2012 0727 Weekendje België dag 1
Blijf op de hoogte en volg Anita
27 Juli 2012 | België, Bévercé
27 – 29 juli 2012.
Weekendje weg.
Ede, 27 juli 2012.
6.30 uur…mijn bio wekker is er weer als de kippen bij. Heerlijk geslapen, vandaag is de grote dag. Ik ga zomaar een weekend kamperen! Wie had dat kunnen denken dat ik ooit nog eens uit mezelf een kampeerplek zou regelen? Tijden kunnen veranderen blijkbaar.
Na het Diekirch en Callantsoog avontuur van enkele weken geleden deed zich nu deze kans voor om nogmaals erop uit te trekken met de tent. Dit keer door onszelf georganiseerd. Pff….wat moet er veel mee zeg! We gaan met z’n 4-tjes dus, 2 tenten, een geleende partytent, BBQ, slaapzakken, luchtbedden, pomp, tassen met kleding en handdoeken, wat boodschappen en niet te vergeten, broodjes en lekkers voor onderweg. Tjonge het lijkt wel een volksverhuizing! Ook de spullen van mijn mede kampeerders moeten nog in mijn auto, beetje proppen en duwen en het zit erin. Kussens zijn nogal makkelijk ergens tussen weg te frotten. Daar had ik dan niet aan gedacht om een kussen mee te nemen. Gebruik ik thuis ook alleen maar om tegenaan te leunen als ik lig te lezen dus och, zo noodzakelijk is die voor mij niet. En dan nog….een opgerolde handdoek werkt ook prima als kussen.
Op de A50 mochten we helaas achteraan aansluiten in de rij bij de wegwerkzaamheden! Tja….vrijdag, en hoewel het vakantie tijd is wordt er toch wel doorgewerkt aan de brug bij Ewijk. We zetten de radio maar een tikkie harder en gaan fileflirten…..je moet toch wat doen om de tijd door te komen, maar dat viel wel een beetje tegen. De enige waar we een beetje om moesten lachen was een dikke meneer in een busje die met Frans Duits (of zoiets) aan het mee deinen was. De echte chicks lagen al lang en breed aan het strand dachten we dan maar.
Iets later dan gepland konden we het kwartet kompleet maken.
Ook daar moest nog het nodige ingeladen worden en zo reden we na het 3e inpakritueel met 2 auto’s richting België. We waren beiden voorzien van een tom tom en nu maar hopen dat ook deze ‘medereizigers’ het straks met elkaar eens zijn. Tot aan Maastricht /Luik / Malmedy zullen we het wel redden. Maar het laatste stukje? Ach we zullen wel zien.
2 om 2 verdeelden we ons over de auto’s.
Zo hebben we lekker kunnen kletsen, het was wel druk op de weg maar nergens echt oponthoud. Bij Maastricht wel een beetje rustig aan moeten doen maar het bleef rijden
gelukkig. Na een korte broodjes en drinken stop op een parkeerplaats reden we de grens over richting knooppunt Cherrat. Een vreselijk ding wist ik nog van het weekend Diekirch. Onoverzichtelijk, korte invoegstrookjes. Op een gegeven moment staan we dus echt in zo’n flessenhals. Ik sta achter en zie mijn voorganger optrekken, kijk over mijn schouder en zie dat ik ook kan rijden. En toen……..wah……hij stopt!!!! roept mijn co-piloot. Boem…..ik op de rem en de spullen van de achterbank liggen op grond tussen de voor stoelen en de achterbank. Pff….. nog net op tijd. Hartslag van 200, maar gelukkig konden we nog lachen. Grote hilariteit bij ons. Wat gebeurde er nu precies? Geen flauw idee, maar de schrik zat er wel even in, een paar tellen later rijdt er een vrachtwagen achter mij, die zit me toch een partij te drukken en te seinen met zijn lichten, het was alleen zo’n cabine, de rest zat er niet bij, dus hij kon goed snelheid maken, maar die weg loopt daar lekker omhoog en ik heb zo’n leuk gebakje…….plankgas in z’n 3 gaat ie daar wel 80 km per uur!!!!! Zodra ik naar rechts kon heb ik dat ook gedaan. Gelukkig van die Jopie ongeduld was ik af. En kon ik mijn autootje op zijn eigen manier naar boven laten rijden, we hoefden er nog net geen Fred Flinstone- auto van te maken. Vanuit de voorste wagen kwam wel wat gebaren taal maar daar konden we niks mee. Dat begrepen we in elk geval niet. Was ook vast niet belangrijk.
Na Luik konden we al snel de route richting Malmedy oppakken en zo reden we een voor mij bekend stadje binnen. Eerst maar naar de Lidl om de broodnodige inkopen te doen.
