ander naburig dorp vertrekken na het opruimen van het kampement.
Oké, geen probleem. Ik hobbel er wel weer achteraan. Wederom wordt er zonder echt plan vertrokken, maar inmiddels is me al wel duidelijk dat de groep maar één weg kent, zo snel mogelijk op een terras neerstrijken. Dat zal ook deze keer niet veel anders zijn.
En inderdaad de bende maakt het centrum en het eerste terras wat ze tegen komen onveilig. De bende zit gezellig in de uitlaatgassen van de voorbijrazende auto’s te genieten van een drankje. Dat er één nog niet eens klaar is met zijn pilsje dat deert de rest niet, ze vliegen op en gaan richting VVV. Er blijkt beslist dat we een stadswandeling gaan maken.
Goed plan….hihi….

Neem 7 ongeleide projectielen en probeer ze bij elkaar te houden. Ik werd vrijwillig verplicht aangewezen als gids om deze rondtoer in goede banen te leiden…….het werd echter meer lijden…….Met het boekje in mijn handen probeerde ik er het beste van te maken, maar verder dan als u links kijkt ziet u recht niks kon je met deze groep beslist niet komen.
Het opperhoofd had beslist. We maken een stadswandeling en geven het gidsje uit handen, dan lijkt het net alsof we luisteren als ze wat zegt, maar deze gids is niet gek. Die is na een paar regels gewoon opgehouden met lezen en heb eens even gekeken wat er nu zou gebeuren.
Van een stadswandeling heb ik toch een heel ander idee…oprechte interesse in de cultuur en respect voor degene die het vrijwillig verplicht moest lijden ontbrak bijna bij iedereen. Een paar goedwillende bendeleden uitgezonderd.
Na ongeveer 1000 meter te hebben gelopen lonkte er weer een terras. Hoe kun je nu zoiets bedenken? De reisleider bepaalt dat toch? Nee…..ook hier……blies het opperhoofd weer grootste trompet!
Het is jammer dat ik niet zo goed gebekt ben en een smeuïg verhaal weet te verzinnen terwijl ik aan het rondlopen ben in zo’n stad. Want werkelijk als ik iets totaal anders had verteld dan in het boekje stond dan had waarschijnlijk niemand er erg in gehad.
Op het laatst wilde ik eigenlijk nog zeggen: Hartelijk dank voor uw oprechte belangstelling voor deze mooie stad, wij hopen u graag nog eens terug te mogen ontvangen en denkt u aan de gids!
Heb maar wijselijk mijn mond gehouden………
Was inmiddels zo klaar met ze dat ik blij was dat het afscheid aanstaande was.

Nog eenmaal werd geprobeerd ons over te halen toch mee te gaan naar de horeca gelegenheid in de thuisbasis te gaan omdat dat zo gezellig is. Nou mooi niet, ik werk niet mee aan één-tweetjes die vooraf ingestudeerd zijn. Dit was allemaal al bekokstoofd voor we nog maar 1 meter gereden hadden. En dan nog zonder blikken of blozen antwoorden als ik zaterdmiddag vraag wat de plannen zijn…..; Niks! Want we hebben geen plannen, we doen maar wat…..jaja….maak dat de kat maar wijs. Als er geen plannen waren dan had mijn plan om gewoon gezellig thuis bij iemand te eten toch ook prima uitvoerbaar geweest?

Op ons gemakkie zijn we daarna naar huis gereden. Hebben er best lang over gedaan omdat tom tom weer een eigen leven aan het leiden was. Wat heeft dit weekend mij toch een energie gekost. Niet van de inspanning want die was er nauwelijks. Maar van de ergernis. Het onbegrip, ik heb het gevoel dat ik werkelijk niks goed kan doen. Zet ik een stap naar links is het niet goed, ga ik naar rechts is het ook niet goed. Totale respectloosheid naar mij toe.
Wat een ellende. Is deze groep het wel waard om voor klaar te staan. Om bij elkaar te houden? Het lijkt meer op zinloze energieverspilling. Ze verdienen mij niet!

Doe mij maar de zee, het strand, het samen slapen in een tentje. De mooie momenten op de uitkijktorens. De golven over mijn voeten. De leuke gesprekjes met de wel geïnteresseerde bendeleden, want ook die momenten zijn er uiteraard wel geweest. Het blijft jammer van de Senseo want als die ruil niet had plaatsgevonden dan hadden we een heel ander weekend gehad! Eigenlijk zouden Senseo en ik volgend jaar het weekend moeten organiseren van de bende als ze tenminste aan hun eigen lijstje zouden vasthouden, maar ook dat telt ineens niet meer. 2 andere bendeleden gaan de organisatie op zich nemen. Of ik volgend jaar nog van de partij ben? Geen flauw idee.
Ik hink nu nog op 2 gedachten. Blijf ik weg dan hebben ze hun zin en alle aandacht van het bendelid wat nu gesandwiched zat tussen de bende en mij. Ga ik wel mee dan ben ik bang dat er weer net zo respectloos richting mij gereageerd gaat worden. Als de senseo terug geruild gaat worden en onze handicap van nu weer volwaardig lid is dan zal ik erover denken.
Voor nu is het keihard NEE…..de bende van Brabant, jammer voor degene die wel goedwillend zijn, maar ik ben er helemaal klaar mee.

Dag zee, dag golven, dat zand, dag strand…….hopelijk tot een volgende keer.
Voor nu resten de soms toch wel mooie herinneringen en de vele foto’s die ik gemaakt hebt.

Over tot de orde van de dag.

Lieve respectvolle groetjes Anita