2008 dag 10 Boussu-lez Walcourt

Froidchapelle – Boussu-lez Walcourt
Dag 10
20 augustus 2008.

7.20 uur. Goh het begint bijna op uitslapen te lijken. Alles is nog rustig hier. Het is droog met weer veel wind. De ervaring heeft inmiddels al geleerd dat het elders bijna wildstil kan zijn. Dus…gewoon plannen maken en weg gaan. De wandelkaart even bestudeerd en tot de conclusie gekomen dat 15,5 km ,met nog een aan- en afloopstuk, goed te doen moet zijn. Om even voor 9 uur Rijk zijn bed uit gerammeld en gauw de krant wezen halen.

Om 10 uur waren we klaar om te vertrekken. Brood, drinken en wat lekkers mee voor onderweg. We konden vanaf ons huisje vertrekken lekker makkelijk. Even buiten het park zagen we de eerste markeringen al. Prima gegokt waar te beginnen zeg maar. In het eerste deel zat een klein stukje van de route die we eerder al gelopen hadden maar daar ontkom je bijna niet aan. Rijk had het eerst zelfs helemaal niet door dat het een stukje was wat we al gehad hadden. Hij moest er zwaar over nadenken voor er een lichtje ging branden zeg maar.

Vandaag krijgen we zo’n beetje alles wat je je maar wensen kunt. Weilanden, bos, dorpjes, een kerk, mooie uitzichten. Kortom een route om van te genieten. Tijdens het eerste deel begon het helaas een beetje te regenen. Daar hebben we ons echter niet door laten ontmoedigen en zijn gewoon doorgegaan. Maar goed ook want toen we de eerste 3 kwartier erop hadden zitten hebben we de jassen uit gedaan en die zijn de rest van de tijd niet meer aan gegaan. Niet dat het nu super zonnig weer was maar goed genoeg om zonder jas te kunnen lopen in ieder geval.

De route liep de eerste helft bijna gelijk aan de lange afstandroute de GR125. Best grappig om te zien hoe ze hier de markeringstekens neerzetten. Soms staan ze gewoon op de weg geschilderd. Dat kom je in Nederland niet tegen. Voor de rest staan ze net als bij ons op bomen, paaltjes, kastjes, bankjes enz. Best fijn lopen want je weet precies waar je aan toe bent. Voor onze eigen route van vandaag moesten we de rode zoute dropjes volgen. Ook die waren vandaag goed aanwezig. We zijn nergens verkeerd gelopen. Het was een pittige route met hier en daar behoorlijke hoogteverschillen. Het stuk langs het meer was het minst mooi dat was vrij eentonig. Een behoorlijk brede asfaltweg met aan beide kanten bomen. Soms kon je tussen de bomen een klein stukje van het meer zien, maar erg veel mooie doorkijkjes waren er helaas niet.

Het stadje Boussu-Lez Walcourt halverwege de tocht was wel erg mooi. Met een kerk op een enorme terp. De kerk was helaas gesloten zodat we het alleen met de aanblik van de buitenkant moesten doen.
Uit de verte was hij van alle kanten goed te zien. Dat kan ook bijna niet anders dachten we toen we ervoor stonden. Je moest een immense trap op om bij de deur te komen.

In dit dorpje hebben we even gerust, een broodje gegeten en van het uitzicht genoten. Toen ik zei dat de weg die hier liep bekend terrein was keek Rijk mij weer zeer ongelovig aan. Maar ik had wel gelijk, deze weg hadden we al een paar keer met de auto gereden. Of ie mij nou geloofde weet ik nog steeds niet. Hij zegt dan op een gegeven moment wel dat ie het weer weet, maar zijn houding zegt wat anders. Zijn ogen doen niet mee zeg maar. Wat zijn mond zegt wordt niet ondersteund door zijn ogen.

Van daar konden we aan het tweede deel van onze tocht beginnen. De hele trek langs het meer van Feronval en daarna L’eau d’heure. Dit gedeelte liep, zoals gezegd, door het bos en was niet echt een heel aantrekkelijk stuk. Halverwege zijn we nog even op een gammel bankje neergeploft. Weer even wat gedronken en geprobeerd op de kaart te zoeken waar we precies zaten. Dat was niet zo heel moeilijk terug te vinden. We kwamen daar tot de conclusie dat we nog zeker een uur te gaan hadden. De stuw met het onthaalcentrum lag precies in het midden. Daar hebben we maar even een sanitaire stop gehouden en koffie en thee gedronken. Voldoende uitgerust en weer vol goede moed aan het laatste stuk begonnen.
De laatste bekende lootjes. Wat was ik blij dat ik weer bij het huisje was. Al met al een goede 17 km gelopen. Het was 15.15 uur toen we terug waren. 5 uur en een kwartier zijn we onderweg geweest. 4 keer eventjes gerust. Veel indrukken en een stuk of 40 foto’s verder kunnen we terug kijken op een zeer geslaagde wandeltocht.

Victor kwam toen we nog geen 10 minuten thuis waren binnen vallen met een aantal vakantie vriendinnen.
Even zijn spullen pakken om naar het zwembad te gaan. Zonder Harold vermaakt hij zich dus ook wel opperbest. Hij was om half 12 zijn bed uit komen zetten. En daarna al even in het zwembad geweest maar daar was het toen nog te rustig. Dus maar weer terug. Beetje rondgedoold op het park en zo kwam hij al gauw zijn maatjes weer tegen. Even iedereen langs om de zwemspullen weer op te halen en weg waren ze weer. Die zien we pas tegen 19.00 uur, uitgehongerd weer terug vrees ik.

Wij zijn nog even wat boodschapjes wezen halen in Cerfontaine. En ook maar gelijk mijn schaaltjes. Ik ben meestal van de vingerhoedjes en de bootjes maar dit keer hadden we mooie chipsschaaltjes gezien met een vuurtoren erop. Dus…nu maar eens een ander souvenir mee genomen.

Straks eerst nog maar even langs de receptie om mijn verhalen op het web te zetten. En dan aan het eten beginnen. Vandaag doen we verder lekker rustig aan. Uitgebreid badderen staat ook hoog op de prioriteitenlijst dus….wij vermaken ons hier prima. Een super vakantie.

Groetjes en tot morgen.