En daar werd me duidelijk wat de gebarentaal vanuit de eerste auto was…….met het hard op de rem trappen heb ik toch blijkbaar de bumper van de voorste auto iets aangetikt want mijn nummerplaat was verdwenen. Grrrrrr. Wat nu?
Verdere schade had ik niet en ook bij de voorste auto is nauwelijks iets te zien. Je hebt er een loep bij nodig om te zien waar hij ‘geraakt’ is in elk geval. Bij de 2e keer kijken moest ie zelf ook zoeken. Maar getver….dit rijdt gewoon niet lekker meer. Waar tover ik zo snel een nieuwe plaat vandaan? Moet ik aangifte doen? Hoe lang duurt het voor ik een nieuwe plaat heb. Bah…Bah…bah….100 vragen en geen antwoorden, niks voor mij zoiets. Ben ik in een Frans sprekend land overkomt me dit. Nu maar hopen dat de politie dit weekend vrijaf heeft en mij gunstig gezind is.
Snel naar de camping dus en niet meer in de auto tot zondag. Mijn altijd alles wetende vraagbaak zweeg in alle talen. Het enige wat eruit kwam was een fictief gesprek met M. Moskowitz. Jaja…..daar heb je wat aan. Mooie steun is dat!
Op onze verdere tocht door Malmedy herkende ik als eerste de boekhandel waar pa en ma ooit een potlood met gummetje hebben gekocht. Grappig dat dat soort dingen je zo helder voor de geest blijven staan. Verder lag net als in Nederland, de volledige binnenstad op zijn gat. Overal bouwputten en putjes, wegafsluitingen, omleidingen enz. Tom tom van auto 1 raakte volledig de weg kwijt. Die van ons roept rechts, auto 1 gaat links. Die van ons roept rechtdoor, auto 1 gaat rechtsaf. Jaja…..zo kom je er…..niet!
We moesten een heel klein smal weggetje heel stijl omhoog. Mijn autootje had er erg veel moeite mee. Kon zelfs in z’n 2 maar nauwelijks boven komen. Bleken we daar natuurlijk ook nog eens totaal verkeerd te zitten. De weg liep dood in een karrenspoor. Leuk hoor. Ben in elk geval geslaagd voor de hellingproef! Maar goed dat het geen modder was want dan had ik er waarschijnlijk nu nog gestaan…….hihi….
De berg af ging prima overigens en na een, ja ook erg leuk, ritje langs het politiebureau? Hellup denk a.u.b. eens aan mijn auto zonder kenteken. Ga de kat nu niet op het spek binden!
Maar nee hoor, het verstand zat in dit geval niet in auto 1, de stresskippen wel in auto 2 inmiddels. Op gepaste afstand heb ik staan wachten toen de piloten uit auto 1 de weg gingen vragen. Moest helaas weer langs het politiebureau om de weg te kunnen vervolgen.
Gelukkig reden we nu wel in 1 streep door naar Camping Le Moulin.
Pff……deze hindernis hebben we vast gehad.
Hier ben ik in elk geval zonder boete gekomen.
Terug zie ik dan wel weer. Eerst maar gewoon genieten van het weekend wat nog voor ons ligt.
Nadat we ons gemeld hadden, de plek uitgezocht, en de auto’s leeggehaald, konden we een plan maken hoe we ons kampement wilden inrichten. We hadden 3 onderkomens en waren het er al snel over eens dat de grote party tent in het midden moest komen en de twee kleine tentjes ernaast. Wie in welke tent ging was ook geen punt van discussie en zo was in een mum van tijd ons kampje klaar. Leuk om te zien hoe het werkt in zo’n groepje.
3 doeners en 1 kijker die niet goed weet wat ie met al die hinderlijk aktieve mensen aan moet! Hihi…….
Maar toen alles stond en zijn plekje gekregen had, was hij wel opper stoker en chef BBQ, kijk die heb je ook nodig! Zo had iedereen mooi zijn eigen takenpakketje en werd het heel gezellig.
Helaas hadden de weergoden een vakantie kracht aan de hendels zitten (bedankt zus, vond dit zo’n mooie uitspraak, die leen ik even van je) en stonden de hemelsluizen wagenwijd open.
Gelukkig hadden we ons blauwe koepeltje zodat we toch nog enigszins droog de avond konden doorbrengen.
Het was in elk geval na 12-en toen we eindelijk ons bedje opzochten. Een prachtige dag ligt achter ons. We genieten nog even na voor Klaas Vaak met zijn zandkarretje voorbij rijdt.
Het geluid van het riviertje de Warche is ons slaapdeuntje.
