2012 0601 vertrekdag....
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
01 Juni 2012 | Luxemburg, Diekirch
Ede – Luxemburg.
1-3 juni 2012.
Marche de L’Armee
6.30 uur vrijdagochtend.
Tuut-tuut-tuut…….fit en fris spring ik uit mijn bed. Vandaag is de grote dag! Ik vertrek naar Luxemburg met 4 wandelvrienden / vriendinnen waarvan ik er 3 nog nooit gezien heb naar Diekirch. Een gezonde spanning heeft zich van mij meester gemaakt. Wat zal het weekend mij gaan brengen?
Gisteravond mijn spullen al klaargezet. Wat moet er eigenlijk ongelofelijk veel mee als je gaat kamperen zeg. Daar stond ik echt van te kijken. Normaal is een wandelweekend 1 volle rugzak en meer niet. Ik moest echt even slikken. Slaapzak, matje, tas met eten, rugzak en koffer. De weervoorspellingen zijn van dien aard dat ik zowel voor warm als regenachtig weer spullen mee moet nemen.
Omdat ik ook nog even een uurtje ga werken kan ik niet direct mijn wandelkloffie aan schieten, dat mag de pret niet drukken. Om 8 uur sta ik gepakt en gezakt bij kantoor. Tot 9 uur even de hoogstnodige paperassen uit de computer gevist en het feestje gevierd van een collega die 12,5 jaar in dienst is.
Daarna gauw met de auto door de wasbox want hij is te vies om aan te zien. Je plakt er gewoon aan vast. Heel leuk die bomen voor de deur, maar voor de reinheid van de auto funest helaas. Zo durf ik mij niet te vertonen.
Even voor half 10 ben ik dan bij wandelvriendin 1. Vrijdag heb ik haar even aan de telefoon gehad om een tijd af te spreken. Het voelt best heel bijzonder om een wildvreemd iemand op te halen en samen te vertrekken naar Zeist. De rit naar Zeist is natuurlijk veel te kort om elkaar echt te leren kennen, maar zoals altijd……de eerste indruk is vaak de beste. En die is prima! Op naar wandelvriendin 2 en wandelvriend 3 en 4.
WV 4 is de aanstichter van dit uitje. De verbindende schakel van het geheel. Zo ontzettend leuk. Bij wv 3 koffie gedronken, de spullen in de camper gemikt, echt inpakken is er niet bij. Heel bijzonder dat alles zomaar naar binnen gemikt wordt. Best luxe…..als ik kijk hoe ik altijd moest passen en meten om alles in de kofferbak van de auto te krijgen als we met z’n 4-tjes weggingen. Het eerste poosje heb ik de kat een beetje uit de boom zitten kijken en dacht de echte kat van wv 3 dat ik wel een heel fijne schoot had om op te liggen! Zo kon ik mooi observeren, luisteren en genieten van wat er zich ontspon.
Na de koffie en de sanitaire gebruiken namen we plaats in de camper.
Wv3 chauffeurde en 4 was co-piloot. Zo zaten we met 3 meiden op de bankjes achter de mannen. Ontzettend leuk om elkaar onderweg zo een beetje te leren kennen. Wat een geweldige manier van reizen en kennismaken! Ik genoot met volle teugen. De rit naar Diekirch is voor mij een redelijk bekende weg, dus veel meer dan af en toe een beetje in de gaten houden waar we ongeveer zaten deed ik eigenlijk niet. Geen kaart lezen, maar gewoon lekker kletsen, en luisteren.
Ondanks dat we alle drie uiteenlopende types zijn hadden we grappig genoeg ook een aantal overeenkomsten. Leuk om dat van elkaar te horen. Natuurlijk ging er een grote zak snoep rond, want een reisje zonder snoep is natuurlijk geen reisje. Het leek wel een schoolreisje, hoe simpel kan het zijn om je gewoon weer even kind te voelen! Met z’n vijven op stap, giebelend, grappend, snoepend en soms ook heel serieus. Ik voelde al heel snel, dit is een camper met een warm bad!
Vlak voor Maastricht besloten we dat onze inwendige mens enige verzorging nodig had.
Voor de mentale en fysieke ondersteuning zijn we bij een kapelletje gestopt. Langs de Maas met uitzicht op Maastricht. Daar ontdekte ik voor het eerst de luxe van het reizen met een camper. Je kunt gewoon koffiezetten onderweg! Echt super.
