2008 dag 2 Beaumont - abbaye d'aulne

Froidchapelle,
12 augustus 2008.

Goeiemorgen zeg! Wat een woei en wat een regen! Er staat toch echt augustus boven mijn verhaal maar als je zegt dat we hier op herfstvakantie zijn dan geloof je het ook. Vannacht is het gaan regenen en stormen niet normaal meer. Wat heerlijk dat we een dak boven ons hoofd hebben. En dat het huis met stevige voeten in de grond staat!

Onze plannen om vandaag naar Mettet naar de markt te gaan moeten we maar even een beetje bijstellen. Eerst maar eens afwachten of het nog opklaart. Vast wel.

Ik ben verder maar lekker rustig mijn gangetje gegaan. Beetje opruimen, beetje lezen, handwerken. En om even voor 9 uur was het droog. Mooi op tijd want nu kan ik naar de receptie, de krant halen. Beetje het park verkennen en toch even heerlijk die buitenlucht opsnuiven.

Het park is geweldig. De jongens vinden het hier saai. Er is weinig leven te bespeuren zeggen ze. Maar ze waren wel pas na twaalven thuis vannacht. Ra ra hoe kan dat? Bij het strandje bleek het uiteindelijk toch nog best gezellig geworden. Tja, en gezelligheid moet je nu eenmaal zelf maken hoor.

De rest van de ochtend hebben we in ons huisje doorgebracht. Wel genoten van de aanblik van het gestuntel van de surfers en de zeilers op het meer. Best grappig om te zien. Duidelijk een groep die het nog moet leren.
Het lijkt me ook duvels moeilijk om met zulke harde wind op je plankje te blijven staan of je zeilbootje op het water te houden hoor.

Om half twaalf heb ik de mannen uit hun bed gejaagd en toen ze een beetje bij hun positieven waren hebben we ontbijt / lunch gegeten. Tijdens het eten even een plan de campagne gemaakt. Wij, Rijk en ik wilden er graag op uit en hadden bedacht dat, gezien het weer, de grotten van Neptunes misschien wel leuk zouden zijn. De mannen dachten daar duidelijk anders over en wilden liever zwemmen. Oké zeiden we, prima dan gaan wij iets anders doen. Mogelijkheden genoeg. We hebben tenslotte allemaal vakantie.
Zo gezegd zo gedaan. De jongens naar het zwembad en wij op weg naar Beaumont.

Het weer was inmiddels helemaal opgeklaard en de zon deed weer goed zijn best. We bereikten al snel Beaumont en bij de parkeerplaats was direct een mooi uitzichtpunt. De salamdertoren bleek. En laat dat nu net ons doel van deze middag zijn. We hadden daar inderdaad een prachtig mooi zicht over de omgeving.
Via een klein trapje kwamen we in een nauw straatje en daar stond al de route naar de toren aan gegeven.
Het was ontzettend leuk lopen daar. Wel voorzichtig want er lagen allemaal van die groot uitgevallen kinderkoppies op straat. Hobbel de bobbel en allemaal treeën. Onderweg naar de toren alvast de nodige foto’s genomen natuurlijk. En zo kwamen we dan aan de voet van de toren. In de toren hadden ze van allerlei oude dingen tentoongesteld en die zijn we maar eens op ons gemakkie gaan bekijken. Je kreeg er een leuk beeld van de omgeving door de eeuwen heen. De toren heeft de tand des tijds niet echt vlekkeloos overleefd. Er staat niet meer dan een karkas. Het trappenhuis is nog intact en zodoende kun je nog helemaal naar boven, maar wat ooit eens verdiepingen moeten zijn geweest daar is niets meer van over. Via de kijkgaten heb je mooi uitzicht op de omgeving. De toren is een onderdeel geweest van een enorm vestingwerk gezien het aantal tekeningen en foto’s van oudsher. Als je goed naar buiten keek was het nog mogelijk de contouren van wat eens geweest was nog te zien.

138 treden op, eigenlijk waren het er nog meer want iedere keer als je weer op een volgende verdieping kwam moest je weer een paar treetjes af om in de kamertjes te komen, en natuurlijk weer 138 treden af en heel veel indrukken verder waren we weer beneden aangeland. Daar een vingerhoedje gekocht voor mijn verzameling. En zo weer verder getrokken naar ons volgende doel. We zagen namelijk vanuit de toren een klein wit kapelletje en daar wilde ik graag even naar toe. Dat was niet echt eenvoudig want je kon er alleen maar komen via een heel smal overwoekerd pad dat ook nog eens vrij steil naar beneden liep. Jammer dat mijn batterij van het foto toestel bijna leeg is. Hier heb ik dus geen foto van kunnen maken.