Welterusten en tot morgen.
Hopelijk met een iets betere weergodin…..aan het roer!
Weekendje weg.
Ede, 27 juli 2012.
6.30 uur…mijn bio wekker is er weer als de kippen bij. Heerlijk geslapen, vandaag is de grote dag. Ik ga zomaar een weekend kamperen! Wie had dat kunnen denken dat ik ooit nog eens uit mezelf een kampeerplek zou regelen? Tijden kunnen veranderen blijkbaar.
Na het Diekirch en Callantsoog avontuur van enkele weken geleden deed zich nu deze kans voor om nogmaals erop uit te trekken met de tent. Dit keer door onszelf georganiseerd. Pff….wat moet er veel mee zeg! We gaan met z’n 4-tjes dus, 2 tenten, een geleende partytent, BBQ, slaapzakken, luchtbedden, pomp, tassen met kleding en handdoeken, wat boodschappen en niet te vergeten, broodjes en lekkers voor onderweg. Tjonge het lijkt wel een volksverhuizing! Ook de spullen van mijn mede kampeerders moeten nog in mijn auto, beetje proppen en duwen en het zit erin. Kussens zijn nogal makkelijk ergens tussen weg te frotten. Daar had ik dan niet aan gedacht om een kussen mee te nemen. Gebruik ik thuis ook alleen maar om tegenaan te leunen als ik lig te lezen dus och, zo noodzakelijk is die voor mij niet. En dan nog….een opgerolde handdoek werkt ook prima als kussen.
Op de A50 mochten we helaas achteraan aansluiten in de rij bij de wegwerkzaamheden! Tja….vrijdag, en hoewel het vakantie tijd is wordt er toch wel doorgewerkt aan de brug bij Ewijk. We zetten de radio maar een tikkie harder en gaan fileflirten…..je moet toch wat doen om de tijd door te komen, maar dat viel wel een beetje tegen. De enige waar we een beetje om moesten lachen was een dikke meneer in een busje die met Frans Duits (of zoiets) aan het mee deinen was. De echte chicks lagen al lang en breed aan het strand dachten we dan maar.
Iets later dan gepland konden we het kwartet kompleet maken.
Ook daar moest nog het nodige ingeladen worden en zo reden we na het 3e inpakritueel met 2 auto’s richting België. We waren beiden voorzien van een tom tom en nu maar hopen dat ook deze ‘medereizigers’ het straks met elkaar eens zijn. Tot aan Maastricht /Luik / Malmedy zullen we het wel redden. Maar het laatste stukje? Ach we zullen wel zien.
2 om 2 verdeelden we ons over de auto’s.
Zo hebben we lekker kunnen kletsen, het was wel druk op de weg maar nergens echt oponthoud. Bij Maastricht wel een beetje rustig aan moeten doen maar het bleef rijden
gelukkig. Na een korte broodjes en drinken stop op een parkeerplaats reden we de grens over richting knooppunt Cherrat. Een vreselijk ding wist ik nog van het weekend Diekirch. Onoverzichtelijk, korte invoegstrookjes. Op een gegeven moment staan we dus echt in zo’n flessenhals. Ik sta achter en zie mijn voorganger optrekken, kijk over mijn schouder en zie dat ik ook kan rijden. En toen……..wah……hij stopt!!!! roept mijn co-piloot. Boem…..ik op de rem en de spullen van de achterbank liggen op grond tussen de voor stoelen en de achterbank. Pff….. nog net op tijd. Hartslag van 200, maar gelukkig konden we nog lachen. Grote hilariteit bij ons. Wat gebeurde er nu precies? Geen flauw idee, maar de schrik zat er wel even in, een paar tellen later rijdt er een vrachtwagen achter mij, die zit me toch een partij te drukken en te seinen met zijn lichten, het was alleen zo’n cabine, de rest zat er niet bij, dus hij kon goed snelheid maken, maar die weg loopt daar lekker omhoog en ik heb zo’n leuk gebakje…….plankgas in z’n 3 gaat ie daar wel 80 km per uur!!!!! Zodra ik naar rechts kon heb ik dat ook gedaan. Gelukkig van die Jopie ongeduld was ik af. En kon ik mijn autootje op zijn eigen manier naar boven laten rijden, we hoefden er nog net geen Fred Flinstone- auto van te maken. Vanuit de voorste wagen kwam wel wat gebaren taal maar daar konden we niks mee. Dat begrepen we in elk geval niet. Was ook vast niet belangrijk.
Na Luik konden we al snel de route richting Malmedy oppakken en zo reden we een voor mij bekend stadje binnen. Eerst maar naar de Lidl om de broodnodige inkopen te doen.
