2017 1209 2e Snertwandeling

Tijdens mijn Camino del Norte in september lees ik ’s avonds een appje…..Anita, John Segers heeft een oproep gedaan via de nieuwsbrief: Er worden vrijwilligers gevraagd om de Snertwandeling te organiseren op 9 december. Zullen we?
Ik app terug. Is goed Ton, doen we. Leuk.

En zo geschiedde. Ton en ik zijn na mijn terug komst uit Spanje meteen aan de slag gegaan met plannen maken voor de 2e snertwandeling. De wandeling een paar keer voorgelopen, geschikte locaties bezocht voor begin, pauze en eind. De uitnodiging gemaakt, aan John doorgestuurd en zo had iedereen in de regio middels de nieuwsbrief een uitnodiging per mail. De inbox van het genootschap ontplofte daarna bijna van het gigantisch aantal aanmeldingen. Wat waren we blij met het aantal aanmeldingen. Bij 64 aanmeldingen moesten we echter stoppen, want dan zou het zaaltje te klein worden. We maakten afspraken met slager en de locaties. Ondertussen tikken de dagen van de kalender en komt 9 december steeds dichter bij. 4 dagen van te voren mochten we het definitief aantal deelnemers doorgegeven bij de locaties, ook zij moesten hun inkopen regelen. Woensdag de wandeling nog een keertje voorgelopen. Vrijdagochtend de boodschappen gehaald, cake en tulband gebakken en de laatste puntjes op de i gezet. We zijn er helemaal klaar voor.
En dan….. code oranje van het KNMI…….Koning Winter gaat een lading van het witte goedje uit de lucht gooien. De perfecte entourage voor een echte snertwandeling. Wat een prachtige kans. Opnieuw explodeert de inbox van het genootschap. De één na de andere afmelding.

Zaterdagochtend. Met een flink gehavende deelnemerslijst gaan we vol goede moed naar de Verrijzeniszaal bij de Johannes de Doperkerk. We worden vriendelijk ontvangen door de koster. De koffie staat al te pruttelen. Een voor een druppelen de deelnemers binnen. 32 dappere stappers die de 2e snertwandelingen omarmen worden welkom geheten door de voorzitter.

De koffie, thee, cake en tulband smaken best. Vanwege de situatie op de weg starten we wat later om de eventuele file rijders nog de gelegenheid te geven aan te kunnen sluiten. Rond half 11 zijn we op pad. Een lange sliert wandelaars begint aan de 2e snertwandeling. Op de dijk vertelt Ton een verhaal over het ontstaan van de uiterwaarden en wijst hij ons het huis van Dhr. Dijsselbloem.
Als snel gaan we in ganzenpas over het bergpad. Waar we bij een oude houten villa uit 1923 even stilstaan. Dit is de eerste houtskeletbouw woning van de 20ste eeuw, tegenwoordig een monument. We genieten van de prachtige witte wereld in de uiterwaarden. De doorkijkjes door de bomen zijn sprookjesachtig.

Wanneer we op de plek staan waar ooit een kerkje heeft gestaan en er een verhaal over naar beneden gestorte wagens met bosjes stro in de wielen verteld wordt, begint een van de pelgrims aan het eind van het verhaal op een midwinterhoorn te blazen. Wat een kippenvel moment. In deze witte wereld, vol met historische verhalen, dit geluid te mogen horen. Wat is dit mooi.
Zo’n moment wat gewoon gebeurt. Net als op de echte camino. Een onverwachte gebeurtenis die diepe indruk maakt.

Over het op en neergaande, via allerlei traptreden, bergpad wandelen we tot aan de provinciale weg. We steken over en komen op het terrein van ONO. Tegenwoordig een zorginstelling. In vroeger tijden een complex wat in handen was van onze koninklijke familie. Ton verteld er uitgebreid over.
Ondertussen is er bij ONO gezorgd dat wij als wandelaars een heerlijk pauze momentje mogen beleven. Koffie, thee, citroenwater en heerlijke banketstaaf staan er voor ons klaar.

Na de pauze verlaten we het nog redelijke droge gebied van de Wageningse Berg en gaan het Renkums Beekdal in. Een heerlijke natte, witte en modderige boel. Bij de ommuurde Tuin verteld Ton een verhaal over een jonkvrouwe uit lang vervlogen tijden met een wel heel eigen willetje. We luisteren geboeid naar zijn verhaal en zijn aan het eind blij dat het een heldere dag is, want ja…..bij mist…….kan de geest van deze jonkvrouwe hier nog behoorlijk rondspoken. Komen wij even goed weg vandaag.

Het laatste stuk van de wandeling heeft de voorhoede er flink de sokken in. Ze ruiken de erwtensoep al. De achterhoede doet het iets rustiger aan. Uiteindelijk zitten we allemaal vrolijk en wel, met rode blosjes op de wangen te genieten van de erwtensoep en het roggenbrood met spek.
Wat een enthousiasme bij de deelnemers. Vele camino verhalen zijn er onderweg uitgewisseld. Er zijn contacten gelegd, banden gesmeed, er is genoten, gewandeld, er zijn foto’s gemaakt, er is gelachen, maar vooral ook veel plezier gemaakt.

Dank jullie wel dat jullie er waren. Dank voor jullie mooie reacties.
Dank voor de verhalen.

Voor iedereen die er vandaag helaas niet bij kon zijn, er komen nog vele mooie kansen in 2018.
Wij zien graag iedereen terug in 2018 bij één van de vele wandelmogelijkheden die er aan zitten te komen. Kijk bij www.santiago.nl en dan op het logo klikken van Santiago aan het Wad.
De vrijwilligers van alle regio’s doen ontzettend hun best om hier een fantastisch evenement van te maken. Komen jullie?

Wandelgroetjes,

Ton, Anita en de
Regio commissie NGSJ Arnhem-Nijmegen