Voor de 2e dag op rij sta ik in alle vroegte op de trein te wachten. Dit keer geen onnozel gezoek naar een bus in Utrecht, maar gewoon lekker relaxed overstappen in een andere trein, hij stond al te wachten dus instappen en zitten. Mooi op tijd was ik in Alphen. Vanuit de trein zag ik de deelnemers al bij het bankje staan. Mooi makkelijk zo was mijn verzamelplekje gauw gevonden.
Een hartelijk welkom met bekende pelgrims volgde. Leuk dat er ook weer nieuwe gezichten zijn.

Superleuk om te zien dat er steeds meer Santiago aan het Wad shirts verschijnen tijdens de wandeltochten. Het roept onderweg bij passerende wandelaars in elk geval mooie reacties op. Santiago aan het Wad? Waar is dat dan? Da’s nie hier……riep er eentje. Nee hihi…..da’s zeker niet hier. Een mooie aanleiding om meteen een gesprekje aan te knopen. Beetje promotie voor Santiago aan het Wad is altijd leuk om te doen.

Een grote groep Pelgrims gaat onderweg als de Bourdon van zijn bescherming is ontdaan en we welkom geheten zijn door Helmie van de regio Bollenstreek. Door een mooi stadspark wandelen we naar een stuk buitengebied en lopen dan weer door prachtige natuur waar je werkelijk om de 100 meter een ooievaarsnest heb staan. Ik voel me als rasechte Oudewaterse hier helemaal thuis. Opgegroeid met het ooievaarsnest op het stadhuis van Oudewater, was het ieder jaar feest als er kleine ooievaartjes waren. De plaatselijke kapper kon vanuit zijn dakraam met een verrekijker zo het nest bespieden en zodra er dan kleintjes waren ging het nieuws als een lopend vuurtje door de stad. Mooie tijden waren dat. Een ooievaarsnest roept altijd een soort van nostalgie op.

Het is geweldig hiervan te kunnen genieten in dit stukje Alphen aan de Rijn. Bijna ondenkbaar dat het Pannenkoekenhuis waar we even later neerstrijken zo dichtbij de ooievaars is. Blijkbaar gaat dat goed samen. Met de hele groep Pelgrims bezetten we een groot deel van het terras. Al snel is iedereen voorzien van wat te drinken. Marijke deelt groentjes en dropjes uit. We worden helemaal in de watten gelegd. De stempels voor ons pelgrimspaspoort gaan rond en er wordt druk gebabbeld.

Onderweg veel leuke gesprekken met ervaren en onervaren pelgrims gevoerd. Mooie foto’s kunnen maken en onwijs lopen genieten van het vele water. De Zegerplas was voor mij echt een feestje.
Dit was een Santiago aan het Wad tocht die me terugbracht naar mijn jeugd. Vele fietstochten heb ik toen gemaakt langs het water van de Reeuwijkse Plassen. De natuur, de weggetjes, de boerderijen, de omgeving, even een dagje terug in het Groene Hart. Deze plas deed me heel erg denken aan toen. De januari stormen hebben ook rondom de Zegerplas flink huisgehouden. Grote bomen die ontworteld langs de rand van de plas liggen. Of was die ene toch omgeduwd?
Nou ja, hoe dan ook……het zag er indrukwekkend uit.

De intense gesprekken onderweg maakten dat ik soms bijna vergat om om me heen te kijken. Het loopt zo lekker in een stoet mee. Het weer was zo tof dat we zelfs een kleine pauze in het gras konden houden. Bijna iedereen ging languit in het gras liggen. Heerlijk relaxed even languit in het zonnetje. Wat een heerlijk leventje hebben we. Als iedereen uitgerust en gelaafd is stappen we de laatste km-ters naar Koudekerk aan den IJssel. Bij café de Hoek is het afscheid nemen. Maar eerst nog een drankje en de laatste verhalen voor vandaag. Wat was het leuk. E-mail adressen worden uitgewisseld. En allemaal roepen we…….thnx en tot de volgende wandeling.
Want één ding is zeker……..de Santiago aan het Wad wandelingen hebben ‘iets’. En wat dat ‘iets’ is?
Kom erbij en kom het ervaren. Geniet en dompel je onder in een nieuwe gezonde verslaving.
Kijk op; www.santiago.nl/regioroute voor nog veel meer mooie wandelingen t/m 25 juli 2018.

Buen Camino

Anita