En daar werd me duidelijk wat de gebarentaal vanuit de eerste auto was…….met het hard op de rem trappen heb ik toch blijkbaar de bumper van de voorste auto iets aangetikt want mijn nummerplaat was verdwenen. Grrrrrr. Wat nu?
Verdere schade had ik niet en ook bij de voorste auto is nauwelijks iets te zien. Je hebt er een loep bij nodig om te zien waar hij ‘geraakt’ is in elk geval. Bij de 2e keer kijken moest ie zelf ook zoeken. Maar getver….dit rijdt gewoon niet lekker meer. Waar tover ik zo snel een nieuwe plaat vandaan? Moet ik aangifte doen? Hoe lang duurt het voor ik een nieuwe plaat heb. Bah…Bah…bah….100 vragen en geen antwoorden, niks voor mij zoiets. Ben ik in een Frans sprekend land overkomt me dit. Nu maar hopen dat de politie dit weekend vrijaf heeft en mij gunstig gezind is.
Snel naar de camping dus en niet meer in de auto tot zondag. Mijn altijd alles wetende vraagbaak zweeg in alle talen. Het enige wat eruit kwam was een fictief gesprek met M. Moskowitz. Jaja…..daar heb je wat aan. Mooie steun is dat!
Op onze verdere tocht door Malmedy herkende ik als eerste de boekhandel waar pa en ma ooit een potlood met gummetje hebben gekocht. Grappig dat dat soort dingen je zo helder voor de geest blijven staan. Verder lag net als in Nederland, de volledige binnenstad op zijn gat. Overal bouwputten en putjes, wegafsluitingen, omleidingen enz. Tom tom van auto 1 raakte volledig de weg kwijt. Die van ons roept rechts, auto 1 gaat links. Die van ons roept rechtdoor, auto 1 gaat rechtsaf. Jaja…..zo kom je er…..niet!
We moesten een heel klein smal weggetje heel stijl omhoog. Mijn autootje had er erg veel moeite mee. Kon zelfs in z’n 2 maar nauwelijks boven komen. Bleken we daar natuurlijk ook nog eens totaal verkeerd te zitten. De weg liep dood in een karrenspoor. Leuk hoor. Ben in elk geval geslaagd voor de hellingproef! Maar goed dat het geen modder was want dan had ik er waarschijnlijk nu nog gestaan…….hihi….
De berg af ging prima overigens en na een, ja ook erg leuk, ritje langs het politiebureau? Hellup denk a.u.b. eens aan mijn auto zonder kenteken. Ga de kat nu niet op het spek binden!
Maar nee hoor, het verstand zat in dit geval niet in auto 1, de stresskippen wel in auto 2 inmiddels. Op gepaste afstand heb ik staan wachten toen de piloten uit auto 1 de weg gingen vragen. Moest helaas weer langs het politiebureau om de weg te kunnen vervolgen.
Gelukkig reden we nu wel in 1 streep door naar Camping Le Moulin.
Pff……deze hindernis hebben we vast gehad.
Hier ben ik in elk geval zonder boete gekomen.
Terug zie ik dan wel weer. Eerst maar gewoon genieten van het weekend wat nog voor ons ligt.
Nadat we ons gemeld hadden, de plek uitgezocht, en de auto’s leeggehaald, konden we een plan maken hoe we ons kampement wilden inrichten. We hadden 3 onderkomens en waren het er al snel over eens dat de grote party tent in het midden moest komen en de twee kleine tentjes ernaast. Wie in welke tent ging was ook geen punt van discussie en zo was in een mum van tijd ons kampje klaar. Leuk om te zien hoe het werkt in zo’n groepje.
3 doeners en 1 kijker die niet goed weet wat ie met al die hinderlijk aktieve mensen aan moet! Hihi…….
Maar toen alles stond en zijn plekje gekregen had, was hij wel opper stoker en chef BBQ, kijk die heb je ook nodig! Zo had iedereen mooi zijn eigen takenpakketje en werd het heel gezellig.
Helaas hadden de weergoden een vakantie kracht aan de hendels zitten (bedankt zus, vond dit zo’n mooie uitspraak, die leen ik even van je) en stonden de hemelsluizen wagenwijd open.
Gelukkig hadden we ons blauwe koepeltje zodat we toch nog enigszins droog de avond konden doorbrengen.
Het was in elk geval na 12-en toen we eindelijk ons bedje opzochten. Een prachtige dag ligt achter ons. We genieten nog even na voor Klaas Vaak met zijn zandkarretje voorbij rijdt.
Het geluid van het riviertje de Warche is ons slaapdeuntje.
Welterusten en tot morgen.
Hopelijk met een iets betere weergodin…..aan het roer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