Het kapelletje bleek uiteindelijk tegen te vallen. Het zag er vervallen en gehavend uit. Blijkbaar weet de plaatselijke jeugd geen rekening te houden met cultureel erfgoed want alles zat met hekken en sloten dicht. Jammer! Helaas moesten we weer diezelfde ploeterweg terug. Eenmaal boven was het even uithijgen en verder terug naar de toren. Vandaar liepen we weer de stad in. Het was er heel rustig en weinig te beleven verder. Nog even een snelle blik geworpen bij het vvv en toen verder naar ons 2e doel van vandaag.

Thuin. Dit plaatsje wordt aangegeven als de plaats met de hangende tuinen. Nou we zijn er geweest, hebben er doorheen gereden. Maar hangende tuinen? Wij hebben ze niet gezien. En wat er nou zo bijzonder zou zijn aan dit stadje? Geen idee. Of het moet het hoogte verschil zijn wat erin zit. Maar verder hebben wij het niet kunnen ontdekken. Op een gegeven moment zagen we borden Abbaye d’Aulne. Dit gaf het idee van een kasteel, slot, ruïne? We wisten het niet maar werden wel nieuwsgierig. Dus….borden volgen en maar zien waar we uit komen.
Bij Abbaye D’Aulne natuurlijk. En dat was zeer de moeite waard. Een heel mooi stukje oude cultuur. Een oude abdij langs de oever van de Samber. Door de eeuwen heen zijn hier vele veldslagen, plunderingen en weet-ik-veel-wat-nog-meer geweest. Toch zijn ze hier trots op wat er nog wel is en proberen ze dit met man en macht te behouden en op te knappen. We kregen een audiogids mee. Een handig apparaatje dat je bij elk paneel, wat natuurlijk in het Frans geschreven stond, kon activeren en dan kreeg je de Nederlandse tekst. Echt heel leuk gedaan. Je beleefde zo het leven van de Cisterciënzer monniken in de 12e en 13e eeuw.

Op een gegeven moment zat ik zo in het verhaal dat ik, toen ik de appeltjes onder de boom zag liggen, bedacht dat er nu appeltjes liggen. Maar zouden de monniken eeuwen terug van diezelfde bomen de appeltjes hebben gegeten? Er werd namelijk verteld dat alles in de abdij zelf verbouwd, gemaakt en verhandeld werd. Dus…..het zou best kunnen dat we nu stonden op de plek van wat eens de boomgaard moet zijn geweest. Dat bleek later ook want toen werd er een verhaaltje verteld over de ziekenboeg en de binnentuin. Mijn gedachten waren dus nog niet eens zo gek geweest.
De abt die het verhaal vertelde, zei ook dat in de ziekenboeg soms ook monikken lagen die niet echt ziek waren maar het wel prettig vonden te verblijven in de verwarmde, met houtgestookte kachels, vertrekken. Even niets hoeven doen en bijkomen van alle dagelijkse beslommeringen. Het was tenslotte hard werken in zo’n abdij. Het was aan de abt om deze, aanstellers, met zachte dwang weer aan het werk te krijgen.
Goh, er is wat dat betreft weinig veranderd dacht ik. Als ik zo eens om me heen kijk op mijn werk dan weet ik ook nog wel een paar van die aanstellers die liever lui dan moe zijn. Het is dus iets van alle eeuwen zeg maar.

Het is wel duidelijk dat wij een heerlijke middag beleefd hebben in Beaumont en bij de abdij. Veel foto’s gemaakt. Het weer is uiteindelijk helemaal super geworden. We konden zonder jas buiten lopen. Echt super.

Weer terug op het park bleken ook de mannen terug te zijn uit het zwembad en van de squashbaan.
Het squashen was tegengevallen. De baan was erg warm. Niet echt comfortabel dus. Jammer.
In het zwembad hadden ze wel pret gehad. Door de vele wind is het niet mogelijk te badmintonnen of te tafeltennissen. Dus vermaken we ons binnen met de tv en de spelletjes. Nou ja, spelletjes, eindelijk kreeg ik ze gisteravond zo ver dat we phase 10 gingen doen. Maar de film die Rijk aan het kijken was, bleek uiteindelijk interessanter dan het spelletje. Daniël en Juanita ik mis jullie!
Maar goed ik heb mijn trui meegenomen dus ga ik lekker verder met haken als de mannen vierkante ogen zitten te kweken voor de tv.

We hebben in ieder geval, ieder op onze eigen manier een heerlijke dag beleefd hier in Froidchapelle.
Op naar de volgende.