2016 1127 KP Dorenweertsepad

Dorenweertseklompenpad 13 km

Enige tijd geleden las ik dat er een nieuw klompenpad in de maak was, mooi dichtbij, dus het in de gaten houden waard. Gisteren las op internet dat afgelopen vrijdag inderdaad de nieuwste klompenpadtelg het levenslicht heeft gezien.

Zondagochtend 9.10 u sta ik op de binnenplaats bij Kasteel Doorwerth. Het aantal auto’s op het parkeerterrein verraad dat ik vandaag niet de enige ben met wandelplannen. En dat op dit tijdstip! Hoewel de enige personen die ik nu tegenkom 2 hardlopers zijn, de rest is al voor mij uit aan het lopen blijkbaar of hebben voor de andere kant op lopen gekozen. Ik ga de met de klok mee variant lopen op mijn vivo barefoot schoenen. De eerste lange wandeling op mijn waterdichte blotevoeten schoenen. De 5-fingers laat ik vandaag even voor wat ze zijn. Die zijn niet waterdicht en klompenpaden, zo is mijn ervaring, kunnen nogal eens drassig zijn. Dus om natte voeten te voorkomen, maar een wintervariant aangeschaft. Dat zijn dus mijn barefoot laarsjes geworden. Mooie dag om ze vandaag uit te proberen.

Het is prachtig lopen in de bossen rondom het kasteel. De herfststormen van de afgelopen weken hebben de bomen zo goed als kaal geblazen. De doorkijkjes en vergezichten zijn een lust voor het oog. Op sommige stukken baan ik mij een weg door een dik bladertapijt, op andere paden is alles weggeblazen door meneer wind en zijn maten. Het gaat flink berg op, mijn spieren laten weten dat ik ze na mijn Spanje avontuur veel te lang met rust heb gelaten. Mijn hoofd denkt….wauw wat is het hier mooi. Mijn lijf geniet van het buiten zijn. De frisse lucht die ik inadem, de vogeltjes die fluiten, de vele ganzen in de uiterwaarden die hun plannen bespreken voor de komende tijd. Het is een feestje te kunnen genieten van alles wat hier mijn zintuigen prikkelt.

Berg op, berg af, soms even de kant in om wat mountainbikers langs te laten. Ook zij genieten volop van dit mooie stukje Nederland. Met bewondering kijk ik hoe ze de soms duizelingwekkend steile stukken af durven te rijden. Sommige gaan echt vol gas naar beneden. Bizar gewoon. Ik doe het wat rustiger aan. Op mijn eigen tempo trotseer ik de uitdagingen op mijn weg. Er zijn heel wat clubjes mensen aan de wandel. Al kletsend en in een behoorlijk tempo doorstappend passeren ze mij. Zouden ze wel doorhebben waar ze lopen? Black Friday lijkt belangrijker dan de omgeving. Ik pas mijn tempo een beetje aan. Heb weinig behoefte mee te luisteren met deze gesprekken.

De blauwe klompenbordjes zijn overal keurig aangebracht en twijfel was bijna nergens nodig. Op 1 stukje heb ik even goed rondgekeken want er stond een schuine pijl naar links. Aan de rand van Heveadorp als je het dorp uitgaat. Daar was er van mijn kant twijfel. Hier langs de weg lopen? Leek me niet logisch. Er zat tot dan eigenlijk niks onnodig verhards in de route. Dit was dan ineens wel heel abrupt. Van bos naar de weg. Oversteken leek mij het meest logisch, maar dan was het een klein beetje naar rechts en dan het schuine pad naar links in. Die optie bleek even later de juiste toen ik op het hoogste punt bij het bankje weer een blauw klompje zag.

Bij het Duno brugje heb ik een korte stop gehouden, het is heerlijk buiten, maar te lang stil zitten is niet aangenaam. Na de fikse klim was ik toe aan een fruitpauze. Zo kon ik er weer tegen tot ik bij Restaurant de Westerbouwing aan kwam. Na het passeren van de open plek ben ik dan ook van de route gegaan om een koffiestop te houden. Heerlijk om even uit te kunnen rusten op dit punt in de route. De cappuccino smaakt er opperbest.

Vanaf de Westerbouwing gaat de route steil bergaf naar het Sluizencomplex van Driel. Net ervoor worden de wandelaars middels een overstapje het weiland in gestuurd. Prachtig lopen door de uiterwaarden. Een enorme overgang met het klimmen en dalen van het eerste deel. Maar ook dit stuk heeft zeker zijn mooie kanten. Het is rustig op de Rijn, weinig scheepvaart vandaag. De ganzen hebben er, zo lijkt het, het rijk alleen. En dat laten ze luid en duidelijk weten ook. Een kakafonie aan ganzen gegak streelt mijn oren. Als er bijna aan het eind van de route nog een bankje in de zon staat is mijn geluk voor vandaag compleet. Ik doe mijn rugzak af en geef me helemaal over aan de zon, de rust, de ganzen, en alle andere geluiden die mijn oren binnendringen. Wat een feestje om hier te zitten. Eind november en gewoon kunnen genieten van zitten in de zon.
Het is dat de bomen kaal zijn, maar wat de temperatuur betreft lijkt het wel voorjaar.

Hoe lang ik er heb zitten dagdromen? Geen idee. Ineens werden mijn gedachten doorbroken door gespetter en geplons. Een hond werd door zijn baasje het water ingestuurd om een grote stok op te halen. Beiden genoten zichtbaar van het haal, breng en weer weggooi spelletje. Het was mooi om te zien.

Het kasteel is al weer in zicht. Nog enkele honderden meters en ik ben weer terug bij mijn bolide. Het Dorenweertse Klompenpad een aanrader voor ieder die van een beetje afwisseling houdt. Berg op, berg af, overstapjes in de uiterwaarden, prachtige vergezichten en heel veel bankjes onderweg. Over klompen gesproken……de mezelf op gelegde uitdaging deze op mijn blotevoetenschoenen te lopen is gelukt. Warme droge voeten gehouden. Goeie koop geweest dus…..op naar nog veel meer mooie wandelkilometers op mijn ultra lichte wandelstappers.

Complimenten aan de bedenkers en de makers van dit mooie pad.

Wandelgroetjes,

Anita