De tomtom bracht ons al snel naar de Nederlands – Belgische grens en zo reden we het troosteloze stuk naar Luik. Heb dat stuk al zo vaak gereden, het blijft een maf gedeelte, want aan de ene kant is het grauw en grijs. En aan de andere kant krijg je daar juist echt het gevoel dat je vakantie begonnen is. Het is net alsof er een zonnetje begint te schijnen.
Bij Weiswampach hebben we de camper te drinken gegeven. Hier sta je nog lachend aan de pomp. 136.4 voor een litertje euro loodvrij! Was overigens dezelfde pomp waar Hein en ik vorig jaar ook getankt hebben. Ook nu weer de Duitsers die er met tassen vol sigaretten en koffie de shop verlieten. Er was nog niks veranderd.
Rond 16.00 uur kwamen we aan op de camping aan de Sauer. We waren duidelijk niet de enige wandelaars. De grote schaal met chocolade bonbons op de balie van de receptie maakte het wachten wel zeer aangenaam! Daarna ons plekje gezocht. De camper op zijn plek gezet en de spullen uitgeladen. Tent opgezet. Allemaal nieuwe ervaringen en indrukken. Toch leken we een goed geoliede machine met het opzetten van de tent. Alsof we het al jaren samen deden. Er viel geen onvertogen woord en in een mum van tijd stond de tent. Spullen uitgepakt, bedden opgemaakt enz enz. Alhoewel dat bed opmaken voor wv2 nog wel wat voeten in aarde had………Gelukkig waren onze achterburen zo lief om met de compressor haar luchtbed op te pompen. Ik zal jullie de uitlatingen besparen die er gedaan zijn, maar neem van mij aan dat het een gezellige boel was. Blond, bed, opblazen, lege accu, auto duwen, mannen, bier, enz enz..…….!!!???? Vul zelf maar in………hihi….
In razend tempo zaten we daarna gezellig op het ‘terras’ voor de camper met koffie en eigengemaakte appeltaart.
De spaghetti die ik van thuis meegenomen had moest nog wel even in de ontdooistand. Het waren nog 2 dikke ijsklompen. Daarom eerst maar naar de inschrijfpost in het centrum van Diekirch om de startbewijzen op te halen. De eerste 2 km-ter hadden we zo al te pakken. Het was er gezellig druk en rommelig. Uiteindelijk hadden we onze startbewijzen. Wv 3 weet inmiddels waar de kastjes en de muren in Diekirch zitten! Die bleef maar heen en weer lopen van de één naar de andere balie. Ik heb nog even gekeken of er misschien niet stiekem een verborgen camera zat maar dat viel mee.
Nu we toch in het centrum waren konden we gelijk op speurtocht naar een geschikt restaurant voor zaterdagavond. Er is een gezellig dorpscentrum, dat hadden we een ervaren Marche
l‘Armee ganger al ontfutseld. Mensen praten hier erg makkelijk.
Op het dorpspleintje troffen we diverse terrasjes aan en ineens zegt wv2, er zit een kerel naar je te sjansen. Zal wel dacht ik nog, maar toch omkijken natuurlijk. Tot mijn stomme verbazing kende ik de sjansert ook nog! Ik er naar toe. Verbazing alom. De schoenmaker van de Stadspoort! Goede tradities moet je in ere houden, ook in den vreemde, dus dat praatje kon wel even. Van hem en zijn wandelvriend hoorden we dat het een zeer goed restaurant was waar ze daar zaten dus voor zaterdag waren wij al klaar. Zo snel kan het gaan dus.
Terug bij de tent werd het voor ons tijd om de avondmaaltijd te gaan bereiden. Spaghetti en lekkere salade. Wv 4 was even bang dat ik voor de hele camping gekookt had. Maar dat viel reuze mee. Alles is opgegaan. Dan komt natuurlijk het afwasmoment. Omdat ik gekookt had mocht ik niet afwassen. Wat een luxe zeg! Daarom maar even met wv3 een rondje gemaakt langs de Sauer en door de buitenwijk van Diekirch terug naar de camping.
