2008 dag 8 Froidchapelle - Cerfontaine

Froidchapelle,
Dag 8
18 augustus 2008.

Natuurlijk al weer om 7.00 uur wakker. Het wordt bijna eentonig. Maar ik gun mezelf toch mooi nog even een half uurtje erbij hoor. Niet dat dat veel uithaalt want je gaat alleen maar liggen draaien en dromen. Het gaat om het idee.

Toen ik er dan toch uit kwam ben ik maar lekker gaan badderen. De mannen zijn toch niet vooruit te branden en het weer zit ook al niet echt mee. Het stormt en af en toe regent het. Het was heel grappig om te zien. Via het ene raam zag ik mooie lichte luchten en via het andere raam een donkere dreigende lucht. Ik heb geprobeerd dit te vangen in een foto.

Na zo’n enerverend weekendje vind ik het eigenlijk ook helemaal niet zo erg om lekker hier bij huis te blijven. Morgen staat Brussels immers op het programma. Dus weer een drukke dag. Voor nu dus lekker aan tutten. Beetje handwerken, reisverslag schrijven, puzzelen, en mijn breinbreker weer in elkaar proberen te zetten. Nu heeft Harold hem uit elkaar gegooid maar vertikt het om hem in elkaar te zetten. Gelukkig weet ik inmiddels hoe het wel moet maar zelfs dan ben je nog wel even bezig. Uiteindelijk zit ie weer in elkaar zoals ie hoort.

Aan het eind van de ochtend komen Harold en Victor eindelijk hun bed uit. Rijk was er inmiddels ook al uit en hangt ook maar een beetje rond. Wie weet klaart straks na het eten het weer nog op en kunnen we alsnog een klein tochtje ondernemen.

Na de brood en cornflakes maaltijd zijn de jongens film gaan kijken op Harolds laptop. Ik ben even naar de receptie gegaan om mijn reisverslagen op het web te zetten. Toen ik terug kwam gingen de jongens net op weg naar het zwembad. En inmiddels viel er een miezerig regentje.
Maar na enige tijd klaarde het helemaal op en zeiden we tegen elkaar; Kom we gaan de kleine route lopen in Cerfontaine. Gisteren hadden we immers gezien dat Cerfontaine toch groter was dan we aanvankelijk dachten en dat er een hele mooie kerk in het midden stond.
Zo gezegd zo gedaan dus. Spullen gepakt, kaart, tas, fototoestel en drinken en wij op weg. De auto in de nabijheid van de supermarkt neergezet. Die plek kennen we inmiddels.
En vandaar uit op zoek naar de gele markeringstekens. Hierdoor kwamen we eerst uit bij de kerk. Die was zowaar open en hebben we even bezichtigd. Een mooie oude kerk. Met een prachtig Maria beeld. Wat me niet opgevallen was met de optocht maar hier toch wel heel duidelijk bleek, was dat ze op een baar stond en rondgedragen is. Het kan natuurlijk ook zijn dat dat al met een eerdere processie geweest is. Want zondag heb ik haar echt niet gezien. En vrijdag was er natuurlijk ook een optocht ter ere van Maria ten Hemelopneming dus het is waarschijnlijker dat ze er toen bij was.

Het stikt hier van de optochten deze tijd van het jaar. Ieder zichzelf respecterend dorpje heeft wel ene patroonheilige die geëerd dient te worden. De marche de St. Lambert. De marche de st.Joseph, De marche de st. Victor. Je komt alle aankondigingen tegen. De meeste helaas al geweest.

Voordat we de kerk inliepen had Rijk al het eerste markeringsteken gespot dus konden via een ommetje bij het vvv aan onze route beginnen. 4 km. Appeltje, eitje zeiden we tegen elkaar. Maar……ha, ha, kwamen we mooi van de koude kermis thuis. Het was klimmen, echt steil omhoog. Niet geweten dat er zoveel hoogte verschil zit in Cerfontaine. Het leverde natuurlijk wel mooie plaatjes op. Maar snelheid ho maar. Gelukkig had ik wel mijn stokken mee genomen en wat te drinken want dat was hard nodig. Zo veel wind als er op het park voorbij woei, zo windstil en warm was het hier. 1,5 uur nadat we gestart waren liepen we het kerkplein weer op in Cerfontaine. Een mooie route en heel veel indrukken verder. Echt super. Zo zie je maar weer dat ook dicht bij huis ( park in dit geval) het heel mooi kan zijn.

We waren even na 17 uur weer thuis. De mannen nog in geen velden of wegen te bekennen. Het zwembad sluit om 19.00 uur dus erg veel eerder verwachtte ik ze ook niet. En inderdaad mijn voorgevoel liet me niet in de steek. We zaten dus redelijk laat aan tafel. Het overschot van het losbandig leven van gisteren lag op ons bord. Rauwe witlof salade, ijsbergsla, kipnuggets en filetlapjes en wat pieper. Appelmoes en cornflakes maakten het geheel af.

Na het eten hebben de mannen eerst nog maar weer een film gekeken en halverwege de avond gingen ze de groep weer opzoeken. Ze zitten echt overal en nergens. Lastig te controleren wat er aan alcohol genuttigd wordt. Volgens mij meer dan me lief is. Jammer. Maar er achteraan gaan rennen als dolgedraaide politievrouw is ook geen oplossing vrees ik. Erover praten is voorlopig het enige wat we kunnen doen. En dat doen we dan ook. Of het helpt? De tijd zal het leren.

Nou midden in de nacht hoorde ik geluiden die aangaven dat onze woorden niet echt hun doel hadden bereikt. Door schade en schande moeten ze wijs worden toch? Er was er eentje redelijk ver van de bewoonde wereld volgens mij. Eigen schuld dikke bult hoor.

Vanmorgen lag er dus ook één op de bank te pitten in de woonkamer. Teiltje naast de bank. Lekker slim hoor. Nou ja, het is niet mijn kop die zeer doet dacht ik. Wat een sufferd.