Krijtlandpad Vaals-Vijlen

Krijtlandpad Vaals-Vijlen,

Na de lange dag van gisteren met al zijn indrukken en inspanningen hebben we nu een wat kortere wandeldag op het programma staan. We gaan met de bus naar Vaals.

Mooi om te merken dat Sophie gisteren goed opgelet heeft waar we de route hebben verlaten om naar het busstation te gaan. De markt is nu volop gaande en zorgt ervoor dat het er allemaal toch net even anders uitziet dan gisteren, ze laat zich niet van de wijs brengen en brengt ons vlot naar het punt waar we de route weer kunnen oppakken. We genieten van alle mooie gevels en de bijzondere dingen die we op deze eerste meters al tegenkomen. Een hele rij tulpen in vaasjes op een oprit vlak voor we volgens het boekje bij de Mitterbron uitkomen trekt onze aandacht en is het waard om op de foto te zetten. Bij de mitterbron is het volop herfst. Het is een prachtig plaatje. We klimmen de trappen ernaast op en vervolgen onze route door het stadspark en de speeltuin.

Als we het park verlaten lopen we door een prieeltje. Sophie loopt helemaal te genieten. Oma dit wil ik later ook bij mijn huis, dit is zo leuk. Ze ziet zichzelf er al helemaal in genieten. Ik geniet mee met haar levendige fantasie over hoe haar droomhuis er later uit zal zien.

Een tijdje later lopen we door een laantje met wel heel erg veel afgevallen blad. We werden er helemaal baldadig van. We schieten vandaag niet echt op met alle speelmogelijkheden onderweg. Is ook niet zo erg want we hebben een korte route vandaag. Als we over het terrein van Landal Greenparks Hoog Vaals lopen komen we weer door een speeltuin en is het tempo er meteen weer uit.

In Holset aangekomen duiken we een restaurantje in voor een korte pauze, even wat drinken en eten. We lopen daarna langs de kerk en de Lourdesgrot en komen diverse wegkruizen tegen, en dassenburchten. De dassen lieten zich helaas niet fotograferen. We moesten het doen met alleen de ingangen van hun burcht, dat ze hier volop zitten dat geloven we meteen. Er lagen verse sporen genoeg.

Even buiten Holset zag Sophie een stel paarden staan. Oma ik ga ze roepen. Nou dat kun je wel vergeten vandaag zei ik, ze hebben net eten gehad die krijg je nu echt niet naar je toe geroepen. Echt wel Oma. Wacht maar. Nou mooi dat ze gelijk kreeg. Knuffeltante Sophie had het zo voor elkaar. De paardjes lieten hun eten voor wat het was en lieten zich gewillig knuffelen door Sophie. Wat een feest om te zien. Zo heerlijk onbevangen als ze met die grote beesten omgaat. Ik bekijk ze wel van een afstandje. Ben niet zo’n held.

Het laatste stuk naar Vijlen ging weer behoorlijk bergop. Vroeg in de middag waren we in ons prachtige verblijf terug. En dat was maar goed ook. De km-ters van gisteren, alle indrukken en de inspanningen beginnen erin te hakken bij de dame, haar lontje is wat aan de korte kant inmiddels. We hebben lekker uitgerust, spelletjes gespeeld en aan het knoopkussen verder gewerkt. Het bakje met de kaartjes; Tijd voor een babbel met Oma kwam vandaag heel goed van pas. Zo leuk, allemaal vragen die ze mij kan stellen. Bijvoorbeeld:

Wie was je beste vriendin op school? Wat is je lievelingskleur? Hoe heb je opa leren kennen? Hoe was mijn papa als kind? Wanneer was je bijzonder trots op mij? Welke goede raad zou je me willen geven? Waar heb je allemaal gewoond? En nog veel meer.

Had van te voren niet kunnen bedenken dat we deze week zoveel lol aan dit kaartenbakje zouden gaan beleven. Zo waardevol om deze dingen samen te kunnen delen. Want ja, ik geef natuurlijk niet alleen antwoord op de vragen, maar ze krijgt de vraag natuurlijk ook terug op een manier die bij haar past. Dat levert hele leuke, verrassende gesprekken op waar we beiden enorm van genieten.

Na het eten en douchen duiken we allebei vroeg ons bed in. Morgen gaan we wat anders doen, even geen wandeldag. Nu eerst naar dromenland.

Weltrusten allemaal, dank voor het meelezen en kijken en tot morgen.

Groetjes,

Anita en Sophie.