We hebben nog tot een uurtje of 11 zitten praten. Het was heerlijk weer, maar op een gegeven moment moet je toch echt je bedje in om morgen fris en fit aan de start te verschijnen. Een echt plan de campagne hebben we niet. Ontbijten en pleitte…..zoiets. Hoe laat? Geen flauw idee. We laten het maar een beetje van ieders humeur en tempo afhangen morgenochtend.
Wv 1 en 4 in de camper en 2-3 en 5 in de tent.
Heel bijzonder om in een tent te slapen. Het was zo lang geleden dat ik me niet meer kon herinneren hoe ik het ooit ervaren heb. Dit was voor mij compleet nieuw. De adrenaline van de reis en alle nieuwe indrukken gierde nog door mijn lijf. Wv3 trakteerde ons nog op een verhaaltje voor-het-slapen-gaan. Of dat nu zo nachtrust bevorderend zou zijn moest nog blijken maar als bodyguard, zoveel werd wel duidelijk, zouden we niet veel aan hem hebben…hihi….
In de loop van de avond was het veldje waar wij stonden nog iets voller geworden en stond er een tent met een stuk of 6 jongelui. Die hebben de eerste nacht behoorlijk gespookt op de camping. De hele nacht zijn ze aan het praten geweest. Ik heb niet letterlijk verstaan wat ze hebben gezegd. Wv2 en 3 hebben wel liggen luisteren en zijn een hoop wijzer geworden van wat de jeugd van tegenwoordig bezig houd en van de inhoud van de PlayBoy. Maar of je nu van beide onderwerpen nu echt zo gelukkig werd? Gelukkig heb ik er redelijk door heen kunnen slapen. De kerkklokken die om 5 uur ‘s morgens zeer uitbundig het begin van de nieuwe dag aankondigden vond ik minder. Voor de vogels was dat in elk geval het startsein om te laten horen dat ze met zijn allen wakker geworden waren.
Het was helemaal niet koud in de tent. Wel even wennen aan alle nieuwe geluiden en je moet even je ligje vinden op zo’n slaapmatje maar als je dat ook eenmaal onder controle hebt dan is slapen een eitje……heerlijk.
Rond 8 uur werden we gewekt door wv4. Er was weer leven in de camper. Vandaag gaat het dan echt beginnen. De Marche de L’ Armee
1-3 juni 2012.
Marche de L’Armee
6.30 uur vrijdagochtend.
Tuut-tuut-tuut…….fit en fris spring ik uit mijn bed. Vandaag is de grote dag! Ik vertrek naar Luxemburg met 4 wandelvrienden / vriendinnen waarvan ik er 3 nog nooit gezien heb naar Diekirch. Een gezonde spanning heeft zich van mij meester gemaakt. Wat zal het weekend mij gaan brengen?
Gisteravond mijn spullen al klaargezet. Wat moet er eigenlijk ongelofelijk veel mee als je gaat kamperen zeg. Daar stond ik echt van te kijken. Normaal is een wandelweekend 1 volle rugzak en meer niet. Ik moest echt even slikken. Slaapzak, matje, tas met eten, rugzak en koffer. De weervoorspellingen zijn van dien aard dat ik zowel voor warm als regenachtig weer spullen mee moet nemen.
Omdat ik ook nog even een uurtje ga werken kan ik niet direct mijn wandelkloffie aan schieten, dat mag de pret niet drukken. Om 8 uur sta ik gepakt en gezakt bij kantoor. Tot 9 uur even de hoogstnodige paperassen uit de computer gevist en het feestje gevierd van een collega die 12,5 jaar in dienst is.
Daarna gauw met de auto door de wasbox want hij is te vies om aan te zien. Je plakt er gewoon aan vast. Heel leuk die bomen voor de deur, maar voor de reinheid van de auto funest helaas. Zo durf ik mij niet te vertonen.
Even voor half 10 ben ik dan bij wandelvriendin 1. Vrijdag heb ik haar even aan de telefoon gehad om een tijd af te spreken. Het voelt best heel bijzonder om een wildvreemd iemand op te halen en samen te vertrekken naar Zeist. De rit naar Zeist is natuurlijk veel te kort om elkaar echt te leren kennen, maar zoals altijd……de eerste indruk is vaak de beste. En die is prima! Op naar wandelvriendin 2 en wandelvriend 3 en 4.
