2008 dag 5 wandeling Erpion - Vergnies

Froidchapelle,
Dag5, 15 augustus 2008.

7.00 uur. De wekker heb ik hier echt niet nodig. Het is gewoon mijn tijd. Vakantie of geen vakantie 7 uur wakker. Het ziet er buiten veelbelovend uit. Plannen voor vandaag? Jazeker, de mannen wilden gaan kajaken en dan gaan Rijk en ik naar de citadel van Dinant. Dat is bij elkaar in de buurt. Dit waren in ieder geval gisteravond en vannacht nog de plannen. Maar ja het is vakantie en dan weet je het maar nooit.
Gistermorgen dacht ik ook dat we gingen aquajoggen. Dus…..ik wacht het geduldig af.

Het voordeel van zo vroeg wakker zijn is dat je heerlijk op je eigen tempo zo’n dag kunt beginnen. Kopje thee, beschuitjes, beetje lezen, beetje aantutten. Wassen, aankleden, haren doen. Tegen die tijd dat ik daar mee klaar ben komt er pas leven in de brouwerij. De mannen waren ook vroeg wakker vandaag. Goh, zou het dan toch een keer waar zijn? Nou mooi niet hoor. Al snel kwam de aap uit de mouw. Ze hadden geen zin om te gaan kajakken en gaan liever zwemmen. Geen probleem zei ik trekken we gewoon plan B van stal. En dat is voor Rijk en mij een mooie wandeling hier in de omgeving.
Dat vonden ze wel heel makkelijk. Ja jongens het is vakantie, en normaal kun je al alle kanten op met mij, en in de vakantie is dat zeker niet anders. We moeten niet weg, we mogen weg. En als jullie liever gaan zwemmen moet je dat zeker doen.

Rijk en ik zijn om iets over 10 vertrokken voor een rondwandeling van 11 km. Ik wilde maar niet direct te hoog grijpen gezien mijn ervaring van afgelopen week. Het lopen naar de brug was al behoorlijk pittig geweest namelijk. Het werd nu dus een rondje Erpion, Vergnies. Bij de uitgang van het park konden we al beginnen. Op de kaart hadden we gekeken welke richting we uit moesten en bij het eerste het beste bordje hadden we al zoiets van; ‘klopt dit wel’? We moesten de gele schildjes volgen namelijk. Oké, dat leek redelijk eenvoudig. Het eerste pad was al direct een lekker hobbelig pad met veel plassen en diepe kuilen. Gelukkig had ik mijn stokken mee. Na deze lus kwamen we weer uit op een asfalt weg en dat zou verder de hele route zo blijven. Wij dachten alleen dat we van Vergnies naar Erpion zouden lopen maar de werkelijkheid bleek net andersom. Best grappig. Op deze kaart staan blijkbaar ‘belgische pijlen’ die de route richting aangeven. Net voor Erpion was een klein kapelletje. Het zag er redelijk vervallen uit maar er stond een bonte verzameling aan beeldjes binnen in .

Het was een mooie tocht door kleine dorpjes en tussen de weilanden door. Prachtige vergezichten, en schitterend mooi weer. We hebben echt lopen genieten. Na iets meer dan 3 uur waren we weer terug op het park. Precies zo als we gedacht hadden. Het is hier niet zo steil als vorig jaar in Oostenrijk maar de bulten houden toch wel de snelheid laag. Meer dan 4 km per uur moet je zeker niet willen halen. Onderweg hebben we nog een paar keer eventjes uitgerust, wat gedronken en gegeten.
1 kerkje was open en zijn we nog heel even in geweest. De stadjes lijken hier wel uitgestorven, zo heel af en toe zie je wat leven bij de huizen. Voor mijn gevoel zijn er hier meer koeien dan mensen in deze streek. Of zitten ze allemaal bij ons op het park? Want nu met het mooie weer is het echt een drukte van belang overal. Op het meer is het een stuk drukker dan met die winderige dagen. En ook de wandel en fietspaden hier op het park mogen rekenen op een grote belangstelling.

Op het moment dat Rijk en ik het park weer op kwamen en besloten een ijsje te gaan eten kwamen de mannen het zwembad uit. Ook Harald had wel zin in een ijsje en even later zagen we elkaar weer bij de bungalow. Want ja de mannen moesten natuurlijk een andere weg terug nemen. Die waren er trouwens wel eerder dan wij. Lekker makkelijk want nu hoefde ik geen sleutel te zoeken en konden we zo doorlopen.

De rest van de middag hebben we lekker luierend, lezen, handwerken en computerend doorgebracht.
We genieten hier volop. Het is nu echt een dag van de hele dag buiten zijn. Zonder jas en in korte broek. Super gewoon.