WV 4 is de aanstichter van dit uitje. De verbindende schakel van het geheel. Zo ontzettend leuk. Bij wv 3 koffie gedronken, de spullen in de camper gemikt, echt inpakken is er niet bij. Heel bijzonder dat alles zomaar naar binnen gemikt wordt. Best luxe…..als ik kijk hoe ik altijd moest passen en meten om alles in de kofferbak van de auto te krijgen als we met z’n 4-tjes weggingen. Het eerste poosje heb ik de kat een beetje uit de boom zitten kijken en dacht de echte kat van wv 3 dat ik wel een heel fijne schoot had om op te liggen! Zo kon ik mooi observeren, luisteren en genieten van wat er zich ontspon.
Na de koffie en de sanitaire gebruiken namen we plaats in de camper.
Wv3 chauffeurde en 4 was co-piloot. Zo zaten we met 3 meiden op de bankjes achter de mannen. Ontzettend leuk om elkaar onderweg zo een beetje te leren kennen. Wat een geweldige manier van reizen en kennismaken! Ik genoot met volle teugen. De rit naar Diekirch is voor mij een redelijk bekende weg, dus veel meer dan af en toe een beetje in de gaten houden waar we ongeveer zaten deed ik eigenlijk niet. Geen kaart lezen, maar gewoon lekker kletsen, en luisteren.
Ondanks dat we alle drie uiteenlopende types zijn hadden we grappig genoeg ook een aantal overeenkomsten. Leuk om dat van elkaar te horen. Natuurlijk ging er een grote zak snoep rond, want een reisje zonder snoep is natuurlijk geen reisje. Het leek wel een schoolreisje, hoe simpel kan het zijn om je gewoon weer even kind te voelen! Met z’n vijven op stap, giebelend, grappend, snoepend en soms ook heel serieus. Ik voelde al heel snel, dit is een camper met een warm bad!
Vlak voor Maastricht besloten we dat onze inwendige mens enige verzorging nodig had.
Voor de mentale en fysieke ondersteuning zijn we bij een kapelletje gestopt. Langs de Maas met uitzicht op Maastricht. Daar ontdekte ik voor het eerst de luxe van het reizen met een camper. Je kunt gewoon koffiezetten onderweg! Echt super.
De tomtom bracht ons al snel naar de Nederlands – Belgische grens en zo reden we het troosteloze stuk naar Luik. Heb dat stuk al zo vaak gereden, het blijft een maf gedeelte, want aan de ene kant is het grauw en grijs. En aan de andere kant krijg je daar juist echt het gevoel dat je vakantie begonnen is. Het is net alsof er een zonnetje begint te schijnen.
Bij Weiswampach hebben we de camper te drinken gegeven. Hier sta je nog lachend aan de pomp. 136.4 voor een litertje euro loodvrij! Was overigens dezelfde pomp waar Hein en ik vorig jaar ook getankt hebben. Ook nu weer de Duitsers die er met tassen vol sigaretten en koffie de shop verlieten. Er was nog niks veranderd.
Rond 16.00 uur kwamen we aan op de camping aan de Sauer. We waren duidelijk niet de enige wandelaars. De grote schaal met chocolade bonbons op de balie van de receptie maakte het wachten wel zeer aangenaam! Daarna ons plekje gezocht. De camper op zijn plek gezet en de spullen uitgeladen. Tent opgezet. Allemaal nieuwe ervaringen en indrukken. Toch leken we een goed geoliede machine met het opzetten van de tent. Alsof we het al jaren samen deden. Er viel geen onvertogen woord en in een mum van tijd stond de tent. Spullen uitgepakt, bedden opgemaakt enz enz. Alhoewel dat bed opmaken voor wv2 nog wel wat voeten in aarde had………Gelukkig waren onze achterburen zo lief om met de compressor haar luchtbed op te pompen. Ik zal jullie de uitlatingen besparen die er gedaan zijn, maar neem van mij aan dat het een gezellige boel was. Blond, bed, opblazen, lege accu, auto duwen, mannen, bier, enz enz..…….!!!???? Vul zelf maar in………hihi….
In razend tempo zaten we daarna gezellig op het ‘terras’ voor de camper met koffie en eigengemaakte appeltaart.
De spaghetti die ik van thuis meegenomen had moest nog wel even in de ontdooistand. Het waren nog 2 dikke ijsklompen. Daarom eerst maar naar de inschrijfpost in het centrum van Diekirch om de startbewijzen op te halen. De eerste 2 km-ter hadden we zo al te pakken. Het was er gezellig druk en rommelig. Uiteindelijk hadden we onze startbewijzen. Wv 3 weet inmiddels waar de kastjes en de muren in Diekirch zitten! Die bleef maar heen en weer lopen van de één naar de andere balie. Ik heb nog even gekeken of er misschien niet stiekem een verborgen camera zat maar dat viel mee.
Nu we toch in het centrum waren konden we gelijk op speurtocht naar een geschikt restaurant voor zaterdagavond. Er is een gezellig dorpscentrum, dat hadden we een ervaren Marche
l‘Armee ganger al ontfutseld. Mensen praten hier erg makkelijk.
Op het dorpspleintje troffen we diverse terrasjes aan en ineens zegt wv2, er zit een kerel naar je te sjansen. Zal wel dacht ik nog, maar toch omkijken natuurlijk. Tot mijn stomme verbazing kende ik de sjansert ook nog! Ik er naar toe. Verbazing alom. De schoenmaker van de Stadspoort! Goede tradities moet je in ere houden, ook in den vreemde, dus dat praatje kon wel even. Van hem en zijn wandelvriend hoorden we dat het een zeer goed restaurant was waar ze daar zaten dus voor zaterdag waren wij al klaar. Zo snel kan het gaan dus.
Terug bij de tent werd het voor ons tijd om de avondmaaltijd te gaan bereiden. Spaghetti en lekkere salade. Wv 4 was even bang dat ik voor de hele camping gekookt had. Maar dat viel reuze mee. Alles is opgegaan. Dan komt natuurlijk het afwasmoment. Omdat ik gekookt had mocht ik niet afwassen. Wat een luxe zeg! Daarom maar even met wv3 een rondje gemaakt langs de Sauer en door de buitenwijk van Diekirch terug naar de camping.
We hebben nog tot een uurtje of 11 zitten praten. Het was heerlijk weer, maar op een gegeven moment moet je toch echt je bedje in om morgen fris en fit aan de start te verschijnen. Een echt plan de campagne hebben we niet. Ontbijten en pleitte…..zoiets. Hoe laat? Geen flauw idee. We laten het maar een beetje van ieders humeur en tempo afhangen morgenochtend.
Wv 1 en 4 in de camper en 2-3 en 5 in de tent.
Heel bijzonder om in een tent te slapen. Het was zo lang geleden dat ik me niet meer kon herinneren hoe ik het ooit ervaren heb. Dit was voor mij compleet nieuw. De adrenaline van de reis en alle nieuwe indrukken gierde nog door mijn lijf. Wv3 trakteerde ons nog op een verhaaltje voor-het-slapen-gaan. Of dat nu zo nachtrust bevorderend zou zijn moest nog blijken maar als bodyguard, zoveel werd wel duidelijk, zouden we niet veel aan hem hebben…hihi….
In de loop van de avond was het veldje waar wij stonden nog iets voller geworden en stond er een tent met een stuk of 6 jongelui. Die hebben de eerste nacht behoorlijk gespookt op de camping. De hele nacht zijn ze aan het praten geweest. Ik heb niet letterlijk verstaan wat ze hebben gezegd. Wv2 en 3 hebben wel liggen luisteren en zijn een hoop wijzer geworden van wat de jeugd van tegenwoordig bezig houd en van de inhoud van de PlayBoy. Maar of je nu van beide onderwerpen nu echt zo gelukkig werd? Gelukkig heb ik er redelijk door heen kunnen slapen. De kerkklokken die om 5 uur ‘s morgens zeer uitbundig het begin van de nieuwe dag aankondigden vond ik minder. Voor de vogels was dat in elk geval het startsein om te laten horen dat ze met zijn allen wakker geworden waren.
Het was helemaal niet koud in de tent. Wel even wennen aan alle nieuwe geluiden en je moet even je ligje vinden op zo’n slaapmatje maar als je dat ook eenmaal onder controle hebt dan is slapen een eitje……heerlijk.
Rond 8 uur werden we gewekt door wv4. Er was weer leven in de camper. Vandaag gaat het dan echt beginnen. De Marche de L’ Armee
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
